Diſtinctio ī Si ſpēs. ergo pari rōne indiget alio ſigno. ⁊ ſil̓r q̄reret̉ de ilralis. Un̄ nec lux pōt lucere. nec ſpeculū ſuſciꝑe. qͥn etiā ſe ma lo alio tertio. nec erit ibi ſtatus ſicut nec in primo. Si aūt eſt nifeſtēt. ſꝫ nō ſic eſt de angelica cogitatiōe. cuiꝰ manifeſtatio res aut intelligibilis aut fenſibilis. Senſibilis nō. qꝛ qͥcqͥd ē eſt volūtaria. ſicut dicit Augu. ſuꝑ Gen̄. ad lr̄am. Ipſi angeli in angelo eſt ſpūale. Si intelligibilis q̄ro quare magis illam cogitationes ſuas ad nutū volūtatis mō occultāt. mō cōicāt. app̄hēdit angelus cui ſit ſermo ꝙͣ ipſam ſpēm q̄ eſt in intelleqͥbuſdā ſpūalibꝰ obſtaculis poſitis vel remotis. ſicut ſenſibil̓r ctu angelico. ⁊ iterū illa res q̄ eſt in vno angelo nō pōt fieri in videmꝰ circa corꝑa. ¶ Ad illud qd̓ obr̄ ꝙ nihil aliud eſt loqͥ qͥ veritate in alio angelo. ergo opꝫ ꝙ fiat ẜm ſil̓itudinē. ⁊ tūc pa dicere. Dd̓m ꝙ ſicut loqͥ eſt dupl̓r in ſe ⁊ ad alterū. ſic ēt ⁊ dice 33 ri rōne ſpēs exn̄s in intellectu vnius angeli pōt gn̄are ſui ſire. ⁊ ꝙͣuis dicere in ſe idē ſit qd̓ cogitare. vel cogitādo intellimilē in alio. aut ſi nō q̄rit̉ quare nō. ¶ Itē quō pōt illud intel gere. tn̄ dicere ad alterū vlteriorē hꝫ actū. ¶ Ad illud qd̓ obr̄ ligi. ⁊ qͥd eſt ibi mediū deferēs. ⁊ q̄ eſt ibi lux abſtrabēs. ⁊ q̄ ē ꝙ ſi locutio addit aliqͥd ſupra cogitationē ꝙ tūc nō poterit an za ibi vis vel virtus excitās ⁊ imprimēs. oīa em̄ hec vident̉ eſſe gelus inferioris ordinis loqͥ ad angelū ſuꝑioris. Dd̓m ꝙ verū neceſſaria ſi differt in angelo locutio ⁊ cogitatio. ¶ Rn̄. ad p̄ eſt ſi loqͥ adderet influētiā verā in alterū. ſed actus locutiōis 9 dictoꝝ intelligētiā eſt notādū ꝙ loqͥ dupl̓r eſt. Uno mō loqͥ di ſuꝑadditus actui cogitationis. nō dicit niſi quādā ſpēi ꝓtencit actū in ſe ſiue ītrinſecū. Alio mō actū ad alterū ſiue quodā ſionē ad alterū. q̄ qͥdē ꝓtēſio nō eſt illius ſpēi imp̄ſſiua. ſed po mō extrinſecū. Primo mō loqͥ idē eſt ꝙ verbū formare ſiue gi tius excitatiua intellectus audiētis. vt ꝓpria ꝟtute ſuſcipiat. gnere. Scd̓o mō idē eſt qd̓ verbū formatū depromere ſiue ex ⁊ in ſeipſo faciat. Un̄ locutio ex parte loquētis non ponit niſi primere. Primo mō locutio ſiue in deo ſiue in hoīe ſiue in āge excitationem actiuam. ex parte audientis non niſi excitatiolo. nō eſt aliud ꝙͣ cogitatio. Scd̓o mō plus dicit ꝙͣ cogitationem paſſiuā. ¶ Ex hoc pꝫ qͥd ſit auditus angeli. ⁊ quomodo 25 nē. ſed differēter in diuerſis. In deo eī loqͥ ad alterū ſupra indifferat audire ⁊ videre. naꝫ tā audire ꝙͣ videre eſt in angelo tellectū notat effectū vel reuelationē. Nō em̄ d̓r deus nobis intelligere. ſed tūc videt. cū ex ꝓprio motu intelligit aliquid. loqͥ ſolū. qꝛ intelligit. ſed ēt qꝛ reuelādo aliqͥd aliquā illuſtraTūc audit qn̄ ꝑ oblationē ſpēi intelligibilis ab alio intelligē tionē in nobis efficit. Un̄ Greg. in moral̓. Dei locutio ad nos te excitatus ip̄m qd̓ ꝓfert̉ intelligit. ⁊ ſic cōpetit angelo nō ſo intrinſecus facta vr̄ potius ꝙͣ audit̉. qꝛ dū ſemetip̄m ſine molū reſpectu ſuꝑioris. ſed ēt reſpectu paris vel inferioris. qꝛ ſic ra ſermonis infinuat. repētina luce nr̄e ignorātie tenebras ilaudit ſupremus angelus ab infimo. ſicut magr̄ audire pōt a luſtrat. In hoīe ꝟo nō ſolū addit effectū in alterū. ſed ēt actū diſcipulo. nō qꝛ ab eo ſuſcipiat doctrinā ſiue illuminationē. ſꝫ ⁊ ſignū mediū. cū em̄ hō loquit̉ alteri. nō ſolū cogitat. ſed coqꝛ melius cognoſcit eius defectus ꝑ ſuijpſius detectionem. 36 gitationē ſuā formādo vocē ſenſibilē alij interpͥtat̉ ⁊ explicat. ¶ Ad illud qd̓ obr̄ ꝙ ſi locutio differt a cogitatione ꝙ nutus Rō aūt quare locutio hoīs nō ſolū addit actu ſed ēt ſignū me differt a ſpecie. Dd̓m ꝙ illud nō opꝫ ꝙ differat re. ſꝫ ſufficit ꝙ diū hec eſt. qꝛ in aīa alius eſt actus ꝯuerſionis ſupra ſe. ⁊ ali differat ꝯparatiōe. Eadē eī ſpēs eſt. q̄ ꝯſiderat̉ in ſe. ⁊ que po actus ꝯuerſionis ad alterū. ⁊ in cogitatione ꝯuertit̉ aīa ſupra teſt protēdi ad alterū relatione differēs. ſed actus ꝯſiderādi illud qd̓ hꝫ in ſe. in locutione ꝟo offert alteri. ⁊ ita oꝫ ꝙ alius eā in ſe qui quidē eſt cogitatio ⁊ actus ꝓtēdendi ad alteruꝫ ſit actus cogitare ⁊ loqͥ. ⁊ ita addit actū locutio ſupra cogitaqui eſt locutio Iactus eſt alius ⁊ alius. nā bis actibus intelle tionē in hoīe. Addit ēt ſignū. qꝛ aīa ꝙͣdiu eſt cū corpore. nō eſt ctus angelicꝰ eadē ſimilitudine diuerſimode vtit̉. ita ꝙ in vno nata ſuſcipere niſi mediāte vi ſenſitiua. vn̄ qͥ amittur vnū ſenilla ſimilitudo ⁊ ītelligibilis ſpēs dicit̉ tm̄ ſpēs ⁊ ꝟbū. ī altero ſum neceſſe bn̄t amittere vnā ſcīam. iō ad hoc ꝙ aīa ꝯceptum vero nō tm̄ ſpēs. ſꝫ etiā nutꝰ. Uerūtamē poſſet dici ꝙ ſicut ſpēſ ſuū alteri exprimat. opꝫ ꝙ ip̄m voci ſenſibili ꝑ organa formaque eſt in ſpeculo dū ꝓtēdit ſe ad oculuꝫ. nō eſt oīno eadē. ſed te mediāte via imaginaria ꝯiūgat. ⁊ ſic ſil̓itudo intelligibilis ſe multiplicat. Sic etiā pōt intelligi ſpūali mō de ſpē. que eſt ſiue ſignatū intelligibile. ꝑ illud ſuū ſignū ſenſibile medianti in intellectu angelico. Si aūt querat̉ de medio. Dd̓m ꝙ nulla bus virtutibus ſenſitiuis ad intellectū alterius aīe aſcēdat et eſt queſtio. qꝛ cū ſit actio ſpūalis ⁊ intellectualis non indiget hͦ ꝯueniēs eſt. vt ſicut hō cōpoſitus ē ex aīa ⁊ corpore. ita eiꝰ medio corporali. Si vero querat̉ de virtute ꝑ quam ſit. ſiue de locutio aliqͥd hꝫ ſpūale. aliqͥd corporale. In ſpūalibus autem luce ſpūali. Dd̓m ꝙ ꝯcurrit ibi lux intellectus angelici offerēſubſtātijs medio mō eſt. nā locutio ſupra cogitationē addit ef tis ⁊ lux etiā ſuꝑne veritatis. Nā ſicut in luce corporali ad im fectū ſiue reſpectū. ſꝫ nō addit ſenſibile ſignū. Reſpectū qͥdeꝫ mutandū viſum videmus ꝯcurrere ⁊ lucē incorporatā. ⁊ lucē ⁊ effectū addit ꝓpter hoc ꝙ cogitatio quātū eſt de ſui natura inſuꝑ influētē ⁊ abſolutā. vtpote lucē ſolis. Sic etiā ⁊ in ſpūa eſt ſecreta. ⁊ iō nūꝙͣ fit manifeſta niſi ipſe cogitās aliqͥd tanꝙͣ li cognitione duplicē lucē ꝯcurrere intelligamus. ẜm ꝙ in plu audiēti offerat. ⁊ ſe aperiēdo ſe quaſi quodā nutu mediāte qd̓ ribus locis innuit Aug. in ſe bꝫ ad intellectū alterius quaſi ad aureꝫ ꝑtingere faciat. ¶Utrum eadeꝫ locutio poſſit eſſe a deo q Neceſſarius eſt etiā actus nouus. qꝛ nō eadē ꝯuerſione ſe ſuQueſtio. lj. ⁊ angelo. Et ꝙ ſic vr̄ Apoc. j. loquens pra ſe ꝯuertit. ⁊ ſupra alterū vl̓ ad alterū. ſꝫ tn̄ nō ē neceſſariū per angelum ſuum ſeruo ſuo Iobanni ⁊c. ſed quandocūqꝫ ali ſenſibile ſignū. nec deferēs mediū. qꝛ cū ipſe intellectus ange quis artifex agit per inſtrumentum. eadem eſt actio agentis licus ſine potētijs ſenſitiuis natus ſit ſuſciꝑe. āgelus loques ⁊ inſtrumenti. ſicut cum quis incidit per ſecurim. eadem eſt in ſine ſenſibili medio natus eſt ſil̓r offerre. ⁊ io ad loquēdū ſuffi ciſio. ergo eadem eſt locutio dei ⁊ angeli. ¶ Item cum loquit̉ cit ipſi angelo ipſa ſpēs intelligibilis q̄ ex virtute intellectiua deus nobis ꝑ prophetā. locatio illa dr̄ eſſe dei ⁊ ſpūſſctī. ⁊ ſil̓r ipſius angeli ꝑ vim volūtatis pōt ad alterū ꝓtēdi ⁊ ſicut illa locutio illa eſt ipſius ꝓpbete. ſed ꝯſtat ꝙ non eſt niſi vnica. et ſpēs dū ea ſibi ⁊ in ſe ꝯtuebat̉ intellectus erat verbū interius go pari ratione cuꝫ deus loquitur nobis per angelos. ¶ Itē ſic dū eam ꝓtēdit ad alterū efficit̉ quaſi nutus ⁊ verbū exteri qn̄ audita fuit vox illa. hic eſt filius meus dilectus. Lu. iij. cō us. ⁊ qꝛ tā illa ſpēs ꝙͣ virtus ꝓtēdēs illam ad alternm. ⁊ ipſa ſtat ꝙ illa fuit locutio dei. qꝛ nullus poterat hoc vere dicere ꝓtēſio ſpūalis eſt. iō nō indiget corporali medio deferēte. ſed niſi deus. ſed illa locutio ſucceſſionē habuit ⁊ variationem. er qꝛ virtus illa finita eſt. neceſſe eſt ad hoc ꝙ vnus angelus ingo fuit ab aliqua creatura ſpūali. ergo vr̄ ꝙ vna ⁊ eadem locu tellectū alterius angeli loquēdo. hoc eſt illā ſpēꝫ ꝓtēdēdo ex tio poſſit eſſe dei ⁊ angeli. ¶ Itē vr̄ ꝙ nulla locutio ſenſibilis citet ꝙ finita diſtātia adinuicē diſtēt. Ex his igit̉ pꝫ ꝙ ſi non poſſit eēdei. qͥn etiaꝫ ſit angeli. Locutio enim ſenſibilis fit me tātū differat in angelo locutio ⁊ cogitatio ꝙͣtū differt in hoīe diantibus organis. ergo ſicut deus ꝑ ſe nō pōt currere. quia differt tn̄ aliquo mō. Iō rōnes inducte ad hāc partē ꝯceden curſus fit mediantibus organis corporalibus q̄ nō hꝫ deus. 3 de ſunt. ¶ Ad illud qd̓ obr̄ de Greg. Dd̓m ꝙ Greg. loquit̉ de ergo ſil̓r nec per ſeipſum ſenſibiliter loqui. ergo ſalteꝫ locutio locutione angeli in cōparatione ad deū. apud quē loqͥ cogita ſenſibilis dei ſic eſt dei ꝙ angeli. ¶ Cōtra. Diuerſarū ſubſtā3 re ē. qꝛ aurē eius nihil latet. ¶ Ad illud qd̓ obr̄ de Dam̄. dd̓m tiarum agētium diuerſi ſunt actus. ſed deus ⁊ angelus oīno ꝙ ꝙͣuis locutio angeli nō differat a cogitatione. ꝓpter hoc ꝙ ſunt diuerſi agētes. ergo diuerſas faciūt locutiōes. ¶ Itē lovltra cogitationē dicat vocē ſenſibilē. nihilominus tn̄ non eſt cutio dei nō eſt aliud ꝙ verbū dei. ⁊ ꝟbū angeli eſt oīno aliud oīno indifferēs. qꝛ ⁊ ſi nō addat vltra cogitationē exterius ſi ⁊ aliud. gͦ locutio dei ⁊ angeli eſt oīno alia ⁊ alia. ¶ Itē nullꝰ gnū. addit tn̄ vlteriorē actū atqꝫ reſpectū rōne cuius ꝯcernit actus qͥ ꝑ ſe ⁊ ꝓprie ꝯuenit deo vt ſubiecto ſi dicat̉ de creatudiſtātiā finitā. ꝙͣuis cogitatio ⁊ intellectus ab oī diſtātia abſ ra ē idē ꝓut d̓r de deo ⁊d̓ creatura. ſicut pꝫ. aliud em̄ eſt intel⁊⁊ trabat. ¶ Ad illud quod obr̄ de manifeſtatione lucis ⁊ ſpeculigere hoīs. aliud intelligere dei. ergo pari rōne alia erit locu li. Dd̓m ꝙ nō eſt ſil̓e. qꝛ lucis vel ſpeculi manifeſtatio eſt natu tio dei. alia locutio augeli. ¶ Item cum deus loquitur mēti
