Seite
Diſtinctio I homicida erat ab īitio. ſꝫ homicidiū ꝓcedit ex odio. odiū aūt eius qui eſt ſuperior. ſed etiā eius qui poteſt eſſe ꝙͣuis aūt di­ꝓcedit ex inuidia. gͦ a pͥncipio tētatio homīs in qua diabolus bolus in ſtatu illo non reputaret hominē ſuperiorem ſe. inuide fuit homicida ꝓceſſit ex inuidia. Itē qͥ deſiderat caſuꝫ alte bat tamē ne merito obedientie ſublimaretur ad ſtatum glorie rius ſine ſuo fructu. nō mouet̉ ex amore cōmoditatis ꝓprie. ſꝫ in quo ſtatu ipſum ſuperiorem ſe non dubitaret. Poteſt etiam ex odio felicitatis aliene. ſꝫ diabolus caſuꝫ hoīs deſiderabat dici ꝙ tunc reputabat ipſum ſuperiorē ſe. in hoc quod poterat ⁊ abſqꝫ ſuo fructu ſicut cō peruenire ad illaꝫ gloriā VI ſtat gͦ mouebat̉ odio feli ¶Concludit ꝓpter tenta tate gauderet. At ꝟo crea. ad quam diabolus aſcen citatis hūane ad tētandū tionē p̄ambulā remiſſibilita­tura rationalis que in homi­dere non poterat. Ad 7 hoīem: ſꝫ tale odiū nō eſt illud quod obijcitur ꝙ in tem humani pctī. e nibus erat qm̄ peccatis atq aliud ꝙͣ īuidia. gͦ ⁊c. Sed uidia ē reſpectu boni qd̓ Hō gͦ qͥ ſola exteriori tēta ſupplicijs tota ꝑierat. ex par­ꝯͣ. Oīs inuidia eſt reſpe­poteſt acquiri. Reſpon­ctu paris vl̓ ſuꝑioris. ẜm tione pulſatꝰ cecidit tāto gra te poterat reparari. Unde an dendum eſt per interem­ꝙ dicit Greg. ſuper illud uiꝰ plectēdus erat. ꝙͣto leuio gelice ſocietati ſuppleret̉ qd̓ ptionem. qꝛ non ſolum in Iob. Paruulū occidit in ri īpulſu fuerat ꝓſtratꝰ. Et tn̄ ruina illa minuerat. hoc enim uidet aliquis illud quod uidia. ſuperioris inquam poteſt obtinere. ſed etiaꝫ qꝛ aliquā lꝫ modicā cadēdi oc promiſſum eſt ſanctis ꝙ erūt ſaltem ẜm reputationem illud quod natus eſt ha­caſioneꝫ habuit. idcirco ꝑ dei ſed diabolus non reputa equales angelis dei. Illud Ꝙ non bere. ꝙͣuis nō poſſit ſicut bat hominem ſuperiorem gr̄aꝫ iuuari potuit ad veniam ſoli viro etiam notandum eſt ꝙ non ſo trūcatus ⁊ cecus inuidei ſibi. ergo videtur ꝙ ei nō vt qͥ ꝑ aliū ceciderat ꝑ aliū eri p̄ceptuꝫ li viro preceptum videtur eſſe alijs viſum ⁊ progreſſum inuidebat. ergo ſi ipſum fuit da­geret̉. Qui gͦ incitationē ba­datum cum ipſa mulier teſta­licet aūt diabolus nō po­tentabat. hoc non erat ex tum. buit ad malū nō īiuſte reꝑato ſit ad beatitudinē perue­tur ſibi etiam eſſe mandatum inuidia. Item inui­nire. tamen habebat ad rem habuit ad bonū. Diabo­dia eſt reſpectu boni qd̓ dicēs. Precepit nobis deus hoc naturalem aptitudi­quis aliquo modo poteſt lus ꝟo qꝛ ſine alicuiꝰ tētatiōe ⁊c. Supra tamen legitur an­nem. Ad illud qd̓ obij­acquirere ſꝫ diabolus nō peccauit. ꝑ aliū vt ſurgeret iu te factam mulierē deum dixiſ­citur ꝙ inuidia eſt reſpe­poterat venire ad eternā uari nō debuit nec ꝑ ſe potuit ſe viro. De ligno ſcientie bo­ctu boni deſiderati. Dicē beatitudinē. quia lapſus Aug. ſu ⁊ iō irremediabile pctm̄ eiꝰ ex dum ꝙ inuidia non tantū ni ⁊ mali ne comedatis. Non erat irrecuperabiliter. et ꝑ Sen̄. venit ex deſiderio alicui titit. pctm̄ ꝟo hoīs ſicut ꝑ ali­dixit. ne comedas. Forte qꝛ go videtur ꝙ propter illi boni priuati. īmo ex odio us acquiſitionem non in­um habuit initiū. ita ꝑ aliū nō facturus erat mulierem de vi boni alieni. Qꝛ tamen de uidebat homini. Item incongrue habuit remedium. iare ro. ſic precepit vt per viruꝫ ad ſiderium boni proprij vi­inuidia eſt reſpectu boni 40n Preterea āgelica natura qm̄ mulierem perueniret manda­detur eſſe principium om quod deſiderat̉. nullꝰ em̄ lus nō tota ꝑierat ſed ex ꝑte ꝑſti­tum quia mulier que ſubiecta nis peccati. iō poteſt ali­eꝗē inuidet alicui de aliquo. ter dici ꝙ inuidia non ſo­terat nō eſt redēpta hūana ꝟo niſi cum illud amat et cu­viro fuit. non niſi mediante vi s. lūmodo eſt reſpectu eius pit. ſed diabolus nec cu­toto ꝑierat. ⁊ iō ne penitꝰ ꝑde ro diuinū debuit accipere pre boni quod deſideratur. j. Coꝝ. piebat mandatis dei obe retur ex ꝑte eſt redēpta vt īde ceptum. Unde apl̓s. Si quid ſed etiā reſpectu eius bo xiiij. dire. nec ad ſupernam pa nſ ruina ſuppleret̉ angelica. Un̄ diſcere voluerint. domi viros ni cuius obtentu minui. Quō lo triam aſcendere. nec ami ici̓ Aug. ī ench. Placuit vniuer­ſuos interroge̓t. Si queritur tur bonum deſideratum. qui po­cus dei eſſe ꝓpter ſui de­ſitatis creatori ⁊ moderatori vel eſtimatur minus. Et tuerūt ⁊ ſperationem. ergo vide­quomō loqui potuerunt vl̓ lo quoniam diabolus deſi­ loquen­tur ꝙ hoc in homine non vt qm̄ nō tota multitudo an­quētem intelligere qui nō di­derat ſingulariter effer­ tem ītel inuideret. ergo ⁊c̄. Itē geloꝝ deū deſerēdo ꝑierat. ea diſcerant inter loquentes cre ri. ideo per exaltatio/ ligere. inuidia non eſt niſi reſpe­q̄ ꝑierat in ꝑpetua perditione ſcendo vel magiſterio dicimꝰ. nem hominis eſtimabat ctu eius quod natum eſt remaneret. Que aūt cū deo il quia deus eos tales fecerat ſuum bonum impediri. et diminuere bonū propriū la deſerēte perſtiterat. de ſua ideo inuidebat ⁊ ex inui­ſed beatitudinis acquiſi. qui poſſent loqui ⁊ diſcere ab dia oppugnabat. Et) tio nullius bonuꝫ poteſt certiſſime cognita ſemꝑ felici alijs ſi eſſent. hoc patꝫ reſponſio ad vl­diminuere. ergo non eſt timum. quia ⁊ ſi hominis aliquid quod ab aliquo inuideri poſſit. ergo videt̉ ꝙ ſi diabo­glorificatio ⁊ exaltatio ẜm veritatōalicuius bonum non dimi lus aliquo appetitu hoīem cadere fecit. ex inuidia motus nō nueret. tn̄ ẜm eſtimationem falſam credi potuit eſſe alicuiꝰ bo fuit. Rn̄. dicēdum ꝙ ſicut pretactum fuit iſta duo pctā ſunt ni diminutiuū. ⁊ ex illa eſtimatione oriri inuidia. Affectiones que maxime poſſident mētem diaboli ſuꝑbia ⁊ inuidia. Unde em̄ non tm̄ oriuntur ex iudicijs certis. ſed etiam ex ſuſpicatio­ſicut babitum fuit ſupra. ⁊ Auguſtinus dicit. Ex his duabus nibus ⁊ eſtimationibus falſis. qui prius erat lucifer. diabolus factꝰ eſt. ⁊ ſunt quaſi hec duo De tentatione primoꝝ potentum quan B q ) inſeparabilia. ita ꝙ vnum cōcomitatur ad alterum. Super­ueNIO. lj. tum ad inſtrumētum medium. Et dici bus em̄ amat excellentiam. ⁊ ita nulluꝫ vult habere parem. ac tur in Gene. iij. ꝙ diabolus tentauit hominem per ſerpentem per hoc ſtatim appetit excellentiā ſingulariter poſſidere. ⁊ iō Et ꝙ iſte modus non fuerit conueniens. oſtenditur primo ſic. ſtatim vel actu vel habitu inuidet cū nolit bonum cōſimile bo Quāto tentatio eſt occultior. tanto eſt ad decipiendum effica no quod appetit ab alio cōmunicari. Mens igitur diaboli ab cior. ſi ergo diabolus quāto maiori calliditate poterat hominē bis duobus vicijs poſſeſſa. videlꝫ ſuperbia. ⁊ inuidia. videns decipere conabatur. videtur ꝙ ipſum debuiſſet tentare ſpiri­hoīem in ſtatu quo poterat cadere ſub diabolicā poteſtatem. tuali tentatione abſqꝫ alicuius corporis aſſumptione. Iteꝫ ⁊ in quo poterat aſcendere ad ſuꝑnam felicitatē ex qua ip̄e ce tanto tentatio eſt efficacior. quāto tentans eſt in ſuggerendo ciderat. ⁊ ex ſuꝑbia motus eſt. ⁊ ex inuidia ad ipſum tentādū affabilior. ſed actus locutionis proprie debet̉ humane effigiei Ex ſuꝑbia nāqꝫ vt ipſum ſibi ſubijceret. ex inuidia ꝟo. vt ip̄m ergo videtur ꝙ diabolus ad tētandū magis debuit aſſumere a ſuperna felicitate impediret. Et ſuꝑbia fuit ſicut mouēs pri effigiem hominis ꝙͣ bruti animalis. cum brutuꝫ animal ſua lo mum. inuidia ꝟo ſicut mouens proximū ⁊ immediatum. Eſto cutione potius eſſet ad terrorem ꝙͣ ad perſuaſionem. Item em̄ ꝙ non poſſet dominiū ſuper hoīem acquirere. adhuc ſtu­quāto tentās magis ſimulat ⁊ induit ſpeciem ſanctitatis. tan­duiſſet ipſum a paradiſi gaudijs impedire ⁊ ideo ſcriptura di to magis preualet in tentādo. ſed multa ſunt animalia que ma cit ⁊ eius expoſitores. diabolū ad tentādum hominem ex inui gis ſuis proprietatibus ſanctitatem pretendunt ꝙͣ ſerpens. ſi­uidia motum eſſe. Et cōcedēde ſunt rationes hoc oſtēdentes cut columba ⁊ agnus. ergo videtur ꝙ illa magis debuerit aſſu Ad illud quod primo obijcitur ꝙ inuidia eſt reſpectu ſuꝑio­mere diabolus ad tentandum. Item inſtrumentum ſiue or­ris vel paris. Dicendum ꝙ non ſolum eſt reſpectu ſuperioris ganum debet conformari exercitio per ipſum facto: ſed tenta­ini