Seite
Libri Secundi. diaboli vel pctī ẜm illud Mat. vj. Nō poteſtis duobꝰ dn̄is ſer autoritas eſt ſpernēda. vnde ꝙͣuis nō teneamur prelatis in oī­uire. ideo ꝙuis redēptione xp̄i eruamur a ſeruitute mortalis bus obedire. tenemurtū̄ nullum mādatum eoꝝ ſpernere. qan­pctī. non tn̄ eruimur a ſeruitute conditienis vel mortis. ded̓r in iure ꝙ ſententia paſtoris ſiue iuſta ſiue iniuſta timen­Utrū religioſi teneāt̉ p̄latis obedire ī da eſt. Ad illud quod obijcitur de verbo apl̓i. Filij obedite 4 F 6 ueIIO. Ij. oībus que nō ſūt ꝯtra deū. Et ꝙ ſic vi vii. j. j per oīa parentibus. Dd̓m ꝙ ſi intelligatur de his que ſpectāt primo autoritate dn̄i. Mat. xxiij. Super cathedrā moyſi ſede ad mādatum diuinum. preceptum eſt. de alijs aūt monitio eſt runt ſcribe ⁊ phariſei. que dicūt vobis facite. ergo ſi dn̄s ſine nō preceptū. Ad illud verbū beati Bn̄dicti Hiero. ⁊ Hugo. 43 diſtinctione mādat ꝙ faciēda ſunt que dicunt etiam de malis dd̓m eſt ꝙ non loquūtur de obedientia ẜm obligationē neceſſi prelatis. videtur ꝙ in oībus obediēdum eſt eis. Si tu dicas tatis. ſed ẜm perfectionē charitatis. Ad illud quod obijcit̉­ ꝓ nō intelligitur niſi de illis que dicunt ⁊ ad que homo tenetur ꝙ ſicut homo vouet paupertatē ⁊ continentiā. ita vouet obe­per mādatum legis. ꝯtra hoc eſt. qꝛ alibi dicit dn̄s. Qui vos dientiā. Dd̓m ꝙ ſic. ⁊ nō ſic. Sic quidē in hoc ꝙ aufert ſibi pro audi. me audit. ⁊ qui vos ſpernit me ſpernit. ergo ſi deꝰ in oī­prie volūtatis dn̄ium. Non ſic aūt qꝛ nō artat ſe ad facienduꝫ bus eſt audiēdus. ⁊ in nullo ſpernēdus. videt̉ ꝙ p̄lato a deo niſi ea que in regula expreſſa ſunt. Et qm̄ in om̄i religione per inſtituto. a ſuis ſubditis debeat in oībus obediri. Itē Cel fectionis ſimpl̓r cōtinetur renūciatio ꝙͣtum ad opus carnis ⁊ lo. iij. Filij obedite parentibus veſtris ꝑ oīa. ſi ergo filij carna ꝙͣtum ad opus ꝓprietatis. vel in ſpeciali vel in cōmuni. nō ſic les parētibus carnalibus debent per oīa obedire. ⁊ nō debēt autem precipiūtur oīa que poſſunt precipi. ideo nō ſic artatur minus eſſe obediētes filij ſpūales patribus ſpūalibus ꝙͣ car­ad obediēdum in oībus ſicut ad renunciādum oībus. Ratio nales carnalibus. ergo religioſi debent ſuis p̄latis in oībus aūt huius eſt. qꝛ poſſibile eſt alicui renūciare ꝓprietati. ⁊ etiā obedire. Item btūs Bn̄dictus in regula ſua. Si precipit dit. j. de ſatis facile. maxime vbi eſt poſſeſſio habita in cōi. ſed obtem­prelatus impoſſibile tentāduꝫ eſt facere. ergo ſi ī impoſſibili­perare oībus que dicūtur hoc nō tm̄ eſt non facile immo etiaꝫ bus obediēdum eſt ei. multo fortius in poſſibilibus. ergo in oī impoſſibile. ⁊ ideo fines ponunt̉ promiſſioni obedientieⁱ non bus. ItemHieron̄. ad ruſticum. Prepoſitum monaſterij ti­ſic ponūtur promiſſioni paupertatis vel etiā caſtitatis. qnde meas vt dn̄m diligas vt patrem. credas quicqͥd dixerit ſalu­in regula beati Franciſci ſimpl̓r precipitur ꝙ illius regule ꝓ­tare. nec maioris iudicet ſententiā cuius eſt officium obedire feſſores nihil oīno habeant ꝓprium ſuper terrā. ſimpl̓r etiam et iuſſa implere dicente moyſe. Audi iſrl̓ ⁊ tace. Iteꝫ Hug­precipitur perpetuo cōtinere nō ſolum ab actu: ſed etiam a ſu de ſctō victo. Obedientia eſt virtus que oīa amplectitur iniū ſpecto cōſortio ⁊ conſilio mulierū. ſed non ſimpliciter precipi­cta neceſſario implenda. niſi obſtiterit imperantis autoritas. tur ſuis prelatis in oībus obedire: ſed in oībus que promiſe­ergo videtur ꝙ ſi nō obedit in oībus. non bꝫ veram obedien­runt dn̄o obſeruare. ⁊ nō ſunt ꝯtraria aīe ⁊ regule ſue. Neſcio tiam. ergo ſi tenet̉ habere veram obedientiā tenetur in omni­ſi ad aliquod iſtoꝝ votoꝝ quiſꝙͣ ſciat plus addere. in hoc ergo bus obedire. Item videt̉ ratione. ſicut hō vouet pauperta perfectionis culmine. congruū eſt predicte queſtionis termi­dic. ij tem et continentiam: ſic vouet obedientiam: ſed qui vouetcō nare ſermonē. Si cui aūt aliter videt̉. ⁊ fortaſſis melius tinentiam tenetur abſtinere ab omni coitu. ⁊ qui vouet pau­in huius queſtionis determinatione. immo explanatione duo pertatem tenetur renunciare oībus tꝑalibus. ergo qui vouet rum libroꝝ precedentiū ⁊ etiā duoꝝ ſequentiū nō inuideo. ſed obedientiā tenetur obedire in oībus que ſibi iniunguntur. er hoc rogo. vt ſi quis aliquid in hoc opuſculo inuenerit appro­go ſicut aliqͥs iudicatur ꝓprietarius. ſi vnū ſolū punctum ha­batione dignū. agat gratias deo largitori bonoꝝ. In alijs ꝟo beat. ſic dꝫ iudicari inobediēs ſi vnū ſolum prelati verbū per­locis vt inuenerit vel falſum vel dubiū vel obſcurū ſcribentis tranſeat. ergo ei tenetur obedire in omnibus. Sed contra­inſufficientie benigne indulgeat. qui abſqꝫ dubio. teſte con­Act̉. v. Obedire opꝫ deo magis ꝙͣ hoībus. ergo in aliqͥbus te­ſcientia) vera aperta. ⁊ cōia dicere concupiuit. Quicquid em̄ nemur obedire deo. in quibus non tenemur obedire hoībus. ſit de verbis que folijs cōparantur. hoc ſummopere attendē­ergo videt̉ ꝙ non tenemur obedire prelato in oībus. Item dum ⁊ in inquiſitione qualibet eſt obſeruādum. ne quis a deo Bern̄. in lib. de diſpēſatione ⁊ precepto. Subditus nec citra letetur in ſententia oris ſui. ⁊ ſic ei inhereat. vt oris alieni ver­promiſſum eſt inhibēdus. nec vltra cōgēdus per legē obedien ba deſpiciat. aſpiciens ea oculo minus ſano ⁊ ſic per tumorem tie. ergo ſi aliquis p̄latus precipiat ei vltra id quod ꝓmiſit. nō et liuorē ſibi veritatis aditum precludat. ⁊ de numero borum videt̉ ꝙ teneatur ei obedire. Item ꝑfectio religionis maxi ſit de quibus dicit apl̓s. ij. Tym̄. iij. ꝙ ſemꝑ ſunt diſcentes. et me ꝯſiſtit in ꝑfectione obedientie. ergo ſi oēs religioſi tenerē nunꝙͣ ad ſcientiā veritatis perueniētes. quod auertat deꝰ ab tur in oībus obedire. oēs religiones eſſent equalis perfectio oībus inquiſitoribus veritatis. Hanc aūt veritatē infatigabi nis. ꝙ ſi hoc eſt plane falſum. ergo ⁊c. Item religioſus non liter querere. infallibiliter inuenire. inamiſſibil̓r apprehende tenetur obedire prelato ſuo niſi per legē voti. ſed per legē vo­dic iij. re ⁊ tenere cōcedat nobis ille qui eſt via veritas ⁊ vita. qui cū ti nō tenetur homo ſoluere niſi id qd̓ vouit ſpontanee. ergo vi­de patre ⁊ ſpūſancto vnū exiſtens in eſſentia. ⁊ ab eis diſtinctus 40 detur ꝙ prelatus nō poſſit ab eo exigere niſi id qd̓ ꝓmiſit ob­in perſona. hominē rectum fecit. qui ſe infinitis queſtionibus ſeruare. Reſpō. dd̓m ꝙ aliter loquēdum de obediētia exhi­immiſcuit ẜm ꝙ ſeries manifeſtat duoꝝ precedentium libroꝝ benda prelato a ſubdito religioſo ẜm obedientie ꝑfectionem. cui eſt omnis honor ⁊ gloria. laus ⁊ imperium per infinita ſe­aliter ẜm neceſſitatis obligationem. Si loquamur de ipſa ẜm cula ſeculorum. Amen. perfectionē. ſic dd̓m eſt ꝙ ſicut dicit Bern̄. Perfecta obedien din..n. d tia finem neſcit. ⁊ perfectus obediens nō ſolū in his q̄ mādat. Finis ſecunde partis Bonauenture cum ſed etiā ſupra ea que mādat prōptum bꝫ effectum ad ſubiacen textu ſententiarum. dum p̄cepto prelati. deſiderans illū imitari qui humiliās ſeip ſum factus eſt obediēs vſqꝫ ad mortem. Si aūt loquamur de Regiſtrum. obediētia ẜm neceſſariā obligationē. ſic hꝫ terminū ⁊ menſurā aa bbec dd̓ eē ft ggbh ii kkll minunooꝑꝑ qͥqͥ rr̄ss ttuū xx iuxta magnitudinē voti emiſſi. Non em̄ amplius tenētur obe­dic. yy33 ⁊ ⁊. omnes ſunt quaterni dire ſuis platis niſi in bis que ꝓmiſerunt dn̄o obſeruare. et q̄ nō ſunt ꝯtraria aīe ⁊ regule ſue. Unde ſi prelatus aliqͥd preci­piat quod ſit ſupra votū. ſubditus nō tenetur ad illud implen dum. Et ideo cōcedendum eſt ꝙ religioſi nō tenent̉ prelatis ſuis obedire in oībus. lꝫ ſanū ſit cōſiliū ꝙ in oībus obediant que nō ſunt ꝯtra deū. vnde rōnes que ad ſcd̓am partē inducū di. tur ꝯcedende ſunt. qꝛ verum ꝯcludunt. Ad illud ergo quod primo obijcit̉ in ꝯtrariū ꝙ obediendū in oībus eſt bis qui ſe­dent in cathedra. verū eſt de bis que ad cathedrā ſpectant. et de preceptis legis. de alijs aūt nō mandat. Et quod obijcit ꝙ ip̄e dn̄s dicit. Qui vos audit ⁊c. Dicēdum eſt. ꝙ veruꝫ ē ꝙ lo­quitur de his que apl̓i ⁊ eoꝝ ſucceſſores mandant ex perſona xp̄i ⁊ etiā ex autoritate ſibi data. in nullo tn̄ quod dicunt eoꝝ