Qd̓ auteꝫ obicit̉ de mali occaſione Rn̄demꝰ pulchritudo corꝑalis ſimpl̓r in ſuo genere bona eſt Nihil aūt adeo bo­num eſt in quo cōtingat malos ſcādaliſari qui non tātū in xp̄o homīe ſcādaliſabant̉ ſicut ſcriptuꝫ eſt Et ſcādaliſa­bant̉ in eo. ſed etiaꝫ in ip̄o deo ſcādaliſabant̉. vn̄ ſuꝑ iſt quā bonus iſrahel deus ⁊cͣ. glo. dicit ꝑuerſis aūt ꝑuerſus eſſe videt̉ Talis ergo occaſio mali ſiue ſcādali paſſiui non eſt viciū bonam naturam hn̄tis ſed culpa paciētis Sicut etiaꝫ ip̄i demones in pulchritudīe dei iuſticie ſcādaliſaban tur ſic̄ ſcriptuꝫ eſt Suꝑbia eoꝝ qui te oderūt aſcēdit ſꝑ nec ꝓpter hoc debet eſſe iuſticia ſi demones vel mali ſca daliſetur in ip̄a inxime boni edificetur inde vn̄ mali ſcā daliſant̉ Cōgrua ergo fuit pulch̓tudo beatiſſime virginis et ad ſuip̄ius ꝯmēdatōem vt naturam ꝑficeret et gr̄am augmētaret. quia forma pudicicie rara ſed apta comes ad nr̄am edificatōem deuotōeꝫ pulchra eniꝫ eſt caſta ge neratō claritate et ad corꝑis dn̄ici cōmendatōeꝫ. Non eniꝫ pōt arbor bona et nobilis fructuꝫ maluꝫ et ignobilem facere nec eſſꝫ ꝑfectior hūilitas ex pluribꝫ cauſis cau­ſaret̉ quaꝝ alique naturales alique gratuite ꝙͣ illa que eſt ex ſolis gratuitis ymo ſicut gr̄a nobilior eſt natura et ꝑ­fectior Ita humilitas que eſt ſimpl̓r a gr̄a uobilior eſt ꝙͣ illa que eſt ꝑtim ex gr̄a ꝑtim ex natura Nec etiaꝫ eſſꝫ ma ior humilitas deus incarnaret̉ et de deformi pociꝰ ꝙͣ de pulchra Humilitas eniꝫ debet eſſe collatiuagre et augmē­tatiua et nūqͣ diminutiua eſſet vero filij humiliato ma­ior que humilitatem mr̄is in ſua nobilitate diminueret et laudem caſtitatis auferret. vnde nimiꝝ neqꝫ laude dignuꝫ opinio iudicaret ſi virgo deformis humilis eſſet et quaſi deſpecta viris virgo ꝑmaneret Et ecōuerſo autē qͣnto vir go beatiſſima ꝓfundior eſt humilitate et ꝙͣto ab altori in­fra ſeip̄am deſcēdit tāto maior eſt filij dei humiliato qui ſe a ſummo celo poſt ip̄am inclinauit. Capitulum. xliij.