De accentu dn̄s ⁊ expͥmitur ꝑ figurā que d̓r baria. a bari. qd̓ eſt graue. Circūflexus q̄ ſit ꝑtī ꝑ elatiōem ꝑtim ꝑ inclinatōem vocis. vtꝫ in penl̓. huꝰ in finitiui amare. Circūflexus hodie ponit̉ cum acuto. nec eſt in vſu noſtro. Propter has tres ſpēs tribꝰ cenſet̉ noībus Dr̄ nāqꝫ accentꝰ ꝓp ter acutū tenor ꝓpter gͣuē. tonꝰ ꝓpter circūfle rum. Uel ideo d̓r accentꝰ ab accinēdo. i. ad ſig nificandū aliqͥd canendo. qꝛ ad hoc eſt accentus inuētus vt ſigͥficatio dcōnis meliꝰ diſtīguat̉. Tenor d̓r a tenēdo. qꝛ vna ſyllaba ma gis minuſue tenet̉. Tonꝰ qͣſi tonādi modꝰ Regule de accētu ſtꝭ tales. Nulla dcō de natu ra acuit vltimā niſi greca. vt Libye Agathe. vel hebraica. vt Dauid ⁊ Iacob. Itē nulla di ctio natural̓r breuis circūflecti debet qd̓ modo accipitur ꝓ acui. Itē oīs dictio regit̉ vno ſolo accētu. Omnis dictio monaſſyllaba ẜm cōem modū legēdi habet accentū acutū. vt fex et lex ⁊ lis ⁊ res. Itē omnis dictio diſſyllaba acuit primā. vt ꝟgo deus rhoma. Itē omnis dictio triū ſyllabaꝝ ⁊ pluriū hn̄s penultimā natural̓r longā habet accentū ſuꝑ ipſā penul. vt fortuna habere poeta. Itē oīs dictio triuꝫ ſyllabaꝝ ⁊ vltra habens penl̓. natural̓r breuē acuit antepenl̓. vt dominꝰ ⁊ iuſticia. De ſcd̓a regula excipiunt̉ plura. ſcꝫ ergo qn̄ ponitur ꝓ cauſa ad drām ſui qn̄ eſt ꝯiunctō illatiua. vt hoc facio ergo tui. modo acuit vltimā ꝯͣ regulam de biſſyll̓. Puta qn̄ ponitur ꝓ ſicut ad dif ferentiā verbi puta in imꝑatiuo. Pone ꝓ retro ad drām verbi pone in imꝑatiuo. Una. i. pariter aduerbiū ꝯgregandi ad drām nominis vna in ablatiuo feminino. Circum p̄poſitis vel aduerbium ad drām accuſatiui huius nominis circus circi. Item aduerbia in c. terminata. vt illic iſtic illuc iſtuc illac iſtac illinc iſtinc. Item conciſa. vt fumat ꝓ fumauit. pri mas ꝓ primatis. ſic em̄ declinabatur antiqui tus. Et corrupta ꝑ compoſitōem. vt viden.i. videſne. ſatin ꝓ ſatiſne. ⁊ apocopata ab inde. compoſita. vt abin. dein proin in qͥbus redijt naturalis accentus qui debebat eſſe ſuꝑ ſyllabam in. cum eſſet longa poſitione. Hei interiectio ad drām ꝓnominis ei acuit vltimam. qua tn̄ ꝓ monaſſyllaba vtuntur poete. Qui diꝰ. Hei mihi qͥd feci quo me fruor egit amā tem. Dij ⁊ ij. ⁊ cui ⁊ huic ſunt dictōnes mona ſyllabe. vnde in metro debent acui ẜm regulā de monaſſyllabis. tn̄ poete in metro aliqn̄ diuidūt dij ⁊ cui. aliqn̄ ꝓ monaſſyllabis vtunt̉ Dij tn̄ ⁊ ij ſcribunt̉ ꝑ duplex ij. ſed ꝓferenda ſunt ꝑ vnū. iuxta illud Eberhardi Scribe dij lege di. ſi vis vrbanꝰ haberi. Et doctrinale d̓t. I ꝓferes ⁊ di. debet tn̄ ij. dupla ſcribi. Itē fal ſo aduerbiū ad drām ablatiui noīs falſo. ⁊ ſimil̓r eo vno illo. Cꝰ ntūs ad drām gtī cuꝰ In tro ad dram ꝟbi eſt aduerbiū. Si aūt querat̉ qͣre in multis alijs tal̓ drā nō ẜuet̉. vt mō cito ⁊ ſero Dd̓m ꝙ in vltīa ſyllaba taliū ſufficit drā tꝑis. nā qn̄ ſunt aduerbia hn̄t vltimā cō munē. ſꝫ qn̄ ſunt ablatiui hn̄t eā longā. datiui ꝟo aduerbial̓r poſiti ꝓducūt vltimā ſꝑ. et remanēt noīa qͣꝫuis aduerbial̓r ponāt̉. Canis ꝟo nō mutat accentū ad drām huꝰ ꝟbi canis qꝛ vtraqꝫ eſt pͥncipalis ꝑs Cetera aūt hn̄t dif ferentiā ꝑ accn̄tia ſua. vn̄ nō eſt magͣ ncctas ꝙ in oībus inter q̄ cadit drā ꝑ accentū diu̓ſi tas aſſignet̉. Cōciſio impedit nō ſolū ſcd̓aꝫ re gulaꝫ de accentu verū etiā terciā ⁊ quartā. nā ſuꝑ quācūqꝫ ſyllabā fuerit accentꝰ in integͣ di ctōe ſuꝑ eandē remanet incōciſa. vt amat ꝓ amauit. ſicut em̄ erat accentꝰ acutꝰ ſuꝑ ma. in ꝟ bo amauit. ſic ſuꝑ eā remanet incorrupta. Idē accidit in multis deſinentibꝰ in as. vt nr̄as ve ſtras cuias arpinas rauenas. optimas. ⁊ his ſil̓ibus qͦꝝ ntī erāt olim nr̄atis vr̄atis cuiatꝭ optimatꝭ. ſic etiā qͥris ⁊ illic ⁊ iſtic acuūt vlti mā. qꝛ eoꝝ integͣ olim erāt qͥritis illice ⁊ iſtice ſed ꝑ ꝯciſionē nr̄o tꝑe ꝓferunt̉. Hoc etiā ꝯtin git ī vtīs apocopatꝭ. vt ꝟgili. domiti. mercuri Tales em̄ vtī acuūt penl̓. qͣꝫuis ſit breuis. ſicut illa eadē acueret̉ in vtīs ſi diceret̉. o virgi lie. o domitie. o mercurie. ⁊ acuūt̉ in ntīs eoꝝ vt virgiliꝰ. ⁊ domitius. ⁊ mercuriꝰ. Nota aūt ꝙ ꝯciſio nō impedit naturalē accētū niſi mutet̉ tꝑs vt petit ꝓ petiuit. petiuit ꝓducebat me diā. ſed qꝛ mutatū eſt tp̄s. i. breuis an̄ vocalē ſucceſſit ꝓ longa. remanet accentꝰ ſuꝑ an̄penl̓. ẜm regulā. Sil̓r eſt in audijt ꝓ audijt ⁊ ſil̓ibus. Itē ꝯciſio nō impedit regulā de accentu. ſi nō remanet vocal̓ in ꝯciſione. ſed cū d̓r deuꝫ ꝓ deoꝝ accentꝰ ẜm regulā manet ſuꝑ pͥmā. qͥa media ſyllaba o. ſuꝑ quā erat accentꝰ in integͣ amota eſt. vn̄ ꝯciſio intelligit̉ nō mutato tꝑe. et vocali remanēte. Itē ſi remaneat vocalis et mutet̉ ſignificatio dcōnis nō impedit̉ regula. vt cū d̓r docibil̓. qꝛ d̓t aptitudinē in ẜmone. accentꝰ eſt ſuꝑ ci. ſꝫ ſyncopatū d̓r docil̓ qd̓ d̓t aptitudinē in hoīe. vel re alia aīata. ⁊ ſic eſt ac centꝰ ſuꝑ do. Itē nō īpedit̉ regula ſi mutet̉ ꝑs orōnis. vt cū d̓r coloro. accentꝰ ē ſuꝑ mediaꝫ ſed inde deriuat̉ color. qd̓ hꝫ accentū ſuꝑ pͥmā ſic honor ab hōoro. labor a laboro. ⁊ odor ab odoro. Cauſa ꝯſortij fit ꝯͣ generales regulas de accentu. vt cuia cuium acuūt vltimam
