Secundus Liber niſi forme eēt priꝰ ꝑ quas cognoſceret. ⁊ ille nō potue le. Scd̓o vtrum habeāt principiū initiale. rūt ꝓduci niſi ꝑ formas. gͦ ſi nō ē in infinitū abire. ē po Queſtio. nē formas reꝝ n̄ eē ꝓductas. Itē hͦ ip̄ꝫ on̄dit̉ qͦ ad maAd quā ſic ꝓcedit̉. Cū ꝯſtet ẜm ſctōs et ph̓os ꝙ omēs res md̓ane habuerint pͥncipiū ꝓductiuū. tū ꝓpt̓ reꝝ va teriale pͥncipiū. Om̄e qd̓ ꝓ duci. ꝓducit̉ ex aliqͦ vel ex nihilo. Si ex nihilo nihil. gͦ oīa ex aliqͦ. illd̓ aūt ē materictatē. tū ꝓpt̓ reꝝ mutabilitate. tū ꝓpter reꝝ ordinē. tū etiā ꝓpter imꝑfectionē. Multitudo em̄ ortū hꝫ ab vni ria. gͦ ſi ſtare ē ⁊ nō abire in infinitū. illud nō ē ꝓductuꝫ tate ⁊ motꝰ ſiue mutabile ab īmutabili. ⁊ ordo ad pͥmū. Ꝙ aūt ex nihilo nihil fiat videt̉. Productio em̄ rei eſt et imꝑfectū ad ꝑfectū originalit̓ reducūt̉. iō hͦ ſuppoſiactio. ſꝫ oīs actio reqͥrit in qd̓ agat. gͦ ⁊ oīs ꝓductio. gͦ to ſcꝫ ꝙ res hēāt pͥncipiū cauſale. aliqͦ mō ē qō vtrū res om̄i ꝓductioni ſubijcit̉ aliqͥd. nōgͦ niſi materia. gͦ ⁊cͣ. ꝓducte ſint oīno. hͦ ē ẜm pͥncipiū materiale et formale. Itē ego q̄ro de ꝓductione ſiue creatione paſſiua. vtruꝫ Y5 an tm̄ ẜm alteꝝ pͥncipiū. Et ꝙ ẜm vtrūqꝫ videt̉ pͥmo a ꝑ illa ſit ſub̓a vel accn̄s. Nō ſub̓a. gͦ accn̄s. ſꝫ om̄e accn̄s te ꝓducentꝭ ſic. Quāto ꝓduces ē pͥus ⁊ ꝑfectiꝰ. tāto plꝰ fundat̉ in aliqͦ. ſꝫ hͦ nō pōt eē creatū. cū illud ſequat̉ nainfluit in rem. gͦ pͥmū ⁊ ꝑfectiſſimū influit totū ⁊ in totū turalit̓ ip̄aꝫ creatōnē. gͦ videt̉ ꝙ ſit īcreatū aliqͥd alid̓ a et ſi hͦ. gͦ totū ꝓducit. ſꝫ pͥmū agens ē hmōi. gͦ ⁊cͣ. Itē deo. qꝛ creatio paſſio in alio ē. gͦ ncc̄e ē omnē qd̓ ꝓducit̉ nobilius ⁊ ꝑfectiꝰ ē agēs qͣꝫto paucioribus indiget ad ex aliqͦ ꝓduci. ⁊ ideo dic̄ ph̓s in pͥmo phi. ꝙ materia eſt ingenita. ℟º. dd̓m ꝙ hec ꝟitas ē. mūdus in eſſe proagēdū. gͦ agēs nobiliſſimū nullo extra ſe eget. gͦ ſi ipſum ductus ē. ⁊ nō ſolū ẜm ſe totū. ſꝫ etiā ẜm intrinſeca ſua ſolū eēt. adhuc res ꝓduceret. ſꝫ nō ex ſe. cū ipſe nullius ſit ꝑs. ergo ex nihilo. ptꝫ gͦ ꝙ deꝰ pōt in tota ſub̓am cre pͥncipia q̄ nō ex alijs ſꝫ de nihilo ſunt ꝓducta. Hec aūt ature. Itē agēs ẜm forma pōt ꝓducere formā. gͦ pari ꝟitas ⁊ ſi cuilibet fideli ſit aꝑta ⁊ lucida. latuit tn̄ ꝓuirōnē agēs ẜm ſe totū pōt ꝓducere totū. ſed deus ſe toto dentiā vel prudentiā ph̓icā q̄ in huiꝰ qōnis inqͥſitione agit cū ſit oīno ſimplex. gͦ ꝓducit totū. Itē hͦ ipſum ex longo tꝑe ambulauit ꝑ deuia. Fuerūt em̄ qͥdā ph̓i on̄dit̉ a ꝑte rei cōdite ſic. Qd̓ nō eſt ab alio. e a ſeipſo. ni antiqͥ qͥ dixerūt mūdū factū eē a deo ⁊ de ſui eēntia. quia hil aūt tale qd̓ a ſeipſo ē indiget alio vt ſit. ſꝫ oē intrin nō videbāt quō aliqͥd poſſet fieri ex nihilo. ⁊ ſolꝰ deꝰ fu it in pͥncipio. ⁊ ideo dixerūt ꝙ fecit oīa de ſeipſo. Sed ſecū pͥncipiū rei indiget alio vt ſit. nā forma indiget ma teria ⁊ ecouerſo. gͦ ⁊c̄. Itē efficiēs ⁊ finis ſunt cāe cor hec poſitio nō ſolū fidelibꝰ ſꝫ etiā ſequētibꝰ ph̓is apparelatiue. gͦ qd̓ n̄ ē ab alio. n̄ ē ad alid̓ ſꝫ oīa ſūt ad alid̓ ẜꝫ ruit improbabilis. ꝙ dei eēntia oīno inuariabilis ⁊ no oē qd̓ ſūt qꝛ ẜꝫ oē qd̓ ſūt appetūt bonū. ⁊ ſtatꝰ nō ē niſi ī biliſſima fieret corꝑaliū ⁊ variabiliū materia. q̄ ē de ſe īſummo bono. Et ꝙ iſta rōſit bona on̄dit̉. Si em̄ bonū ꝑfecta niſi ꝑficiat̉ ꝑformas. Fuerūt etiā alij qͥ dixer̄t ⁊ ens cōuertunt̉. ergo qd̓ ē ſeipſo ens. ſeipſo ē bonum. mūdū factū eē ex pͥncipijs p̄exiſtētibꝰ.ſ. ex materia ⁊ for ſꝫ qd̓ ſeipſo ē bonū. noe ꝓpter aliqͥd aliud. gͦ qd̓ nō ē ab ma. ſꝫ forme latebāt in materia anteqͣꝫ intellectꝰ eas di alio. nō ē ꝓpter alid̓. Si gͦ oīa mūdana ẜm ſe tota ſunt ſtingueret. ⁊ hͦ ponit anaxagoras Sꝫ qꝛ formas eē oēs ꝓpter aliud. gͦ ſunt ab alio. Itē ſi res nō ē totaliter ab ſimul̓ in materia nō capit rōrecta. iō ꝑ ſequentes ph̓os alio. aut ē hͦ rōne forme. aut rōne materie. Cōſtat ꝙ nō iſta poſitio improbata eſt. Fuerūt etiaꝫ tertij qͥ mūforme. qꝛ videmꝰ formas ꝓduci. ⁊ ſi forme nō ꝓducerē dū dixerūt ex pͥncipijs p̄exn̄tibꝰ factū.ſ. materia et for tur. oīno nihil ꝓduceret̉. Si rōne materie. Sꝫ ꝯtra vt ma. ſed materiā ꝑ ſe poſuerūt. ſeꝑatas etiam ꝑ ſe po dicit ph̓s in pͥma ph̓ia. actꝰ ē an̄ potētiā. cōſtat ꝙ nō loſuerūt formas. ⁊ poſtmodū ex tꝑe ab opifice ſūmo eſſe quit̉ de potētia actiua ſꝫ paſſiua. gͦ cū actꝰ rei ab alio ſit ꝯiūctas. ⁊ hi platonici fuerūt. Sed quia illud irratio ſil̓r ⁊ materia. Si tu dicas ꝙ intelligit̉ nō de actu qͥ eſt nabile videt̉ ꝙ materia fuerit imꝑfecta ab eterno. ⁊ ꝙ forma ſꝫ efficiēs. idē cōcludit̉. Et iteꝝ ego q̄ro qͣre mate eadē forma ſit ſeꝑata pariter ⁊ ꝯiucta. ⁊ abſurdū vide ria nō ſit ab alio. Si qꝛ ē pͥncipiuꝫ ex qͦ fiūt cetera nec hꝫ tur triplicem hominem ponere.ſ. naturalem. mathevn̄ fiat. tūc ego q̄ro de forma vtrū fiat ex aliqͦ vel ex nimaticū. et dīnū. id̓o etiā ꝑſeq̄ntes ph̓os hec poſitio re hilo. Si ex nihilo. pari rōne ⁊ materia ex nihilo. Si ex ꝓbata eſt. Fuerūt etiā quarti ꝑipathetici qͦrum pͥnaliqͦ quero qͥd ſit illd̓. Nō eēntia materie. cōſtat. qꝛ forceps ⁊ dux Areſto. qͥ veritati magis appropinqͣnteſ ma ſimplex ē. gͦ forma non fit ex materia. ita ꝙ materia dixerūt mūdū factū. ſicut legit̉. in. ij. metha. dico igit̉ ꝙ ſit eiꝰ pͥncipiū cōſtitutiuū. Nec ex materia ita ꝙ matemare factū eſt. ⁊ in pͥmo de celo ⁊ mūdo. ⁊ de pluribuſ ria fiat forma. fit gͦ ex aliqͦ qd̓ ē in materia. tūc ego q̄ro alijs locis pōt elici. Sed dixerūt nō eſſe factū ex pͥncide qͦ eſt illud. ⁊ cōſtat ꝙ no ē ex materia pari rōne. gͦ vel pijs p̄exn̄tibꝰ. Sicut enī vult in ſcd̓o vegetabiliū. mū erit abire in infinitū in cauſando. vel neceſſe ē ponere dus ſemꝑ fuit plantꝭ ⁊ aīalibꝰ plenꝰ. vbi loqͥtur ꝯtra eēntias formaꝝ a primo opifice productas ex nihilo. gͦ abrutalū. Utrū autē poſuerit materiā ⁊ formā factam pari rōne ⁊ materiā. Ad oppoſitū ſūt rōnes pͥmo a ꝑte de nihilo hͦ ego neſcio. credo tamen ꝙ non ꝑuenit ad efficiētis. Prima ē hec. Omīs effectꝰ aliqͦ mō aſſimilat̉ hoc ſicut meliꝰ patebit in ꝓbleumate ſcd̓o. ⁊ ipſe defe cāe. ſꝫ pͥncipiū pͥmū eſt actꝰ purꝰ nihil hn̄s de poſſibili. cit licet minus qͣꝫ alij. Ubi auteꝫ defecit ph̓oꝝ peritia. materia aūt reꝝ ē potētiale purū ꝑ ſui eēntiā. nihil hn̄s ſubuenit nob̓ ſacroſancta ſcpͥtura. que dicit omīa eſſe de actu. gͦ cū materia in nullo aſſimilet̉ opifici nō eſt ab creata. ⁊ ẜm oē qd̓ ſūt eſſe ꝓducta. ⁊ ratio a fide nō di ipſo. Itē ab agēte pulcerrimo ⁊ luminoſiſſimo nō ꝓ ſcordat ſicut ſupra in opponēdo oſtenſum eſt. Qd̓ g cedit turpe ⁊ tenebroſum. ſꝫ deꝰ ē ipſa pulcritudo. ipſa ergo obijcitur de ſimilitudīe ꝙ materia eſt ens in polux. materiale pͥncipiū ē tur pe ⁊ tenebroſum. gͦ ⁊cͣ. Ex tentia. dd̓m ꝙ materia non ꝓpter ſe facta eſt ſed ꝓpt ꝑte rerū on̄dit̉ de formali pͥncipio. Om̄e em̄ qd̓ ꝓducit̉ ſubſtractione ſeu ſuſtentationē forme que eius ē actuſ ⁊ fit. fit a ſibi ſil̓i noīe ⁊ ſpē. vt hō ab hoīe. ẜꝫ ꝙ dic̄ ꝓh̓s qͣꝫuis ergo materia non ſit duo actu ſimilis. tamē aſſi vij. phi. pͥme. ſi gͦ forme rerū ſunt pͥncipia ꝓducēdi. ⁊ pͥn milabilis eſt ꝑ formā. Unde augꝰ. dicit ꝙ ipſa matecipiū ꝓducēdi p̄cedit rerū ꝓductionē. gͦ res nō ſunt ꝓria ⁊ ſi non habeat de ſe ⁊ in ſe actum forme. ipſa tam̄ ducte qͦ ad pͥncipiū formale. Itē artifex nō pōt ꝓducapacitas forme ē ci ꝓ forma. ideo patet illud. Qd̓ 9 1 cere niſi p̄cognoſcat. ſꝫ nō pōt p̄cognoſcere q̄ nullo mō cbucitur. ꝙ turpis ⁊c̄. dd̓m ꝙ nec turpis nec tenebra ſunt. gͦ impoſſibile ē ꝙ ſummꝰ artifex mundū formaret dicit̉ niſi comꝑatiōe. Nam materia nō eſt pͥuatio pu