Seite
DI. ra. īmo ratione ſue eſſentie habet aliqͥd de pulchritu­inſtāti. aut in tꝑe. ſed an̄ oē tp̄s ⁊ an̄ oē inſtās eſt tꝑs. dine ⁊ aliqͥd de luce. Unde Augꝰ. dicit ꝙ habet mo gͦ tꝑs ē ante oīa q̄ inceperūt. ſed nō potuit eſſe an̄ mun dū ⁊ motū. gͦ mūdus nō incepit. Prima ꝓpoſitio ne dum. ſpeciē. et ordinē. qͣꝫuis imꝑfecte. non oportꝫ au­ceſſaria vel nota ē per ſe. Scd̓a.ſ. ꝙ ante oē tꝑs ſit tē tem ꝙ deus oēs res ꝓducat ſibi equalit̓ ſimiles. īmo ẜm gradū. Et ideo ad hoc ꝙ gradus ſint ꝑfecti. neceſ pus. patet ex hͦ. Si currit. currebat pͥus de neceſſita ſe eſt aliqͥd ponere ꝓpe deū. ⁊ hoc ſimilimū. ⁊ aliqͥd ꝓ te. Similiter ꝙ ante oē inſtās ſit tꝑs patꝫ ſic. Tꝑs ē 14 pe nihil. ⁊ hoc aliquo modo ſimile. non aūt oīno. nec mēſura circularꝭ ꝯueniēs motui ⁊ mobili. ſed oīs pun perfecte. qd̓ qͣꝫuis in ſe mīmū habeat de bono. tamen ctus qͥ eſt ī circulo ita eſt pͥncipiū ꝙ finis. gͦ inſtās tem Coptime ordinatū eſt. Qd̓ obijcit̉ ꝙ omne qd̓ ꝓducit̉ poris ita eſt pͥncipiū futuri. ꝙ terminꝰ p̄teriti. gͦ an̄ oē ꝓducitur ꝑ ſimile ī forma. ⁊ cognoſcit̉ ſimilit̓. dd̓m ꝙ nūc. fuit p̄teritū. pꝫ gͦ ⁊cͣ. Itē ꝓbo ꝑ impoſſibile. Si eſt agens ẜm naturā ⁊ ẜm intellectū. Agens ẜm natu tꝑs ꝓducit̉. aut in tꝑe. aut in inſtāti. Nō in inſtāti cū ram ꝓducit ꝑ formas que ſūt vere nature. ſicut homo nō ſit in inſtāti. gͦ in tꝑe. ſed in oī tꝑe eſt ponere pͥus et hominē. et aſinus aſinu. Agens ꝑ intellectū ꝓducit ꝑ poſteriꝰ. ⁊ p̄teritū ⁊ futurū. gͦ ſi tꝑs in tꝑe. an̄ oē tꝑus formas que non ſunt aliqͥd r̄ei ſedydee in mente. ſicut fuit tꝑs. et hͦ impoſſibile. gͦ ⁊c̄. Et he ſunt rōnes ph̓i q̄ artifex ꝓducit arcam. ⁊ ſic ꝓducte ſunt res. ⁊ hoc mo ſunt ſumpte a ꝑte ipſiꝰ mūdi. Itē alie rōnes ph̓orū do ſunt forme rerū eterne. quia ſunt deus. ⁊ ſi ita po q̄ ſumunt̉ ex ꝑte cauſe ꝓducentꝭ. et generalit̓ ad duas ſuit ꝑlato cōmēdandus ē. ⁊ ſic imponit ei Augꝰ. Si pn̄t reduci. qrū prima ē oſtēſiua. ſcd̓a ꝟo ꝑ impoſſibi autē vlra ꝓceſſcrit vt imponit ei Areſto. abſqꝫ dubio le. Prima ē hec. Poſita cauſa ſufficiēti et actuali. po errauit. ⁊ ratio ſua que p̄dicta ē nihil cogit oīno. Naꝫ nitur effectꝰ. ſed d̓s ab eterno fuit cauſa ſufficiēs et ac ſicut dicit ph̓s. Forme rerū extra deū a ſingularibꝰ ſe tualis ipſiꝰ mūdi. gͦ ⁊cͣ. Maior ꝓpoſitio ꝑ ſe nota eſt ꝑate nihil oīno faciūt. nec ad oꝑationē. nec ad cogni Minor pꝫ.ſ. ꝙ d̓s ſit cauſa ſufficiēs. qꝛ cū nullo extrī tionē. Qd̓ vltīo obijcit̉ de materia. ꝙ n̄ pōt fieri. qꝛ ſeco indigeat ad mūdi creationē. ſed ſolū potētia ſapi vel ex aliqͦ vel ex nihilo. dd̓ꝫ ꝙ ex nihilo ⁊ hͦ ꝑ creatio entia. et bonitate. et hec in deo fuerunt ꝑfectiſſima ab nē. Qd̓ obijcit̉. ꝙ actio ē ī aliqͥd. dd̓ꝫ ꝙ creare nō ē age eterno. pꝫ ꝙ ab eterno fuit ſufficiēs. Ꝙ etiā actualis ſꝫ face̓ ⁊ hͦ refert int̓ agē ⁊ face̓. nā agē ī qͥd agat exigi­patet. Deuſ enī eſt actꝰ purꝰ. et ſuū velle vt dicit ph̓s N facere autē ecōuerſo. Qd̓ vlteriꝰ querit̉ qͥd vel in­et ſctī dicūt eſt ſuū agere. reſtat gͦ ⁊cͣ. Item ꝑ impoſ ſit creatio paſſio. duplicit̓ rn̄det̉. Quidā dicūt ꝙ nec ſibile. oē illud qd̓ incipit agere pͥus vl̓ ꝓducere. cū pri eſt ſubſtātia nec accn̄s. ſed via ad vtrūqꝫ. ⁊ tale p̄cedi­us non ꝓduceret. exit ab ocio in actū. ſi gͦ deus incipit illud ad qd̓ eſt naturalit̓ qͣꝫuis in eo habeat eſſe. Alit mūdū ꝓducere. exit ab ocio in actū. ſed in oī tali cadit dicūt alij ꝙ aliqͥd creari n̄ eſt alid̓ qͣꝫ nūc pͥmo eſſe. nec ocioſitas. et mutatio ſiue mutabilitas. gͦ circa deū eſt creatio dicit naturā aliquā mediam inter deū et crea ocioſitas et mutabilitas. Hoc aūt ē ꝯtra ſummaꝫ bo turā. ſed ſolū dicit eſſe rei ꝯnotādo ordinē ad pͥmū effi nitatē et ꝯtra ſummā ſimplicitatē. gͦ hͦ ē impoſſibile et ciens a qͦ ⁊ ad nō eſſe. ita tamē ꝙ ordo ille eſt in re crea blaſphemū dicere de deo. et ita ꝙ mundus ceꝑit. He ta ⁊ nō in nihilo. Un̄ cū dicit̉ ex nihilo aliqͥd fieri pōt ſunt rōnes qͣs cōmētatores et moderniores ſuꝑaddū ītelligi triplicit̓. Aut materialit̓ vt ex ferro cultellus rōnibꝰ Areſto. ſiue ad has pn̄t reduci. Sed ad op Aut crealit vt ex pr̄e filiꝰ Aut ordinaliter vt demane poſitū ſunt rōnes ex ꝓpoſitiōibꝰ ꝑ ſe notꝭ ẜm rōneꝫ et fit meridies Primis duobꝰ mōis veꝝ ē ex nihilo nihil ph̓iam. q̄rū pͥma eſt hec. impoſſibile ē infinito addi. hͨ fieri. tertio mō veꝝ ẜꝫ naturā ſꝫ falſuꝫ sͣ naturā. Per eſt manifeſta ꝑ ſe. qꝛ oē illud qd̓ recipit additioneꝫ fit virtutē enī infinitā que nō indiget ſuicimēto materie maius. infinito aut nihil maiꝰ. ſed ſi mūdus ē ſine pͥn ita faciliter pōt aliqͥd ꝓduci ex nihilo ſicut de aliquo cipio. durauit̉ in infinitū. gͦ duratōi eiꝰ nō poſſet addi alioqͥn non eſſet ꝟtus pͥmi pͥncipij infinita. ſed egeret ſed ꝯſtat hͦ eſſe falſum. qꝛ reuolutio addit̉ reuolutioni materie fundamēto. ⁊ ideo illi ꝟtuti ſoli hoc attribue oī die. gͦ ⁊cͣ. Si tu dicas ꝙ infinitū eſt qͣꝫtū ad p̄terita. dum eſt neceſſario. qͣꝫuis non poſſet ꝯſimile reperiri ī tn̄ qͣꝫtū ad pn̄s qd̓ nūc eſt. eſt finitū actu. et iō ex ea ꝑte aliquo creato. Hoc enī eſt eius ꝓpriū ſicut ⁊ ipſa om q̄ finitū eſt. eſt reꝑire maiꝰ. Cōtra oſtēdit̉ ꝙ in p̄terito nipotentia. Queſtio eſt reꝑire maiꝰ. Hec ē veritas infallibilis. ꝙ ſi mūdus Ttrū mūduſ ꝓductꝰ fuerit ex temꝑe aūt ab eterno. Et eſt eternꝰ. reuolutiōes in orbe ſuo ſunt. infinite. Rur­ꝙ non ex parte oſtendit̉ duabꝰ ratiōibꝰ ſumptis a mo ſus ꝓ vna reuolutiōe ſolis neceſſe ē fuiſſe. xij. ip̄iꝰ lune tu. Prima eſt oſtenſiua ſic. Ante oēm motū ⁊ mutati gͦ ꝓlus ē reuoluta luna qͣꝫ ſol. et ſol infinitꝰ. gͦ inſinito. onē eſt motus pͥmi mobilis. ſed oē qd̓ incipit. incipit rū ex ea ꝑte q̄ infinita ſunt ē reꝑire exceſſum. hͦ autē eſt ꝑ motū vel mutationē. ergo ante oē illud qd̓ incipit ē impoſſibile. gͦ ⁊cͣ. Scd̓a ꝓpoſitio ē iſta. Impoſſibile ē motus ille. ſed ille motus nō potuit eſſe ante ſe nec an̄ infinita ordīari. oīs enī ordo fluit apͥus in mediū. ſi gͦ ſuū mobile. ergo impoſſibile eſt inciꝑe. Prima ꝓpoſ nō eſt pͥmū nō eſt ordo. ſed duratio mūdi ſiue reuoluti­tio ſupponit̉. ⁊ eius ꝓbatio patet ſic. qꝛ ſuppoſitio ē ones celi ſi ſunt infinitę nō hn̄t pͥmā. gͦ nō hn̄t ordinē. in ph̓icis. ꝙ in oīgenere ꝑfectū eſt ante imꝑfectū. ſed gͦ vna nō ē an̄ aliā. ſed hͦē falſum. reſtat gͦ ꝙ hn̄t pͥmam inter oīa genera motuū localiū motus ad ſituꝫ eſt ꝑfe Si dicas ꝙ ſtatū ordīs nō eſt ncc̄e ponere niſi ī his q̄ ctior. quia ē entis completi. ⁊ inter oīa genera motuū ordināt̉ ẜm ordinē cālitatꝭ. qꝛ ī cauẜ neceſſario ē ſtatꝰ. localiū. motus circularis ⁊ velotior eſt ⁊ ꝑfectior. ſec q̄ro qͣre nō in alijs. tu ex hͦ nō euades. nunqͣꝫ enim fuit talis eſt motus celi. ergo ꝑfectiſſimꝰ. gͦ pͥmus. pꝫ gͦ ⁊c̄ reuolutio celi qͥn fuiſſet generatio aīal̓ ex aīali. ſed con Icem oſtendit̉ per impoſſibile. Oē qd̓ exit in eſſe. exit ſtat ꝙ aīal ordīat̉ ad aīal ex qͦ generat̉ ẜm ordinē cauſe. per motū vel mutationē. gͦ ſi motus exit in eſſe. exit gͦ ſi ẜm ph̓m ⁊ rōeꝫ ncc̄e ē ponere ſtatuꝫ ī his q̄ ordināt̉ motū vel mutationē. ⁊ ſimilit̓ de illo querit̉. ergo ve­vꝫ ordinē cāe. gͦ ī gn̄atiōe aīaliū ncc̄e ē ponē pͥmū aīal. eſt abire in infinitū. vel eſt ponere aliquē motum ſine ⁊ md̓s n̄ fuit ſine aīalibꝰ. gͦ ⁊cͣ. Tertia ꝓpoſitio ē iſta. pͥncipio. Si motu. gͦ mobile. gͦ ⁊ mūduꝫ. Similit̓ ra Impoſſibile ē īfīta ꝑtrāſire ſꝫ ſi md̓s n̄ cepit. īfinite re tio oſtēſiua ſumit̉ a tꝑe ſic. De qd̓ incipit. aut incipit uolutōes fuer̄t. gͦ īpoſſibile ē illas ꝑtrāſire. gͦ īpoſſibi­in inſtanti. aut in tꝑe. Si ergo mūdus incipit. aut in le fuit d̓uēire vſqꝫ ad hāc. Si tu dicas ꝙ n̄ ſūt ꝑtuſita Aa 4