Seite
Liber Secundus decolatio. Et glo. dicit ꝙ greci vocāt illas poros. ⁊ ita re toti corpori filij fuit cōmixtum cōmixtione perfecta non ſequitur ꝙ totū alimentū exterius exeat. ⁊ de illo qꝛ nullā partē erat ſignare in corꝑe filij in qua non eſſet nihil in veritatē prolis pertrāſeat. Ad illud qd̓ obr̄ aliqͥd de illo humido qd̓ a patre traduxit. Si igit̉ filiꝰ ꝙ generatio eſt de ſubſtātia generātis iam patet reſpō­ade in generādo ꝓlē ſimilit̓ aliqͥd deſcindebat de ſuo hūi ſio. Dico em̄ ꝙ aliqͥd de radicali humiditate parentis do radicali. neceſſe erat ꝙ aliqͥd tranſmitteret de eo qd̓ trāſit in prolē. ⁊ ratione illius ſaluatur ibi veritas gene ſumpſerat a patre. ⁊ ſic deinceps. ⁊ ꝓ tāto dicūtur oēs rationis. nec tamē oportet ꝙ ſit idēptitas ẜm totū ge­fuiſſe in adā. nō qꝛ fuerit ibi totaliter materia oīm nr̄oꝝ nerātis ad genitū. Sicut em̄ generās non dat ſe totuꝫ corpoꝝ. ſed qꝛ ibi erat aliquāta materia ⁊ ratio ſemina ſꝫ partē ſui. ſic ⁊ genitꝰ nō exiuit a gn̄ante ẜm totū. ſꝫ ẜꝫ lis ſiue potentia ꝯuertendi ad ſe aliā naturā. ita vt ſuf­aliquā ꝑtē. nec illud totū qd̓ a gn̄ante traxit fuit radica ficeret ad oīm procreationē. addito ſibi illo in quo poſ le ipſi generāti. ſꝫ aliquid eſt additū radicali vt poſſit ſet ſe multiplicare. Et eſt exēplum ſi aliqͥs haberet fru­augeri. Ad illud qd̓ obijcit̉ de lege cognationis iam 35 mentū quod cōmiſceret cōmixtione perfecta toti paſte patet reſponſio. ita bene em̄ ſaluat̉ lex cognatiōis ſi tra nihil fieret de illa totali paſta. ⁊ ſimilit̓ ſi illa paſta cō­ducitur filius a patre trahēdo ab ipſo humorē radicalē miſceret̉ adhuc alij maiori paſte. ⁊ ſic ꝓcedendo qͣſi in­cum additione extrinſeci. ſicut ſi de extrinſeco nihil ad numerabiles panes fermetati poſſent fieri ex modico deretur. īmo multo verius. Additio em̄ extrinſeci fa­fermento ꝑ appoſitionē rei fermetalis. ſic ⁊ in ꝓpoſito cit vt linea conſanguinitatis aliquādo timetur. ⁊ qͥ ma ex modico ſemine. ꝑ appoſitionē humoris ſuſceptibilis gis diſtant a ſtipite minoris conſanguinitatis vincu­rōnis ſeminalis poſſent innumerabiles hoīes propa­lo coniungātur. Et ſi obijciatur ꝙ ſi traducitur aliqͥd 36 gari. Et iſte modꝰ ſatꝭ ꝯſonat ratiōi. nec repugnat ver de radicali. ꝙ pari ratione poſſet totū traduci. ⁊ ꝙ ne­bis ph̓i. ⁊ ſūptus eſt ex verbis Aug. ſicut patet aſpiciē ceſſe ſit illud eſſe multiplicatum in ſe. cū etiam tot atho do autoritatē prius poſitā q̄ ſumpta eſt de lib̓. de vera mi non fuerint in corde ade. ꝙ proceſſerūt ex eo homīes reli. vbi dicit ꝙ alimētum accipit latētes. humores toti dd̓m ꝙ ſemen ⁊ eſt qͣꝫtū mole. ⁊ eſt qͣꝫtū virtute. ⁊ qͣꝫti­us animalis. ⁊ inchoatur in prolē. Et modū explicat ī tas virtutis ſe tenet ex parte forme. ⁊ poteſt dici ratio fi. v. ſuꝑ Gene. ad litterā ſicut patet in autoritate pri­ſeminalis. ⁊ hec cum ſit forma. multiplicabilis eſt. hoc poſita. vbi on̄ditur ꝙ ex modico ſemine generatur ar­eſt. poteſt ſimilem ſibi inducere in materiam ſibi appo­bor magna. Igit̉ huic modo dicēdi tanqͣꝫ magis intelli ſitam. Quantitas vero molis. ⁊ qͣꝫuis parua ſit. poteſt gibili ⁊ magis cōſono ph̓ie ⁊ ſacre ſcripture magis ad­tamen adeo extendi vt cōmiſceatur valde magne qͣꝫtita hereo. Credo em̄ beatu Aug. hoc ſenſiſſe ſicut ex ꝟbis ti. per eā naturā qua omne corpus in infinitu diuiſibi eiꝰ poſſum colligere. Et ẜm hunc modū ſaluat̉ veritas le eſt. ⁊ ſic magne qͣꝫtitati poteſt cōmiſceri. ⁊ totū trahe cognationis ⁊ generationis. ꝓ eo ꝙ aliqͥd radicale a pa re ad naturaꝫ ſuam. ⁊ ex illa totali qͣꝫtitate poteſt aliqͥd rente traducit̉ in prolem. Suſtinetur nihilominus ge­fieri qd̓ non fieret de ipſo ſemine per ſe. ⁊ quotcūqꝫ fiāt neratio ⁊ ꝓpagatio eſſe naturalis. qꝛ hec fit per alimen­ex illa totali qͣꝫtitate. dicuntur facta per ſe. Nec tamen ti additionē. Et ideo cōcedende ſunt rationes on̄dētes oportet ibi diſtinguere diuerſas partes ex quibus di­ꝙ aliquid de alimento tranſit in veritatē hūane natu­uerſa fiant in illo ſemine primordiali ſed ſolum in pro­re mediāte opere nutritiue qꝛ nō ſolū illud radicale qd̓ ximo. pro eo ꝙ illud per additionem ſuꝑflui nutrimen a patre deciditur fit de veritate ꝓlis. ſꝫ etiā illud cū ali­ti adauctū eſt. Ad illud qd̓ obijcitur de lege reſurre 37 mento ſuꝑfluo ſibi iuncto. ita ꝙ illud qd̓ erat ſuꝑfluum ctionis. reſpondent aliqui ꝙ homo non poteſt genera­vni. ſit neceſſariū alteri. vtrūqꝫ em̄ erat fundamētum ri de carnibus alterius hominis. pro eo ꝙ alimentū et fabrice totius corꝑis generati. Ad illud aūt qd̓ pri­illud quod conuertitur in ſemine debet eſſe in potētia mo obr̄ in ꝯtrariū de autoritate Hug. ⁊ magiſtri. dd̓m reſpectu eius in quod conuertit̉. caro aūt hominis ẜm ꝙ verbis eoꝝ in hac parte magiſtri cōmuniter nō aſſen ſpeciem eſt in actu. et ideo non poteſt in alium hominē 32 tiunt. nec ego ip̄os bene intelligo. nec tamē affirmo il­trāſmutari. Sed illud nō vr̄ ſufficere. ꝓ eo ꝙ ex carne los falſū dixiſſe. ſꝫ magis intelligo aliā opinionē. Ad pn̄t generari vermes. poſſet ⁊ ꝑ ꝯſequēs generari plā illud qd̓ obijcit̉ de autoritate Anẜ. ⁊ Augꝰ. iam pater ta ⁊ fructꝰ. ⁊ tūc eēt in potētia reſpectu carnis hūane. et reſponſio. dicūt em̄ ꝙ in adam fuimus nō qꝛ nulla alia ita ꝑ multas trāſmutatiōes vr̄ ꝙ ex ea poſſet fieri ſemē. materia cōuerſa ſit in corpus noſtrū niſi illa que fuit in Alij ꝟo dicūt ꝙ caro hoīs ſit poſſibilis ad oēm trāſmu adā. ſed ſi qua alia cōuerſa eſt. hoc nō eſt niſi ꝑ coniun­tationē ſicut ⁊ alia ꝙ de illa poſſit generari ſemē. ⁊ tūc ctionem cū illo qd̓ ab adā fuit deciſū. Et ſi tu dicas ꝙ reſurget in ipſo genito ꝓ eo ꝙ ad ip̄m habet eſſentialio ipſe Anẜ. dicit ꝙ tota hūana natura erat in adā. dd̓m rem coparationē. ⁊ dn̄s ſupplebit illi aliunde addendo ꝙ hoc non dicit qͣꝫtum ad exiſtentiā poſſibilē. ſed qͣꝫtuꝫ ſiue multiplicādo virtutē ſuꝑ naturā ſicut facit in par­ad exiſtentiā actualē. qꝛ nihil actu erat de veritate hūa­uulo Sed qua rōne d̓r de vna ꝑte ꝙ pōt ꝯuerti. eadē rō­ne nature. niſi quod in adā erat. aliquid tamē poſſibile ne de qͣlibet. ⁊ ſic pōt homo totū corpus ſuū amittere. 33 erat ad hoc qd̓ fieret de veritate nature hūane. ſed hoc Ideo ē tertius modus dicēdi ꝙ caro hoīs ẜm ſpeciem 38 operatiōe ⁊ virtute carnis ade. Ad illund qd̓ obijci nō pōt fieri caro alteriꝰ hoīs ẜm ſpeciē ꝓpter neceſſari tur de autoritate dn̄i in euāgelio. ⁊ de glo. dd̓m ꝙ h̓ ne­am ordinationē quam hꝫ ad aīam q̄ ip̄am viuificauit. quaqͣꝫ intendit nec textus nec glo. ꝙ homo totum ege Utrū aūt illa ordinatio fundet̉ in appetitu vel ꝓuidētia rat qd̓ manducat. ſed qꝛ cū homo manducat. fit ſepara ꝯditoris. difficile eſt diſcernere. Quotcūqꝫ tn̄ modo fit tio puri ab impuro per digeſtiones interius factas. et ad hoc eſt plana reſponſio. Iſtud aūt planiꝰ inuenitur purū ⁊ nature cōueniens interius retinetur. ⁊ impuru determinatū in qͣrto. vbi manifeſtat̉ quid in quo reſur exterius expellitur. ⁊ ꝓ tāto dicebat dn̄s qd̓ nihil qd̓ in gat. Reſurgit autem ſemen in genito non in generan­trat in os hoīem coinqͥnat. ⁊ ſic veriſſimū eſt verbū do­te. qͣꝫuis dictum ſit hic ꝙ ſemen ſit de radicali humidi­mini ẜm ꝙ valet ad propoſitum. Poſſet tamen dici ꝙ tate generantis. Aliter enim ſemen eſt radicale ge­ſeceſſus ibi nō tantū vocat̉ via inferior per quā currunt neranti. et alter generato. Quia generanti eſt radica­ ꝯ egeſtiones. ſed oēs meatus ſubtiles per quos fit ciboꝝ