ſcribemꝰ repetendo quibus nō ſemel. ſꝫ pl̓imū idē repetitū. memorie ingeramꝰ. Vniꝰ ꝟbi ſignificatōnē(niſi inibi ſit me taphoraꝫ) ꝓ reliqua vti non licere. qͣliter ꝟgilius in bucol̓ ꝓfert. cū inqͥt. Mopſo niſa dat̉. quid nō ſperemus amantes vbi ſperare ꝓ timere. quod ē ei ꝯtrariū poſuit. nam nemo qd̓ ſperat. timet. ⁊ for te excuſat̉ ꝑ acyrologiam Ridere vero ꝓ florere. ⁊ ardere ꝓ amare poni licet. cū inter ſe qͣndam habēt ſilitudinem. nam areſtoteles ſtudioſum ꝓ ꝟtuoſo. cū ſtu dium virtus ſit. poſuit. Et virgiliꝰ in geor. terras vocat letas. hoc eſt feraces. pi gwes ⁊ fertiles. Non fiat themaſis.i. vnius ꝟbi diuiſio quā non a ꝓphauit autoritas ⁊ vſus. vt nō dicamꝰ cla qꝫ ritudo.i. claritudo. Li cet ꝟgilius in geor. dixerit. ſeptēqꝫ ſub iecta trioni ꝓ ſeptētrioni. hoc nos ſcire vti ꝟo neqͣqͣꝫ. Eiuſdem littere aut ſillabe repetitō crebra vicioſa eſt. vt o miſericors. miſerator miſereri mihi miſeramine tuo. Et illud Celij imꝑitiſſimi. O tite tu te. tanta te tyrannide tuliſti. Dictō ſequens non incipiat in eadē ſillaba cum p̄cedente vt iam idem patuit Neqꝫ ſequens incipiat ꝑ finem precedentis velut ſaluſtius in infectīa Tulio obicit. O fortunatam natam me conſule romam Ne ſit idem finis pl̓imum repetitus. vt tuorū optimorum viroꝝ. vniuerſorum rector. Et noſtri imperiti priores hoc vi cio peccarunt multum. Dum in egregium ſenſum ſeſe oratio fi nierit. nō eſt tranſeundū vltra. ne id qd̓ bene ⁊ lepide ſcribendo nacti ſumꝰ. male ⁊ inconcinne ſcribendo amittamus. Ne. cum ſcripſeris. raris inſolitis ⁊ fortaſſe quod peſſimum eſt/ grecis verbis. cum ip̄e latinitatis quā ſcire deberes ſis ignorantiſſimus. in epiſtola vtare. naꝫ inquit Tulius primo officōrum. Vt eī eo ſermone debemus vti. qui notus eſt nobis ne. vt quidam. greca verba iucul cantes iure optimo rideamur. Et aulꝰ Gelius libro acticarū noctium primo. capitulo decimo inquit. Habe ſemꝑ in memoria atqꝫ in pectore. vt tanqͣꝫ ſcopulum ſic fugias inauditum atqꝫ inſolens verbum. Debet em̄ epl̓e ſtructura breuis ⁊ peculiaris eſſe. ⁊ ꝓpe vernacl̓o ſermone emiſſa Periphraſes. ꝑraro in epl̓is poni. ſunt em̄ dure ⁊ obſcure abſolete ac circūlocu tōes. Quale eſt illud iu bucol̓. Claudite iam riuos pueri. ſat prata biberunt. hoc eſt. ſit veſtre diſputatōis ⁊ ꝯtrouer ſie finis. Ego mihi facile ꝑſuadeo. inter ruſticos nihil aut paꝝ tale quid elocutum. ⁊ p̄ſertim aput marone ml̓ta meta phorice(p̄ter eius mentemꝰ) exponi ⁊ in telligi. Et primo geor. Titoni craceum linquens aurora cubile. quibꝰ verb̓ ꝑifraſis orientis ſolis eſt dicere inqua lice ret dum manifeſtiſſima eſſet tranſſumptio. Veluti eſt illud primi eneid̓. Largo humectat flumine vultum. his verbis ffetum deſcribens. De punctis. Sūt etiā pūcta neceſſaria qͥbꝰ ſcribēdo vti ꝑquā magiſtrale eſt. puta his. Suſpenſio. colo. coma. ꝑio do. ſemipuncto. geminopūcto. interrogatiuo. exclamatiuo ſeu admiratiuo ⁊ parentheſi. Suſpenſiuꝰ punctus eſt ſimplex ꝟgl̓a q̄ loco quietis an̄ clauſule ſenſum ponit̉ Semipunctus. eſt virgula que in fine linee. anteqͣꝫ dictō perfecta eſt(hoc ē ora tio) ponitur. Geminuſpunctus eſt quo vtimur. vbi clauſula maiore quandam habet quietem ante tn̄ qͣꝫ ſenſus ſit perfectus Coma. vtimur vbi clauſula videtur cō pleta ⁊ tamen imꝑfecta eſt Colus eſt punctꝰ poſitus in fine clauſule. dum ꝑfectus eſt ſenſus. Periodus eſt pūctꝰ qͥ in fine tociꝰ poni ꝯſuenit ad ſil̓itudinē. qꝛ ꝑiodꝰ eſt finis natural̓ vltimꝰ oī ma natura ꝯſtantiuꝫ. Interrogatiuus eſt per quem ſignat̉ in terrogatō. Pareteſis eſt. dum non ſit ꝯpleta clauſula ⁊ tamen alia interpoit̉ particula
