Seite
De quattuor gradibus ex­ercicij ſpiri­talis. Vatuor ſunt in quibus nunc exercetur vita iuſto­rum. ⁊ quaſi per quoſ dam gradus ad futu ram perfectōnem ſubleuatur. Videlicet lectō ſiue doctrina meditatio. oratio. et operatō. Quinta deniqꝫ ſequitur ꝯtem platio in qua quaſi quodam preceden­tium fructu in hac vita etiam que ſit bo­ni operis merces futura preguſtat̉. Vn­de pſalmiſta cum de iudicijs dei loque­retur cōmendans ea ſtatim ſubiūgit In cuſtodiendis illis eſt retributō multa. Pe hijs quinqꝫ gradibus. Primus gra­dus id eſt lectio incipientium eſt. Su­premus id eſt contemplatō perfectoruꝫ Et de medijs quidem. Quanto plures quis aſcendit tanto perfectior erit. Ver­bi gratia. Prima lectō intelligentiā dat Secunda meditatō conſilium preſtat. Tercia oratō petit. Quarta operatio q̄­rit. Quinta contemplatō inuenit. Si er go legis ⁊ intelligentiam habeſ ⁊ noſcis quid faciendum ſit. initium boni eſt. Sꝫ aduc tibi non ſufficit. nondum perfectus es. Scande itaqꝫ in arcem conſilij ⁊ me ditare. qualiter implere valeaſ. quod fa ciendum eſſe didiciſti. Multi enim ſci­entiam habent. ſed pauci ſunt qui noue runt qualiter ſcire oporteant. Rurſum quoniam conſilium hominis ſine diuīo auxilio infirmuꝫ eſt ⁊ inefficax. Ad ora tōnem erigere ⁊ eius adiutorium petere ſine quo nullum potes facere bonum. vi­delicet vt ip̄ius gratiam que preuenien do te illuminauit. ſubſequendo etiaꝫ pe­des tuos dirigat in viam pacis ⁊ quod in ſola aduc voluntate eſt. ad effectuꝫ ꝑ­ducat bone operatōnis. Peinde reſtat ti bi. vt ad bonum opus attingaris. vt qd̓ orando petis. operando accipere merea­ris. Tecum vult operari deus. non coge­ris ſed iuuaris. ſi ſolus tu nil proficis. ſi ſolus deus operatur nil mereris. Opere­tur ergo deus vt pocius opereris et tu. vt aliquid merearis. via eſt operatio bo na. qua itur ad vitam. qui viam hac cur rit vitam querit. Confortare et viriliter age. habet hec via premium ſuum. quo­tiens eius laboribus fatigati. ſuperni re­ſpectus gratia illuſtramur. guſtantes et videntes quoniam ſuauis eſt dominus Sic qꝫ fit quod ſupra dictum eſt. quod oratō querit contemplatō inuenit. Vi­des ergo quomodo per hos gradus aſ­cendentibus perfectio occurrit. vt qui in fra remanſerit perfectus eſſe non poſſit. Propoſitum ergo nobis debet eſſe ſem­per aſcendere. Sed quoniam tanta eſt mutabilitas vite noſtre vt in eodeꝫ ſta­re non poſſumus. Cogimur ſepe ad tranſ acta reſpicere. et ne amittamus illud in quo ſumus. repetimus quandoqꝫ quod tranſmittimus. Verbi gratia Qui ī ope re ſtrennuus eſt. orat ne deficiat. qui pre cibus inſiſtit. ne orando offendat medi­tatur quid orandum ſit. Et qui aliquan do in proprio conſilio minus confidit. lectionem conſulit. ⁊ ſic euenit. Pt cum aſcendere ſemper nobis ſit voluntas. de ſcendere tamen aliquando tāqͣꝫ nos co­gat neceſſitas. ita tamen vt in volunta­te non neceſſitate propoſitum noſtrum conſiſtat. Ꝙ aſcendimus propoſitū eſt ꝙ deſcendimus ꝓpter propoſitum. Nō hoc ergo. ſed illud principale eſſe debꝫ