![]()
cto hoſtis ātiquꝰ ad eū decipiendū tota calliditate ſe ꝯtulit. ſeqꝫ ī formā mulieris pulcherrīe trāſformauit. Ueīt igit̉ ad palaciū ep̄i: aſſerēs ſe velle ꝯfiteri eidē: mādat ep̄s vt ſuo penitētionali ꝯfi tet̉. cui plenitudinē tͣdiderat pt̄atis. Renūciat illa ꝙ nulli hoīm niſi ſibi ſecreta ſue ꝯſcīe reuelabit ſicqꝫ cōuictus epiſcopus eam ad ſe venire preceꝑit. Cui illa. obſecro dn̄e miſerere mei. Ego ꝟo ī ānis puellaribꝰ vt cernitis ꝯſtituta ⁊ a puericia d̓licate nutrita: necnō ⁊ regia ſtirpe ꝓgeīta: huc in ꝑegrīo hītu ſola veni. Nā pr̄ meꝰ vtiqꝫ rex valde potēs. cuidā magno pͥncipi me volebat ī ꝯiugem ſociae̓. cui rn̄di ꝙ oēꝫ thoꝝ abhomīer maritaleꝫ: qꝛ ꝟginitatē meā xp̄o īꝑpetuū dedicaui: ⁊ iō nūqͣꝫ poſſē ī carnalē copulā ꝯſētire. Deīqꝫ ſic artata ꝙ oꝑtebat me aut eiꝰ volūtati duriſſime obedire. aut certe diuerſa ſubire ſupplicia latent̓ fugā inij magis eligēs exulare qͣꝫ ſpōſo meo fidē refringe̓. Audiēs ꝟo vr̄e ſct̄itatis p̄coniū. ſb̓ alas vr̄e ꝓtectōis ꝯfugi: ſꝑans me apud vos locū reꝑire qͥetꝭ vbi poſſim ꝯtēplatōis carꝑe ſecreta ſilētia: pn̄tiſqꝫ vite vitae̓ naufragia: ⁊ ꝑturbatōꝫ md̓i fugere ꝑſtrepētis. Admirās ī ea ep̄s nobilitatē generis. plenitudinē corꝑis. tā immēſū feruorē. ⁊ tāte eloq̄ntie venuſtatē. placita ⁊ benigna voce reſpōdit Eſto ſecura filia. nec formides. qꝛ ille ob cꝰ amorē te ⁊ tuos ⁊ tua tāuirilit̓ ꝯtēpſiſti. tibi ob hͦ ⁊ ī pn̄ti cumulū gr̄e ⁊ in futuro plenitudinē gl̓ie largiet̉. Sed ⁊ ego ſeruꝰ eiꝰ me ⁊ mea tibi offero. eligaſqꝫ tibi vbi placuerit manſionē. volo aūt hodie mecuꝫ prādere debeas. Cui illa. Noli inqͥt pr̄ noli d̓ hac re me rogae̓: ne forte ex hͦ aliqͣ mali ſuſpitō ꝓueīret. ⁊ nitor fame vr̄e denigratōꝫ aliquā patere tur. Ad quā ep̄s dixit. Pl̓es erimꝰ ⁊ nō ſoli ⁊ id̓o nullū mali ſuſpitōis ſcrupulū ī aliqͦ poterit generari. Ueniētes itaqꝫ ad mēſā. ep̄s ⁊ illa ex oppoſito ꝯſeder̄t ceteris reſidētibꝰ hinc ⁊ inde. Intēdit in eā crebro ep̄s: eiuſqꝫ faciē nō deſinit intueri: et pulcritudinē admirari. Sicqꝫ dū ocl̓us figit̉ animꝰ ſauciat̉. ⁊ dū eiꝰ faciē nō deſinit intueri. ātiquꝰ hoſtis cor eiꝰ gͣui iaculo vulnerauit. ꝑpēdēs de hͦ ip̄e dyabolꝰ ⁊ pulcritudinē ſuam cepit magis ac magis augere. Iāqꝫ ep̄s ꝓximꝰ erat conſenſui vt eā d̓ illicito oꝑe attemptaret. qn̄ poſſibilitas ſe of ferret. Tūc ſubito quidā ꝑegrinꝰ venit ad oſtium crebris ictibus pulſans ⁊ magnis clamoribus po ſtulans ſibi aꝑiri. Cūqꝫ ſibi aꝑire nollēt. ⁊ ille ma gnis clamoribꝰ ⁊ ictibꝰ nimis eis fieret īportunꝰ īterrogat ep̄s mulierē ſi ingreſſū illiꝰ ꝑegrini hoīs acceptaret: cui illa dixit. ꝓponat̉ ſibi aliqͣ q̄ſtio gͣuis. quā ſi enodare ſciuerit: admittat̉. ſi at̄ neſcierit: tāqͣꝫ inſciꝰ ⁊ indignꝰ ep̄i pn̄tia r̄pellat̉. Fauēt eiꝰ oēs ſnīe. ⁊ qͥs ſufficiēs eēt hāc q̄ſtionē ꝓponere ſciſcitāt̉. Cūqꝫ nullꝰ ſufficiēs inueniret̉: ep̄s dix̓it. Quis eī nr̄m ad hͦ tāſufficiēs ē. qͣꝫ vos o dn̄a q̄ ceteros nos ⁊ eloq̄ntia p̄ceditis. ⁊ ſapīa nob̓ oībꝰ āpliꝰ rutilatis. vos igit̉ hāc ꝓponite q̄ſtionem. Tūc illa dixit. Interroget̉. qd̓ ē maiꝰ miraculum qd̓ vnqͣꝫ deꝰ ī ꝑua re fecerit. Int̓rogatꝰ d̓ hͦ ꝑegrinꝰ ꝑ nūciū dixit diu̓ſitas ⁊ excellētia facieꝝ. Int̓ tot eī hoīes ꝗ fuer̄t ab initio mūdi ⁊ vſqꝫ ī finē fu turi ſūt. duo reꝑiri n̄ poſſēt. qͦrū facies ꝑ oīa ſil̓es ſint vl̓ eēt. ī ip̄a qͦꝫ tāmīma facie oēs ſēſꝰ corꝑis deꝰ collocauit. Audiētes oēs eiꝰ rn̄ſionē admirātes dixer̄t. vera ⁊ optīa ē ſolutō q̄ſtiōis. Tūc mulier ait ꝓponat̉ ſibi ſcd̓a q̄ſtio gͣuior ī qͣ meliꝰ poſſi mꝰ eiꝰ ſapīaꝫ exꝑiri. Querat̉ ab eo vbi terra ſit al tior oī celo? ꝑcūctatꝰ de hͦ ꝑegrinꝰ. rn̄dit ī celo em pireo vbi reſidet corpꝰ xp̄i. corpꝰ eī xp̄i qd̓ ē altiꝰ oī celo. ⁊ d̓ nr̄a carne formatū. porro caro nr̄a que dā terrea ſb̓a ē. cū gͦ corpꝰ xp̄i ſuꝑ oēs celos ſit. et de nr̄a carne originē duxit. caro at̄ nr̄a de t̓ra ſit ꝯdita. ꝯſtat ꝙ vbi corpꝰ xp̄i r̄ſidet. ibi ꝓculdubio terra altior oī celo māet. Refert nūciꝰ qd̓ rn̄derat ꝑegrinꝰ. Et ecce oēs rn̄ſiōꝫ eꝰ mirabil̓r approbāt ⁊ magnifice ſapīaꝫ eiꝰ laudāt. Tūc illa iteꝝ dixit. fiat ei tercia q̄ſtio gͣuiſſima ⁊ occulta ⁊ ad ſoluendū difficil̓ ⁊ obſcura. vt ſic eiꝰ ſapīa tercio ꝯprobet̉. ⁊ dignꝰ ſit. vt ad mēſā ep̄i merito admittat̉. Querat̉ ab eo qͣnti ſpacij ſit a terra vſqꝫ ī celuꝫ. Reqͥſitꝰ d̓ hoc ꝑegrinꝰ nūcio dixit. vade ad eū qͥ te miſit ad me: ⁊ de hͦ eū diligētiꝰ ꝑcūctare. ip̄e em̄ meliꝰ me hͦ nouit. ⁊ iō tibi de hͦ meliꝰ rn̄debit. nam ip̄e illud ſpaciū mēſurauit qn̄ de celo ī abijſſū ceci dit. ego at̄ de celo nūqͣꝫ cecidi. ⁊ iō illud ſpaciū nū qͣꝫ mēſuraui. nō em̄ ē mulier ſꝫ dyabolꝰ qͥ ſe poſuit in ſil̓itudinē ml̓ieris. Audiēs hͦ nūciꝰ vehement̓ expauit: ⁊ ea q̄ audierat corā oībꝰ recitauit. Mirātibꝰ itaqꝫ oībꝰ ⁊ ſtupētibꝰ. ātiquꝰ hoſtis de medio eoꝝ euanuit. Ep̄s at̄ rediēs ad ſe. redarguit amare ſemetip̄m. ⁊ d̓ ꝑpetrata culpa veniā lamētabil̓r p̄cabat̉ miſitqꝫ nūciū vt ꝑegrinꝰ ītroduceret̉. ſꝫ nequaqͣꝫ āpliꝰ inuenit̉. Tūc ep̄s ppl̓m ꝯuocauit ⁊ eis euident̓ expoſuit ordinē geſte rei: p̄cepitqꝫ vt oēs ieiunijs ⁊ or̄onibꝰ inſiſterent. ſi forte dn̄s reuelare alicui dignaret̉. qͥs nā ille ꝑegrinus fuerit: qͥ eū a tāto ꝑiculo liberauit? Reuelatū ē at̄ illa nocte ep̄o ꝙ bt̄s andreas fuerit. qͥ ꝓ liberatio ne ip̄iꝰ ſe poſue̓it ī habitu ꝑegrini. Cepit igit̉ ep̄s in deuotōe bt̄i andree magis creſcere ac eū exīde ī reuerētia plꝰ hr̄e. Cū p̄poſitꝰ cuiuſdā ciuitatꝭ agrū ſct̄i andree abſtuliſſet. ⁊ ob hͦ gͣuiſſimis febri bꝰ orāte ep̄o fuerit correptꝰ ille ep̄m rogauit vt ꝓ ſe oraret. ⁊ agꝝ ſibi redde̓t. ſꝫ cū orāte ep̄o ſanitatē recepiſſet. agꝝ iteꝝ vſurpauit. tūc ep̄s or̄oni ſe dedit ⁊ oēs lāpades eccīe fregit di. hͦ lumē nō accēdet̉ donec dn̄s ſe de ſuo inimico vīdicet. ⁊ eccīa qd̓ amiſit recuꝑet. Et ecce p̄poſitꝰ gͣuiſſimis iteꝝ 