![]()
De ſancto Nicolao Fo. VI. ſibi reddidiſſe affirmat. trahit itaqꝫ eū ad iudiciū ⁊ iuramētū īdicit̉ debitori. Ille at̄ baculū cauatū quē auro minuto īpleue̓at ſecū detulerat. ac ſi eiꝰ admīculo indige̓t. Uolēs igit̉ face̓ iuramētū iudeo baculū tͣdidit reſeruādū. Iurauit ille ꝙ plꝰ ſibi reddiderit etiā qͣꝫ debe̓t. Facto iuram̄to baculū ſuū r̄petijt ⁊ iudeꝰ ignarꝰ aſtucie eū ſibi r̄ddidit Rediēs at̄ qͥ fraudē fecerat ī qͦdā biuio opp̄ſſus corruit ſōno curruſqꝫ cū īpetu veniēs eū necauit. ⁊ plenū baculū auro fregit ⁊ auꝝ effudit. Audiēs hͦ iudeꝰ ꝯctꝰ illuc veīt. Cūqꝫ dolū vidiſſet ⁊ a mul tis ei ſuggeret̉ vt auꝝ r̄ciꝑt oīno rēnuit. niſi qͥ de fūctꝰ fuerat ad vitā bt̄i nicolai meritꝭ redderet̉. aſſerſēs ſe(ſi hͦ fieret) baptiſmū ſuſceptuꝝ. ⁊ xp̄ianū futuꝝ. ꝯtinuo ꝗ defūctꝰ fuerat r̄ſuſcitat̉ ⁊ iude us ī xp̄i noīe baptizat̉. Quidā iudeꝰ vidēs be ati nicolai ꝟtuoſā potētiā ī miracul̓ faciēdis. ima ginē eꝰ ſibi fie̓i p̄cepit. eāqꝫ ī ſua domo collocauit cui res ſuas cū aliqͦ lōgiꝰ iret: cū minis ꝯmēdabat hec vl̓ ſil̓ia ꝟba dicēs. Ecce nicolae om̄ia bona mea vobis cuſtodiēda ꝯmitto. ⁊ niſi oīa bn̄ cuſto dieritꝭ. vltōeꝫ expetā de vob̓ ꝟberibꝰ ⁊ flagellis. Quadā igit̉ vice dū ille abeſſet fures adueniūt ⁊ cūcta rapiūt. ſolā imaginē relīquūt. Iudeꝰ at̄ rediēs ⁊ ſe ſpoliatū vidēs. imaginē alloꝗt̉ talibꝰ vl̓ ſil̓ibꝰ vſus ꝟb̓. dn̄e nicolae nōne ī domo mea vos poſuerā. vt res meas a latrōibꝰ ſeruaretꝭ. cur hͦ fa cere noluiſtis. ⁊ latrōes qͣre nō ꝓhibuiſtis? Igit̉ dura torm̄ta recipietis. ⁊ ꝓ latrōibꝰ penā luetis. ſicqꝫ dānuꝫ meū ī vr̄is recōpēſabo tormētis. ⁊ fu rorē meū ī vr̄is refrigerādo ꝟberibꝰ ⁊ flagell̓. Arripiēs gͦ iudeꝰ imaginē. dire eā ꝟberat direqꝫ flagellat. Mira res ꝓrſus ⁊ ſtupenda. Diuidentibꝰ furibꝰ q̄ rapuerant. ſanctꝰ dei tanqͣꝫ in ſe ꝟbera r̄cepiſſet: apparuit. hec vl̓ ſil̓ia verba di. Cur tā dire ꝓ vobis flagellatꝰ ſū? cur tā crudelit̓ verberatꝰ Cur tormenta tot paſſus? Ecce quō corpꝰ meū luet. ecce qͣlit̓ effuſione ſanguinis rubet. ꝑgite citius. ⁊ cuncta reddite q̄ tuliſtis. alioqͥn dei om̄ipo tētis in vos ira deſeuiet. ita vt ſcelus vr̄m ī medium publicet̉. ⁊ qͥlibet vr̄m ſuſpēdium patiat̉. ad quem illi qͥs es tu qui nobis tl̓ia loqueris? Et ille ego ſum nicolaus. ſeruꝰ ih̓u xp̄i. quē iudeꝰ ille ꝓ r̄bꝰ ſuis qͣs tuliſtis tā crudelit̓ flagellauit. Territi il li. ad iudeum veniunt. miraculū referunt. ab eo quid imagini fecerit audiunt: cūcta reddūt. Sicqꝫ ⁊ latrones ad viā redeūt rectitudinis. ⁊ iudeꝰ fidē amplectit̉ ſaluatoris. Uir qͥdā ꝓ amore fi lij ſui lr̄as addiſcētis feſtū ſācti nicolai annuatim ſolēniter celebrabat. Quadam igit̉ vice pr̄ pueri ꝯuiuiuꝫ p̄parauit. ⁊ multos clericos inuitauit. Uenit aūt dyabolus ad ianuā ī hītu ꝑegrini. pe tēs elemoſinam ſibi dari iubet qͣntotiꝰ pr̄ filio vt det elemoſinam ꝑegrino. ꝓpert puer. ſed ꝑegrinū n̄ īueniēs: īſeꝗt̉ abeūtē. Cūqꝫ ad qḋdā pratū ꝑueīſſꝫ app̄hēdēs dyabolꝰ pueꝝ eū ſtrāgulauit: qḋ audiēs pr̄ vehemēter īgēuit corpꝰ tulit ī thalamo collocauit. Cepitqꝫ p̄ dole̓ clamae̓ ⁊ dice̓ fili dilectiſſime quō ē tibi ſct̄e nicolae hiccīe ē merceſ honorꝭ quē vob̓ tā diu exhibui. Et cū hͦ ⁊ ſil̓ia dice̓t. ſtatī puer qͣi de ſōno euigilās oculos aꝑuit ⁊ ſurrexit. Uir qͥdā nobil̓ rogauit bt̄m nico. vt ſibi filiū a dn̄o īpetraret. ꝓmittēs ſe filiū ad eccleſiā eꝰ ductuꝝ ⁊ ciphū aureū ſe oblatuꝝ. Filiꝰ gͦ ei naſcit̉ ⁊ ad etatē ꝑducit̉. ⁊ ciphꝰ fieri iubet̉. qͥ dū ſibi vald̓ place̓t ſuis eū adoptauit vſibꝰ. ⁊ aliū eq̄ valētē fieri p̄cepit. Nauigātibꝰ itaqꝫ ad eccīaꝫ ſā cti nicolai iubet pr̄ filio vt ī illo cipho quē pͥmo fieri fec̄ aquā ſibi afferret: puer at̄ cū vellet haurie̓ cū cipho ī mari cecidit. ⁊ ſtatī diſꝑuit. Pr̄ aūt eū amae̓ flēs. nihilominꝰ votū ſuū ꝑfecit. Ueniens igit̉ ad altare ſct̄i nicolai. cū obtuliſſꝫ ſcd̓ꝫ ciphū taqͣꝫ ꝓiectꝰ cecidit d̓ altari. Cū at̄ eū eleuaſſꝫ ⁊ ſu ꝑ altare iteꝝ poſuiſſꝫ rurſꝰ d̓ altari lōgꝰ ē ꝓiectꝰ. eleuās aūt ſuꝑ altae̓ eū iteꝝ tercio poſuit. qͥ ⁊ adhuc tercio lōgiꝰ ē ꝓiectꝰ mirātibꝰ oībꝰ ad tā grāde ſpectaculū. ecce puer ſanꝰ ⁊ īcolūis adueīt. pͥmuꝫ ciphū ſuis geſtā maībꝰ. Narrauitqꝫ corā oībꝰ ꝙ qn̄ in mari cecidit. ſtatī. b. nico. affuit ⁊ eū illeſū ſer uauit. ſicqꝫ pr̄ eiꝰ letꝰ effectꝰ. vtrūqꝫ ciphū. b. nico. obtulit. Quidā vir diues meritis. b. nico. filiū hūit quē adeo datū vocauit. h̓ igit̉ ſct̄o d̓i capellā in domo ſua ꝯſtruēs. oī āno feſtū eiꝰ ſolēnit̓ celebrauit. Erat at̄ locꝰ ille ſitꝰ iuxta terrā agareno rū. Adeodatꝰ gͦ qͣdā vice ab agarenis capit̉ ⁊ in ſeruitutē r̄gis eoꝝ deputat̉. ſequēti āno dū feſtū ſct̄i nicolai pr̄ eiꝰ deuote celebrae̓t. ⁊ puer ciphuꝫ p̄cioſū tenēs r̄gi aſſiſte̓t recolit ſuā captōꝫ. ꝑētuꝫ dolorē. ⁊ gaudiū. qd̓ ī domo ſua ea die fiebat cepitqꝫ aliꝰ ſuſpirae̓ quoꝝ ſuſpirioꝝ cām dū rex ni mis extorſiſſꝫ. ait rex qͥcqͥd tuꝰ nicolaꝰ agat tu hic nobiſcū manebis. Et ſb̓ito facto venti vehemēti totāqꝫ domū cōcuciēte puer cū cipho rapit̉. ⁊ an̄ fores eccl̓ie vbi ꝑētes agebāt ſolēnia ſct̄i nicolai collocat̉. ⁊ magnū gaudiū oībꝰ generat̉. Alubi le git̉ tn̄. ꝙ p̄dictꝰ iuuenis fuit de normādia qͥ vltra mare ꝑgēs ⁊ a ſoldāo captꝰ an̄ eū ſepe ꝟberat̉ qͥ dū in feſto ſct̄i nicolai. ꝟberaret̉. ⁊ ī carce̓ r̄cluſus fleret ⁊ ꝓ ſua ꝟberatōe ⁊ ꝓ leticia quā tūc hr̄e cō ſueuerat ſb̓ito obdormiuit ⁊ euigilans in capella pr̄is ſui ſe inuenit. Ucia dicit̉ a luce lux em̄ hꝫ pulcritudinem in aſpectōe qꝛ vt dicit amb̓. lucis nat̉a hͨ eſt vt oīs in aſpectu eius gr̄a ſit diffuſione ſine coinquinatiōe: quia ꝑ quecumqꝫ immunda diffuſa non coī quinatur. Rectum inceſtū ſine curuitate longiſſi 