![]()
mā lineā ꝑtrāſijt ſine moroſa dilatōe. ꝑ hoc on̄di tur. ꝙ bt̄a lucia habuit decorē ꝟginitatis ſine ali qͣ corruptōe. diffuſione caritatis ſine aliqͦ īmūdo amore: rectū inceſſū intentōis ī deū. ſine aliqͣ obliqͥtate lōgiſſimā lineā diuturne oꝑatōis ſine negli gentie tarditate. Ul̓ dr̄ lucia qͣi lucis via. Uciā virgo ſi racuſana nobilis genere. audiēs famā ſct̄e agate ꝑ totā ſiciliā diuulgari. ſepulcꝝ eiꝰ adijt cū mr̄e ſua euthicia. qͣtuor ānis fluxum ſāguinis incurabilit̉ patiente Int̓ ip̄a igit̉ miſſarū ſolēnia ꝯtigit. vt illud euāgeliū legeret̉. ī qͦ dn̄ſ mulierē ab hac paſſione ſanaſſe narrat̉. Tūc lucia mr̄i dixit. Si credis his q̄ legunt̉: crede agathā illū ſꝑ hr̄e pn̄teꝫ ꝓ cuius nomīe ſuſtinuit paſ ſionē. ſi gͦ eius ſepuloꝝ credēs ꝯtigeris. ꝑfecta ꝯti nuo ſanitate gaudebis. Igit̉ recedētibꝰ cūctis et matre ⁊ filia iuxta ſepulcrū in oroue exn̄tibꝰ. luciam ſonus arripuit viditqꝫ agatham in medio an gelorum gemīs ornatā ſtanteꝫ ⁊ dicentem ſibi ſo ror mea lucia virgo deo deuota. quid a me petis quod ip̄a poteris preſtare ꝯtinuo mr̄i tue? Nam ecce ꝑ fidem tuā ſanata eſt. Euigilās at̄ lucia ma ri ſue dixit. mater mea ecce ſanata es per ipſam. ergo te deprecor que ſuis oratiōibꝰ te ſanauit. ne mihi decetero nomines ſponſum. ſed quicqͥd mihi datura eras ꝓ dote. pauꝑibꝰ elargire. Cui mater ait. tege prius oculos meos ⁊ quicqͥd volueris de facultatibꝰ facito. Ad quam lucia. Quod moriens das. ideo das. quia ferre tecum non potes. Da igit̉ dum viuis ⁊ mercedem habebis. Cū ergo rediſſent. ſit qͦttidie diſtractō rerum ⁊ dant̉ in neceſſitatibꝰ pauperum. Interea dum patrimoniū diſtribuit̉. ad ſpōſi noticiā ꝑuenit̉. Rerit ſpōſus a nutrice de his. Reſpondit illa caute ꝙ vtiliorem poſſeſſionē ſponſa ſua inueniſſet. qͣꝫ ſuo volebat noīe cōꝑare. Et id̓o videbat̉ aliquā ta diſtrahere. Credidit ſtultus carnale cōmerciū ⁊ cepit autor eſſe vēdentiū. Uēditis aūt om̄ibꝰ ⁊ pauꝑibꝰ errogatis: ſponſus trahit eā coram Paſcaſio ꝯſulari. dicens eā xp̄ianā eſſe ⁊ ꝯͣ leges age re auguſtorum. Inuitante igit̉ eam paſcaſio ad ſacrificia ydolorū rn̄dit. Sacrificiū placēs deo ē viſitare pauperes. ⁊ eis in neceſſitatibꝰ ſubuenire ⁊ quia iam amplius nō habeo qͥd offeram. meipſam ſibi tribuo offerendam. Cui paſcaſius. iſta verba tibi ſimili ſtulto xp̄iāo narrare poteris. mihi aūt qui pͥncipuꝫ decreata cuſtodio iſta fruſtra ꝓſequeris. Ad quē lucia. tu prīcpū tuoꝝ decreta cuſtodis. ⁊ ego dei mei lege cuſtodiaꝫ. Tu prīcipes times. ⁊ ego deum timeo. tu illos offendere non vis. ⁊ ego deū offendere caueo. tu illis placere deſideras. ⁊ ego vt xp̄o placeā ꝯcupiſco. tu gͦ fac qd̓ tibi vtile eē ꝯgnoſces. ⁊ ego facia qd̓ vtile mihi eē ꝓſpexero. Cui paſca ſius. primoniū tuuꝫ cū corruptoribꝰ expendiſti. ⁊ iō qͣi meretrix loq̄ris Cui lucia. primoniū meū ī tuto loco cōſtitui: corruptores aūt mētis ⁊ corꝑis nūqͣꝫ ſciui. Rn̄dit pa ſcaſiꝰ. qͥ ſūt corruptores corꝑis ⁊ mētꝭ: Luciadi xit. corruptores mētis vos eſtis: qͥ ſuadetis vt aīe ſuū deſerāt creatorē. Corruptores ꝟo corꝑis ſūt q̇ tꝑalē delectatōꝫ p̄ponūt epul̓ ſēpit̓nis. Paſca ſiꝰ dixit ceſſabūt ꝟba cū ꝑuētū fue̓it ad ꝟb̓a. cui lucia dixit ꝟba d̓i ceſſae̓ nō pn̄t. cui paſcaſiꝰ. tu gͦ deꝰ es? Rn̄dit lucia. ācilla d̓i ſū: q̄ dixit cū ſteteritꝭ an̄ r̄geſ ⁊ p̄ſi. ⁊cͣ. Nō eī vos eſtꝭ ⁊cͣ. paſcaſꝰ dixit. In te gͦ ſpūſ ſct̄s ē: Cui lucia. qͥ caſte viuūt tēplū pūſſct̄i ſunt. Cui paſcaſius. ego faciā teduci ad lupanar. vt ibi violationem accipias ⁊ ſpiritumſanctū ꝑdas. Cui lucia. non coinqͥnat̉ corpus niſi de cōſenſu mentis. Nā ſi me inuita violare fece ris. caſtitas mihi duplicabit̉ ad coronam. Nunqͣꝫ aūt voluntate meā ad cōſenſū tuū poteris pro uocare. Ecce corpus meū ad oē ſuppliciū ē ꝑatū quid morari. Incipe fili dyaboli deſideria pena rum tuaꝝ exercere. Tunc paſcaſius lenōes fecit venire dicens eis. Inuitate ad eā omem ppl̓m et tamdiu illudat̉ donec mortua nunciet̉. Uolētes aūt eā trahere. tāto pondere ſpūſſanctꝰ eaꝫ fixit. vt oīno eaꝫ mouere nequirēt. Fecitqꝫ paſcaſius mille viros accedere. ⁊ manꝰ eius ⁊ pedes ligare. ſed eā nullatenꝰ poterant mouere. Tunc ⁊ cū viris mille pl̓a paria boū adhibuit: ſꝫ tn̄ ꝟgo dn̄i īmobilis ꝑmanſit. Uocatis aūt magis vt ſuis incantationibꝰ moueret̉: omnino moueri non potu it. Tūc dixit paſcaſius. que ſunt iſta maleficia ꝙ vna puella a mille viris non mouet̉. Lucia dixit. non ſunt iſta maleficia: ſed bn̄ficia xp̄i. porro ſi ad huc decem milia adhibueris. eque vt prius immobilem me videbis. Putans ꝟo paſcaſſiꝰ ẜm qͦrundā figmētū ꝙ lotio fugarēt̉ maleficia: iuſſit eam lotio ꝑfundi. Cunqꝫ nec ſic moueri poſſet: āguſtiatus nimis copioſum ignē circa eam accendit. picemqꝫ ⁊ reſinaꝫ ⁊ feruens oleū ſuꝑ eā fundi iuſſit. Dixitqꝫ lucia. Inducias impetraui mar tirij mei. vt credentibus timorem auferā paſſionis. ⁊ non credentibꝰ voceꝫ inſultatōis. Uidētes aūt amici paſcaſij eum anguſtiari. ī gutture eius gladium immiſerūt. q̄ nequaqͣꝫ loq̄laꝫ omittens. dixit. Annūcio vob̓ pacē eccl̓ie redditā. maximia no hodie mortuo. ⁊ de regno ſuo dyocleciano ex pulſo. ⁊ ſicut ciuitati cathanēſi ſoror mea agata data eſt ꝓtectrix. ſic ⁊ ego ciuitati ſiracuſane cōceſſa ſū a deo interuentrix. Duꝫ hec ꝟgo loquit̉. ecce miniſtri romanoꝝ veniūt. paſcaſiū apprehēdūt. ⁊ vinctū ſecū ad ceſarem ducunt. Audierat 