Seite
Prologus Prologus tes ⁊ cet̓a. Et non ſolum apoſtoli ⁊ ſancti doctores ſic diſtinctiſ modis docuerunt homines; ſed etiam philoſophi gentiles prout narrat Trogus pompeius de pytagora libro ſcd̓o. Et pollicra tus ibidem libro. vij. ca. iiij. qui cum audiſſet cratonioꝝ vrbem omnino reſolutam. ⁊ virtutis oꝑa indigentem illuc venit ⁊ ma tronaꝝ ſeperataꝝ a viris doctrinam: ⁊ pueroꝝ a parentibus fre quenter habuit ⁊ docebat. Hunc has pudiciciam ⁊ obſequiū in viros; nunc illos modeſtiam ⁊ literaꝝ ſtudiū; ⁊ inter hec velut ge nitricem virtutum frugalitateꝫ omnibus; ⁊ ſic aſſiduitate diſpu tationum ad frugem melioris vite populum reuocauit. vnde ver ſus Deſcripſi mores hominū iuuenūqꝫ ſenumqꝫ. Et qualit̓ ſerui deſpiciuntqꝫ dn̄os. Quid meretrix quid leno dolis cōfingat aua­rus. Hec quicunqꝫ legis ſic puto tutus eris. Hi verſus ſcripti erant in epitaphio therencij. Exemplo igitur ſaluatoris ⁊ apo­ſtoloꝝ eius ⁊ ſanctoꝝ eiꝰ doctoꝝ ⁊ etiam gentiliū ph̓oꝝ: euan­gelicus p̄dicator vt dictū eſt ordinabilit̓ ⁊ diſtīcte vtiliter ⁊ ex ꝓprijs omēs moneat/ tā ī publica p̄dicatōe qͣꝫ ī pͥuata collatōne Et ſicut ꝓuidꝰ explorator debet cōſiderare ſtatꝰ eoꝝ ⁊ mores ⁊ cōſuetudines cū quibꝰ cōfert; ⁊ ꝓut viderit expedire ſaluti eo rum ſermones vtiles ꝓponere; ⁊ eos efficaciter exhortari. Quia vt ait quidam ſapiens cū orator n̄ aliter niſi orando probetur/ ph̓s non minus tacendo ꝓ tempore qͣꝫ loquendo ꝓ tempore phi loſophatur. Eſt enim tempꝰ tacendi ⁊ tempus loquendi; ecclī iij. et ideo ait prius tacendi ⁊ poſtea loquēdi; eo ꝙ ille veracit̓ lo qui nouit qui prius bene tacere didicit. ⁊ quaſi quoddam nutri­mentū verbi eſt cenſura ſilentij ait gregorius ſuꝑ ezechielem li. pͥmo omelia xi. Vbi enim nō eſt auditus nō effundas ſermo­nem Eccleſiaſtici. xxxij. Et nolite ſanctum dare canibus Math̓ vij. ⁊ pͥmo libro. ſaturnalium dicit̉ ꝙ ſocrates grecus orator cū in conuiuio a ſodalibus hortaretur vt aliquid in medio ꝓpone­ret de fonte eloquentie inquit. Que preſens locus ⁊ tempus exi git ego non calleo; que ego calleo nec loco preſenti ſunt apta; nec tempori. ideo ibidem ſequitur. Nihil tam cognatum philoſo­phie qͣꝫ locis ⁊ temporibus aptare ſermones; perſonas que ade­runt in eſtimatione inuiolata moderari in medium vocatas Ali­os enim reuocant exempla virtutum; alios beneficiorum; non­nullos modeſtie. et qui aliter agebant ſepe auditis talibus ad emendationem venient. Hec ille