Sermo­uare ad deū vt ꝓfugi ad montē ī quē fagiamꝰ. vn̄ videmꝰ qn̄ homo eſt in terra inimicoꝝ et vndiqꝫ vallat̉ et videt altū montē et caſtꝝ forte in eo cogitat vtinā eſſes in tali monte tūc velles bene effugere manus inimico : ita nos ſumꝰ in terra malaꝝ co gitationū debemꝰ igit̉ leuare oculos mentis fidutia cordis ad montem eternitatis. ſicut hodie canimꝰ in offi cio miſſe Qui cōfidūt in dn̄o ſic̄ mōs ſyon cōmouebit̉ in eternū. qui ha bitat in hieruſalē ciuitate celeſti vbi nullus dolor vbi nulla mors vbi nul la diſcordia vbi nulla ſenectus Debe mꝰ igit̉ ad deū oculos leuare vt mit tat nobis auxiliū psͣ. Leuaui oculos meos in montes vn̄ veniet auxilium mihi. Auxiliū meū a domino ⁊c̄. De quo legimꝰ hyſtoriā in li. de picturis erat quidā rex potens et diues ha bens duas ciuitates vnā in tuto et al tomonte et aliā in valle ab inimicis vallatā et habuit duos filios vnꝰ ha bitabat patre in tuto monte. alius in valle obſeſſa. leuauitqꝫ oculos fili­us in valle et clamauit ad patrē pro­auxilio. et pater ſcripſit quattuor lr̄as Prima erat pctm̄ et immunditiā re­linque honeſtatē aſſume ſtatim te liberabo Scd̓a litera erat talis Dili­ge deū tuū ex toto corde tuo. qm̄ ad ſil̓itudinē ſuā te creauit. Tertia littera erat. ſine amore non poteris ſaluari ꝓpter carentiā em̄ amoris perit. Quartā litterā miſit ſibi ꝓpriū filiū quē habuit apd̓ ſe. et tenor litere erat talis. De omībus tuis nihil peto niſi vt me diligas ſicut tuū germanū. Ad ꝓpoſitū. ille rex diues eſt deꝰ pater habet ciuitates videlicet celi et mūdi vna tuta ī alto loco ſcꝫ mōte ad quē xx. ocl̓os nr̄os ſubleuare debemꝰ auxi lium petere hic habuit duos filios ſcꝫ ieſum xp̄m humanā naturā in md̓o Nunciauit igit̉ d̓s pr̄ hūane nature tres nuncios. Primꝰ fuit abraam pa triarcha cui mādauit ſic vt tenet prīa litera pctm̄ et immundiciā fuge hoc fecit et filij eius ad multa tꝑa Scd̓us nūcius fuit moyſes et ille fuit dn̄o in monte ſyna accepit tabulā quaſi lr̄aꝫ ſcriptā digito dei viui et ille prīo nunciauit lege dilectiōis. qꝛ ad imagi­nem dei creatꝰ eſt. vt patꝫ in Gen.i. Terciꝰ nuncius fuit hieremias ꝓphe ta quē deus ſanctificauit in vtero ma terno qui dixit Sine amore pote ris ſaluari ꝓpter carentiā cuiꝰ homo perit. Quartā lr̄am miſit ſibi ꝓpriū filiū ſuū de monte eterno qui ip̄m ho minē redemit ſuo ꝓprio ſanguīe ille erat tenor ſue littere de oībꝰ nihil alid̓ peto niſi vt me diligas ſicut tuū ger­manū et ſic eſt debemꝰ oculos ſub leuare ad deū ſicut ꝓfugi ad montem in quē fugiamꝰ. Tercio debemꝰ ocu los ſubleuare vt ꝑſecuti in liberatorē in quē ſperamus Uidemꝰ nāqꝫ ho die pauꝑes iuſti et ſimplices a malis ꝑſequūt̉ diuerſimode velut verꝰ he res filiꝰ abrae a ſpurio iſmahele verꝰ heres eterni regni eſt iuſtꝰ et eijcit̉ ſpuriꝰ filiꝰ ancille et hoc on̄dit epl̓a hodierna ſumpta eſt geneſi pau lus ponit exemplo ꝑſecutiōis iu ſtoꝝ et ꝯdēnatiōe maloꝝ. d̓r abraa habuit duos filios vnū de ancilla et aliū de libera.i. de vxore ꝓpria ſꝫ cum eſſent ambo ꝑuuli iſti pueri veꝫ yſa ac verꝰ heres liber et iſmael ſpuriꝰ lu ſer̄t in domo ſpuriꝰ ꝑcuſſit veꝝ he redē qd̓ eiꝰ mr̄ moleſte ferēs et tollēs filiū ſuū in gremium dixit ad abraam