Sermo. ſuos vel ſeruos.i. religioſos mēdicātes ⁊ ſuos pauꝑes tanqͣꝫ ꝓp̓os filios Qui illos igit̉ necāt ⁊ ad xp̄m vacuos mittūt tūc eis iraſcit̉ ⁊ ꝓmittit deꝰ eternā mortē. vn̄ ait Math̓. Qd̓ vni ex minimis meis feciſtis mihi feciſtis Ite maledicti in ignē eternū ⁊cͣ. ⁊ id̓o cogitemꝰ ad reddendū rōnē vt poſt mortē ſecuri ſtemꝰ ⁊ ſic patꝫ tercium. Quarto dico ꝙ oportꝫ nos reddere ronē de bonis gl̓ie q̄ vobis ꝓmiſit ut illa non amittamꝰ. vn̄ in p̄s. Credo videre bona dn̄i in terra viuuentiū. ⁊ iſta bona celeſtis gl̓ie amittimꝰ ꝑ pec cata ⁊ adq̄rimꝰ ꝑ bōa oꝑa Eccl̓. xxix. Qui potuit trāſgredi et nō eſt tranſgreſſus facere mala ⁊ nō fecit. ideo ſta bilita ſunt bona illiꝰ ⁊ bona oꝑa eius laudant oēs angeli ⁊ oīs eccīa ſctōꝝ et illa amittimꝰ ꝑ pctā recuperamꝰ inpnīa ita ꝙ nobis dn̄s reſtituat oīa. ut patꝫ in figura Gen̄ xxiiij. Ioſepherat cū frībus ⁊ q̄ſiuit eſcā vt ꝯſolaret eos ⁊ portaret eis ad comedendū. ſꝫ frēs ſui reddebāt mala ꝓ bonis maletractātes eū ⁊ vendētes eū et poſtea factꝰ eſt dn̄s magnꝰ ſuꝑ oē regnū egiptioꝝ. ⁊ frēs ſui venerūt ⁊ ſe hūiliaue rūt ⁊ adorauer̄t et rogauer̄t eū vt pa ſceret illos. Ip̄e v̓o vidēs eoꝝ hūilitatē dimiſit oēs inuidias ⁊ dedit eis ī regno ſuo multa bona ⁊ poſſeſſiones ⁊ oīa q̄ d̓ſiderabāt. Ita ſpūaliter dn̄s nr̄ q̄ſiuit nos in hoc mūdo. xxx. ānis ⁊ multa bona celeſtia nobis ꝯtulit in ſanādo ⁊ redimēdo. ſed nos dedimꝰ mala terrena ꝓ celeſtibꝰ bonis: Nos em̄ vēdimꝰ eū in hoc mundo ꝓ. xxx. denarijs. ſꝫ ip̄e eſt ita bonꝰ a quo oīa bona ꝓcedunt ꝙ ſi rogemꝰ eū ⁊ hūili emus nos nunqͣꝫ recordabit̉ iniuriā. Li. ſed ml̓ta bona nobis ꝯferet ⁊ celeſtis glorie dabit nobis māſiōes ſic̄ ioſeph fribus inter choros angeloꝝ. vn̄ ait ī euāgelio. In domo pr̄is mei manſio nes multe ſunt. ⁊ oīa q̄ deſideramus ibi nobis mīſtrabit. ⁊ ideo de illis bonis amiſſis ꝑ pctā nr̄a recuperemꝰ ꝑ pnīam. Oportet em̄ nos reddere ro nem d̓ bonis nature q̄ ſunt fortitudo pulcritudo. ⁊ d̓ bonis gr̄e q̄ ſunt ſapi entia ſcīa ⁊ intellectꝰ. ⁊ de bonis ſubſtantie q̄ ſunt diuitie ⁊ delitie: ⁊ de bo nis glorie q̄ ſunt māſiones eterne. ¶ Dominica decima dum clamarem. Sermo. Li. Ipeno ieſus ciuitatem ſeuit ſuper illam Lu. ix. Nota propter peccta hoīm tria mala inuenit hō. Primū eſt in anīa ⁊ hoc inducit macula ⁊ deformitatē in ira dei. vn̄ Apl̓s ad Roma. Oēs filij ire eramꝰ ꝓpter pctā. Secundū ma lum ē in intellectu ita ꝙ homo intrat. in ignorantiam vnde Sapiens. In ſipiens factum eſt cor eorum. Terciū malum eſt in corpore et hoc inducit. infirmitatem et tandem mortem acutiſſimam. ſed venit chriſtus compati ens humane nature tres medicinas nobis cōtulit contra tria ſupradicta. Nam pͥmo ꝯtra pctm̄ remiſſionē pec catorum. vnde Apl̓us. Remittūtur vobis peccata veſtra per nomen ipſius. Secunda contra fatigationem pene corporum noſtroꝝ ſuam paſſio. nem. vn̄ Apl̓s. Chriſtꝰ de peccato dā nauit peccatum vel peccata diminuit id eſt penam quam ſuſtinuit. Ter cio eruditionem ſcientie rationem in: ij.
