Germo­beata trinitas in ꝑſonis et vnitas in eſſentia eſt in rebus viſibilibꝰ demō/ ſtrata. Quarto eſt beata trinitas mi­raculis confirmata et hoc ſil̓r in quat tuor miraculis. Primū eſt qd̓ narrat quidam doctor: qui d̓r eutropius. cum quidam ſacerdos credes ſan ctam trinitatē eſſe in vnitate. deberꝫ quenda puerum baptiſare et ꝑuerte bat illa verba que xp̄c docuit diſcipu­los. Ite in orbem baptiſantes eos in noīe patris et filij et ſpuſſancti. ꝑuer­tebat aūt illa v̓ba dixit baptiſo te in noīe patris per filium in ſpum ſanctū Et ſtatim aqua diſparuit. alius preſ biter accedit credēs: et baptizauit re cte. tūc aqua ibi reuerſa eſt. et coram om̄i populo factū eſt iſtud miraculū. Secundū miraculū narrat frigober­tus. cum quidā ſacerdos dubitaret ſtaret in altari legens miſſam de trini tate. cogitans poſſet eſſe trini­tas ꝑſonaꝝ in vna eſſentia. et cum ſta ba ſic cogitando et dubitando in me moria. ſtatim apparuerūt tres p̄cioſi lapides coram illo in altari. et in quo libet cornu altaris erat vnus lapis ex oppoſito. et in medio tercius ſtatim paulatim tranſibant in vnū ſcꝫ in me diū et erat vnus lapis p̄cioſus. et ille ſtatim poſt miſſam faciens cōfeſſionē retinuit lapidem iſtum pro magnis reliquijs et valuit infirmis ad mede­lam. Terciū miraculū legimus in ſco laſtica hyſtoria in natītate xp̄i tres ſoles orti ſunt in oriente ac paulatim redacti ſunt in vnū ſolem. in ſignū ante xp̄i natiuitatē erat niſi noticia vnius perſone in diuinis ſcꝫ patris Sed mediāte xp̄o tres ꝑſone fuerāt manifeſtande in vna eſſentia Quar­xl. tum miraculū fuit beati auguſtini: ip̄e voluit componere librū de trini­tate et ibat iuxta mare cogitando. ſcꝫ qualiter poſſet componere non erraret. et vidit quenda puerū ſedere iuxta mare qui faciebat foueam. et ha buit cōclear aureū volens mare ex haurire in illam fouea. Et auguſtinus mirabat̉ dicens. Quid facis tu. Re­ſpondit. volo mare fundere in hāc fo ueam. reſpondit. hoc eſt impoſſibile. et ait puer. ita impoſſibile eſt te ſcire poſſe fundamentaliter qd̓ cogitaſti. ſꝫ cred̓ ſimpliciter et fides tua ſaluum te faciet et diſparuit ⁊cͣ. De venerabili ſacramento I Sermo. xli. Ic eſt panis qui de celo de ſcendit. Ioh̓. vi. Nota qn̄ homo debet longa viā ambulare in­diget pro via pane. qꝛ dicit in pſalmo Panis cor homīs cōfirmat. Et ratio eſt. qꝛ ſemꝑ agit calor naturalis in hu midū. et iſta ſunt cōtraria. ſcꝫ ignis et aqua. ita ignis naturalis ſemꝑ trahit ad ſe aquā humiditatis hoc eſt ſangui nem vt digerat humidū. qd̓ inuenit in homīe. et niſi homo reciꝑet cibum et potum ignis talis totū corpus co­ſumeret. vt patet qn̄ aqua fundit̉ ſuꝑ calidū lapide. tūc ignis in lapide co­ſumit aquā cito Ita ſpūaliter oportet aīam ambulare poſt hanc vitā ad lon gam viam videlicet celeſtis glorie. io indiget bona refectione anteqͣꝫ exeat. et illa refectio eſt verbum dei et ſacra mentum corꝑis et ſanguinis xp̄i. qꝛ ſi cut corpus viuit cibo naturali. ita aīa cibo ſpūali. Unde ait dn̄s. Math̓. iiij Non ī ſolo pane viuit homo ſed etiā a cibo ſpūali id eſt ſacramentali. Niſi