¶ Sermo. Ego ſcio ꝙ herodes rex hieroſolimitanoꝝ duxit ſibi vxorē de regali ꝓge nie: Igit̉ ip̄m viſitemus. cūqꝫ veniſſent ad herodem ip̄i dixerūt verbum ꝓpoſitū. Ubi eſt qͥ natus eſt rex ⁊cͣ. qd̓ audiens herodes turbatꝰ eſt valde ⁊ tota hieroſolima cū illo. Cōuocatiſqꝫ ſcribis ⁊ pͥncipibꝰ iudeoꝝ ſciſcitabat̉ ab eis vbi xp̄c naſceret̉. At illi dixer̄t in bethleem iuda ſic em̄ ſcriptū ē. quo audito dixit herodes magis. Ite ⁊ di ligenter querite de hoc puero ⁊ cū in ueneritis renūciate mihi vt ⁊ ego ve niens adorē eū. hoc aūt dicebat frau dulēter vt ſi ſciret vbi puer eſſet natꝰ ꝙ ip̄m occideret Illis aūt abeūtibus ſtellā quā ꝑdiderāt antecedebat eos vſqꝫ dū veniens ſtaret ſupra vbi erat puer. videntes aūt ſtellā magi gauiſi ſunt gaudio magno ⁊ intrātes domū inuenerūt pueꝝ cū maria matre eius ⁊ ꝓcidētes adorauerūt eū Tercio no tat̉ deuota regū adoratō nec nō eoꝝ collatio. ī hoc qd̓ d̓r. ⁊ venimꝰ ⁊cͣ. Un̄ notandū ꝙ qͥlibet iſtoꝝ regum aꝑtis theſauris ſuis dn̄o obtulit oblatione ſingularē ⁊ vniuerſalē. nā pͥmꝰ rex ob tulit deo auꝝ. aliꝰ thus. terciꝰ mirrā. Igit̉ cariſſimi ſi tales pagani obtulerūt dn̄o tā p̄cioſa munera. multoma gis nos xp̄iani offerre debemꝰ mune ra multū p̄cioſiora. Auꝝ autē offerre deo ſpūaliter nihil aliud eſt qͣꝫ puram ꝯfeſſionē de oībus pctīs nr̄is q̄ debēꝰ facere. ⁊ qͥ nō vult offerre tali mō offe rat mirrā ꝑ quā ſignificat̉ vera ꝯtritō Mirra in ſe multū eſt amara ⁊ poſita iuxta corpꝰ mortuū non ꝑmittit illud corrodi v̓mibꝰ. quin cū corꝑe putre ſcat. Sic vera ꝯtritio d̓pellit ab hoīe oēm fetorē peccatoꝝ. nec ſinit v̓mes Lxxij .i. demones corpꝰ.i. aīam corrodere Sequit̉ igit̉ de thure. Thꝰ em̄ cū in cendit̉ mittit fumū ad ſuꝑiora. ⁊ ſigni ficat cronem mundā ꝓpter delectatō nem odoris. ⁊ hoc thus offerre d̓o de bemꝰ cū auro ꝯfeſſionis ⁊ mirra vere ꝯtritionis ſi irā dei placare volumꝰ. Si aūt volumꝰ vt fumus nr̄e or̄onis veniat ante ꝯſpectū altiſſimi tūc facia mus ei duas alas id eſt ieiunij et elemoſinā. ſicut dicit yſa. ꝙ fumꝰ deuote or̄onis ab his ducit̉ an̄ ꝯſpectum dei ⁊ ꝓcurat vt dn̄s nr̄ieſus xp̄c exaudi at. et fontem ſue mīe ſtillare faciat ſuꝑ peccatorē. hoc ptꝫ. Exemplū legit̉ in geſtis romanoꝝ ꝙ in iudea erat qͥdā mons magnus ⁊ altus. in cuiꝰ ſuꝑficie erat quidā fons de quo exibant ri uuli aquaꝝ ad irrigandū totā terram in circuitu valliū: Contigit aūt aliqn̄ ꝙ terra ꝓpter ariditatē aqua īdigeret ⁊ tunc habitatores miſerūt qͣnda pul cerrimā virginē cū quodā ẜuo. vt hij coram fonte dulciter cantarēt. Quo facto fons ille ex tenere virginis voce motꝰ ſtatim emiſit riuulos ſuos ad irrigandū terrā illā qͣntū neceſſe erat Per hunc montē magnū intelligo ce lum. ꝑ fontē patrē oīpotente.i. xp̄m intelligere debemꝰ. ꝑ aquā dei mīam habitatores valliū omne genus hūa nū qḋ indiget. d̓i miſericordia. ꝑ puel lam cum ſocio ſiue ſeruo ip̄a orato de uota cū ieiunio et elemoſina ſignifica tur Ut ergo terra nr̄e ꝯſciētie irrigen tur ꝑ riuulos mīe dei ⁊ eius gratie ne ceſſe habemꝰ vt hanc puellam ſcꝫ de uote or̄onis mittamꝰ. vt cantēt corā fonte.i. xp̄o qͥ eſt fons viuus. hoc car nem humile ſcꝫ. Miſerere mei deꝰ ⁊cͣ. Et ſine dubio fons iſte viuꝰ xp̄c ieſus
