III niſſet. extra de ſacra vnctiōe vbi ſic habe tur. A xp̄o xp̄iani dicunt̉ tanqͣꝫ vncti de riuent̉ ab vncto. vt om̄es currant in odo rem vnguentorū illius cuius nomen ole­um eſt effuſum. Ad idē inquit Auguſt. li. iiij de doctrina xp̄iana. Ex ſacramento vnctionis xp̄ianorū omniū vocabulum deſcendit nomen. qd̓ nomen ille fruſtra ſortitur qui chriſtū minime imitat̉. Sed vnde nomen iſtud aut quando ſumpſit initiū. Cur cōmuni nobilitatis ſpūalis vocabulo chriſtiani nominamur. Et ad hoc ita rn̄det Euſebius lib̓. ij. hiſtorie ec­cleſiaſtice. Cum paſſim per gentiliū po pulos diuina effunderetur dignatio. pri Cornelius apud ceſaream paleſtine vrbeꝫ maximā cum om̄i domo ſua. ad fi dem chriſti petro miniſtrante perducit̉. Iāinde qͣꝫ plurimi alij ex gentibꝰ apud antiochiam ad fidē venerunt eorū predi catione pertracti. Per quos Anthio­chie florentiſſima congregatur eccleſia. In qua etiam erant prophetici ordinis viri qͣꝫ plurimi cum quibus barnabas paulus Quibus om̄ibus pariter ī gra­tia dei vnanimitate degentibus. Ibi pͥ­mum diſcipuli velut e perenni fonte ſū­ꝑto vocabulo appellati ſunt chriſtiani. Idem ponitur in actibus apoſtolorum ca. xj. Si igitur xp̄iani nuncupari gloria mur. Cur non erubeſcimus omī dei time re poſtpoſito in tot facinora ruere. Cur non concordant facta cum nomīe. debet enim nomen eſſe conſequens rei vt ſcri­bitur. xxi. di. c. Cleros. Et de prebendis dignitatibus. c. Cum ſerui. Et inſtitu­ta de donationibus.§. Eſt. Heu heu im pletū conſpicimus dictū Pauli ad titū ij. c. Confitentur ſcilicet chriſtiani ſe no­ſſe deum factis autem negant Audite au ribus cordis vocē domini noſtri ieſu xp̄i dicentis Mathei. vij. c. Non om̄is qui mihi dicit domine dn̄e intrabit in regnuꝫ celorum. Sed qui fecerit voluntatē pa­tris mei qui in celis eſt ip̄e intrabit in re­gnū celorum. Quis eſt hic laudabimꝰ eum quando vt videmus pauciſſimi re­periūtur in quolibet ſtatu ī quolibet gra du in quouis exercitio in qualibet etate vel ſexu qui recte viuāt. qui virtutes am plectantur deteſtenturqꝫ vitia. Rara in­quit Hieronimus aduerſus vigilantiū virtus eſt nec a pluribus appetitur. Et Ouidius li. ij. de ponto. Nec facile mul tis inuenies milibus vnū virtutem pre­cij qui putet ſui. Quotquot igitur abſ qꝫ penitētia poſt cōmiſſa peccata moriū tur damnatorum conſortio deputari cer tiſſimum eſt. Tertio conſtare poteſt plures homines damnabūtur qͣꝫ ſalua­buntur ratione vanitatis Sunt int̓ chri ſtianos qͣꝫplurimi qui vitam pudicam rectam ſanctāqꝫ pretendentes deficiunt a debito fine ſcilicet ip̄o deo ad quem ſūt om̄ia opera bona dirigenda. Hi ſūt qui vento vane glorie tumefacti om̄ia opera ſua faciunt vt videantur ab homībus. de quibus iam diximus in ſermone de va­na gloria in quadrageſimali de penitēcia dānatio reproboꝝ non repugnat bonitati nec charitati neqꝫ voluntati ſū­mi dei. Sicut quidam falſo conati ſunt perſuadere. Cap̄. ſcd̓m. Ecundū myſteriū declarandum de numero damnatoꝝ dicitur cōtra­rietatis. Sūt em̄ nōnulli qui con trarium veritatis iam dicte improbe te­nent. Aſſeruntqꝫ Origene non ſo lum non damnabūtur multi immo nl̓ lus erit perpetuo damnandus. Et ad hoc inducunt tres rationes. Prima dr̄ bonitatis. Secunda charitatis. Tertia voluntatis. Prima ratio iſtoꝝ dicitur bonitatis. Arguunt quippe ſic. Nihil eſt aut tenē dum vel aſſerendum qd̓ repugnet diuīe bonitati ex eo deus bonus ē. Et vt ait a 3