Dioniſius in li. de diuinis noībꝰ. A ſū­mo bono egredit̉ niſi bonū. Et Hie­ronimus ad paulinū. Bonꝰ eſt deꝰ oīa q̄cūqꝫ facit boa ſint neceſſe eſt. Sꝫ dāna tio tot milia miliū hoīm repugnat diuīe bonitati. qm̄ pena dānationis mala eſt peſſima. deus nullū dānabit ſed om nibꝰ tribuet eternā ſalutē. Hoc eſt quod ſcribit Lactātius li. de ira dei in pͥncipio. Aīaduertit inqͥt ſepe donate id exiſtima re plurimos qd̓ nōnulli ph̓orū putauer̄t iraſci deū qꝛ bn̄fica ſit tantūmō natu­ra diuina nec nocere cuiqͣꝫ p̄ſtātiſſime at qꝫ optime ꝯgruat poteſtati. Inſuꝑ argu unt p̄dicti. Qꝛ iniquū videt̉ vt ineqͣliaqualibꝰ dent̉. Oēs aūt hoīes eqͣles ſunt ẜm naturā ẜm peccatū originale. igit̉ bonitas dei debuit alios p̄deſtinare et alios reprobare. Ad hec rn̄det Tho. pͥ­ma ꝑte. q. xxiij. art. v. in rn̄ſiōe ad terciuꝫ. ex ip̄a bonitate diuīa ſumi pōt p̄­deſtinatōis aliqͦrū reprobatōis aliorū. Sic em̄ deꝰ dr̄ om̄ia ꝓpter ſuā bonitateꝫ feciſſe vt in rebꝰ diuīa bonitas repn̄tet̉. Neceſſe eſt aūt diuina bonitas in ſe eſt vna ſimplex multiformit̓ rep̄ſentet̉ in rebꝰ ꝓpter res creata ad ſimplici­tatē diuinā attīgere pōt. Et inde eſt ad cōpletionē vniuerſi requirit̉ diuerſi­tas reꝝ. Quaꝝ quedā altū. q̄dā infimuꝫ locū tenēt in vniuerſo. Et vt multiformi tas graduū ꝯẜuet̉ in rebꝰ deꝰ ꝑmittit ali qua mala fieri ne multa bōa impediātur Si ꝯſideremꝰ totū hoīm genꝰ ſic̄ totā reꝝ vniuerſitatē. voluit deꝰ in hoībꝰ qͣꝫ ad aliqͦs quos p̄deſtinat ſuā bonitatē rep̄ſentare modū miſericordie parcēdo Et qͣꝫtum ad aliqͦs quoſ reprobat mo­ iuſticie puniendo. dānare itaqꝫ repro bos fac̄ ad bonitatē dei dānatio cum ſit malū pene eſt malū ẜꝫ qͥd bonū ſimpl̓r vt idē Tho. ait. j. ij. q. lxxix. Et. xxij. q. xix. Deus em̄ iuſte dānat punit reprobos. ſua voluntate delinquūt. qꝛ vt dicit au guſt. xxiij. q. iiij. c. Nabuchodonoſor Ua ſis ire nūqͣꝫ deꝰ redderet interitū ſi ſpō taneū inueniret̉ habere peccatū. Et ſi diceret̉. cur deꝰ voluntatē illā homī de­dit quā p̄uidebat deficere. Rn̄det Aug. li. xj. de ciui. dei. c. xvij. dicēs. Deꝰ ſic̄ na­turaꝝ bonarū optimꝰ creator eſt ita ma­larū voluntatū iuſtiſſimꝰ ordinator. vt male ille vtūtur naturꝭ bonis. ip̄e etiā bn̄ vtat̉ voluntatibꝰ malis. Et rurſus ſi aliꝰ interrogaret. Quare deꝰ qͥbuſdam co pioſiora dona gr̄e ꝯceſſit qͣꝫ alijs. Rn̄det Aug. ſuꝑ Ioānē dicēs. Si q̄ris qͣre hūc trahat illū trahat noli dijudicare ſi viſ errare. ille Nec ꝓpt̓ea īiuſte agit deꝰ quia in his ex gr̄a dant̉ p̄t aliqͥs libito ſuo dare cui vult plus vel minꝰ dūmo­do nulli ſb̓trahat debitū. Et hoc eſt qd̓ di xit pr̄familias Math̓. x. c. Tolle qd̓ tu um eſt vade. An licet mihi qd̓ volo facere. Propterea inqͥt Aug. ꝯtra pela giū. Inſcrutabilia incōprehēſibilia no lo vt interroges. qꝛ qd̓ lego credo vere ror. aūt diſcutio. Quis eſt aūt rn̄deat deo Nūqͥd dic̄ figmētū ei ſe fin xit. Quare me ſic feciſti. habꝫ em̄ poteſta figulus luti ex eadē maſſa aliud qͥdeꝫ vas facere in honorē aliud in ꝯtumeliaꝫ Et Grego. xxix. li. moraliū. c. xij. ait. mul tos videmꝰ quotidie qui iuſticie luce re­ſplendēt tn̄ ad finē ſuū nequicie obſcu­ritate tenebrātur Et multos cernimꝰ pec catorū tenebrꝭ obuolutos. Et tn̄ iuxta vi te ſue terminuꝫ repente reddi iuſticie ſue liberos. Multos enim nouimus ſemel inuentā viam iuſticie illibate vſqꝫ adbitū tenuiſſe. Et pleroſqꝫ conſpeximus vſqꝫ ad obitū cepta ſemel crimīa ſine ceſ ſatione cumulaſſe. Quis ergo inter iſta occultoꝝ iudicioꝝ nubila mētꝭ ſue radiū mittat vt aliqͣ ꝯſideratōe diſcernat. vl̓ qͥſ ꝑduret in malo vel qͥſ ꝑſeueret ī bono vl̓ qͥs ab īfimis auertat̉ ad ſūma. vl̓ quis re uertat̉ a ſūmis ad infima latent hec ſen­