Seite
IIII ſus hoīm nec quicqͣꝫ de cuiuſlibet fine co gnoſcit̉. qꝛ diuinoꝝ iudicioꝝ abyſſꝰ hūa ne mentis oculo nullatenꝰ penetrat̉. Ui demus nanqꝫ ꝙ dei aduerſa gentilitas iu ſticie luce ꝑfuſa eſt. Et iudea dudū dile­cta ꝑfidie eſt nocte cecata. Scimꝰ etiā ꝙ latro de patibulo trāſit ad regnū Iudaſ de apoſtolatꝰ gl̓ia eſt lapſus in tartarū. Et infra video Paulū ex illa ꝑſecutiōis ſeuicia ad gr̄am apoſtolatus vocatū Et tn̄ ſic inter iudicia occulta formidat vt re probari ſe etiā poſtqͣꝫ vocatꝰ eſt timeat. Ait em̄. caſtigo corpus meuꝫ ⁊ ſeruituti ſubijcio. ne forte alijs predicās ip̄e repro bus efficiar. Secunda ratio iſtorū qui tenent ꝙ nullus erit ꝑpetuo damnādus dicitur charitatis. Aiūt em̄ ꝙ deus ex ca ritate miſit in mundū filiū ſuum vnige­nitum non vt iudicet mundū ſed vt ſal­uetur mundus per ip̄m. vt dicit̉ Iohan nis. iij. c. Fuit aūt filij dei meritū infinitū ꝓpter perſonalē vnionē de quo ſic ait bo nauentura in. iij. di. xiij. q. ij. in reſponſio ne ad tertiū. Meritū xp̄i eſt infinitū. In finitas autē illa conſurgit ex vnione illi us anime ad perſonā diuinā. Ob quam vnionē nō tantū homo ſed etiā deus mo­ri dicitur. In corpore vero queſtiōis ita dicit. Propter hoc ꝙ ille homo erat dei filius meritū illius pēſatur ẜꝫ dignitatē illius perſone a qua exit opus. Et ꝓpter ea meritū paſſionis ſue in infinituꝫ exce dit merita paſſionum noſtrarum. Et ob hoc ꝙ deus erat mors eius penſata fuit tantū quātus erat ille qui moriebatur. ⁊ ideo quantum ad ſufficientiam ſi infini ta milia hominū eſſent reatu originalis aſtricta. potuiſſent per illius paſſionis effectum eſſe liberata Et ideo Leo papa in ſermone de natiuitate inquit. Domi­nus noſter ieſus chriſtus mortis peccati qꝫ deſtructor ſicut nullum a reatu liberū reperit ita liberandis om̄ibus venit. Er go omnes homines merito chriſti ſaluā di erunt. Reſpondet Bonauentura di. xix. tertij. Ꝙ merito xp̄i liberemur ab oī culpa ⁊ pena eterna ſufficienter ſed non efficienter. Quia decreuit pijſſimus deus in quolibet ſtatu hominē ſaluare ip̄o vo lente. Quare dicit Auguſt. in libro de li bero arbitrio. Qui fecit te ſine te. nō ſal­uabit te ſine te. Et ſi argueretur ꝙ idem Aug. ait virtutē deus in nobis ſine nob̓ operatur. Igitur deus oꝑatur noſtrā ſa lutē abſqꝫ noſtro conſenſu. Reſpondet Alexander in. iij. ſumme ꝙ Aug. nō cō­tradicit ſibijp̄i. qm̄ deꝰ nō ſaluat te ſine te cōſentiente qͥ fecit te ſine te efficiente. Et ſic deus oꝑatur ꝟtutē in nobis ꝯſentiēti­bus ſine nobis efficientibꝰ. Sicut igitur lumē ſolis ſufficienter qͣꝫtū in ſe ē diffun dit ⁊ cōicat oībus. ſi tn̄ aliqͥ in domo ſe re cludāt ⁊ feneſtras vl̓ oſtia claudāt illis ſe ſb̓trahit. Ita ⁊ meritū xp̄i cōicabile eſt oībꝰ. ſꝫ nō oībꝰ cōicat̉. qꝛ nolūt aꝑire por tas cordiū ſuoꝝ qͥ merito diuīa vltiōe fe riēdi erūt. Tertia rō eoꝝ qͥ tenēt ꝙ nul­lus erit ꝑpetuo dānandꝰ ſed ꝙ omēs ho mines erūt ſalui dicit̉ volūtatis. Dāna tio inquiūt reproboꝝ eſt ꝯtra dei volun tatem. ergo nullus damnabitur. probat̉ conſequens ꝑ illud qd̓ ſcribitur in Psͣ. 2 de con. di. ij. c. Om̄ia. Oīa quecunqꝫ vo­luit dn̄s fecit in celo ⁊ in terra in mari et in oībꝰ abyſſis. An̄cedēs aūt manifeſtū eſt. qꝛ Ezech̓. xviij. c. dixit deꝰ. Nolo mor tē pctōrꝭ. Et iteꝝ ibi. Nō volūtatis mee eſt mors impij. Et Paulus. j. ad Timo theū. ij. ca. ait. Uult deus oēs homīes ſal uos fieri. Et Petrus. j. ſua canonica. c. ij. Deus patiēter agit ꝓpter nos. nolens aliquē perire. Sed his rn̄dꝫ Damaſc. Ꝙ deus vult om̄es homīes ſaluos eſſe volūtate abſoluta ⁊ an̄cedēte nō aūt vo lūtate ꝯſeq̄nte ⁊ ꝯditionata ſic̄ plene po ſuimus in quadrageſimali noſtro de pe nitentia in ſermone de amore d̓i ad aīam rationalē. Quod vtiqꝫ nil aliud eſt. niſi a 4