![]()
qꝫ deus diſpoſuit ita omnes. ꝙ ſi volunt ſaluari poſſunt. ⁊ quia non omēs ſalua ri volunt. ideo nō omnes deus ſaluabit. ¶ Sed rurſuſ p̄ſūptuoſe requirūt quare deꝰ ſic voluit. qͣre deus voluit facere celū ⁊ terrā. qͣre deus voluit multa que voluit ⁊ noluit alia. Quibꝰ ſctūs Tho. prima ꝑte. q. xix. ita dicit. Ꝙ nō pōt aſſignari cā voluntatis diuīe. Un̄ licꝫ debeamꝰ ſi volumꝰ ſcire effectꝰ inquirere cauſas illoꝝ. qꝛ vt dicit̉ pͥmo poſterioꝝ. Scire ē rem ꝑ cauſam cognoſcere. Et qͣtuor ſint cauſe.ſ. efficiēs. material̓. formalis ⁊ finalis vt ponit ibidē ph̓s. et vna ꝑ alterā demonſtret̉. vt dicit idem in. ij. de anīa. excepta cā finali. tn̄ vltra illas cauſaſ cū q̄rimꝰ de fine quare ſic eſt talis finis nul lā cām habemꝰ p̄ter diuinā voluntateꝫ q̄ ſic ſtatuit. ¶ Et ſi vlteriꝰ q̄rimus quare deꝰ ſic voluit. nulla eſt alia cā niſi ſua ꝓ pria volūtas. qꝛ.ſ. ſic placuit. ⁊ ſic placu it. qꝛ ſic voluit. ⁊ ſic voluit qꝛ ſic placuit Hinc Aug. libro. lxxxiij. queſtionū inquit. Qui q̄rit quare deꝰ voluit mūdum facere cauſam q̄rit volūtatis dei. Oīs au tem cauſa efficiēs maior eſt eo qd̓ efficit̉ Nihil aūt maiꝰ eſt volūtate dei. nō ergo cauſa q̄rēda ē. Et idē Aug. ꝯͣ manicheoſ li. j. ait. Si qͥ dixerint qͥd. id ē cur placu it deo facere celū ⁊ terrā. Rn̄denduꝫ eſt eis qͥ volūtatē dei deſiderāt noſce cauſas ⁊ volūtatem dei ſcire q̄rūt ꝙ volūtas dei omniū q̄ ſunt ip̄a ſit cā. Si enī hꝫ cauſaꝫ volūtatis eſt aliqͥd qd̓ an̄cedat volūtatē dei qd̓ nefas ē credere. Qui ergo dicit. q̄ re deus fecit celū ⁊ terrā. Rn̄denduꝫ ē qꝛ voluit. volūtas enī dei cauſa ē celi ⁊ terre Et ideo maior eſt volūtas dei qͣꝫ celuꝫ et terra. Qui aūt dicit. Quare voluit deꝰ fa cere celū ⁊ terrā maiꝰ aliqͥd q̄rit qͣꝫ eſt vo lūtas dei. Nihil autē maiꝰ inueniri pōt. Cōpeſcat ergo ſe hūana temeritas ⁊ id qd̓ nō eſt q̄rat ne id qd̓ eſt non inueniat. hec ille. Idem in ſnīa refert mgr̄ in pͥmo di. xlv. ꝙ qͥ cām volūtatis diuīe q̄rit aliqͥd maiꝰ eo querit. cū nil maiꝰ ip̄a ſit ¶ Ꝙ ſolꝰ deꝰ cognoſcit numeꝝ electoꝝ ⁊ de aſſumēdis ad ordines angeloꝝ. Capitulū terciū Erciū myſteriū declarandū de numero damnatoꝝ d̓r claritatꝭ In qͦ exqͥrere libet. An dānatoꝝ ⁊ electo rū nūerꝰ determīate cognoſci poſſit. qͦt ſcꝫ hoīes dānabunt̉ ⁊ qͦt ſaluabunt̉. Ad qd̓ referimꝰ illud qd̓ Gregoriꝰ poſuit in q̄dā collecta.ſ. ꝙ ſoli deo cognitꝰ eſt numerꝰ electoꝝ in ſuꝑna ciuitate locandꝰ. Nouit itaqꝫ deus ſolus quot predeſtina uit electoꝝ ſuoꝝ nūero computandos et quot reprobauit ignis eternibus decoq̄n dos. Et de hoc loquit̉ Aug. in li. de correptione ⁊ gratia. vbi ait. Certus eſt pre deſtinatoꝝ numerus qui nec augeri pōt nec minui. Fuerūt tamē quidā qui ẜꝫ tho mā. j. ꝑte. q. xxiij. falſo dixerunt ꝙ nume rus ille eſt certus ⁊ cognitus deo formaliter. ſed nō materialiter. vtputa ſi diceremus certū eſſe ꝙ centū vel mille ſaluētur. nō aūt hi vel illi. Tamē deo numerꝰ ille tā formaliter qͣꝫ materialiter cognitū eſſe conſtat ſine cuius volūtate nec boni premiū nec mali ⁊ reprobi penā erūt accepturi qui om̄ia nouit anteqͣꝫ fiant. De hoībus ꝟo cū hoc naturalē cognitionem excedat nullus poteſt hͦ noſce vi proprie nature ⁊ naturalis intellectuſ neqꝫ alicui reuelauit deus hͦ ſingulare ſecretū. ¶ Inuenti ſūt ⁊ alij qui licet determinate diffi nire nō ſint auſi numerū electoꝝ in ꝑticu lari. tn̄ in generali varia ſūt opīati. Qui dā em̄ dixere ꝙ tot hoībus ex ſaluabunt̉ quot angeli ceciderūt. Quidaꝫ alij ꝙ tot ſaluabunt̉ quot angeli remanſerūt. Alij ꝟo ꝙ tot quot fuerūt angeli pͥmo cōditi. ⁊ qui remāſerūt ⁊ qͥ ceciderūt. ¶ Primi aſ ſerētes ꝙ tot homīes ſaluabunt̉ qͦt angeli ceciderūt. moti ſūt ad ſic tenendū qm̄ angeloꝝ ruine ꝑ hoīes ſaluandos reſtaura 