ꝓcedit vt amor rōne dicta. ſpirare em̄ ī ſpūalibꝰ ſolius ē amoris. et qm̄ amor poteſt ſpirari recte et ordinate. et ſic ē purus. vel in directe et ī mūde et ſic ē libidinoſus. ꝑſo na illa e amorno tm̄ d̓r ſpūs ſꝫ ſ.ſ. ſit fi lius d̓r ſanctꝰ qꝛ generatio ē motꝰ nat̓alis. circa que n attedit̉ ſanctitas vel puritas. ſic̄ attendit̉ circa amore volūtatis. Ad illud qd̓ obicit̉ ſpirare ē totius trinitatis. dd̓ ſpirare d̓r dupliciter. vnoº ē ſpirare idem ſpūm ꝓducere et ſic ꝯuenit toti trinitati Alio ē ſpirare ide inſpirare et illa ꝯūe nit toti trinitati. qꝛ īſpirare dicit effectū ſpi ritꝰ qui ē a tota trinitate. d̓r em̄ inſpirari in ſpū noſtro ſpūaliter inmittit̉ ſiue affecto ſiue cognitio Ad illud qd̓ obicit̉ motꝰ ē nat̓alis. dd̓ ſic ē in corꝑalibꝰ inſpirat ꝓpter nat̉e indigentiā. ſꝫ ſic in ſpūalibus ſubſtātijs ſpirat ex liberalitate volūtatis. vn rōe hꝰ trāſferunt̉ ſꝫ rōe aliaꝝ ꝓpͥetatū Niſta ꝑte ſūt dubitatōes circa lit terā. et prīo de hoc qd̓ dicit. ſ.ſ. eamor patris ſiue caritas ſiue dile ctio. Querit̓ vtꝝ caritas et dile ctio drānt. et ſic videt̉ īſidoꝝ dicenteꝫ. Amore rōnaliū et irrationaliū. dilectio rōna liū tm̄ Sꝫ ꝯtra dioꝰ. de di. no. ca. iiij. mj. hi vident̓ theologitōe quid dicere dilectōis et amoris noīe. et ibidē rephedit diſtīgue tes. dicēs facuūt vim ī leuibus ſonis quaſi nos poſſimꝰ qͣtuor bis duo. et patria natale ſolū ſigͥficare ℟º aliqui noluerūt di cere. drn̄t qꝛ dilectio d̓r illa ꝓp̓e ē ex vo­lūtate ordinata. ſꝫ amorē affectio libidinoſa ſꝫ hec diſtinctio ē ꝯtra dio. et ꝯtra augͥ. ſuꝑ io. et ꝯtra canone ſacre ſcripture qꝛ dn̄s prīo q̄ſiuit a petro. Simo iohēs diligis me et po ſtea dixit amas me. et ita v eode accipiunt̉. et hac dr̄nam rep̄hēdit Oīoꝰ. poteſt tn̄ in­hilominꝰ aliqͣ dr̄na aſſigͣri quauis em̄ vna et eadē poſſint dici affectione tn̄ alia et alia rōne. amor em̄ dicit affectꝰ adheſionē reſpe ctu amati. Vn̄ dioꝰ amore mutuū dicimꝰ. di lectio v̓o vltra hoc addit electione. vn̄ dile­ctio ex diuerſis electio. vn̄ cant. viij. dilectꝰ meꝰ electus ex milibꝰ. caritas aūt vltra illa addit magnā app̄ciatione. caꝝ em̄ dicit̉ il­lud magni pͣcij eſtimat̉. ſcd̓m aplus in eplīs ſuis vocat fidles cariſſimos. j. theſ. iiij. Itē dubitat̉ de hoc qd̓ dicit ꝓp̓e. verbum dei etiā dei ſapna d̓r. qꝛ aūt accipit̉ ꝓp̓e qꝛ ſo li ꝯuenit. aut ꝓprie qꝛ aꝓp̓ate qꝛ ſi ſoli hoc eſt falſū. qꝛ ſapna nullo dicit ꝓp̓etatem ꝑſo nalē. ſi ꝓp̓e qꝛ aꝓp̓ate hoc nihil facit ad ꝓpo­ſitū. qꝛ mag̓ vult īqͥrere ꝓpͥetatē ſ.ſ. aꝓpatu et iteꝝ caritas videt̉ magis aꝓp̓ari patri ſecū d̓r in illa ꝓſa. caritas pater ē. ¶Itē videt̉ rich. amor gͣtuitus ē in patre. in ſ.ſ. debitꝰ in filio ex vtroqꝫ ꝑmixtꝰ. ca ritas dicat amore gͣtuitū debꝫ aꝓp̓ari pa­tri. Iſº dd̓ ē oīoda ſilitudo ſꝫ ī hoc ē ſilītudo. ꝯgrue pōt aꝓpͥari manēte vnita­te vocis vel ſigͥficatōis pōt ſimilit̓ aliqd̓ no­ ſimul dici ꝓprietatē et eſſentiā manē te vnitate vocis et ſigͥficatōis. et tn̄ eſt de ſe ꝯmune et tale ē hoc nomē caritas. Aliter po teſt dici caritas ē ꝯmune et ꝓpriū et aꝓpͥa tum. et augͥ. prīo on̄dit ē appriatū ſimi tudinē ad ſapientiā. et prius oſtēdit vere̓ et ꝓprie infra. Nunc incepimꝰ on̄dere ⁊cͣ. vn̄ ex hac auctoritate habet̉ caritas ſu ꝓpriū. ſꝫ ſolū q aꝓpriatū ſꝫ tn̄ ex alijs verbis augͥ. habet̉ caritas ſolū ē appriatū ſꝫ etiā ꝓprie ꝓpriū ſ. ſ. Ad illud qd̓ obicit̉ cair tas appriat̉ patri. dd̓ caritas habet dupli ce ꝯꝑationem ad virtutes alias. ꝯꝑat̉ em̄ vt mater. vt dicit anbº. ꝯꝑat̉ vt vinculū. vt di cit apꝰ. col. iij. caritas ē vinculū ꝑfectiōis ne primi appriat̉ patri. rōe ſcd̓i ſ. ſ. Ad il­lud qd̓ obicit̉ de ric. dd̓ gͣtuitū dicit prietatē amoris ſiue amadi ſꝫ ꝓprietate ꝑſo­ne dat et recipit Itē q̄rit̉ de hoc qd̓ di cit ſ.ſ. ē dilectio qua pater et filius ſe in­uice et nos diligūt. Querit̓ vtꝝ pat et filius diligāt nos. ſ.ſ. vtꝝ em̄ ſe diligat ſpū. q̄rit̓ diſ. xxxij. vbi iſtā q̄ſtione ſpecialiter mouet. ſꝫ prīa videt̉ oīo falſa et inppria. em̄ dicit pater et filiꝰ diligūt nos ⁊cͣ. Conſtat ver diligēdi tenet̉ eſſentialiter. ſi diligat ſ.ſ. ſūt ſpūſ. et iteꝝ dicit augͥ. hoc nulloº ꝯcedit̉. pater diligit ſeſ.ſ. qꝛ diligere tenet̉ eſſentialiter. ſimiliter inꝓpoſito. quidā dicūt ablatiuꝰ ille exponit hanc ꝑpoſitionē accuſatiuo.i. ſ.ſ. et regula ē hec p̄poſitio verbis trāſitiuis dicit ſubauctoritate. abſolutis aūt auctoritatē vn̄ diligere ſit traſitiuū. ſenſus ē pater et filius diligūt nos. ſ.ſ. q. d. pater oꝑat̉ filiū. ſꝫ hec expoſitio videt̉ ꝯueniēs. qꝛ ſimiliter poteſt dici pater et filius puniūt ſi ue odiūt nos ſ.ſ. vult dicere augͥ. ꝑte­rea Notandū diligere aliqn̄ tenet̉ pure eſ ſentialiter. vt d̓r pater et filiꝰ diligūt ſe. Aliqn̄ pure notionaliter. vt d̓r pater et fi lius diligūt ſe ſpūſ. ſic̄ patebit aliqn̄ ꝑtim eſ ſentialiter ꝑtim notionaliter. ſic̄ cum d̓r dili gunt nos ſ.ſ. et hoc patꝫ. qꝛ idē ē patre et f liū diligere nos ſ.ſ. ſcꝫ ſ.ſ. nobis mittere ſi ue īſpirare. mittere ſiue inſpirare aūt. impor tat actum notionalē et eſſentialē. qꝛ ſenſus ē ſpiritū ꝓducūt et donū eius nobis ꝯfe runt. vn̄ dicit ſimul ſ.ſ. ꝓductionē et gratie collatione. et quāuis reſpectu actꝰ eſſentia­lis recipiat̉ habitudo ablatiūi. recipit̉ tn̄ rōne notionis ſic et hic pater dicit ſe ſuo v̓bo dicit etiā creat̓as verbo ſimili intelligen dum em̄ꝓpoſito. Ite querit̉ de hoc dicit̉ ſiue em̄ ſit vnitas amboꝝ ſiue ſanctitas quid dicat̉ hoc nomen vnitas. Aut vnitas dicit vnitatē eſſentialē. aut notionalē. aut ꝑſona lem. non eſſentialē. qꝛ tūc eſſet amboꝝ ſꝫ triū. notionalē. qꝛ ſ.ſ. eſt ꝯmunis ſpi­ratio. ꝑſonalē qꝛ pater et filius non ſunt vnum ꝑſona Item queritur quomodo hec