Seite
XXI querit̓ de hoc quod dicit. Nō poteſt inequa lis eſſe qui accipit ei qui dedit. Videt̉ enim dicere falſum. quia ſi hoc cum omnis creatu ra ſit accipies nulla eſſet mequalis deo. ſed hoc falſum ergo et primū. Reſponſio di­cendum. ꝙ augꝰ nō loquitur generaliter et de quolibet accipiente ſiue de quolibet mō Sed de eo qui accipit omnia. et talis accipi ens nō poteſt eſſe mequalis. Item querit̉ de illa ratione. ſi nō potuit ergo impotens. Videt̉ em̄ male arguere. quia ſimiliter poſſꝫ argui de filio et ſpirituſancto. ſi nō potuit filium equalem ꝓducere ergo ⁊cͣ. Reſpon­ſio dicendū ad hoc ꝙ non ꝯpetit generatio. niſi ipoſtaſi patris ſicut alibi tactū eſt ideo non valet nec eſt ſimile. Item dubitat̓ de alia ꝑte auctoritatis. quia illud argumentū nō videt̉ valere potuit ꝓducere equalem. et nō ꝓdixxit ſiue genuit ergo inuidus fuit. qꝛ ſimiliter poteſt argui. potuit iſtam creatu­ram facere meliore. et nō fecit ergo muidit. Si tu dicas ꝙ inuidia ſemꝑ cōſiderat parem vel ſuꝑiorē. ſicut dicit gregoꝰ ſuꝑ illud iob. vuulum occidit inuidia. obicit̉ tunc quia ſi filium genuiſſet minorem n̄ habuiſſet ibi lo­cum inuidia ergo videt̉ ꝙ iſta ſolutio nō ſol­uit. Item in creaturis nō valet. iſte artifex potuit facere iſtam rem meliorem et non fe­cit ergo fuit inuidus. quare ergo nō tenet m̄ deo. Reſponſio dicendū. ꝙ inuidia artifi cis ꝑducentis nō attendit̉ mn ꝓductionē rei mequalis vel minus bone. ſed vbi res de ſui natura exigit talis eſſe. tunc em̄ neceſſario co cluditur. quia aūt ꝓducens nō potuit. aut ī indit. ſi potuit et nō ꝓduxit. quia non fecit vt debuit. et quoniā filius eo ipſo quo filius eſt natus ē ꝑfecte imitari. ſi nōgenuit filiū imꝑfecta imitationē ꝯcluditur. ꝙ aūt ꝓdū cens impotens fuit. aut inuidit et ideo patꝫ ꝙ non ē ſimile de creatura et creatorē. archa et artifice. IItem dubitat̉ de tercia rationē quā facit. Si homo pater potuit ſibi gignere filium equalem ergo deus. quia illud argu mentū nō valet. homo habet aliū homine ſi bi equalem vel habere poteſt ergo et deus ſimiliter quoniā deus de ſua nobilitate hoc habet. ꝙ nullus poteſt ei equari. et ita vide tur ratio augͥ. non valere. Reſponſio dicē­dum ꝙ ſi equaſitas poneret de neceſſitate ī equalibus diuerſitate in natura qd̓ tunc non valeret. ſed ſuppoſito ꝙ deus generet filiū ꝯnaturalem ſibi. de neceſſitate ſequitur ꝙ ſ homo equalem genuit. ꝙ deus multofortiꝰ quāuis em̄ imꝑfectionis ſit equari diuerſo ī natura. tamen equari ꝯnaturali ꝑfectionis ſit alioquin diuina natura eſſet in aliquo im ꝑfecte. ꝙ ſi hoc eſt impoſſibile pꝫ ⁊cͣ. Iteꝫ querit̉ de hoc qd̓ dicit quod queſtio equali tatis ē qualis aut quantus. Videt̉ em̄ dicere falſum. qꝛ quale dicit qualitatē. et ſcd̓m eam attendit̉ ſimilitudo nō equalitas quia ꝓpriū eſt qualitatis ſcd̓m eam ſimile vel diſſimile dici. Reſponſio dicendū ꝙ de qualitate ē loqui dupliciter. Vno mō ꝓut dicit̉ denomi nans. Alio modo ꝓut dicit̉ diſpoſitio nobi­litatis. et ſcd̓ꝫ hanc attendit̉ maior et minor nobilitas. et ita nobilior res dicit̉. et qꝛ ī ſpi ritualibus idem ē maius et melius ideo que ſtio de qualitate. ſpectat ad equalitatē. non ex ꝓpria ratione nominis ſed ex ꝯſequēti vt viſum eſt. Ic orit̓ queſtio ex predictis origi­neꝫ. Supra ꝓbauit magiſter equa litate ꝑſonarum. Hic quia in ꝓba­tione dubias quaſdaꝫ rationes di xerat excluſiuas mouet illas dubitationes. et ſoluit. et habet hec pars tres ꝑtes. ſcd̓m tria dubia que p̄ponit. primo enim querit de hac ratione tantus ē ſolus pater quatus pa­ter et filius. et hoc jº. ca. ſcd̓o ꝓponit hanc ſi ue querit de hac. ſolus pater ē deus. et hoc facit ſcd̓o ca. ibi poſt hoc querit̉. Vtrū ſicut dicit̉ ſolꝰ pater ⁊cͣ. Tercio querit de hac tri nitas ē ſolus deus et hoc facit tercio ca. ibi. Sed iteꝝ querit̉ quo ipſam trinitatē. et in qͣ­libet iſtarū ꝑcium. primo mouet̉ dubitatio. ſcd̓o ſoluitur. O intelligentiam huius ꝑtis ē hic q̄ſtio de dictionibus excluſiuis et circa hoc principaliter q̄rēdā ſunt duo. Primo querit̓ vtꝝ dictio ex­cluſiua in diuinis vere addatur termino ſub ſtantiali. ſcd̓o vtꝝ vere addatur termino re latiuo. et quātū ad primū q̄runt̉ duo. primū ē vtrū tantū dictio excluſiua. vere addatur termino ſubſtātiali a ꝑte ſubiecti. Secundo ſi vere addatur a ꝑte p̄dicati. Ꝙ autē vere addatur huic termino deus a ꝑte ſubiecti. oſtendit̉ hoc modo. Deus habet aliquid ꝓ prium. Sed ꝓprium ē ꝙ ineſt ſoli ergo ⁊cͣ. et quia ꝯſtat ꝙ excluſio vere addit̉ termīo ſub ſtantiali. reſpectu p̄dicati eſſentialis. vnde bene dicit̉ ſolus deꝰ creat. Querit̉ vtꝝ vere addat̉ ei reſpectu p̄dicati ꝓprij. ſicut termin̉ relatiui vtꝝ ſi vere dicat̉ ſolus deus ē pater. Et ꝙ ſic videt̉ ꝑ ſuam expoſitionē que ē ſolꝰ deus ē pater ſed nō alius quā deus ē pater ergo ſolus deus ē pater. et ꝙ ſit iſta eius ex poſitio hoc habet̉ a ꝯmuni vſu. et a phō qui dicit ꝙ ſolus idem ē ꝙ nō cum alio. Iteꝫ hoc videt̉ a ꝯuertibili. quoniā iſte due ꝯuer tuntur. Nihil p̄ter petrū currit. ergo ſolus petrus currit ergo et iſte due. Nihil prete deum ē pater ergo ſolus deus ē pater. Sed prima ē vera. qꝛ hec ē falſa. Nihil ē pater et nō habet inſtantiā niſi deo ergo ⁊cͣ. Ittem a quocunqꝫ remouet̉ hoc ꝙ ē in plus remoue tur ꝙ ē mminus ſedeſſe deum eī plus quā eſſe patrem. ergo a quocunqꝫ remouet̉ deus et pater. ſed quecūqꝫ ſic ſe habēt. ꝙ a quo­cunqꝫ remouet̉ vnum et alteꝝ. vnde preciſe predicatur de altero. nec habet inſtantiam. ergo pater p̄ciſe predicat̉ de deo ſꝫ ſi p̄ciſe. ergo cū excluſione gͦ ⁊cͣ. Contra terminꝰ