p̄deſtinatio aliud ponat in predeſtīato. ddꝙ non neceſſario ponit aliud de pn̄ti ſine actu. qm̄ multi ſunt p̄deſtinati qui non ſuntmali. et multi qui mali ſunt. ſed ponit aliudſꝫm habitū ſiue de futuro ratōe cuiꝰ homopoteſt gaudere. ſcꝫ quia nomē eius ſcriptuꝫeſt in celo. et cum illud poſitū erit. erit magnū. et illud erit ratio ꝑſiſtēdi in bono. etp̄ueniendi ad magnū et ſummū bonū. et iohoc bonū habituale p̄ponendū eſt gratie qeſt ſcd̓m pn̄te iuſticiam.T autē q̄rimus obduratōis merituꝫet miſericordie. ¶ Supra egit mg̓rde cauſalitate actiua p̄deſtinationis et reꝓbatōis. In hac ꝑte īquirit de cauſalitate paſſiua. vtꝝ ſcꝫ p̄deſtīatioet reꝓbatio habeat in nobis cauſam meritoriā. et hoc quidē principalit̓ intendit ī iſtadiſ. que duas habꝫ ꝑtes. in prima mag̓r īueſtigat principale ꝓpoſitū. in ſecunda mouꝫqͣdam q̄ſtionē que ex p̄cedentibꝰ habꝫ ortūſcꝫ vtrū deus deſinat aliquid ſcire vel preſcire ex cuius manifeſtatōne patefacit diuineſcientie int̓mīabilitate. ibi. p̄terea ꝯſiderarioportet. Prima ꝑs quatuor habet ꝑtes. Inprima mag̓r̄ determīat veritatē on̄s ꝙ reꝓbatio habꝫ cauſam meritoria ꝙͣtū ad cognotatū quod eſt obduratio. non ſic p̄deſtinatio quantū ad ꝯgnotatū qd̓ eſt gratificatioIn ſcd̓a v̓o mag̓r remouꝫ ꝙͣdā opinionē quepoſſet homine ducere in errore. ibi. Opmnatitn̄ ſunt quidam. In tercia remouet eius defenſione. ibi. hijs tn̄ videmur aduerſari ⁊cͣ.In quarta remouet p̄ſumptuoſam in hac q̄ſtione inquiſitōeꝫ. on̄s aliquos volentes reddere ratōeꝫ de hoc ꝓfundo diuine p̄deſtinatōnis lapſos eſſe in ꝓfunduꝫ erroris. ibi.multi vero de iſto ꝓfundo q̄rentes reddere ratōꝫ ⁊cͣ Preterea ꝯſiderare oportꝫ. vtꝝea omnia que ſimul ſcit ⁊cͣ ¶ Hec eſt ſecundapars in qua determīat mag̓r̄ q̄ſtione. vtruꝫdeus deſinat aliquid ſcire vel preſcire. et ſimiliter eſt q̄ſtio. vtꝝ deſinat aliquē p̄deſtinare. Et hec pars habꝫ duas. ī prima determinat de preſcientia ꝙ ꝯtingit deſinere aliquid p̄ſcire. in ſecunda v̓o determīat de ſcientia. ibi. de ſciencia autē aliter dictū. vbidicit ꝙ deus nihil deſinit ſcire. et in vtraqꝫꝑte primo mouet q̄ſtionē. ſcd̓o determinatO intelligentia pn̄tis diſtinctōisduo principaliter q̄runt̉. primo q̄ritur de p̄deſtinatōis cauſalitate. ſecundo de diuine ſcīe ſempitnitaeſiue in tinīabilitate. ¶ Quantū ad primuq̄runt̉ duo. primo querit̉ vtrū p̄deſtinatiovel reꝓbatio in nobis habeat cauſam meritoriā. ſcd̓o vtꝝ habeat in deo ratōeꝫ motiuāQuod autē heant in nobis cauſam meritoriam on̄dit̓ ſic. primo de reꝓbatōe Ro. ix.ſuꝑ illud. eſauodio habui. glo. eſau ſubtracta gratia ꝑ iuſticiā eſt reꝓbatus. ſed iuſticia reſpicit merita. gͦ reꝓbatio e ex meritistem ꝑ reꝓbationeꝫ non dicunt̉ niſi iſtatria. ſcꝫ odīū eternuꝫ. obduratio temꝑalis.et damnatio finalis. ſed omnia iſta hn̄t innobis meritū. quia deus nemineꝫ odit niſiꝓpter merita. nec obdurat nͨ damnat. gͦ ⁊cͣ¶ Item voluntate an̄cedente vult deꝰ omnes homines ſaluos fieri. ſi ergo aliquē reꝓbat hoc eſt voluntate ꝯn̄te. nemine em̄ d̓ ſecreat ad ſuplicium. ſed voluntas ꝯſequenseſt conceſſio ex noſtra cauſa. ſed non eſt exalia cauſa ꝙͣ meriti. gͦ ⁊cͣ. ¶ Item de p̄deſtīatione ſimiliter on̄dit. Greg. dicit et Augꝰ.ꝙ p̄deſtinatio iuuat̓ ſanctoꝝ oratiōibꝰ. ſedplus valꝫ vnicuiqꝫ fides ſua ꝙͣ fides alienaergo merito ſuo et alieno poteſt quis impetrare ꝙ ſit p̄deſtinatus. ¶ Item nullus eſtp̄deſtinatus niſi finaliter ī gratia ꝓſeuerasnec ecōtra. ſunt ergo ꝯuertibilia. ſed aliqͥspoteſt mereri finalē ꝑſeuerantia. gͦ poteſtmereri ꝙ ſit p̄deſtinatus ¶Item quod poteſt in maius. poteſt inminus. vel equalepari ratōe. ſed hō poteſt mereri hrē deū qd̓eſt maximū inter omnia. poteſt etiā mereriſalute qd̓ ē equale ei quod eſt eſſe p̄deſtinatu. ergo ⁊cͣ. ¶ Sed contra. omne meritū antecedit illud cuius eſt meritū. quia diſponit ad illud. ſed p̄deſtinatio et reꝓbatio p̄cedunt noſtꝝ eſſe. ergo nō cadūt ſub noſtromerito. ¶ Item omne meritū aliquo modo ēcauſa eius quod meret̉. ſed p̄deſtinatio etreꝓbatio ſunt eterna. merita vero ſunt temꝑalia. ergo temꝑale eſt cauſa eterni. qd̓ eſtimpoſſibile ¶ Item ſpēaliter d̓ p̄deſtinatōevidet̉ Thi. ij. Non ex oꝑibus iuſticie que fecimus nos. ſed ſcd̓m ſua miſericordiā ſaluosnos fecit. ¶ Itē gr̄a eſt effectꝰ p̄deſtinatōisſed prima gratiā ancedit omne meritū. etecauſa omnis meriti. ergo non cadit ſub merito. et eo ip̄o gratia eſt. quia ſine meritis datur. ergo nec p̄deſtinatio ¶ Rº ad hoc ītelligendū notandū ꝙ in p̄deſtinatōe tria intelligunt̉. primū eſt ꝓpoſitū eternū. ſcd̓m ētemꝑalis gratificatio. terciū v̓o eterna glorificatio. Similiter in reꝓbatōe intelligūt̉tria. ſcꝫ eternū odīum. temꝑalis obduratioat eterna damnatio. ꝙͣtum ad primū et vltimū ſimilit̓ iudicādū. nam vltima ſcꝫ pena etgloria ſimplicit̓ cadūt ſub merito. Orimū v̓oſcꝫ ꝓpoſitū et̓nū eo ip̄o quo eternū ē. meritūhabere nō poteſt. quatū vero ad mediū qd̓e gͣtificatio et obduratio. dr̄n̄ter iudicādūNam obduratio ſimpliciter cadit ſub demerito ſiue ſub malo merito. gratificatio veronec ſimplicit̓ ſub merito. nec ſimplicit̓ extraEſt ei meritū cōgrui digni et cōdigni. Meritū ꝯgrui eſt. qn̄ peccator facit qd̓ in ſe eſtet ꝓ ſe. eritū digni. qn̄ iuſtus facit ꝓ alioeritū ꝯdigni. qn̄ iuſtus oꝑat̉ ꝓ ſeip̄o. qͥaad hoc ordinat̉ gratia ex ꝯdigno. ad gratiāaut alteri ꝓmerendā. non omnio ex ꝯdignoquia peccator cū bono eſt īdignus. nec ſolūex ꝯgruo. quia iuſtus dignus eſt exaudiri.
