Seite
Q origo ergo et naturalis ordo ergo ē ibi ordo nature. Item vbi ē cauſa et effectus ibi ē prius et poſterius ſed vbicūqꝫ hoc ibi eſt or do nature ergo cum in diuinis ꝯtingat reꝑi re cauſam et effectum ſicut dicit criſoꝰ. ſu­ꝑ principium ad he. et dam. jº. libro ca. viij pater ē cauſa filij pꝫ ⁊cͣ. Contra cuiuſcunqꝫ ē ordo ipſum ordinat̉ ergo ſi in diuinis eſt ordo nature. natura ordinat̉. ſed ꝙ ordinat̉ diſtinguit̉ et numerat̉ ſi hoc ergo in diuinis natura diſtinguit̉ et numerat̉ ſꝫ hoc falſum. ergo ⁊cͣ. ¶Item in diuinis idē eſt natura et eſſentia. quia natura nomē eſt eſſentiale ſed in diuinis nullo modo ponit̉ ordo eſſentie. ergo nec nature. Item vbi ē ordo nature ibi eſt prius et poſterius ſcd̓m naturam gͦ ſi in diuinis eſt ordo nature ergo ibi eſt priꝰ et poſterius ſed hoc nullo modo recipit̉ er nec ordinē nature. ꝙ autem in diuinis non ſit prius et poſterius oſtendit̉ ſic. relatiua ſunt ſimul natura ergo pater et filius ſcd̓m ꝙ pater et filius ſimul ſunt. ſed pater ſcd̓m ꝙ eſt. et ſcd̓m ꝙ eſt pater ſimul natura. qꝛ relationes in diuinis non ſunt aduenientes. nec tantum ſunt ratio referendi ſed etiā exi­ſtendi ergo pater et filius ſcd̓m ſuas īpoſta ſes ſimul ſunt natura ergo nō eſt ibi ordo na ture. Item in cauſis creatis videmus gra­dus. ꝙ quāto ſubſtātia creata citius poteſt velocius oꝑatur. Vnde ꝙͣ quedam oꝑatur ī tempore. quedam repēte. quedam ſubiecto et illa cauſa que oꝑatur ſubito aliquādo nō p̄cedit temꝑe ſed natura. Si ergo deus pro ducit filium ſcd̓m omnem nobilitatē et virtū tem ſue potētie et virtus. ſue potentie infimi te maior ē qua finite non ergo tantum ſimul duratione ſed etiā ſimul natura ꝓducit ergo non eſt ibi ordo nature. Item videmus in cognoſcibilibus ꝙ quedā habent ſui cogni­tionem. et cognitionem inueſtigando et po­ſterius tꝑe et loquor de actuali. non de ha bituali vt anima humana. et quedam ſimul duratione vt angelus ergo fidei cognitio et dicto ſiue locutio nō eſt accidens ſed multo nobilior et virtuoſior. quā omīs creatura ha bet verbum intelligentie nō tantū ſimul du ratione ſed etiā natura ergo ⁊cͣ. Reſpōſio dicendū ꝙ ordo dicit̉ eſſe alicuius duplicii aūt ſicut ordinati. aut ſicut rationis ordina­di. Ordo in diuinis ſicut ordinati dicit̉ ꝑſo­ne patris et filij et ſpiritus.ſ. ſicut rationis ordinandi dicit̉ nature. Natura em̄ dicit vin ꝓductiuam ſcd̓m ꝙ dicit phus ꝙ eſt vis inſi ta rebus ex ſimilibus ſimilia ꝓcreans. In di uinis aūt eſt ordo ſcd̓m ꝓductioneꝫ.i. dicit ibi ordo nature id ē naturalis originis. Vn̄ gemtiuus ille nō ꝯſtruitur ſubiectiue ſicut cum dicit̉ albedo. p. ſed ex vi declarationis eſſentie.i. naturalis originis. vt cum dicitur albedo claritatis vel bonus auctoritatis. et ideo reſoluit̉ in duos vt ſit ſenſus. ordo na ture id ē naturalis originis. ex hoc patet pri mum quod obicit. quia obicit ac ſi diceret̉ or do eſſe nature vt rei ordinate. patet etiam ſe cundum ꝙ eſſentia dicit̉ in abſolutione omni moda. nō vt alterius principiū. natura vero dicit vt alterius principium ideo dicit ꝯꝑa­tionem ad ꝓductionem ſiue emanationem naturalem. Vnde vlterius attendendū ꝙ or do ſcd̓m naturalē originem. in hijs inferiori­bus duo dicit. ſcꝫ emanationē et anteceſſio­nem. et ratio huius ē. quia emanatio in hijs inferioribus ponit diuerſitatē ſubſtantialeꝫ Vnde omnē qd̓ emanat in hijs inferioribus eſt effectus. et ꝙ ꝓducit eſt cauſa. et ideo dicit̉ ad cuiꝰ eſſe ſequitur aliud. et quia ali ud in natura ideo poſterius in natura. In di uinis autē eſt emanatio. ad quā nō ꝯſequit̉ eſſentie diuerſitas vel nature. ideo nec priꝰ nec poſterius natura ſed ſimul natura et iō indiuinis. nam accipitur ratio cauſe vel effe ctus ſcd̓m latinos ſed nom principij quāuis greci extenſo nomine vtantur nomine cauſe. ꝓ nomine principij et ideo in diuinis ē ordo nature nō quo alter ſit poſterius altero. ſed quo alter ex altero. et hoc eſt qd̓ dicit augͥ. in littera. et ex hoc patꝫ qd̓ ſcd̓o obicit̉ quā­uis em̄ in creaturis ordo poſterioritate po­nat nō tamen in deo. et quāuis nō ſit ibi po ſteritas. nō ſequitur quin bene ſit ibi ordo Ex hijs patent obiecta ad vtrāqꝫ ꝑtem. ꝯce­dendum ergo ꝙ aliquo modo reꝑitur in di­uinis ordo nature ſicut oſtendunt prime ra­tiones. tercia tamen ratio deficit. quia nom cauſe nō reꝑitur in diuinis ſcd̓m latinos ꝓ­prīe. ꝙ obicitur ad oppoſitum patꝫ. quia or­do nō eſt nature vt rei ordinate. Patet etiāꝫ qd̓ obicit̉ de diuina eſſentia quia ē nomē ab ſolutum nec importat rationē originis. Vlti mum patet quia nō eſt ibi ordo nature. quo alter prior altero. Sed quo alter ex altero. N iſta ꝑte ſunt dubitationes circa litteram. et primo dubitat̉ de pri ma ratione quā ponit magiſter om ma que habet pater filius habet. ergo quantā potentiā habet pater habet fili us. Iſtud argumentū nō videt̉ naturale qꝛ mutat̉ quid inquantū. nam omnia diſtribuit ꝓ ſubſtantia. quantū autē dicit quantitateꝫ Reſpōſio dicendū ꝙ quāuis talis modus arguendi nō valeret. Si differret quantitas et ſubſtantia. tamen vbi idem ē omnimodaꝫ habet neceſſitatem. et quia hoc in diuinis io argumentū bonum. Poſſet tamē dici ꝙ pre­dictum argumentū. in qualibet materia eſt bonum. habere em̄ nō dicit̉ aliquid ſolū ſub ſtantialia ſed etiā ꝓprietates ergo ſequit̉ cū omni a diſtribuat ꝓ omnibus habitis ꝙ ha­beat et etiam ꝓprietates ergo cum nulla po tentiam habeat vnus quā nō habeat alter. ergo nil poteſt vnus quod nō poteſt alter. ergo ſi vnus omnipotēs et alter. et ita patꝫ ꝙ hic non eſt figura dictionis. quia omnia diſtribuit hic ꝓ rebus omniū generū. Itē