Seite
accidentalis implicat rē ſuā circa ſuū ſubie­ctum vt ē cum dicit̉ homo albus currit circa hunc terminū homo implicat̓ albedo ergo ſi militer cū dicit̉ ſolus deus ē pater circa deū implicat̓ ſolitudo. Sed hil. dicit ꝙ domus nō eſt ſolitarius ꝯfitendus ergo ⁊cͣ. et ratio iſta ꝯcludit ꝙ nō poſſit vere addi. nec cum predicato ꝓprio. nec ꝯmum. ⁊ Item oſtendi tur ꝙ nō poſſit vere addi. reſpectu p̄dicati ꝯmunis. vt cum dicat̉ ſolus deus creat. hoc em̄ nomē deus de ſe habet ſuppoſitionem. quaſi indefinitā reſpectū ꝑſonaꝝ. ergo red­dit locutionē veram ꝓ aliquo. Sed ꝓ quoli bet eſt falſa. hec ē em̄ falſa ſolus pater creat ergo cum omne predicatū eſſenciale ꝯueniat tribus. et nō ſolum vn. nullo modo poteſt addi dictio excluſiua reſpectu talis p̄dicati ſubiecto ꝯmuni. Item ꝙ non reſpectu ꝓprij videt̉. quia ſi hec eſt vera ſolꝰ deus ē pater ergo a ſimplici ꝯuerſa et hec ſolus pater eſt deus ſed iſta ē falſa ergo ⁊cͣ. Si dicas ꝙ nō ꝯuertit̉ ſimpliciter. Contra habet intelle­ctum vniuerſalis negatiue. et ꝑticularis aff­firmatiue. et vtraqꝫ ꝯuertit̉ ſimpliciter ergo ⁊cͣ. A Reſponſio dicendū ꝙ hec dictio ſolus poteſt eſſe cathegoreuma vel ſinchatēgore ma. ſcd̓m ꝙ eſt cathegoreuma et ſic eſt nom̄ adiectiuū abſolute pones rem ſuam circa ſu um ſubſtantiuū. et res ſua ē ſolitudo. vnde tantum valet hic ſolus quantū ſolitarius. et quia ſolitudo nullo modo recipit̉ in diuinis quantū ad ſubſtantiā. qꝛ ē in multis ꝑſonis hoc nomē ſolus nō recipit̉ in diuinis ſubſtā­tialibus. ſicut oſtēdit prima ratio. Si aūt ac cipiat̉ inquantū eſt ſincathegoreuma ſic pr uat aſſociationem. et importat aliquā nega­tionem. et ſic cū aliquod predicatū. et ſub­ſtātiale et ꝑſonale p̄ciſe dicat̉ de nomīe ſub ſtātiali. ſic vere dicit̉ in diuinis. et reſpectu p̄dicati ſubſtātialis. vt cum dicit̉ ſolus deꝰ creat. et reſpectu ꝑſonalis vt cū dicit̉ ſolus deus ē pater. Ad illud ergo qd̓ obicit̓ ꝙ ponit rem ſuam circa ſubſtantiuū. Dicendū ꝙ non ē ſimile ſcd̓m ꝙ hoc nomē ſolus tene tur ſincathegoreumatice. qꝛ albus eſt diſpo ſitio ſubiecti abſoluta. vnde abſolute ponit rem ſuam circa terminū. ſed ſolus ratione ne gationis nō abſolute. et ideo nō ponit ſolitu dinem ſed p̄ciſionem. Ad illud qd̓ obicit̉ ſe cundo. ꝙͣ terminus ſubſtātialis debet red­dere locutionē vera ꝓ aliqua ꝑſona. Dicend̓ ꝙ terminus cui addit̓ excluſio. reſpectū ha­bet ad p̄dicatum. et reſpectū habet ad ex­cluſionem et licet reſpectū p̄dicati poſſit ha bere ſuppoſitionē ꝑſonalem. vt cum dicatur ſolus homo currit tam regula ē apud ſoph ſtas. ꝙ ꝑ ꝯꝑationem ad dictionē excluſiuaꝫ talis terminus habet ſuppoſitionē ſimplicē. Vnde nullo modo licet deſcēdere. et hoc ē quod dicit̉ in libro de regulis fidei ꝙ dictō excluſiua facit excluſionē. quantū ad genus rei. non quantum ad rem generis. qꝛ ratione forme ꝯmunis. que ē genꝰ rei. nō ratione ſuꝑ poſiti que ē res generis. Ad illud qd̓ obicit̉ vltimo ꝙ ꝯuerſa eſt falſa. Dicendum ꝙ illa non ē ſua ꝯuerſa. qꝛ iſta ſolus deus eſt pat̓. habet intellectum affirmatiue ſed deus eſt pater. et hec ꝯuertit̉ ſimpliciter et habet ra tionem negatiue huius nullus alius a deo ē pater et hec ſimiliter ꝯuertit̉ ſimpliciter ſed hec non ē ſua ꝯuerſa nullus alius a patre ē deus. ſed hec nil qd̓ ē pater ē aliud a deo. idem em̄ qd̓ ſubiciebat̉ in prima debet p̄dica ri in ſcd̓a et ſic patet illud. Ecundo querit̉ vtꝝ dictio excluſi­ua vere poſſit addi termino ſubſtā tiali a ꝑte p̄dicati. et ꝙ ſic oſtendi tur hoc modo Augꝰ. vij. de trini. patrē dicimus eſſe deū. ſed nō eſſe ſolū deū eſſe aūt ſolū deū dicimus patrē et f. et ſ. ſan ctum. Si tu dicas ꝙ lij ſolū intelligit̉ a ꝑte ſubiecti. obicit̉ exp̄ſſius ꝑ hoc qd̓ dicit augͥ­ꝯtra maximianū. Ipſa trinitas ē vnus ſolus verus deus. ꝯſtat ꝙ in hac ſolus deus non poteſt eſſe diſpoſitio ex ꝑte ſubiecti. qꝛ ſic eſſet ſermo incogruus ergo ⁊cͣ. Item hoc v detur ꝑ expoſitionem. trinitas ē deus et nō aliud quā deus ergo trinitas ē ſolus deus p̄miſſe ſunt vere ergo et ꝯcluſio. ¶Item ra­tione videt̉ ꝑ ſimile. quādo predicatum nō ineſt alij qua ſubiecto. vere hec dictio ſolus accipit̉ ex ꝑte ſubiecti ergo quādo ſubiectū nō ſubē alij quā p̄dicato. vere accipit̉ a ꝑte p̄dicati ſed iſtud ſubiectum trinitas nō ſub eſt alij qua deo ergo ⁊cͣ. Contra hec dictio ſolus ē diſpoſitio ſubiecti ſicut hoc ſignum omnis. ſed quado omnis addit̉ ad predica­tum. locutio ē falſa et imppria ergo ſimiliter quādo hec dictio ſolꝰ. Item hec dictio ſo lus addita alicui termino excludit aliū. vnd ſenſus eſt ſolus homo. homo et non alius ſꝫ alius reſpicit ſuppoſitū et terminꝰ ſubicitur ratione ſuppoſiti. et predicat̉ ratione forme ergo hec dictio ſolus de ſui ratione reſpicit ſubiectum erº falſo et imꝓprie addit̓ predi­cato. Item ſcd̓m ꝙ addit̓ p̄dicato. aut te­net̉ cathegoreumatice aut ſincathegoreuma tice. Si cathegoreumatice tunc ē nomē adie ctiuū et nō recipit̉ in diuinis. ſi ſincathego­reumatice. ſed ſic importat negationē impli cita. Sꝫ negatio an̄cedit qd̓ negat gͦ neceſſe ē qd̓ antecedat ꝯpoſitionem quā negat ſed cum dicit̉ pater ē ſolus deus nō ſequit̉ ꝯpo ſitionem ergo videt̉ ꝙ non poſſit ipſam ne­gare ergo ⁊cͣ. Item ego quero quid exclu­dat. quādo additur ad p̄dicatum ſi aliud a p̄dicato vt ſit ſenſus ē ſolus deus.i. deus et non aliud tunc ē ibi ſuꝑfluitas qꝛ forma p­dicati excludit aliam formā diſꝑatam quan tum ē de ſe. Vnde ſequit̉ iſte ē homo ergon̄ eſt aliud ab homine ergo videt̉ ꝙ dictio ex­cluſiua facit ſuꝑfluitatem et nugationē. nō ergo tenet̉ excluſiue. et ita videt̉ ꝙ teneat̉ adiectiue ſolū. et ꝙ importet ſolitudinem