![]()
Liber. Rn̄det iuſti. ꝙ ſic. nā p̄ter ſup̄dictos modas qͥbus in teſta. grauat̉ heres ad reſtitutionē fideic. poteſt etiā qͥs ſi forte eſſꝫ in teſtatus moriturus ꝑ fidei cō. rogare eum quē intelligit ſibi de iure ciuili vel de iure ptorio ab inteſtato ſucceſſurū vt hereditatē ſua totā vel ꝑtem eius aut re aliquā ſingulare veluti fundū hoīem vel pecuniā alicui reſtituat. ſꝫ licꝫ hoc ſit verū in fi deicō. ſecus tn̄ eſt in legatꝭ. Legata em̄ olī nō niſi ex teſta. valebat: ⁊ nō ſolū ſucceſſorē in vniuerſitate ab īteſtato poteſt qͥs grauare: ſꝫ etiā eū cui aliqͥd reſtituit̉ per fi deicō. pōt rogare vt illud rurſus alij totū aut ꝓ ꝑte reſtituat aūt etiā aliqͥd alid̓ qd̓ tantūdē valeat. ⁊ hec dn̄r in quarta parte vſqꝫ ad illū.§. Et qꝛ prima. Hic incipit qͥnta ꝑs iſtius ti. in qua ſic po. ca. dn̄e iam video qͥd erat olim circa fidei. ⁊ qͥd hodie obtinemus. vn̄ cū ſatis manifeſtū eſt qͥd de ant. qͥtate tollat̉: ⁊ in qͥbus ꝑ ve ſtrā conſtitutionē circa fidei. inſiſtere debeamus: trāſeatis igit̉ ſi placꝫ ad aliquā aliā materiā. Ad hoc rn̄det. amice adhuc nō eſt ad aliquā aliā materiā trāſeundū: pͥmo adhuc circa materiā fideic. inſiſtendum ē. nāqꝫ pͥma fideic. cunabula a fide heredū pendebāt: ⁊ tam nomē qͣꝫ ſubſtā tiā acceperunt. ⁊ iō pͥmo diuus auguſtus vt. sͣ. dictū eſt fideic. ad legis neceſſitateꝫ deduxit ⁊ laqueis iuris innodauit. igitur nos eundē principē circa figmenta fidei. nuꝑ ſuꝑare ꝯtendētes ex quodā facto per tribunianū iur. excelſum ſacri palacij q̄ſtorē nobis relato quādā fecimus ꝯſtituti onē ꝑ quā ſtatuimus vt ſi qͥs teſtator heredē ſuū ꝑ fidei. rogauit vt vel heredita tem vel aliqd̓ ſpāle fidei. alicui reſtituat et hmōi volūtas teſtatoris neqꝫ ex aliqua ſolēni ſcripturā neqꝫ ꝑ qͥnqꝫ teſtes qui in codicill̓ ſuff. ciūt ꝓbari poſſit qͥ fidē heredis ſui elegit ī hoc caſu ſi heres ꝑfidia du ctus fidē adimplere recuſauerit negādo tale onus a teſtatore ſibi fuiſſe impoſituꝫ ſi fidei cōmiſſarius iuſiurādū ei detulerit ſacr̄o de calū. a fidei cō. pͥus p̄ſtito neceſſe hēbit heres vel iuſiurandū ſubire vel fideic. ſiue generale ſiue ſpāle ab eo relictū fide cōmiſſario ſoluere. ⁊ ita ꝑ nr̄am cōſti tutionē induximus ne vltīa voluntas te ſtatoris fidei heredis ſui cōmiſſa deꝑeat. Sꝫ pone ꝙ ille a quo fideicō. petit̉ poſtqͣꝫ ꝑ ſacr̄m aut ꝑ teſtes ꝯuictꝰ fuerit ꝯfiteat fi deic. a ſe relictū ad legis tn̄ ſubtilitatē de currat vicꝫ allegādo ex minꝰ ſolēni volūtate hoc fuiſſe relictū. certe in hͦ caſu in pe nā īcidit mēdacij ⁊ nō obſtāte hmōi defē ſione ad hmōi fidei. p̄ſtationē oīno cogē dus ē. ⁊ hec dn̄r in qͥnta ⁊ vltima ꝑte vſqꝫ in finem tituli. De ſingul̓ rebus ꝑ fideicem. relictis. Ontinuatio iſtius rubrice ad ſu periora patet in hūc modū. Su pra tractauit iuſti. de fidei. gene ralit̉. vn̄ poſt fideic. generalia intēdit tra ctare de fidei. ſpālibus. ⁊ iō de his dictu rus annectit rubricā de ſingul̓ rebus ꝑ fideie. relictꝭ dicēs. Pōt aūt ⁊c̄. In hoc tit̉. ita ꝓcedit iuſti. pͥmo deter. in generali qͣlit̓ ſingule res ꝑ fidic. relinqͥ pn̄t. ſecūdo ſpālit̉ deter. q̄ res ꝑ fideic. ſpāle relinqui pn̄t: ⁊ a qͥbus fidei. relinqͥ pōt ⁊ inqͣꝫtuꝫ qͥs ꝑ fideic. relinq̄re pōt ⁊ inqͣꝫtū pōt grauari. tercio deter. qͥd iuris ē qn̄ aliena res ꝑ fidei. relinquit̉. qͣrto deter. qͥd iuris eſt qn̄ lib̓tas relinquit̉ ꝑ fideic. ſiue relīquit ꝓprio ẜuo teſtatoris ſiue ẜuo hr̄dis ſiue uo legatarij vel fideic. qͥnto aſſignat diffferētia int̓ eū qͥ ex cā fideic. manummittitur ſexto deter. qn̄ ītelligit̉ lib̓tas directo da ri in te. ſeptīo deter. qͥbus pōt directo lib̓ tas in te. dari. octauo ⁊ vltio deter. qͥbus ꝟbis vtit̉ qͥs relinq̄ndo fidei. vn̄ ẜm hoc diuidas ti. in. viij. ꝑtes ⁊ planꝰ erit: qͣrum prima ꝑs durat vſqꝫ ad illū.§. Pōt aūt. ibi ſcd̓a ⁊ durat vſqꝫ ad illū.§. Cū āt alie na res. ibi tercia ⁊ durat vſqꝫ ad illum. 5. Lib̓tas qͣꝫ. ibi qͣrta ⁊ durat vſqꝫ ad illū.5. Qui āt ex cā. ibi. v. ⁊ durat vſqꝫ ad illū. 6. Nec aliꝰ vllꝰ. ibi. vi. ⁊ durat vſqꝫ ad illuꝫ §. Directa āt lib̓. ibi. vij. ⁊ durat vſqꝫ ad illū.§. Uerba at. ibi. viij. ⁊ vlt̓. ⁊ durat vſ 