Seite
Xij De iureiurando. ver. ob. l. cum ſtipulatus ſim mihi a ꝓculo: ſꝫ cō­trarium ibi determinaui vbi videas. E Hec.l. legit̉ duob ſci poſſet ⁊cͣ. modis ẜm primam ibi etiaꝫ po­Si debitor iurat nit an ſtante Reditore. ac cā que ꝑſonaꝫ lec. h. d. nō debemus inſpicere ſtatuto: ꝙ a qd̓ euenire pōt: ſi ad id nō ē reſ tm̄ ſuaꝫ ab obligatione eximit fideiuſſo­cōdēnatiōe naturalit̓ deſtinata. Ad iſtā ri nō ꝓderit. ſecus ſi iurat ſuper ꝯtractu qd̓ face maleficij nō lec. op. ⁊ videt̉ ꝙ debeamus in poſſit appel re videt̉ in dubio. h. d. ⁊ bonus tex. eſt. Op. lari: an ap­ſpicere qd̓ euenire pōt: vt. l. ꝗ bona.§. i. jͣ. de dā. ꝙ pupillus nō obligat̉ naturaliter: vt. l. quinta. pellari pote infec. ⁊. jͣ. loca. ſi ꝗs domuꝫ.§. i. Sol. ibi res erat in prin. jͣ. de aucͣ. tuto. ergo ꝓ eo non tenet̉ fide rit ab acceſ­ad hoc naturaliter deſtinata. hic ſecus: ſolutio­iuſſor. So. hic intellige in pupillo ꝗ poterat na ſorijs ꝓcedē nem huius Brocardi tangit hic Guil. ego ple­tibus occa­turaliter obligari: vt no. ī. l. i. jͣ. de noua. facit qd̓ ſione malefi ne dixi in. l. inter ſtipulātem.§. ſacram. de ver. videbis. jͣ. de ꝯdi. inde. l. qd̓ pupillus. Op. cij adde etiā obli. Scd̓o modo legit̉ in glo. in re iaꝫ facta: ⁊ videt̉ ꝙ nō poſſit iurare ſuꝑ iure: quia ius eſt ꝙ Io. an. in ⁊. h. d. Fideiuſſor nō tenetur in eo ad qd̓ ex con rubrica d̓ fi certum: vt. l. ij. jͣ. de iur. ⁊ fac. igno. So. hic iurat̉ deiuſ. in ad­tumacia ꝯdemnatio creſcit. h. d. Op. fideiuſ ſuꝑ iure ꝓpter dubietatem facti: vel dic ſuꝑ iure di. ad ſpec. ſor de iudicio ſiſti lata ſnīa liberatur. l. grece.§. cōi nō iurat̉: ſed ſuꝑ iure priuato: hoc eſt an ali format. q. d̓ ⁊ poſt litem. de fideiuſ. merito nō eſt dubium ꝙ ꝗs ſit obligatus: vel an habeat actionem: ⁊ ſimi illo ꝗ dedit nō tenetur. Rn̄. lꝫ in prima lec. ītelligatur de fi­fideiuſſoreꝫ lia bene pōt iurari. Op. ⁊ vr̄ ꝙ in dubio. ſic n̄ cōi pro ma deiuſſore de iudicio ſiſti. in hac ſcd̓a oportet in debeat iudicari: īmo debeat mitti ꝓ iurante ⁊ ī­leficio pro qͥ telligi de fideiuſſore iudicatū ſolui: vt ſit aliqua terrogari: ex qua cā iurauerit: vt.s. eo. l duobꝰ bona fuerūt dubietas. Sed tunc op. ſtipulatio iudicatuꝫ publicata: ⁊ .§. ſi ei: vel debet īterpretari cōtra iurātem: vt. l. ſolui cōmittitur in eo quod fuit iudicatuꝫ: vt. l. vltra condē duobuſ.§. ergo ſi ꝗs. sͣ. eo. So. ll. ꝯtrarie loquū natus in cē iudicatum ſolui ſtipulatio. jͣ. iudi. ſol. Solu. ītel tur qn̄ poſtea agitur ex alia cā: tūc debet diſtin­tum fuit pͥn ligas ꝙ hic primo fuit ꝯdemnatus ad rem. in ſe cipalis: ꝙ fi gui: vt ibi vidiſti. hic loꝗtur qn̄ ex eadem cā agi cunda ſnīa que fertur ẜm naturam arbitrariaꝫ deiuſſor nō tur. Agit̉ enim ꝯtra fideiuſſorem ꝗ idem ꝓmiſe teneat̉ ī cen actionum fuit dānatus in extimatione ẜm iu­rat: ſed ibi erat fideiuſſor de iudicio ſiſti. ad hoc tū ẜm albri. ramētum in litem qd̓ fideiuſſori non oberit: ita facit. sͣ. eo. l. ſi actor: ⁊ ibi vidiſti. p̄p̄. ⁊ uber. d̓ loꝗtur hic. Op. ꝙ affectio ꝯſideret̉: vt. l. cuꝫ bobio ſuper x Iuram̄tū fideiuſſo .l. i. C. de fi. ſeruus man. Solu. ꝓpter affectionē ibi actio da Si fideiuſſor ris ſuꝑ facto ꝓdeſt deiuſ. ꝙ li­tur: ſed hic ꝓpter affectionē actio ꝯpetens non reo: ſecus ſi ſuper ſua ꝑſona iuretur. h. d. d̓ hoc mitat Ioā. augetur ꝯtra nō ꝯtumaceꝫ. Vltimo notādus an. niſi male dic: vt. l. duobus.§. i. sͣ. eo. eſt multum iſte tex. ꝗ dicit nō enim res pluris fit ficium fuiſ­Ex.§. ſequenti. ſet ī fraudā ꝓpter hoc: ſed ex cōtumacia extimabit̉ ⁊cͣ. Et An eodem mō ꝓficiat res iudicata ſicut iu­dis rōnibuſ ſic facit ad multa. naꝫ in cauſis criminalibus to ramentum. cōiſ: ⁊ reper ta die īterueniunt fideiuſſores de iudicio ſiſti: ⁊ tus fuiſſet d̓ o Ex iuramēto defen Sꝫ ſi actor c. ſoris q̄ritur exceptō iudicato ſoluēdo: ⁊ ſunt ſtatuta que dicūt ꝙ ꝓ­bitor ī illis centuꝫ plus pter cōtumaciam: vel negationē pena augeat̉: defenſo: ⁊ etiaꝫ ei cui quereret̉ ſi defenſus iura­qͣꝫ aſcēderēt vtrum in illa pena teneat̉ fideiuſſor: ⁊ videt̉ ꝙ bona: ⁊ ideꝫ ſet: idem in re iudicata h. d. No. tex. ibi eadē nōª: quia nō eſt pena maleficij: ſed pena ꝯtuma qn̄ ꝓ malefi rōne: vſqꝫ ad fi. ꝗa notandus eſt. No. iſtum cio nō debe cie: ſeu negatiōis illius illud augmētātis: ⁊ hoc caſum in defenſore fideiuſſoris: ꝗa alibi nō ha­bat̉ confiſca per hūc tex. Item dicūt ſtatuta ꝙ ꝓ tali male tio: ſed pena buimus dicit glo. Tertio no. fineꝫ huiꝰ.§. ꝗ ficio īponatur tanta pena quā ſi ſoluere nō po mile librarū videt̉ dicere ꝙ eodem mō ꝓficiat res iudicata ⁊ bona non terit amputetur ſibi manus: contingit ꝙ illa pe ſicut iuramentū. Cōtra hoc facit. sͣ. de arbi. aſcēdiſſēt ni na eſt augmēt ata ꝓpter negationem: vel ꝓpter .l. aduerſus. in fi. ⁊ qd̓ dixi in. l. duobꝰ in fi. sͣ. eo. ſi ad nonagi ꝯtumaciam in non veniēdo: vel in non ſoluēdo ta: qꝛ fideiuſ So. glo. vr̄ ita intelligere ꝙ ſnīa lata ꝓ reo ꝓſit vtrum debeat ſoluere totū cuꝫ augmēto: vt eua ſor et tenere fideiuſſori ſi fideiuſſor eſt habiturus regreſſum tur ad cētuꝫ dat penam ꝑſone: an ſufficiat ſoluere penaꝫ pͥn a Qd̓ non ꝯtra reum: alias ſecus. Et ecōtra ſnīa lata ꝓ inquantum cipalem ſine augmēto: ⁊ videtur ꝙ ſufficiat ſol ADDE ẜm Alex tangit fideiuſſore ꝓſit reo qn̄ reus poſſet redire cōtra uere penaꝫ maleficij per hūc tex. non.n. res ⁊cͣ. ful. ꝙ ſnīa q. d̓ cuſtode fideiuſſorem: vtputa ſi fideiuſſit in rem ſuaꝫ: ita Bar. nō vi­examinaui plene hoc. jͣ. de publi. iudi. l. ij. ⁊ dic caſtri. qui d ītelligit glo. ī. l. i. jͣ. rē ra. ha. vbi hoc vr̄ velle tex. det̉ ꝓcedere dit fideiuſſo vt ibi. Sis tamē cautus qn̄ tu facis ſcribi pro qn̄ vna ſnīa hoc videt̉ tenere glo. in. d. l. aduerſuſ. Qd̓ ergo rem ꝓ certo miſſionē fideiuſſoriſ: vt nō ſolum dicas: ꝙ ꝓmit tm̄ ferebat̉: tꝑe: ⁊ poſtea dr̄ ꝙ res iudicata ẜm alterum vtriqꝫ ꝓficiat: in­tit ſoluere oēm penam: ⁊ oēm cōdemnationem ⁊ in illa ſcā fuit refirma tellige qn̄ vnus habiturus eſt regreſſum contra erat cōdēna que ſeꝗtur ex maleficio illo: vel accuſatione: vel tus ⁊ caſtro tio etiam in alium: vt dixi: ⁊ ſic nō eſt ꝑ oīa bona eꝗparatio ſpoliatuſ: an inquiſitione: ſed addas vel ex proceſſu: vt ſic vi augmēto vi rei iudicate ⁊ iuriſiurandi: vt dixi in. d. l. duob fideiuſſor te deatur promittere penam que veniret ex contu gore contu neatur Io. .§. i. sͣ. eo. ⁊ in. l. ex duobus de duo. reis. macie vel in macia habita circa proceſſum. an. in addi. De in litem iurando. ficiatōnis: ⁊ ad ſpec. ī ti. n Iſta lex po hoc ēt ſeꝗl Iue noſtrum. teſt ꝯtinus de fideiuſ.§ Alex. cui ad .i. v̓. illud in Continua rubricam: vt in glo. ri cum precedēti ⁊ erit.§. ibi interdum: de ꝙ Bal. addi. vt ibi Ex. l. ſequenti. cōſilio. cclj ⁊ pōt n̄ continuari: ⁊ non erit.§. ibi īterdū: ſed ſcripſi. dicit Fideiuſſor de iudicio ſiſti ⁊ iudicato ſoluen xxv. incipiē­Lamb. d̓ rā tamē ſi eſt.§. h. d. Contra doloſum iuratur in li te. Statuto do ī criminali nō tenet̉ ſi pena augeat̉ cōtuma po. hoc di­tem: contra culpoſum non. h. d. Quero qua cauet̉ videt̉ ſputaſſe ibi. cia: vel negatione principalis: ibi. Vltimo. Itē liter ꝓbet̉ intereſſe contra eum qui eſt in culpa. tenere ꝙ fi­late vide. an an ſtante ſtatuto ꝙ pro tali maleficio imponat̉ deiuſſor in dicit glo. per teſtes: qd̓ dic: vt. l. i. C. de ſen. q̄ pro aūt ꝑ cōpro criminali n̄ talis pena quā ſi nō ſoluerit amputet̉ ſibi ma­miſſum ſcm̄ eo quod intereſt: videbitis. jͣ. e. l. in actionibus. teneatur de ꝑ principalē nus: ſi ꝯtingat ꝙ illa pena ſit augmētata ob cō Quero vtrum veꝝ ītereſſe ꝓbetur aliquo ca acceſſorijs liberetur fi tumaciā: vel alia cauſa ſufficiat ſoluere penā pͥn ſu per iuramentum. glo. dicit ꝙ ſic: videbitis in maleficij ni deiuſſor vi­cipalis maleficij ad euitandam corporalem pe­ſi dictum d̓ .d. l. ī actiōibus. Querit glo. quid ſi affectio de Bal. cōſi oī cā que ex nam: ibi. Item. Et cautelam ad faciēdum ꝙ fi­lio. ccclxxx partis eſt nota iudici: dic vt in glo. iudicio na­vj. tertio. li. deiuſſores teneant̉ etiam ad augmētationē pe In his in quibus ne uide: ibi. Sis tamen. Ammis. non cadit aſſectio EE iiij