Seite
De condictione indebiti. 47 durat iſte metus. facit ad hoc qd̓ no. jͣ. quaruꝫ re. ac. non linea margaritarum ad. l. fal. ⁊. l. i.§. ſiquis ex mortis. jͣ. da. l. i.§. que onerande. ⁊. C. de tranſac. l. interpoſitas: ⁊ quorum lega. Preterea quando. l. reſiſtit obligationi: per cano. ⁊ maxime per Inno. extra de cōuer. cōiu. c. ac­nec ciuilis nec naturalis oritur obligatio: vt. l. non dubi cedens: ⁊ in. c. veniens: ⁊ de offi. dele. c. cāꝫ matrimonij: um. C. de legi. ⁊. l. ſi non ſortem in prin. jͣ. eo. ⁊. l. cum lex ⁊ ibi plenius. Ultimo quero quando promiſſio eſt fa jͣ. de fideiuſ. Sed. l. fal. reſiſtit legatis ne excedāt dodrā cta ob turpem cām: vtruꝫ ſit nata obligatio. Glo. dicūt tem: vt. l. i. ff. ad. l. fal. ergo nullo iure debentur. Guil. tꝫ ꝙ non in. l. iuriſgentiuꝫ.§. ſi ob maleficiuꝫ. sͣ. de pac. ⁊. l. glo. iſtam. Nam in legatis voluntas teſtatoris debet in generaliter de verb. obli. Ultramō. contra: vt noiꝑ Cy­ſpici. l. in conditionibus primuꝫ locuꝫ. de condi. ⁊ d̓mō. C. de inuti. ſti. l. ex eo. pro quibus licet ipſi nō allegent vi ſed de iure antiquo permittebatur legare quantum vo­detur caſus in. l. iſta vbi dicit ꝙ habet locuꝫ exceptio do lebat: ſed ſuperuenit. l. fal. que eſt contra voluntatem te li vel in factum: ergo preſupponit obligationeꝫ natam. ſtatoris: vt. jͣ. ad. l. fal. l. ticia. ⁊. l. ſi patronus.§. i. de do­Ego teneo glo. in. d. l. generaliter de ver. obli. Ad hanc na. Remanet ergo volūtas teſtatoris ꝙ ſoluatur: et ſic l. rn̄de ꝙ hic loquitur de exceptione facti vel intentiōis: debentur naturaliter. Idem tꝫ Ia. bu. Cy. recitat Pe. vt no. in. l. qui ſe debere. sͣ. ti. i. vel dic aut in obligatione in. d. l. cum quis. C. de iuris ⁊ fac. igno. Similiter ego di eſt expreſſa turpis cauſa: ⁊ loquitur gl. aut nō expreſſa: co opi. glo. noſtrarum eſſe veriſſimaꝫ. primo per caſū ex a C. I. i. AD­ſed in veritate eſt facta ob turpem cām: ⁊ tunc procedit preſſum. C. ad. l. fal. l. i.ª vbi dicitur ꝙ qui ſoluit illud qd̓ DE. ꝙ pro opi. vltramon. ita intelligatur hic. ⁊. i. i. C. eo. Bartolus poterat per falcidiam reſecari non ſoluit plꝰ debito: nec hac opi. fac̄ Qui pecuniam re tex. in. l. re­poteſt per conditioneꝫ indebiti illud repetere: ergo ap­I ueſtimenta. gula.§. pe. cipit: vt faciat id paret ꝙ erat aliquo iure debitum ciuiliter non ꝓpter. l. jͣ. de iuris. qd̓ gratis facere tenetur turpiter accipit. hoc di fal. ergo reſtat ꝙ erat naturaliter debitum. Preterea ꝓ ⁊ fac. igno. ⁊ cit Bartolus. bo ſic donari videtur qd̓ iure nullo vel nullo cogente ī­l. lex falcidia jͣ. ad. l. fal. ⁊ perio conceditur: vt. l. donari. de dona. ſed ſi illud qd̓ d̓ ī. l. error. C. De condictione indebiti. Rubrica. falcatur. per. l. fal. nullo iure eſſet debituꝫ eſſet donatio: ad. l. fal. ⁊ ꝓ­ſed hoc eſt falſuꝫ: quia non eſt donatō: vt. d. l. i. C. ad. l. bat̉ hec opi­ Continua vt in glo. ſuper rubrica. Querit gl. per ẜm. Alexan. fal. ergo erat naturaliter debitum. ſolutio non eſt dona­modum ſumme: ⁊ remittit ſe ad no. ad. l. huius tituli. ⁊ ī. l. fi. C. ad tio: vt. l. hoc iure.§. pe. jͣ. de dona. pro hoc facit optime. l. fal. ẜm in­ideo dic vt in glo. l. ſi patronus.§. de illo. de dona. vbi eſt caſus: ⁊ ibi teti­tellectū quē Ex. l. ſequenti. gi. Ad contraria dum dicit Pe. ꝙ. l. fal. reſecat ipſo iu­ſequitur ibi Quattuor ſpecies indebiti vide: ibi. Pro glo. ergo Bald. ange. re. docet non reſpondet. ego dico fal. reſecat ipſo iure­⁊ ſali. Et circa primam ſpeciem indebiti ciuiliter ⁊ naturali quo ad dominiuꝫ non quo ad obligationem naturaleꝫ ter d̓biti vide aliqua exēpla. Et primū de eo ꝙ defalcat̉ vt. sͣ. probatum eſt. Non ob. ꝙ dicunt ꝙ lex reſiſtit obli per falcidiaꝫ: ⁊ an ſit bonuꝫ exempluꝫ: ibi. Circa. Secū­gationi: quia hoc eſt falſum. dicit enim. l. fal. ꝙ quis poſ dum exēpluꝫ a legato in minus ſolēni volūtate: ibi. Su­ſit legare ꝙͣtum vult dūmodo apud heredeꝫ remaneat mus expediti. Tertiuꝫ exemplū prime ſpeciei. d̓ vero de quadrans. hoc non prohibet teſtatorem vltra legare: ſꝫ bitore abſoluto per ſentētiaꝫ vide: ibi. Terciuꝫ. Alia exē precipit apud heredem debere remanere quadrantem. pla huius prime ſpeciei vide: ibi. Sunt alia. An autem Preterea hoc eſſe verum apparebit in queſtione quaꝫ tale indebitum ſolutuꝫ per errorem repeti poſſit vide faciam de teſtamento non ſolēni. Ex predictis conclu­ibi. His premiſſis. Secunde ſpeciei indebiti naturaliter do glo. verum dicere. Extra quero quid de eo qd̓ de­ſed ciuiliter debiti. inter alia exempla vnum vide de ci­falcatur per trebellianicaꝫ: Reſpondeo ꝙ eſt debitum rographo ante biēniuꝫ: ibi. Uideamꝰ. An auteꝫ iſtud ī naturaliter: et eius ſolutio non eſt donatio: vt eſt tex. debituꝫ etiam ſolutuꝫ per errorem repeti poſſit: ibi. Ex in. l. debitorem de his que ī frau. cre. Iteꝫ quero ꝗd peditis exemplis. Tertie ſpeciei indebiti. ſcilicet natu­de eo qd̓ defalcatur per legitimam portionem debitam raliter ⁊ ciuiliter. exēpla vide: ibi. Expeditus eſt. Quar­filio vel patrono. Reſpondeo nullo iure eſt debituꝫ qd̓ te ſpeciei indebiti ſcilicet oꝑe excep. vide: ibi. Quartus. apparet: quia quocunqꝫ errore ſoluatur repetitur tex. ē Et an tale indebitum ſolutū per errorem repeti poſſit: in. l. ſi patronus. in prin. de dona. Sumus expediti ibi. An autem. de primo exemplo glo. ẜm exemplum gl. eſt d̓ legato re licto in teſtamento non ſolēni. dicit gl. ꝙ eſt naturaliter Unc uidendum. debitum: vt. l. fideicōmiſſum. jͣ. eo. ⁊ vide gl. ibi. vel dic Soluens indebitum ignoranter repe in voluntate non ſolēni. Pe. dicit ꝙ id non eſt verum. tit: ſcienter nō hoc. d. Circa hāc le nam obligatio naturalis contrahitur conſenſu: vt l. i. d̓ geꝫ quero: dicitur hic ꝙ ille qui ſoluit pac. ⁊. l. in his.§. imperator. jͣ. de ſolutio. ſed in propoſi­ſcienter non repetit: an hec ſit vera do to teſtator hoc non conſentit: quia non grauauit veniē natio: ita ꝙ egeat inſinuatione quando excedit quingē­tem ab inteſtato. Item heres non conſentit: quia nō eſt tos aureos prout dicimus de alijs donationibus. dic vt veriſimile ꝙ velit obligari. Preterea dicit Pe. quādo no. per glo. in. l. i. jͣ. de dona. ⁊ ibi plene dixi. Iteꝫ quero id qd̓ agitur peccat in ſui forma nō cauſatur ciuilis: nec quottuplex ſit indebitum: ⁊ quo errore ſolutum poſſit naturalis obligatio: vt. l. i.§. ſiquis ita. de verbo. obli. ſꝫ repeti. dic vt in glo. hic ⁊. l. cuius per erroreꝫ. jͣ. d̓ re. iur. hic teſtamentum peccauit in ſui forma: ergo non cauſa­⁊. l. cum quis. C. de iu. ⁊ fac. ignorā. vbi plene per gloſ. tur ciuilis nec naturalis. ⁊ per hoc apparet ꝙ quedam ⁊ per doc. ⁊ ibi ego vltra alios pleniſſime dixi ⁊ hic repe equiparatio quam facit glo. in. l. ſi poſt diuiſionem. C. d̓ ta. Pro glo. ergo ⁊ pro tota materia declaranda de­iu. ⁊ fac. igno per quam concludit ꝙ ex teſtamento non bes ſcire: ꝙ quattuor ſūt ſpecies indebiti. Quoddaꝫ eſt ſolēni naſcitur naturalis obligatō: ex eo qd̓ ex ſtipulatio indebituꝫ ciuiliter: ſed naturaliter debitum: d̓ quo hic. ne non ſolēni oritur naturalis non eſt bona. Et in hoc quoddam eſt econtra. quoddam eſt indebitum vtroqꝫ ſtat guil. cum Pe. aliqualiter tamen limitat Guil. ⁊ di­lure ſcilicet ciuiliter ⁊ naturaliter. quoddā ē indebituꝫ cit ſic. heres non contrahit cum legatarijs: ſed quaſi cō ope exceptiōis: ſꝫ ciuilit̓ ⁊ naturalit̓ debitū. Circa que vi trahit. l. apud Iulianum. in fi. qui. ex ca. in poſ. ea. ⁊ in­deamus exempla: ⁊ qualiter per errorem ſolutum repe­ſti. de ob. que ex quaſi contractu.§. ſi heres. ⁊. l. ex male­tatur. l Circa principium glo. ponit exempluꝫ in eo qd̓ ficijs.§. heres. de ac. ⁊ ob. ita ꝙ cum non ſit verus con­defalcatur per falcidiaꝫ. allegat. l. error. C. ad. l. falcidia. ſenſus: nec verus contractus: poſſumus dicere ꝙ nō ſit Contra iſtud dictuꝫ inſurgunt vltramōtani. vt Pe. naturaliter obligatus: ſed quaſi naturaliter. Ia. bu. tene dicentes ꝙ illud non eſt debitum ciuiliter nec naturali­bat glo. dicit ipſe ꝙ heres: ⁊ defunctus preſumitur vna ter. nam. l. fal. reſecat legata ipſo iure. vt. l. plaucius: ⁊. l. ⁊ eadem perſona: vt in aucͣ. de iureiu. a mo. preſti. ī pͥn.