Seite
De cōditione ob turpem cām. permū. ſuper rubrica. Iſtaꝫ partē ego teneo. Et probo tentia: ꝙͣ ex cauſa ceſſante: vt hic ⁊. l. ſi pecuniam in pͥn. in contractibus innominatis locus ē penitentie ex par­sͣ. eo. ⁊. l. naturalis per totum. jͣ. de preſcriptis verbis qn̄ te implentis: vt. l. ſi pecuniaꝫ. sͣ. e. Sed in donatione nō qꝫ eſt contractus nominatus mere ⁊ ſimpliciter: ⁊ tunc eſt locus penitentie: vt. l. ariſto. jͣ. de dona. ergo nō erat nullo modo eſt locus conditioni ob cauſaꝫ: nec ex peni nec eſt innominatus: ⁊ ſic allego ꝓ caſu. l. ariſto. nō ob. tentia: nec ex cauſa ceſſante: vt hic ⁊. l. i. jͣ. de re. permu ꝙ olim nō contrahebatur conſenſu: qꝛ etiam ſtipulatio ⁊. l. inciuile. C. de rei ven. ⁊. l. ſicut. d̓ ac. ⁊ ob. quandoo oliꝫ nō contrahebatur conſenſu: ⁊ tamen eſt cōtractus eſt permixtus contractus nominatus cuꝫ innominato nominatus. vt. l. i. ī fi. de pac. ⁊ etiaꝫ alij contractus noīa exempluꝫ vendo tibi funduꝫ pro cētū hoc pacto: vt des ti: qui contrahuntur re nō celebrantur conſenſu ſolo: vt mihi librum. naꝫ hic primo eſt contractus nominatus: d. l. iuriſgentiuꝫ in prin. Non ob. ꝙ ex iſto contractu nō quia vendo: ⁊ eſt mixtus cum cōtractu īnominato. ven­oriatur actio: qꝛ debes ſcire ꝙ aliud eſt donatio: aliud ē do enim vt des. Aliud etiaꝫ exempluꝫ dono: vt aliquid pactuꝫ de donando: ſicut aliud eſt venditio: aliud ē pa­facias: vel vt aliquid des: vel promitto per ſtipulationē ctuꝫ de vendendo. Donatio eniꝫ eoipſo ꝙ eſt perfecta vt aliquid des vel facias. In his vides permixtuꝫ cōtra­eſt ideꝫ de iure antiquo ⁊ de iure nouo. In pacto ꝟo nu ctum nominatuꝫ cum īnominato: ⁊ breuiter vbicuno. do de donando eſt hodie īmutatuꝫ per. d. l. ſiquis argē contractus nominatus celebratur ob aliquā cauſam ex­tuꝫ: ⁊ de illo nō querimus hic: ſed hoc premiſſo dicit gl. trinſecam extra ſubſtantiaꝫ ipſius contractus poteſt di ꝙ fallit in contractu donationis in quo habet locuꝫ cō­ci permixtus contractus nominatus cuꝫ innominato ditio ob cam: lꝫ ſit cōtractus noīatus: eſt ne iſtud veꝝ: iſto vocabulo vtitur. l. ariſto. jͣ. de dōa. hoc ergo caſu di­reſpondeo ꝙ in contractu donationis conditio ob cāꝫ cas. Aut illud qd̓ deuenit in pacto informat actioneꝫ d̓­bene habet locuꝫ ſi cauſa ob quā datur nō eſt ſecuta: vt ſcendenteꝫ ex contractu nominato: aut nō. primo caſu C. eo. l. ea lege. ⁊ de do. l. cuꝫ res ⁊. C. d̓ dōa. que ſub mo aut illud qd̓ deuenit in pacto fuit cauſa finalis ob quaꝫ do. l. i. ⁊ bene no. jͣ. de dona. l. i. ſed ex penitentia nō ha­deuentum eſt ad contractū: ⁊ ea ceſſante poteſt agi cō­bet locuꝫ conditio ob cām ad reuocandum id in quo ē ditione ob cauſam: vt. l. cum te. C. de pac. inter emp. et donatio. vt. l. ariſto. jͣ. de dona. poteſt tamen bene peni­ven. Aut non fuit cauſa finalis: ⁊ tunc ſecus: vt. l. ea. C. tere ne fiat illud qd̓ fuit actuꝫ in donatione quando fuit de reſcin. ven. Si vero actio non informatur: tūc poteſt appoſituꝫ tantuꝫ ad cōmoduꝫ penitentis: vt. d. l. ariſto. agi conditione ob cauſam cauſa ceſſante. vt. l. i. C. d̓ do­⁊ ſtatim dicaꝫ in alijs cōtractibꝰ nominatis. Secūdo na. que ſub modo cum ſi. sͣ. alle. ⁊ hoc eſt verum de con habemus videre que ſit ratio ſpecialitatis in donatiōe. ditione que oritur ex ceſſatione cauſe. Sed ſi queris reſpondeo in alijs contractibus nominatis ex pacto in­an in contractibus nominatis ſit locus conditioni ob continenti appoſito: vt aliquid detur vel fiat īformatur cauſam ex penitentia. dicas aut per penitētiaꝫ quis vel actio deſcendens ex eo contractu: vt. l. tenetur.§. i. jͣ. de let recedere ab eo qd̓ venit in cōtractu nominato: ⁊ non ac. emp. ⁊. l. in bone fidei. C. de pac. ⁊. l. iuriſgentiuꝫ.§. i. poteſt vt. d. l. ariſto. Aut ab eo qd̓ venit in pacto extrin­de pac. ideo cū ad hoc competat actio ex contractu no­ſeco: ⁊ tunc aut illud pactuꝫ fuit appoſituꝫ gratia peni­minato non habet locuꝫ conditio ob cām: ſed agitur ac tentis tantuꝫ. ⁊ licet ſibi penitere. Aut gratia ipſius ⁊ al tione ex eo contractu. Sed in donatiōe hoc nō eſt. Exē­terius ⁊ non licet: vt. l. ij. ⁊ ibi no. ⁊. l. iij. ⁊. l. queſituꝫ. jͣ. d̓ pluꝫ dono tibi libruꝫ: vt ſoluas creditoribus meis. dona ſer. expor. ⁊. l. ariſto. de dona. tio ſit ꝓ te: ⁊ ad tui cōmoduꝫ non poterit informari: vt pariat actioneꝫ mihi: vt habuiſti no. in. l. lecta. sͣ. ſi cer. De conditione ob turpem cām. pe. ⁊. C. de pac. l. petens: ⁊. l. iuriſgentiuꝫ.§. quinimo: et ibi glo. ⁊ ſic cuꝫ actione ex eo contractu nō poſſit agi: ha Continua vt in glo. Querit glo. circa rubricā vtꝝ bet locuꝫ conditio ob cām. Eadeꝫ ratione dico ideꝫ in hic titulus habeat locum ob cauſaꝫ preteritaꝫ vel futu alijs contractibus nominatis. Pone promitto tibi per ram. dicit glo. ob vtranqꝫ. Idem no. C. e. ſuper rubrica ſtipulationeꝫ dare centum: vt vadas pro me romam. ex hoc videtur cōtra. l. pe. j. eo. vbi ob cauſam turpeꝫ pre­hac ſtipulatione non poteſt agi actione ex eo contractu teritam pecunia data repeti non poteſt ſimile qd̓ metꝰ vt vadas pro me romaꝫ: qꝛ fuit interpoſita pro te nō cō­cauſa. l. ij. Dicunt doc. ꝙ debet intelligi glo. ꝙ hec con tra te: vt no. in. d. l. petens. poterit ergo agi conditione ditio reſpicit cām futuram vel preteritaꝫ intellige prete ob cām: vel actione preſcrip. verbis: ſicut in contractibꝰ ritam tēpore repetitionis: ſed futuraꝫ tempore traditio innominatis. dicaꝫ. in. d.§. quinimo. Contra predic­nis: ⁊ ſic non ob. contraria. Sed conditio ob cām nun­ta op. ⁊ videtur ꝙ etiaꝫ in contractibus nominatis vbi ꝙͣ habet locum ſi cauſa ob quam datur eſt facta: ⁊ prete ex pacto informatur actio ex eo cōtractu poſſit agi cō­rita. facit. l. ſi plagij. de verbo: obli. ⁊ qd̓ ibi no. dic vt ibi ditione ob cām: vt. l. cuꝫ te. C. de pac. inter emp. ⁊ ven. Bartolus. Sol. dicit gl. ⁊ bene ꝙ ibi illud qd̓ deuenit in contractu Ex. l. ſequenti. alias in pacto dederat cauſam contractui nominato: vt An id ꝙ iudici dat̉ vt ferat ſnīam pro ſe iuſtam ſi­no. in. d. l. cum te. ſecus ſi cauſam non d̓derat: vt. d. l. ea ue iniuſtam poſſit repeti: ibi. Ex qua. Et an qui dedit conditione. C. de reſcin. ven. ⁊ iſta vera ſecūduꝫ omnes pignora ob turpē cauſam poſſit illa repetere: ibi. Que­licet quidam gloſatores antiqui aliter dixerint vt no. in rit glo. l. pacta conuenta. jͣ. de contrahen. emp. circa fi. magne Datum ob cauſam honeſtā glo. Contra predicta op. ⁊ videtur ꝙ etiam in aliqui Mnc. non repetitur cauſa ſecuta. bus contractibus innominatis nō habeat locum condi ſed datum ob turpem cām ſi eſt turpitu­tio ob cam: vt facio vt des: ⁊ facio vt facias: qꝛ facta nō do ex parte accipientiſ repetitur. ſecus ſi poſſunt repeti vt. l. pe. jͣ. de preſcriptis verbis. glo. fate­eſt turpitudo ex parte dantis vel vtriuſ­tur contrariuꝫ: ⁊ ſic habet locum ſoluꝫ in do vt des: ⁊ in qꝫ. hoc dicit vſque ad.§. ſi tibi indicium do vt facias: ⁊ in do vt non facias: ⁊ in permutatione. ſi Opp. dicit̉r hic in. l. vtputa.§. fi. ī fi. ꝙ quando aliꝗs mile habuiſti in. l. ſi pecuniam in prin. sͣ. eo. ſed hoc non dat iudici verſatur turpitudo ſolum ex parte recipiētis eſt veruꝫ: quia etiā facta quandoqꝫ poſſunt repeti: vt. l. Contra. C. de pe. iudi. ꝗ ma. iu. l. i. ⁊ aucͣ. ibi poſita. Hu ſiquis accepto. sͣ. eo. Preterea licet non poſſint repeti ius timore iſte. v̓ſi. ſed ſi dedi. legitur in glo. duobꝰ mo­tamen ſunt prodita remedia in locum conditionis ob dis. ſecundum primuꝫ modum corrigitur per ſequentē cauſam: vt. l. cum proponas. C. de dolo. ⁊ hoc etiam te­litteram: ibi. ſed hic quoqꝫ. ⁊ ſecunduꝫ hoc. l. contraria nebat Gui. de cu. Reaſſumo ergo predicta breuiter. non ob. ſecundū alium non corrigitur ⁊ iſta eſt vera: ꝗa quandoqꝫ eſt contractus innominatus mere ⁊ ſimplici ſi corrigeretur. l. ſequens que incipit vbi nihil adderet ter: ⁊ tunc habet locum cōditio ob cauſam: tam ex peni ad precedentia. Ex qua lec. habes ꝙ aut quis dat iu­