Seite
De iureiurando ſiue voluntario ſiue neceſſario rub. gat hoſti. ⁊ Io. an. in. c. ex litteris exͣ de pigno. dicit tamen ꝙ ſi fiſcu­a Soluendo. dicit Alex. hunc tex. facere ꝙ ſi tēpore moti iudicij de­eſſet difficilis ad conueniendū: vel bona forte nō ſufficiunt ad debita bitor principalis non eſt ſoluendo ſed poſtea efficiatur lite conteſtata: fiſcum non eſſe conueniendū. ⁊ predictā opi. clare firmauit Ro. p̄dicto ꝙ fideiuſſor nō poterit opponere excep. excuſ. ẜm Bal. hic ⁊ Pau. de conſilio. xciij. opi. tamen Bar. ſequutus eſt ſimpliciter abb. ꝯſilio. lxxij. ca. Pe. ⁊ Cy. in auc̄. preſente. Bal. ī. l. perēptorias. C. ſententia reſcin. ⁊ clarius cōſilio. xxviiij. li. ij. vbi rn̄det ad illud ꝙ fiſcus habet̉ loco bo nō poſſe. tamen cum cōtraria opi. tranſit Alex. qꝛ exceptio dilatoria ſu­redis ibi vi­perueniens de. Quid āt poſt litē con ſi amicuſ de toriuꝫʰ illū tyrannū nō poſſe cōueniri de facili: teſtatā poteſt petitione facta a primo alium non liberari. ſecū bitoris mei opponi po­ut. l. ij. ī prin. ⁊ qd̓ ibi no. sͣ. qui ſatiſda. co. ꝙ po do ponit rōnem. tertio dicit exactione liberari. cuius bona ſtea. c. inſinu terat cōueniri ille fideiuſſor nō facta excuſſione ſecunda ibi. alioquin. tertia. ibi. at ſi. In prima iuſſa erāt ca ante de offi­principalis. idē dico ſi ip̄e fideiuſſor ꝯfiteretur pi vel iā erāt particula caſus in terminis eſt clarus. In ſecun cio dele. la­capta roga­tius hic per principalē nō eſſe ſoluendo: vel ſi eſſet cōdēna­da parte ibi alioquin. ſic pone caſum. Que ē ra uit vt bona eum cui in­tus ⁊ bona publicata ita ꝙ eſſet notorium ip̄m tio precedentium reſpondet iuriſcōſultus: ꝗa ſibi relaxarē quantū ī vl­agere: ſed hoc continet diuinationem ꝙ in hoc ſi aliud diceres dicta ſtipulatio nihil operaret̉: ꝓmittēs mi timis verbiſ caſu eſſet certum: ideo dic ꝙ ante factam excuſ­hi ſoluere ꝙ ſic oſtenditur. Antequā cōtra ticium agatur querit quan certa die. an do dbeat op ſionem poteſt agi ſi non opponatur exceptio ⁊ non poteſt agi contra ſeyum quia debet pre­illa elapſa pōi exceptio valebit iudicium: ut. l. i. C. de appel. ⁊ qd̓ ibi no cedere diſcuſſio in bonis ticij. ſi ergo diceres ꝙ poſſit oppo excuſ. add̓ vl Imperſonalitas circa ver poſtꝙͣ incepi agere cōtra ticium nō poſſeꝫ redi nere vt con tra pe. de an AIDEO. bum executiuū obligatio ueniam pͥn­cha. conſilio re ad ſeyum: ſequeretur ꝙ nunꝙͣ contra ſeyum cipaleꝫ vide cclxxxiij bal. nem nō vitiat:ᶜ ⁊ tunc dando fideiuſſo­uenirē: cum contra ticium habeam neceſſe age­Io. an. in ad cōſilio. xiiij rem idoneuꝫ liberatur. h. d. Op. ⁊ vr̄ ꝙ hec re pro facienda diſcuſſiōe: ⁊ ſic dicta ſtipulatio di. ad ſpe. in lib. i. ſtipulatio ſit nulla: quia nō apparet perſona ob eſſet inutilis qd̓ eſſet abſurduꝫ. modo habes ra ti. de renun. b Notori §. i. v̓ſi. viſo. um. inquan ligati: vt. C. de ꝯſti. pecu. aucͣ. ſi qn̄. So. glo. q tionē vide tex. In tertia ꝑticula caſus eſt clarꝰ. tum Alex. hͨ c Non vi hic ſubaudiat̉ dari.ſ. curari. dico ꝙ hoc nō ē ne Sequitur ſed ſi cum ſeyo: ⁊ eſt ſecunda parſ ſubſtinendo tiat. ADDE ceſſe. nā imperſonalitas qn̄qꝫ eſt circa perſonaꝫ principalis ⁊ eſt difficilis: ⁊ legitur in glo. duo­Bar. ⁊ alioſ communem ſtipulantis: ⁊ nō vitiat: vt. l. ſtipulatio iſta.§. ſi in. l. ſtipula­bus modis. pͥmo ſic. Pone ꝙ ante omnia egi opi. ꝙ nō ſit tio iſta.§. ſi quis ita. de verbo. ob. qn̄qꝫ eſt circa perſonā ꝓ­neceſſaria ex cum ſeyo qui promiſerat in defectuꝫ ticij. iſtud quis ita. jͣ. d̓ cuſſio quan­mittentis: ⁊ hic aduerte quandoqꝫ imperſona agere habet iſtum effectum.ſ. ꝙ ipſe ſeyus non verbo. ob. ⁊ do eſt noto­litas reſpicit verbum inductiuū obligationis: ⁊ tenebitur: niſi in eo in quo ticius principalis de in. l. i. in pͥn. rium princi­jͣ. de heredi. palem nō eſ tunc nō valet: vt. C. de conſti. pecu. aucͣ. ſi quan bitor nō erat ſoluēdo tꝑe accepti iudicij. Item īſti. per Cy. ſe ſoluendo do. qn̄qꝫ reſpicit verbum executiuuꝫ obligatio cōtra ipſuꝫ ticiū nō potero redire ad id in quo in aucͣ. ſi qn̄ dic̄ poſſe di­nis: ⁊ tunc nō uitiat nec tamen preciſe cogitur ſeyuꝫ potui cōuenire. ⁊ ſic videor feciſſe duo pa C. de conſti. ci ꝙ requira cta d̓ nō petēdo vnū ſeyo ⁊ aliud ticio. Op. dare: ſed liberatur dando promiſſorem hic eſt pecu. ꝑ Gui. tur pronun­ciatio decla de cu. Ang. de. l. ſi ex toto.§. i. jͣ. de le. pͥmo. So. dicit glo. ali caſus hic ⁊ in. l. illa ſtipulatio. ij. Rn̄. jͣ. de ꝟbo. ratoria qua­⁊ moder. ī. l. ud in legatis. aliud in cōtractibus qd̓ nō eſt ve­ob. Op. de. l. ſi heres de le. i. So. ſpeciale ibi liter princi­eū ꝓ quo. sͣ. fauore vltime voluntatis: ut dicit glo. vel aliter ruꝫ ſimpliciter. qd̓ dic: vt dixi. vt. d.§. i. ⁊. l. ſi cre de in iuſuo­palis non ē ibi fuit iuſſus facere: vt legatarius habeat cētū: cando. bal. ī ditores. C. de pac. ⁊ ibi per glo. certe iſta lec. nō ſoluendo: nō .l. ſi abſentis autem ꝙ re placet doct. nec mihi. Rō: ꝗa qd̓ petitor videa­⁊ ſic cogitur preciſe ad dandum centum: hic fu C. ſi certum quiratur: ꝙ tur hic feciſſe duo pacta eſt īpoſſibile. nō enim it iuſſus curare vel promiſit curare uel etiam ꝓ mittātur ex pe. Et quid iure electiōis: ꝗa hic nō cadit electio. tunc enī ē miſit dari īperſonaliter: ⁊ ſic determinat̉ dari a ploratores: ſi ī libello ta vel ꝙ alio lis imperſo­locus electioni ⁊ videtur electio ⁊ diuiſio facta me vel ab alio: merito liberatur dando promiſ­modo pro­nalitas eſſet quādo quis pōt cōuenire duos reos ⁊ vnū con ſorem. ibi fuit iuſſus facere ipſe qd̓ nō poteſt fa­betur inha vel ī actu iu uenit pro ꝑte: vt. l. cuꝫ illud in prin. jͣ. quādo di cere directo niſi dando. Op. de. l. promiſſor bilitas prin dicis vide es le. ce. ⁊ in. l. i. ⁊. ij. de optio. le. ſed hic cū vnus in fi. de conſti. pec. So. ibi promiſit. x. ſimplici cipalis quia Bartolum notoriuꝫ re­in. l. compe­teneat̉ primo: alius poſt in ſubſidiū non cadit ter qd̓ intelligitur.ſ. ſe dare hic promiſit dare ī leuat ab one tit.§. in ſum hic electio. Itē nec diuiſio: cū hoc faciat credi­perſonaliter: ⁊ ideo aſſume tres caſus. Aut ꝗs re ꝓban. ad ma. jͣ. ꝙ vi tor ex neceſſitate: ergo nō videt̉ creditor facere promittit pecuniam dare ⁊ ſic perſonaliter de de ꝙ hoc vo aut clam. per luit Ro. cō­pactū de nō petendo cū nemo in neceſſitatibuſ Bal. in re­ſeipſo loquitur: aut promiſit dari.ſ. īperſonali­ſilio. xciij. in peti. padua liberalis exiſtat: vt. l. rē legatā. jͣ. de adi. le. legit ter: aut ꝓmiſit ſimpliciter: ⁊ iſto tertio caſu ſub cipiente vi­na ⁊ perufi­ergo glo. ſecundo modo ẜm Io. ⁊ illā lec. tenui auditur dare: ⁊ ſic de ſe perſonaliter videt̉ pro ſis q̄ ſuꝑius na. l. edita. vobis ponendo ſummarium. primo egi cōtra ti mittere: ſed in primo caſu ſubdiſtingue: aut ꝓ vbi ꝑ quat­C. de eden­tuor fūdam̄ cium qui nō erat ſoluendo: niſi in tribus. ſecū do. Alex. miſit curare: aut promiſit facere: vt ex p̄dictis ta illud com d De iu­do in reſiduo egi cōtra ſeyum qui ſimiliter non apparet. Bar. probat. ⁊ idē reiurando. erat ſoluendo: niſi in alijs tribus. in reſiduo po voluit conſi inquantum tero redire ꝯtra ticium ſi effectus erit ſoluēdo. lio. ccxj. inci De iureiur.ᵈ ſiue volūtario ſiue neceſſario. rub­Alexan. di­piente alle­cit ꝙ teſti nō Rō ꝗa conuentione ſecundi nō liberatur pͥmuſ gatiōes vbi creditur iu­ſed exactione ſicut in precedenti caſu dicuntur Dictum eſt. sͣ. de rebus cre. vbi iuriſconſultuſ hec rumi­ranti ⁊ de­⁊ iſta eſt vera. Op. ⁊ videtur ꝙ nō poſſit agi­oſtendit ſe de contractibus dictuꝝ. verum quia nat. videbis ponenti de etiam: an ne cōtra ſecundū: niſi precedat diſcuſſio cōtra pri credulitate in contractibus emergunt litigia ⁊ iudicia que ceſſaria ſit ex etiam ſi dice mum: vt. jͣ. de ꝟbo. ob. l. decē. So. Io. in poſi­deciduntur per iuſiurandum: ideo hic ponitur cuſſio cum ret pro cer­tione caſus videtur hic ponere ꝙ cōtra primū de iureiurando ita dicit glo. C. e. ſuper Rubri. fideiuſſor li to credere preceſſit diſcuſſio. ſed hoc nō dr̄ in tex. iō poſſu bere ꝓmit­vel aliter: dicturus eſt de contractibus ſed quia niſi addiciat tit ſoluere mus dicere ꝙ primo fuit actum ꝯtra ſecunduꝫ. rationem di iureiurando quis dicitur contrahere: ut. jͣ. e. l. nulla exce­cti ſui per Ad. l. ꝯtrariā. ℟. ꝙ illud eſt veꝝ qn̄ eſt dubiuꝫ: qui iuraſſe in fi. ⁊. jͣ. de pecu. l. depoſiti.§. i. ideo ptione obſtā ſenſum cor­an primus ſit locuples vel nō: ſed qn̄ eſſet certū ponit de iureiurando. ſed quia iuſiurandum te ꝙ facit ad poris. adde ⁊ notoriū nō eēt neceſſaria diſcuſſio vt hic. qd̓ ē dicta in hac eſt triplex: ideo annectit in Rubri. ſiue volunta ꝙ idem vo .l. per Alex. notabile multū: ut no. in. d. l. decē. circa materi­luit eiuſ con rio ⁊cͣ. Quero vtrum ſint plures alie ſpecies ⁊ cōem opi. ſilijs. lxx. ⁊ am excuſſionis: ⁊ iō dicebam ſemel in marchia iuramēti: dicit glo. ꝙ ſic ⁊ enumerat multas. ⁊ ſimpliciter lxxij. ⁊. c. ⁊. c. cum conueniret̉ quidā fideiuſſor qui interceſſe ſequit̉ bal. Guil. etiam ponit alias ſpecies in Spe. in ti. de xiij. lib. pri­ꝯſilio. xxv. ⁊ rat ꝓ quodam tyranno: ⁊ ſic erat certum ⁊ no­mo. Bal. cō iureiuran. in. iiij. li. ſuo. Bar. ll. doctor. clxviij. li. iij. ſilio. ccxcv. inquantum etiam Alex. poſt Bar. tangit. Si bona ſunt publicata an ſit ⁊. cccxiiij. libro quarto. Bar. conſilio incipiente vanucius. Si teſtis au excutiendus fiſcus ⁊ videtur tenere ꝙ ſic. addde ꝙ ideꝫ tenet Bal cō tem dicat ſe neſcire vel ꝙ nō recordatur ⁊ poſtea affirmet an valeat. vi ſilio. lv. incipiente proponitur vbi de Bar. hic facit mentionem ⁊ alle de pulchre Ro. conſilio. cccccv.