Seite
Lvv Ad ſenatuſcō. macedo. a Licet actio ꝑ bar. ī. l. ſi dubitet̉. ī.§. ſi filius. ff. de fideicō. patrē fa. Sed quāto tēpore requirit̉ ꝙ geſſerīt ſe pro patre fami. dic ꝙ b Ex ſola patiētia. vide ī. l. ꝗcūqꝫ. de īſtito. bal. ī. l. ij. C. ad macedo. ⁊ ī per decēniū ẜmbal. in. l. ij. C. ſi aduer. re iudi. qd̓ no. per bar. ī. l. labeo rubri. C. de exerci. ī. vj. col. ⁊ ī ru. C. de cōſti. pecu. ī. iij. col. de ſupel. lega. ⁊ ibi uide bal. ī. d. l. ij. ubi ponit no. per quos actus ꝓbet̉ c Patiētia. ītellige ac ſingulariter limita: vt per bal. ī. l. ſi is ad queꝫ ip̄m ſe gerere: ut patrēfa. uel ut emancipatū ad quod bene faciūt etiaꝫ de acꝗren̄. here. ⁊ moder. īſti. de ac.§. curare. Itē limita: vt per bal. ī. l. no. per. bal. in. l. i. ad. fi. C. qui ⁊ aduer. quos. ⁊ adde ad hāc. l. no. ꝑ bal. i. C. de ꝯdi. ⁊ ibi etiā eſt ide. ⁊ dixi pꝰ tex. in. l. i. C. bar. ī. l. diuꝰ hoc dicit. No. ꝙ licet actioª detur inquātuꝫ vt paterfa. Tertio no. ex ver. ꝓinde ꝙ in mi e. et uid̓ bal­.jͣ. de re iu. ⁊ quis facere poteſt. tamē admittit̉ libellus ſi pe­in. l. ij. C. eo. nore ⁊ pupillo preſumitur ignorantia facti qd̓ vide Inno. quid ſi filiuſ tatur inſolidum. Ille autē qui cōuenit̉ debebit de ap. c. bo­tenementi. ꝯſueuit acci ne quod no. excipere de ſuo beneficio. Tēpus numerationis nō pere mutuū bar. i. l. ſi ex­Si a filio. tāpus ſtipulatiōis ſeu mu 3 Ex ſola patiētia et pater erat preſſiꝫ. ī pri. IClanūS. videtur quis inſtito cōſuetus re tui inſpicitur. h. d. ¶vl. col. jͣ. de ſtituere: an ap. ⁊ nunc d̓ reꝫ preponere. iteꝫ iudex appellationis Fi­cogatur ī fu forma ſnīe: Tem ſi filiuſfa. Iuſfa. pōt ſnīam ꝯfirmare ex noua cauſa. h. d. No turuꝫ pater vide que di­primo ꝙ ex patientiaᶜ videtur quis aliquē p̄po reſtituere. et fideiubēdo obligatur: niſi fuerit factuꝫ xi ī. l. ꝑ hanc nere: ut. sͣ. de exercito. l. i.§. i. Secūdo no. ꝗ tenet ꝙ ſic. de tē. ap. vi­in fraudem. idē ī ꝯſtitutiōe duorū reorū. h. d. et ad iſtum de Bar. ī. l. ſnīa pōt cōfirmari ex noua cauſa. Filiuſf. tex. in ꝓpoſi Sed et ſi filiuſfa. pōt mutuū ſi is ad quē. Ad ſenatuſcōſultū macedonianū. Rubrica. to uide qd̓ ⁊ qd̓ ibi dixi Glo. continuat. no. bal. in. l. in cauſam patris accipere: licet nō poſſit res pa videlicet ꝙ .ij. ī vlti. col. Ex. l. ſequenti. iudex poteſt tris obligare. h. d. .C. de ſen. Ex prefatione. l. colligit̉ ratio ⁊ mens cōden ratificare pͥ­9 In hoc ſena ADDE ad mā ſnīam q̄ Mutui datione. tuſcōſulto ꝟ tis. Et ꝗd ſit dictū ꝓmiſit bonū nomē facere. ꝓpoſituꝫ ꝙ fuit lata ex uoluit Bal. bum pecunie accipitur ſtricte niſi fraus interue cā īcōgrua. Erba ſenatus. ꝯſi. clxxxiiij ſecꝰ ſi ex fal­nerit. hoc dicit. li. iij. ꝙ ſi do ſa. limita hāc Primo incipit ponere verba ſena 1 Hec exceptio eſt ī minus ſolitꝰ .l. ꝓcedere: Non ſolum. rem ex parte eius cu tuſcōſul. No. ex hac prefatione erat ratifica niſi priꝰ pro ꝙ ſenatuſcōſultū non eſt factū prī re ꝯtractus opponitur. hoc dicit. ceſſus fuiſſet celebratos ꝑ cipaliter in fauorē filiorūfa. ſed in odiū fenera­ineptus ſeu y In duobus nūcium ſuū nullus ẜm Item ſi duos. neīs debendi īſpi­torum: vt colligitur ex hac prefatione. ⁊ ſic no. ꝙ in futurū bal. ī. l. ij. in ꝙ ex prefatione legis colligit̉ ratio ⁊ mens cō­tenebit̉ rati citur cōditio eiꝰ ad quē pecunia ꝑuenit. h. d. .xiiij. q. d̓ re­ficare. dentis. facit. ff. de here. inſti. l. fi. quod eſt multū ſcin. ven. 1 Hec h Itē ſi du Quaquam autem. ꝓceptō vtile pro ſtatutis reformandis. Secūdo no. Erba os. uid̓ bal. v ſena­ex iſtis verbisᵉ nec actio petitioqꝫ darentur: qꝛ cōpetit filiofa. ⁊ ſucceſſoribꝰ eius. non tamen ei no. in. l. i. C. tus. non tollitur ipſo iure actio: ſꝫ paratur exceptio­.e. ꝗd ſi duo qui inſtitorem p̄ponit tacite uel expreſſe. h. d. in quibꝰ ca­rei credendi vt patet ex verbis hic poſitis ⁊ per omnes legeſ ſibus nō hꝫ Ex.§. ſequenti. mutuauerūt locū iſte titu huiꝰ ti. ⁊. jͣ. ad velle. l. ij. jͣ. ad trebel. l. i.§. i. ⁊ hoc De eo ꝙ quis poſtea facit p̄ſumit̉ habuiſſe ſimul filiofa. lus. vide. C. verū in ciuilibus ſed ī criminalibus. hec verba unus ſciuit animū ab initio. .e. l. ij. ⁊. iij. importāt vt ius accuſandi ſit ip̄o iure ſublatuꝫ. eū filiūſami. ⁊ figant̉ bal. Si pecunia in reꝫ pa­et alter igno vt. l. i. de alleato. facit. l. ſi ſeruus. C. de his ꝗ ad Proinde. tris vertatur vel in proba in. l. macedo rauit. an ſciē niani. ⁊ qua eccle. cōfu. Ultimo no. illa verba bonuꝫ no­bileꝫ ſtudiorū cāꝫ hec exceptio ceſſat. hoc dicit. tia unius no ſi per totum men ⁊cͣ. qd̓ facit ꝓ verbis que apponunt̉ quo­ceat alt̓i de No. tex. ibi. ideꝫ ait ⁊cͣ. ꝙ ex eo ꝙ ꝗs poſtea vnuꝫ no. ad tidie in contractu ceſſionis ſi promiſit bonū no cidit ꝑ illuꝫ facit preſumitur animū ab initio habuiſſe. d̓clarationē tex. uide ibi men facere ⁊cͣ. quod hinc ſumitur. buius tituli z Hanc exceptionem et quod no. Si filiuſſa. cenſare facit in neceſſa quod poſuit ¶Nūc incipit iuriſ­Bar. in. l. ex Si pendeat: cōſul. exponere ver­Inno. in. c. duobus ī fi. riam cauſaꝫ acceptio ⁊ partis ſolutio ⁊ pignoriſ qꝛ pleriqꝫ. de duo. reiſ. ba edicti circa fi. cō­datio vſqꝫ ad pignoꝝ ꝙͣtitatē. h. d. allegat etiaꝫ mēti. de iur. bal. ī. l. fi. C. Terte ſi arrogatus. ſmuni. vbi Ed et ſi pater fami. eo. et uide h̓ uoluit ſingu Quero que eſt ratio differentie inter hūc ca­pau. de ca. lariter ꝙ li Filius poteſt ſolue­Si ab aliO. re mutuanti pecuniam i Proīde. ſum ⁊ p̄cedentē? Rn̄deo ꝙ poſtliminiuꝫ fingit cet filioſa. Et ita alle­cōtra credi­retro quē fuiſſe ſui iuris. reſtitutio ī integrū nō ad hoc ſibi donatā. ſecus ī donata ſimpliciter. gat in nota. torē cōpetat fingit retro: ſed de nouo inducit. hoc probatur qōne Bar. hoc dicit. Nota caſuꝫ iſtū. facit ad id qd̓ no. hec exceptio hic. ⁊ glo. hoc dicit ī. l. gallus.§. ⁊ quid ſi tātū. ī. l. cetera.§. in. l. iiij.§. nihil de manumiſſioni. macedo. ꝙ fi. de le. i. de lib. ⁊ poſthu. in fi. magne glo. tamen ſi in k Hoc ſena Ex.§. ſequenti. veritate mu Hoc ſenatuſcōſultuꝫ. tuſcōſultuꝫ. taſſet credi­ Cum loquimur de mutuātibus filijſfa. debe de iſto tex. ui Hec exceptio ꝯpetit filijs vtriuſqꝫ ſexus etiā tor ꝓpter ne de no. bal. ī mus intelligere de ſcientibus. Et ī minore ⁊ pu pecunia extante. h. d. ceſſitatem fi .ſ. macedo­pillo preſumit̉ facti ignorantia. lij peccaret p Hec exceptio cō­niani. C. eo. mortaliter fi Non ſolum. petit filijs ⁊ eorū īter­ Cōis queꝫ allegat Si quis patrēſa. gpinio quē lius ꝙ exce­hic pau. de ceſſoribus niſi animo donādi interceſſerint: et ptione ſe de ca. ut h̓ ꝑ eū excuſat. iteꝫ in pupillo ⁊ minore preſumit̉ igno fenderet. qꝛ eſt odioſa ſolutū indebite nō repetit̉. h. d. l Hec exce rantia. h. d. No. ꝙ primo licet ſimpliciter lo­e Ex iſtis Ex. l. ſequenti. ptio. uide qd̓ uerbis. ⁊ ad quatur de eo qui mutuat filiofa. tamen debet in no. Bal. in Exceptio macedoniani ⁊ velleyani poſſunt de bar. ī. l. i. autē. ſi qua telligi de eo qui ſcienter hoc fecit: vt. l. pe. jͣ. eo. opponi poſt ſnīam. ī. iij. col. sͣ. d̓ .C. ad uelle. huius ratio eſt: quia hec exceptio eſt inducta in ꝯdi. ex lege. 1 Hec m Nō po f Si pen­Anqua tamē ſi. axceptō odiū feneratorū. ſi enim ignoraret ceſſaret odi­teſt renūcia deat. uide um. ſecus ſi exceptio eſſet īducta in fauorē filij: re. uid̓ quod pōt opponi etiam poſt ſnīam. hoc dicit. bal. in. l. fi. ī ponit bar. ī quia tūc ſufficit: vt decipiatur: licet aduerſarius Nota ꝙ hec exceptio ⁊ exceptio velleyani .vj. col ī. v̓. .l. ſi teſtō.§. ignoret: vt. l. ij.§. verba. jͣ. ad uelle. ⁊. C. ſi mi. ſe uenio ad ſe poſſunt opponi poſt ſnīam. huius ratio pōt eē pe. d̓ fideiuſ. cundū. C. de ma. dixerit. l. i. ⁊. ij. quod eſt notandū. Scd̓o in macedonia. qꝛ hec exceptio cū ſit inducta in et limita ut ſenten. paſ. no. iſtum tex. ex quo collige modū formandi ar per. d. Io. in odiuꝫ feneratorū nō poteſt filius ei renūciare ⁊ reſti. ticulū ad probandū ꝙ quis ſe publice gerebat vnde eaꝫ poterit opponere poſt ſnīam: ⁊ ideo g Si quis NN iij