Seite
VI De pignoribus. 14 I quocunqꝫ modo illius iuris occaſione ad eū ꝑ neceſſaria conuētio de fructibꝰ: vt. l. in predijs uenerit ipſa res erit obligata: vt dictis legibꝰ. ⁊ jͣ. ti. i. So. fateor ⁊ ſubaudi maxime: qꝛ ex abun d. l. cuꝫ in fundo.§. ſi fundus. jͣ. de iure do. Si dātia fuit dictuꝫ. Op. ad ẜm dictū. C. ſi ad vero debitor queſiuit dominiuꝫ ex alia cauſa ꝓr uer. cre. l. i. ⁊. ij. So. hic loꝗtur in vſucapiōe triē ſus ſeperata ab illa. tunc nō video quare debe­nij: que ius pignoriſ nō īmutat: vt hic ⁊. l. iuſto at illa res in obligationē incidere: ſed erit ideꝫ §. nō mutat. jͣ. de vſuca. ⁊. l. vſucapio. C. eo. ibi ſicut quādo ſimpliciter obligatur res aliēa. Si loquitur de preſcrip. x. vel. xx. annorū. Sed q̄ vero non erat debitori debita: nec habebat ius ro que eſt ratio. dicit gl. hic ⁊ in. l. vſucapio. C. in re. ⁊ tunc aut eaꝫ obligauit ſub cōditione: cū e. ⁊ in. l. i. C. ſi aduer. credi. qꝛ ꝑ vſucapionē q̄ri ſua erit: ⁊ nō eſt dubiuꝫ ꝙ tenet obligatio exn̄­tur dominiū: vt. jͣ. de vſuca. l. vſucapio. qd̓ do­te cōditione: vt. l. ſi fundus.§. alienā. alias.§. ſi miniū eſt ſeparatū a cauſa pignoris. vt hic. ſꝫ ꝑ ea res. jͣ. e. aut obligauit eaꝫ ſimpliciter. ⁊ tūc aſ preſcriptionē lōgi tꝑis parat̉ hec exceptio que ſumo vnuꝫ caſuꝫ poſituꝫ in fi. glo. aut dominus ita cōpetit in hypothecaria: ſicut cōtra dn̄ꝫ. ita ratū habuit ⁊ obligatio cōfirmat̉: vt. l. ſi fund dicūt gl. Sꝫ pe. de bellaperti. qui dicit ꝙ etiaꝫ §. i. jͣ. eo. ⁊. l. alienā. sͣ. de pig. act. aut dn̄s ratuꝫ ꝑ preſcriptionē querit̉ dn̄iuꝫ: vt in aut̉. niſi. C. nō habuit. ⁊ tunc aut creditor fuit ſciens: ⁊ non de bo. ma. ⁊ ibi per doc. dicit ꝙ eſt ratio qͥ po­cōfirmat̉ etiā dominio q̄ſito poſtea vt hic. aut nitur hic in tex. cuꝫ enim ius pignoris ſit ſepa­fuit ignorās. ⁊ cōfirmat̉ quo ad vtileꝫ hypothe ratuꝫ a domino: ad acꝗſitionē vnius nō ſequit̉ cariaꝫ: vt. d. l. rem alienā. de pignora. act. rō ꝗa acquiſitio alterius. ⁊ ſi dicis quare ſecus in p̄­debitoris intereſt: vt dixi. ⁊ ideo puto ꝙ qn̄ ob­ſcriptione. x. annorū. Rn̄det ip̄e: ꝗa illud ē tp̄s ligauit reꝫ alienā ſciēti: ſi obligaſſet ſe exp̄ſſe: qꝛ ſufficiēs ad p̄ſcribēdū cōtra hypothecariā: nō dn̄s ratificaret vel alio modo: ita ꝙ ipſe teneret̉ ergo excipit̉ contra creditorē ex eo ꝙ acꝗſiuit ſi res in obligationē nō incideret. tunc ſi poſtea poſſeſſor dn̄iū ꝑ d̓cēniū: ſꝫ ex eo ꝙ p̄ſcripſit cō per debitorē queratur dn̄iū res incideret in ob­tra obligationē: ⁊ ſi dicas quare cōſtituit̉ ma­ligationē quo ad vtileꝫ hypothecariā: vt. d. l. rē ius tēpus ad preſcriptionē cōtra ius pignoris alienā. vbicūqꝫ autē dixi obligationē nō valere ꝙͣ ad vſucapionē ip̄ius rei mobilis pignorate: dominio poſtea queſito dico creditoreꝫ poſtea reſpōdeo dicit ipſe ꝙ ius pignoris ē quoddaꝫ habere retentionē ſi poſſidet: vt hic. Sꝫ con ius incorporale. Sed certe etiā dn̄ium eſt ius ī tra hoc op. jͣ. eo. l. cuꝫ vicioſe. glo. nō ſoluit hic corporale: ergo eſt ratio: ꝗa ſic placuit: vt. l. nō nec ibi. ⁊ dic ꝙ hic nō valuit obligatō: qꝛ res nō omniū. sͣ. de legi. ⁊ hoc vuit tex. hic: ibi nec vſu erat debitoris qd̓ viciuꝫ eſt purgatū: qꝛ eſt effec­capio perimi placuit. Ex p̄dictis cōcludit̉ ꝙ ta eius: ideo datur retentio. ibi vero obligatio a. x. annis ſiquis reꝫ obligatā poſſederit. x. annisª bona fi fuit vicioſa ex alia cauſa que purgata nō eſt. et ADDEbal. de preſcribit etiā cōtra hypo. ⁊ tenet hic gloſ. cōſilio. ccxx ideo retētio nō datur. Itē op. ꝙ datur vtilis hy magna. ⁊ in. l. vſucapio. C. e. Uenio ad gloſ. iij. incipiēte pothecaria quādo dominiū eſt effectū debito­magnā que eſt difficilis. ⁊ pͥmo quero ſi credi­illuſtris dn̄s ris: qꝛ debitor nō pōt referre queſtionē dn̄ij: vt vbi dicit ꝙ tor ab vſucaptore rē per hypothecariā aduo­ſi ſuper re p̄ l. i.§. ſi p̄do. sͣ. depoſiti. ⁊. l. ita vt ſi fur. sͣ. ꝯmo. cauit: an debitor poterat eā colligere. dicit gl. ſcripta īter­So. quidā hoc fatentur ꝙ hypothecaria nō cō ꝙ ſic ⁊ bene. idē tenet glo. in. l. vſucapio. C. eo. poſituꝫ fuit petit cōtra extraneos ſed cōtra ipſuꝫ debitorē decretum ꝙ Sed tūc q̄ro poſtꝙͣ rē recuperauit debitor. an ſic. iſta opi. videt̉ cōtra iſtuꝫ tex. ⁊ ideo dicendū non requira vſucaptor a debitore poterit eā vendicare. dicit tur bona fi­ꝙ nec cōtra ipſuꝫ debitoreꝫ detur. nō obſtāt cō gl. ꝙ ſic. ⁊ bene dicit. idē dicit in. d. l. vſucapio. des. iij. li. eſt traria: qꝛ ibi loꝗtur quādo ageret̉ actione per C. e. Sꝫ q̄ro quale remediū habeat debitor. Et an talis ſonali ex eo cōtractu. hic vero quādo agitur hy p̄ſcriptō cur vt vſucaptor ab eo rē vendicare nō poſſit. dicūt pothecaria in rem: quo caſu pōt referri queſtio rat mulieri quidā faciat debitor ſibi cedi a creditore ius ſu ignorāti hy dn̄ij: vt no. in. d. l. ita: vt ſi fur. sͣ. cōmo. um: ⁊ ſic poterit retiner̄ ſicut ip̄e creditor. Iſtd̓ pothecaꝫ vt Obligato ſeruo nō intel­remediuꝫ tenet gl. in. l. vſucapio. C. eo. Sꝫ hoc de bal. cōſi. HerO. ligitur obligatuꝫ peculiuꝫ tūc cccclv. iiij. li. reprobat ꝑ ratōes hic poſitas. Cy. ēt in. d. l. vſu vel poſtea queſitum: ideo per creditorem non capīo reprobat hoc cōſiliū. mihi videt̉ iſtud cō poteſt vendi. hoc dicit. ſiliū eſſe validū nil enī repugnat ꝙ debitū pͥnci Ex.§. ſequenti. pale ſit ſublatū. tn̄ ius retētionis durat: vt ꝓbat̉ Que ē rō ꝙ maiꝰ tp̄s ꝯſtituit̉ ad p̄ſcribēdū in. l. debitor. jͣ. ad trebel. ⁊. l. ex ſextāte.§. latinuſ cōtra ius pignoris ꝙͣ ad vſucapionē ipſiꝰ rei mo jͣ. de excep. rei iudi. ⁊. l. ſancimus.§. licentiā. C. bilis pignorate: ibi. Sꝫ quero. Ex ſpacio. x. an­de iure deli. ⁊. l. i. C. ſi antiꝗ. credi. pignus vē. ⁊ norū res obligata p̄ſcribit̉ etiā cōtra hypothe­ſic erit caſus in quo cederet̉ hypothecaria ſine cam: ibi. Ex predictis. Et ſi debitor creditor ab pͥncipali. licet glo. videat̉ dicere cōtrariū in. l. fi. vſucaptore rem ꝑ hypothecariaꝫ aduocauerit de here. vel ac. vēdi. qd̓ plene examinaui in. l. fi­an debitor poterit illaꝫ recolligere: ibi. Venio. deiuſſor obligari. in pͥn. de fideiuſ. illi tn̄ qui di Et an poſtꝙͣ debitor illaꝫ recuꝑauit. vſucaptor ctū remediū reprobāt dant aliud ꝯſiliū ꝙ debi an poterit illā vēdicar̄ et qͣle remediū ſit ꝙ vſu tor rē ꝓ debito creditori dimittat: ⁊ illud qd̓ pl captor a debitore vēdicare nō poſſit. Sꝫ quero. valeret ſoluat ſibi creditor. ita dicit glo. hic in. l. Difficilis. vſucapio. C. eo. iſtud nō videt̉ bonuꝫ cōſiliū: qꝛ Cum predium. Seſt ⁊ breui dare in ſolutuꝫ eſt vendere: vt. l. fi. jͣ. ex qui. cau. ter. h. d. fundo obligato non veniunt in obliga in poſſeſ. ea. ⁊. l. litis extimatio. jͣ. pro emptore. tioneꝫ fructus a bone fidei emptore poſtea per Sic ergo debitor vēdit rem alienā: ergo ille do cepti: ⁊ vſucapio triennij ius pignoris nō extin­minus qui ſuſcepit poterit preciuꝫ repetere vti­guit. hoc dicit. primo ponit dictū. ſecūdo ponit li neg. geſt. Sed reſpondeo actio nego. geſt. cō vnaꝫ obiectioneꝫ ad dictuꝫ. tertio illi reſpōdet petit ⁊ re perempta vſucapta vel preſcripta: vt ſecūda ibi pignoris. tertia ibi ꝙ in fructibus. ibi. ⁊ no. in. l. mater. C. de rei ven. ſed hic neutꝝ No. ꝙ ſeparata cauſa dominij pōt facere ne iſtorū eſt. ſed impeditur dominus vendicare ꝓ res in obligationē incidat: nō autē pōt extīgue pter ius pignoris qd̓ p̄ceſſit ius ſiue dominiū: re obligationeꝫ iaꝫ contractā. Op. ꝙ non ſit ergo nō habet actionē neg. geſt. Sed cōtra iſtd̓