Seite
Liber. curia que reſeruatiōes in his cū vacāt facere ꝯſueuit qd̓ ēt īterdū in abba­titulo indēnitatibus in fi. tijs facit. ⁊ ſic ꝑ iſtā ꝯprehēdant̉ ſolū ꝓuiſa ꝑ ꝯci. lateran̄. nō ꝑ generale. sͣ. de q Per ſeipſos. habebāt epiſcopi an̄ cōſtitutionē clementis procurato­elec. ne pro defectu. ad hoc. sͣ. de ꝯceſ. preben. dilectus. res in curia: qui ſtatim cum vacabant beneficia cōferebant illa: ⁊ ſic pre a Pertinere. xxxiij. di. oēs. ⁊ vide qd̓ dixi. sͣ. e. li. de elec. ꝙͣꝙͣ. Io. an. ueniebant papam: vnde motus clemens ꝓmulgauit conſtitutionē. sͣ. c. b Uacaturis. qd̓ aliꝰ nō poteſt: vt. sͣ. de conceſ. preben. c. ij. etiam legatus proxi. demū Gregorius qꝛ multum preiudicialis erat conſtitutio illa in de latere pape vt ſupra eodem cōcil. Lug. moderatꝰ eſt ti. filius. t. eaꝫ. Sed ne adhuc exer c Apud ſedeꝫ. que dicantur ad romanū noſcatur pontifice̓ per ficijs in curiaᵐ romana vacantibꝰ cerēt illas malicias. ſcili apud ſedem ip̄am vacare dice cet ꝙ haberent procura tinereª: ita ꝙ non ſolum ipſa cum nequaquam per alium qͣꝫ ꝑ roma­tur. jͣ. e. preſenti. torem in curia qui ſtatiꝫ vacant poteſt de iure cōferre: verū num pontificem conferendis decer d Cōſuetudo. patet ex facto. menſe elapſo illa confer etiam ius in ipſis tribuere vacatu­nimus taliter moderanduꝫⁿ. Vt sͣ. de accu. accedens. ret: iccirco hoc addidit. ris: collationem tamen eccleſiarū e Statuimus. ſit ergo de ſpe hi ad quos eorundē beneficioruꝫ ⁊ papa enim ēt poſt men­ciali cōſuetudine ius cōe..ſi. sͣ. perſonatuū dignitatū ⁊ beneficioꝝ dignitatuꝫ ſpectat collatio: ſtatuto ſem poſſet cōferre ſi vel de clāde. deſpō. cū inhibitio. ⁊ apudᵉ ſedem apo. vacantium ſpeci non oſtante predicto: demum poſt let dummodo preuētus eſt ſi. de fideiuſ. ꝙ quibuſdā. de nō eſſet. sͣ. c. proxi. ī pͥnc. alius ceteris antiqua conſuetudoⁱ menſeꝫº a die quo dignitates ſeu be priuile. ꝙ nōnullis. allegat̉ ta Sed lr̄a iſta dicit per ſe­romanis pontificibus reſeruauit. neficia ipſa vacauerint muneran men ro. ec. conſuetudo pro iu ipſos. nūquid ſi preſen­ Nos itaqꝫ laudabilem reputā dumᵖ: ea conferre valeant. Tan re. sͣ. de conſti. ex lr̄is. tes ſūt p.r̄ alios cōferre tes huiuſmodi cōſuetudinem ⁊ eā tūmō perº ſeipſos vel ipſis agētibꝰ f Sedē ipſaꝫ. non vacantem poterunt. Dic ꝙ ꝑ alios alias parochiales eccleſie ꝯfe auctoritate apo. approbātes: ac ni­in remotisⁱ per ſuos vicarios ge­conferre non poterūt ni runtur per illos ad quos colla hilominꝰ volentes ipſam inuiola nerales in eorum dioceſibus exiſtē ſi in caſu qui ſequit̉: po tio pertinet: quod dic vt. jͣ. e. ſi biliter obſeruari: eadem auctorita­tuit enim papa rei ſue cō tes: quibus id canoniceᶠ ſit commiſ apoſtolica. ditionē ⁊ modum appo te ſtatuimusᵉ: vt eccleſias dignita ſum. g Uacare. an beneficium di nere: ⁊ legē quaꝫ voluit tes perſonatꝰ ⁊ beneficia que apud B Onifacius octauus. catur in curia vacare: cuꝫ duo xviij. q. ij. eleutheriꝰ. ff. ſedeꝫᶠ ipſam deinceps vacareˢ con bus ibi ſuper eo ſibi collato liti In beneficijs vel impetrationi de pac. traditionibꝰ. de gantibꝰ alter morit̉: vel vter tigerit aliquis preter romanū pon bus ad beneficia per prouiſionem cōdi. ap. verum. qꝫ dic vt in cle. vt lit. penden. tificem quacunqꝫ ſuꝑ hoc ſit aucto vſqꝫ ad certam ſummā penſio non Remotis. ſic. sͣ. d̓ tē ſi duobus. ritate munitꝰ: ſiue iur̄ ordinarie po debetur. per eccleſias ciuitatis vel po. ordi. cum nullus.§. h Collatio. nil dixit de p̄ſen teſtatis ipſorum electio ꝓuiſio ſeu epiſcopo. ⁊ dixerūt ꝗdaꝫ dioceſis nō cōprehendit̉ cathedra t̓atione: vnde ſepius repetit re per hāc lr̄am ꝙ quis exͣ collatioᵇ ad eum pertineat: ſiue lit­lis: ſed ꝑ eccleſias ꝓuīcie metro. et ceptū in curia: papam per hoc ſuam dioce. exiſtens be teras ſuper aliquoruꝫ ꝓuiſione ge­carhedrales reliq̄ indudūtur. Io. non cōferre beneficia que per nefiicia cōferre non pote nerales vel etiam ſpāles ſub quacū tinent ad preſentationeꝫ laico Uāuisᵗ pleniſſimaᵛ ſit alias ī rat: ſed hoc eſt falſum: lꝫ rum. Sed eadeꝫ rōne non cō qꝫ forma verborum reciꝑet: niſi ei beneficijs interpretatio faciē in hoc caſu poſſet conce ferret que pertinent ad pn̄tati ſit ſuper conferendis eiſdem in cu­da: littere tamen ſuper obtinendis di. ⁊ probabat̉ hoc olim onem eccleſiarum vel mona ria romana vacātibus ſpecialis et ſupra de conceſſione pre beneficijs impetrate: debēt cuꝫ ſint ſteriorum vel monachorū. sͣ. ben. poſt electionem in expreſſaⁱ ab ipſo pontifice ſummo ambicioſe reſtringiˣ. Et iō ſi ali c. proxi. pro hac parte facit. jͣ. parte deciſa. ⁊ hoc notāt auctoritas atributa: conferre ali­cui vſqꝫʸ ad certam ſummam pro e. ti. cum in illis.§. cum autem Ioā. ⁊ Ber. sͣ. de offi. le cui ſeu aliquibus non preſumat. ad hoc. sͣ. de iurepa. cum dile uideri mandamus: ei non in penſi ga. c. nouit. ctus. ſed per lr̄am que ſupra di Nos enim ſi ſecus actum ſeu at ſiōeᶻ: ſed in beneficijs eccleſiaſticis Id canonice. dicebāt cit quacūqꝫ auctoritate. vt ꝑ id tentatum fuerit: decernimus irri­tantum volumus prouideri niſi de olim quidam id.ſ. vica­qd̓ dicit ꝓuiſio. ſatis videntur tum ⁊ inane. ria: nam eo ipſo ꝙ vica­penſione in noſtris litteris mentio comprehendi predicta. ria generalis erat be­☞ Regorius decimus ī cōcilio ge habeatur expreſſa. Quanquam i Expreſſa. nota vnū caſum neficia confecre poterat nerali lugdunē. ſub nomine eccleſiarumciuita­in quo vacat p̄benda ī eccleſia ſed hoc eſt falſum: vt. sͣ. Si papa veneficia vacantia in tis comprehendatur alias eccle­⁊ ille ad quē ſpectat prīa vaca de offi. vica. cuꝫ in gene tura nō ꝯſequit̉ illā: alium ha curia non conferat infra menſem a ſia cathedralis: cum tamen alicui rali. In taliū ergo colla bes. jͣ. de re. ꝑmu. c. vno. die uacationis: illi ad quos collatio de beneficio mandamus in aliqua­tione per ordinariuꝫ fa k Conferre. īfra mēſeꝫ a die ꝑtinebit poterūt illa conferr̄e. Io. eccleſiarum ciuitatis vel dioceſis cienda: requirit̉ ꝙ men vacationis numerādū. qꝛ poſt ſis elapſus ſit: ꝙ per ſeip Tatutumⁱ felicis recordatio prouidere: ad cathedralem eccle illum poſſunt ea cōferre. quod ſos cōferāt: ſi pn̄tes ſint nis clemētis pape predeceſſo ſiam quam propter ipſius hono­dic vt. jͣ. c. ꝓxi. vel ꝙ ꝑ generales vica ris noſtri de dignitatibus et bene­rem ſub hac generalitate nolumuſ Tatutum. Ponit cōſti rios non ſpāles. ⁊ ꝙ ha tutionē clementis cuius beāt ſpāle mādatū bene moderationē ſubdit ibi. Vt hi. quā poſtea reſtringit ibi tantūmodo. Do. ficia conferendi. ⁊ ſic expone id.ſ. beneneficia conferre. l Statutū. ſupra. c. proxi. Uamuis. Quattuor fac̄. pͥmo ponit regulā. ẜo īſtantiā ibi: ⁊ iō m Curia. ⁊ ſic idē eſt dicere in curia: qd̓ apud ſedē apo. vt. sͣ. c. proxi. ⁊ quan ¶Ttertio ibi: ꝙͣꝙͣ. decidit ẜꝫ dictā īſtantiā ⁊ duos caſus ſubijcit. quarto do ibi vacare dicant̉: vt videbis. jͣ. e. preſenti. ibi: ſecus ꝯͣ inſtantiā alium caſum ſubijcit ẜm Io. an. n Moderandū. hoc artationē reſpicit: nō augmentū. sͣ. de v̓. ſi. c. vl. t Quāuis. fuit tracta de exͣuaganti Inno. iiij. breui rn̄ſo. ⁊. c. lꝫ in bn̄fi o Mēſem. de hmōi ꝯputatione dr̄. sͣ. e. li. de ele. ꝙͣ ſit. cijſ. ⁊ emanauit ad d̓clarationē eoꝝ qͥ nō. Tan. Ber. ⁊ moderni. sͣ. d̓ eta. p Numerandū. ē ergo expreſſuꝫ iſtud tēpus nō a tempore ſciētie ſed vacatio ⁊ qͣli. accepimꝰ in fi. de p̄ben. ꝓ illoꝝ. ī pͥn. Ber. ⁊ cōpo. d̓ reſcri. capl̓ꝫ ſctē nis currere lꝫ videat̉ contra. de conceſ. preben. quia diuerſitatem. ad fi. sͣ. de crucis: in glo. qꝛ qōnes.§. item querit̉ de hac forma. ⁊. c. ſe. Io. an. ſupplen. neg. prela. licet. is enim qui neſcit poteſtatem experiendi non habet u Pleniſſima. sͣ. de dona. cū dilecti. in fi. sͣ. de v̓b. ſig. olim. ff. de ꝯſti. ij. q. vj. biduum. ff. de calū. l. annus. ⁊ hoc tenuit hic Guil. Sed contrarium pͥn. beneficiū. ⁊ debent eſſe māſura. jͣ. de reg. iur. decet. cum ſuis concor. credo ẜm gar. qꝛ hoc ſtatutum fuit in fauorem eccleſiarum ne contingeret bn̄ x Reſtringi. ſic. sͣ. e. li. de fil. preſby. c. i. ⁊. ij. ficia diu vacare. nō autē in odium ſummi pontificis negligentis: quia tūc nō Uſqꝫ ad certā. alid̓ puta cū papa ſcribit vt ꝓuideat̉ īpetrāti vſqꝫ ad ta niſi a tempore ſcientie curreret preſcriptio: vt in cōtrarijs. Item per hāc redi lē ſūmā: alid̓ dū papa ſcribit: vt ꝓuideat̉ ei de p̄benda tāti valoris vel ſū tur ad ius cōe. extēdenda eſt igit̉ vt de facili ad ſuam naturā redeat. xxxv. diſ. me: qꝛ in pͥmo caſu pōt ꝓuideri de minori: ſꝫ nō de maiori. in ſcd̓o vero d̓ ab exordio. ff. de pac. ſi vnus. p̄ſertim vbi ſtatuens contra ſe ſtatuit. alias enī maiori. ſed non de minori: qꝛ forma mandati ē ſeruāda. jͣ. eo. cui de non quare nō ſic expreſſiſſet a tēpore ſcientie: de deci. ad audientiam. ad hoc. jͣ. de Et cū iſtud vſqꝫ ponit̉ in litteris intelligo ꝙ veniat aſcēſiue. qͣſi papa ſcri reg. iur. contra eum qui. Unum ſcias lꝫ iſtud tempus currat ignoranti: nō tn̄ bēdo ꝙ ꝓuideat̉ vſqꝫ ad ſūmā centū librarū: velit ꝙ ꝓuideat̉ de ſumma ſedi vacanti quod ſatis ꝓbatur. jͣ. e. ſi apoſtolica. ſi eniꝫ ibi ſpālis ē caſus ergo infra. lx. vſqꝫ ad centū: ſꝫ nō vltra id sͣ. e. li. de arbi. c. i. cū ſuis concor. ip̄ius ꝯtrariū eſt regulare. ⁊ ē ratio quia hoc reperimꝰ expreſſum: ſed illud nō z Pēſione. papa videt̉ mādaſſe ei ꝓuideri de eo ꝙ ꝓuidēs ꝑ ſe nō pote Et ſic no. ſpālia in hoc caſu. Primū ꝙ cū alijs det̉ maius tēpus de conceſ. pͥ rit retinere: ſicut beneficia qꝛ lꝫ ibi ſit liberalitas non tn̄ eſt in collatione: ben. c. ij. hic datur ſolum mēſis. Scd̓m ꝙ iſtud tempus currit ignorāti. Ter ſed in eo ꝙ magis iſti ꝙͣ illi conferet̉: qd̓ dic vt. sͣ. de prebē. relatuꝫ. ꝓbat̉ tium ꝙ nō ſit cōputatio de momēto ad momentū ſed dies vacationis nō ꝯpu hoc. jͣ. de īſti. c. vl. ⁊ lꝫ in fauorē eius hoc dictū videat̉ non tamē illi fauori tat̉ cū mēſe: ⁊ hoc pꝫ dū dicit a die ⁊c̄. ⁊ ſi. sͣ. de excep. pia. de reſti. ſpo. frequēs renunciat ꝓpter intentionē pape que talis fuit ꝓpter formā mandati que Quartū ꝙ cū alias cōmuniter ptās deferat̉ ad ſuperiorē: hic redit ad īferio ſeruanda eſt. jͣ. e. ti. cui de non. rem: ⁊ hoc facit impoſſibilis caſus: ad hoc. sͣ. de elec. licet in fine. ⁊ ſupra eodeꝫ ⁊ Alias. vt. c. di. paleum. de auctorita. ⁊ vſupal. c. i. de teſtamen. reꝗſi­