Liber. Lerici. Benedictus in o ¶ Prelatis. hucuſqꝫ ſolus papa abſoluit: preter quaꝫ in ctis in viriute obedientie ⁊ ſub de U ſua extrauaganti que indixit de his qui poſt con mortis articulo. tertio in verſi. nō poſitionis pena diſtricte mandan cipit. Quod olim reſtrīxit hāc ſtitutionem iſtā ꝓmiſeobſtantibus oīa priuilegia derogā tes: vt talibꝰ abſqꝫ expreſſa licētia decre. ad exigentes tm̄: ſed cle runt ⁊ ſoluerunt: nūc di tia huic ꝯſtōni caſſat ⁊ irritat. dicte ſedis nullatenus acquieſcant mēs reuocauit decre. cum ſuis cit de his qui ante conſti Lericis laicos infeſtos oppideclarationibus: ita ꝙ voluit quodqꝫ p̄textu cuiuſcūqꝫ obligatio tutionē foluerunt ⁊ poſt haberi ꝓ nō facta ꝑ ſuā extradoª tradit antiquitasᵇ quod ⁊ nis promiſſionis ⁊ confeſſionis fa eius noticiam. uagantē: que incipiebat paſto p ¶ Articulo. iſte ſemꝑ pn̄tium experimēta tēporūᶜ manictarum hactenus vel faciendaꝝ in ralis: ⁊ hodie eſt in cle. eo. ti. qͥ excipit̉: vt. xvij. q. iiij. ſi feſte declarant: dū ſuis finibus n̄ cō antea pͥuſqͣꝫ hmōi ꝯſtō prohibitio incipit dictū: ⁊ vide que ibi no quis ſuadente. tētiᵇ nituntur in vetitū ad illicita fre ſeu preceptū ad noticiā ipſoruꝫ per ta. in pͥma glo. q ¶ Diſſimulatione. diſ na relaxāt: nec prudēter attendunt uenerīt: nihil ſoluāt: nec ſupradicti a ¶ Oppido.i. ualde. ſimulatio eſt pctm̄ morta qͣꝫ ſit eis in clericos eccleſiaſticaſue ſeculares quoquo mō recipiant: ⁊ b ¶ Antiquitas. ij. q. vij. laile in prelato. xliij. diſtī. coſ. ⁊. c. laici. ⁊ antiꝗtati credu ꝑſonas ⁊ bona īterdicta poteſtasᵉ. ſi ſoluerīt vel p̄dicti receperīt: in ex ſit rector: ⁊. c. epheſijs. ⁊ litas ⁊ reuerētia debet̉. xi. diſ. xlvij. diſtin. c. vlti. ⁊ sͣ. eccleſiaꝝ p̄latis eccleſijs eccleſiaſti cōicationis ſnīaꝫ incidūt ip̄o facto. catholica. ⁊. c. eccleſiaſticaruꝫ de offi. ordi. irrefragabi ciſqꝫ ꝑſonis regularibus ⁊ ſecula¶ A ſupradictis aūt excōicationū sͣ. de tranſla. quanto. li. io. an. ribus īponunt onera grauia ipſoſ⁊ interdicti ſnījs nullus abſolui va c ¶ Tempoꝝ. sͣ. de cēſi. felicis r ¶ Nō obſtantibus. paqꝫ taliant ⁊ eis collectas imponunt leat p̄terqͣꝫ in mortis articuloᵖ abſ ⁊ de elec. fundamenta. pa ergo poteſt tollere ⁊ ab ipſis ſuoꝝ ꝓuētuū vel bonoruꝫ qꝫ ſe. apo. auctoritate ⁊ licētia ſpāli d ¶ Cōtenti. ⁊ male. xiij. q. i. moderari pͥuilegia perdimidiā decimā ſeu viceſimaꝫ vel cum noſtre intentionis exiſtat tam c. i. d̓ ſepul. c. i. jͣ. d̓ pͥui. c. i. ſe data: vt. jͣ. de ſent. ex. e ¶ Poteſtas. xcvj. di. bene ꝗ quāuis aliam portionē aūt quotaꝫ c. ulti. in fi. de priuile. ne horrendum ſecularium poteſtatuꝫ dem. d̓ ꝯſti. eccl̓ia ſācte marie. aliqui: ſic regula illa de exigunt ⁊ extorquent: eoſqꝫ moliū abuſum nullatenꝰ ſub diſſimulatio f ¶ Ditioni. ut peioris cōditio cet cōceſſum ⁊c̄. jͣ. de retur multifarie ſubijcere ſeruituti: neq tranſire: nō obſtātibusʳ ꝗbuſcū nis ſit ſacerdotium quā fuerit gu. iur. non hꝫ locum in ſueqꝫ ſubmittere ditioniʳ: ⁊ qd̓ do qꝫ priuilegijs ſub ꝗbuſcūqꝫ tenori ſub pharaone. sͣ. e. nō minus ipſo pͥncipe: vt ibi dixi. lenter referimus: nōnulli eccleſiabus formīs ſeu modis aut uerboꝝ g ¶ Nō eſt. de reſcri. ꝯtingat Uoniam. rū p̄lati eccleſiaſticeqꝫ perſone trecōceptione cōceſſis imꝑatoribꝰ re de ſimo. ⁊ ſi qōnes. C. d̓ fide ī¶ Primo recitat ab ſtru. l. vlti. ad fi. io. an. pidantes: vbi trepidandū non eſtᶠ gibus ⁊ alijs ſupradictis: q̄ cōtra pͥ uſum ſecularium poteſta h ¶ Pacē. huius ſeculi. tum. Secundo contra il miſſa in nullo volumus alicui vel tranſitoriam pacēᵇ querentes plus i ¶ Eternam. ⁊ male cū potilum ſtatuit ibi nos iuſtitimētes maieſtatē tꝑalem offendealiquibus ſuffragari. ¶ Dem. ꝯͣriū facere debeāt. sͣ. de here. ciam. Tertio trāſgreſſore qͣꝫ eternāˡ: talium abuſus nō tā ¶ Excōicati ſunt ꝗ īpediūt ſuper uergentis cū ſuis cōcor. faciāt ribꝰ penā īponit ibi. ſi ꝗſ temerarie qͣꝫ improuide acꝗeſcūt cauſis q̄ ad foꝝ eccleſiaſticum de iu p̄lati eccleſiaꝝ ꝙ ſint imitatovero ẜm ioan. mo. Do. ſe. apo. auctoritate ſeu lnīa non obres nabute quineā ſuā cruore re vel cōſuetudine ꝑtinent litteras ¶ Partibus. ſicut oliꝫ defendit. iij. regum. xxi. c. ⁊. x. tēta. Nos igitur talibus iniquis ac ad ſe. apo. īpetrari: vel ſuꝑ ipſis co erat in ciuitate piſana. xiij. q. viij. conuenior. ⁊ imitēsͣ. de ſen. ex. grauem. tibus obuiare volentes de fratruꝫ ram ordinarijs vel delegatis eccle tur Ambroſium idem dicent ¶ Conſuetudine. que noſtroruꝫ ꝯſilio ap. auctoritate ſta ſiaſticis litigari. Io. an. tem. Si vultis corpus occidedāt iuriſditionem. ix. q. tuimus: ꝙ quicūqꝫ prelati eccleſia Uoniā vt intelleximꝰ quorū re oecurrā: vultis in vincula iij. conqueſtus de fo. cōſticeqꝫ perſone religioſe vel ſecula dā iuſticiarioꝝ balliuoꝝ iudi raꝑe vultis in mortem: volūpe. cū cōtingat. ad idem res quorūcunqꝫ ordinum ꝯditiōis cūue ſeculariuꝫ ac tꝑaliuꝫ dn̄oꝝ in tas eſt mihi: pro altaribꝰ gra sͣ. e. li. de excep. c. ulti. tis īmolabor: ꝑſecutionē tn̄ fu ſeu ſtatus collectas vel talias deci quibuſdā partibusᶠ preſumptuoſa u ¶ Eccleſiaſticum. d̓ ſe gere poterit ſeruata diſtinctio mā viceſimā ſeu centeſimā ſuoruꝫ cuiaribus non intromittemeritas ſic excreuit: vt in terris ne quā hēs. vij. q. i.§. hoc tūc tit ſe eccleſiaſticus iudex ⁊ eccleſiaruꝫ ꝓuētuū vel bonorum eoꝝ ſiue diſtrictibꝰ litteras apoſto ⁊ recitari ſolet d̓ renū. niſi.§. niſi in caſibꝰ. sͣ. de fo. cōlaicis ſoluerint vel ꝓmiſerint vel licas impetrātes: vel ad iudices or propter maliciam. pe. licet ex ſuſcepto. ſe ſoluturos cōſenſerint: aut qͣꝫuis dinarios eccleſiaſticos recurrenteſ k ¶ Colore. qui nō excuſat. sͣ. x ¶ Confouemus. ſic. sͣ. aliā quātitatem portionē aūt quo ſuꝑ cauſis negocijs ſeu qōnibus q̄ eo. li. de elec. auaricie. xiiij. q. d̓ ſup. neg. p̄la. licet. naꝫ tā ipſoꝝ ꝓuētuum vel bonoꝝ eſti iij. pleriqꝫ. de ſimo. in tantuꝫ. rōne perſonaꝝ aut reꝝ de iure aut ⁊ ordinata charitas a ſe l ¶ Sedis eiuſdem. Nunquid matiōis vel valoris ipſoꝝ ſub ad antiqua ꝯſuetudineᵗ ad foꝝ eccleſia ipſa īcipit. xxiij. q. v. ſi nōcorrecta eſt decre. sͣ. eo. nō mi iutorij mutui ſubuētionis ſubſidij licet: d̓ vſupalei. niſi ſpe ſticumᵛ pertinēt: obtinere nō pn̄t in nus: q̄ ꝑmittebat ep̄o ⁊ clero ī cialis. vel doni noīe ſeu quouis alio titu eis per eoſdem ordinarios iudiceſ ſpiciēti neceſſitates vel vtilita y ¶ Propinquoꝝ. Nolo mō vel queſito coloreᵏ abſqꝫ au vel apo. lr̄as iuſticie complemētuꝫ tes laicoꝝ eis ſponte ſubſidiū ta caſum in quo laico in ctoritate ſedis eiuſdemˡ: necnō īpe quin potius ſuper illis recurrer̄ ad ꝯferre. dic ꝙ decre. illa mode iurians excommunicatꝰ ratores reges ſeu principes duces rationeꝫ ⁊ determinationē reiudiciuꝫ ſeculare: uel a lite cā ſeu qō eſt: ſic. sͣ. e. li. de ele. ſciāt ceperat ꝑ decre. e. ti. aduerſus comites vel barones: ptātes capi ne deſiſtere cōpellunt̉. ¶ Nos iu jͣ. de ſen. excō. quicunqꝫ. vbi ſtatutū fuit ꝙ illo caſu id tanei vel officiales vl̓ rectores quo ſticiā noſtraꝫ ⁊ eccleſie ſpōſe noſtre facere nō poſſent p̄ter licentiā cunqꝫ nomineᵐ cenſeantur ciuitatū nolētes negligere: ꝗ alios in ſua iu apo. ſe. nō ergo corrigit̉ iſtam caſtroꝝ ſeu quorūcunqꝫ locoꝝ con ſticia ꝯfouemꝰˣ ſtatuimꝰ diſtrictiuſ ſed penam adijcit. ſtitutorum vbilibet ⁊ quiuis alij cu inhibendo ne ꝗſ impetratores litte m ¶ Nomine. ſic. sͣ. eo. lib. de iuſcunqꝫ preeminētie conditiōis ⁊ rarum noſtraꝝ: vel alios in foro elec. fundamenta. n ¶ Interdicto. in vniuerſita ſtatus ꝗ talia īpoſuerunt exegerint eccl̓iaſtico delegato ſeu ordinario tem nō fert̉ ſnīa excōicationis vel receperint: aut apd̓ edes ſacrat litigantes ſeu litigare volentes: ſi vt. jͣ. de ſent. excom. romana. depoſita eccleſiarū vel eccleſiaſtica ue ābe ꝑtes hoc voluerīt: ſiue vna §. in vniuerſitatē. rū ꝑſonaruꝫ vbilibet arreſtauerint ſuper cauſis eccleſiaſticis: ſiue que ſaiſiuerint ſeu occupare preſumpſe ad foꝝ eccleſiaſticum rōe perſonarit: vel arreſtari ſaiſiri: aut occupa rum negocioꝝ vel reꝝ de iure vel ri mandauerint: aut occcupata ſai de antiqua ꝯſuetudine ꝑtinere no ſita ſeu arreſtata receperint necnō ſcunt̉: per ſe vel per aliū ad d̓ſiſten oēs qui ſcienter dederint in predi dū vel in foro ſeculari de qōnibus ctis auxilium conſilium vel fauorē hmōi litigandū per eorūdem iudi publice vl̓ occulte eoipſo ſententiā cū eccleſiaſticoꝝ vel impetrantium excommunicationis incurrant. aūt litigantiū ſeu volentiū litigare ¶ Uniuerſitates quoqꝫ q̄ in his aut propinquoruꝫʸ ipſorum ſeu re culpabiles fuerūt eccleſiaſtico ſuꝑ rum illorum aut eccleſiarum ſuaꝝ ponimus interdictoⁿ. ¶ Prela etiam captionem: modiſue alijs tisᵇ ⁊ ꝑſonis eccleſiaſticis ſupradi quibuſcunqꝫ compellat: ſeu com
