Seite
Ca. i. Euangeliſta autem nonſolum teſtimonio contentꝰ ē ꝓprio ſed ad apoſtolos totum refert. In̄ robur ve natur ſermoni. ⁊ ideo ſubdit. Sicut tradiderūt nō bis qui ab inicio ip̄i uiderunt. Euſeb̓ ī eccl̓iaſtica hiſtoriā. Certus ē ꝙ veritateꝫ vel paulo exponēte vel alijs apoſtolis qui ab mitio ipſi uiderant vel ſibi tradiderant conſecutus ſit. Criẜ. Dicit autem ui derūt quia hͦ maxime robur nanciſcit̉ credulitatis qd̓ addiſcitur ab his qui pn̄cialiter uiderunt Ori genes. Palam eſt aūt ꝙ cuiuſdam doctrine finis eſt ipſa doctrina ſic ut geometrie. alterius vero doctrīe finis in oꝑe computat̉. ſicut medicine. Et ita eſt in ſermone dei Et ideo poſtqͣꝫ ſignificauerat ſcientiam ex hoc ꝙ dixerat. ipſi uiderunt. demonſtrat oꝑa. ex hoc ꝙ ſequit̉ Et mīſtri fuerunt ſermonis vl̓ verbi Ambro. Nam congruit iſta locutio ut maiꝰ mi ſterium verbi qͣꝫ auditum eſſe credamus. ſed quia n̄ prolatiuū verbum ſed ſubſtātiale ſignificat̉. nō vul gare verbum. ſꝫ celeſte ītelligamus. cui apoſtoli mi inſtrarūt. Ciril̓. Qd̓ autem dicit huius verbi vi ſores fuiſſe apoſtolos cōcordat cum iohanne qui di cit Verbum caro factum eſt ⁊ habitauit in nobis. ⁊ uidimus gloriaꝫ eius. Verbum nāqꝫ mediāte carne viſibile factum eſt. Ambro. Nonſolum autem ſe cundum corpus viderunt dominū. ſꝫ etiam ſecundū verbum. Viderunt em̄ verbum qui cum moij ſe ⁊ helya uiderunt gloriam verbi. alij non viderunt. qui corpus tantūmodo uidere potuerunt. Orig. Et in exodo quidem ſcriptum eſt. Populus iud̓bat vocem domini. vox autem audit̉ potius qͣꝫ videtur Sed ꝓpterea ita ſcriptum ē ut oſtenderet̉ nob̓ alijs uidere oculis vocem domini quibus illi aſpiciunt qͥ merent̉ Porro in euāgelio nō vox cernit̉ ſed ſermo qui voce preſtantior eſt Theoph̓. Ex hoc em̄ ma nifeſte innuit̉ ꝙ Lucas non fuit diſcipulus ab īicio ſꝫ proceſſu temporis Aij aūt fuerunt diſcipuli ab inicio ut Petrus ⁊ filij zebedei Peda Et tn̄ ma­theus quoqꝫ ⁊ iohannes in multis que ſcriberent ab his qui infanciā. puericiā genealogiāqꝫ eius ſcire. ⁊ geſtis intereſſe potuerunt audire opus habebāt Orige. Deinde facultatem ſcribendi replicat. qm̄ ea que ſcripſit. nō rumore ꝯgnouit ſed ab inicio fue rat ip̄e ſubſecutus vnde ſequit̉ Viſum eſt ⁊ mihi aſ ſecuto a principio oīa diligenter ex ordine tibi ſcri­bere optime Theoph̓. Ambro. Cum dicit. viſum eſt ⁊ mihi non negat deo viſum a deo em̄ preparat̉ voluntas hominum. Prolixiorem autem hunc euā gelij librū qͣꝫ ceteros eſſe nemo dubitauerit. ⁊ ideo non ea que falſa ſunt. ſꝫ que vera ſibi vendicat. Et ideo dicit Aſſecuto quidem omnia viſum eſt ſcribere non omnia ex omnibus. quia que fecit iheſus. ſi ſcri bantur omnia nec ip̄m mundū caꝑe arbitror. Con ſulto autem que ab alijs ſunt ſcripta preterijt. vt ꝓ prijs quibuſdam ſinguli euāgeliorum libri miſterio rum geſtorumqꝫ miraculis eminerent. Theph̓. Scribit autem ad theophilum virum inclitum for­taſſis ⁊ principem. quia qd̓ dicit optime. nō dicebat̉ niſi principibus ⁊ preſidibus. ſicut ⁊ Paulus feſto preſidi dixit optime feſte. Peda. Theoph̓. autē īterpretat̉ amans deū. vl̓ amatꝰ a deo Quiſq̓s ergo aut ei ſur a deo ſedeſerat. in vi­tum putet euangelium ⁊ ut ſibi datū nume­cōmendatū pignus ꝯſeruet. Non at̄ ſcien­libet eidem theophilo ⁊ velut ignotoꝝ rato­da ſed eorum de quibus eruditꝰ eſt verboris titur veritas exprimenda cū ſubdit̉. Vt cogno­eorum verboꝝ de quibus eruditus es veritatem vt quo quid ordine a domino geſtum dictum pe ſi­agnoſcere quea̓t Criẜ. Vel aliter/ vt certitudi habeas. ⁊ ſecurꝰ exiſtas que auditu ꝑceps preſ­ciens inſcriptura Theoph̓. Plerumqꝫ eum ci ſine ſcripto aliquid dicit̉. calūniamur illud quaſi ſum Cum vero quis que dicit ſcripſerit. tūc magi­credimus. quaſi niſi putaret vera non ſcriberet. Criẜ. vel aliter. Totum euāgeliſte ꝓhemiū duo continet. conditionem eorum qui ante eum euange lium ſcripſerāt. puta mathei ⁊ marci Et rurſū cu­⁊ ip̄e ſcribere ꝓpoſuit Cū vero dixiſſet. Conatiſſi­Vocabulum potens applicari ⁊ ad p̄ſumptuoſe. gredientes materiam ⁊ ad honeſte ꝑtractantes illā Duabus additionibus dubiam ſententiam certificat primo quidem quia dixit Que in nobis cōplete ſū reꝝ. ſecundo quia dixit ſicut tradiderunt nobis qui ab inicio ipſi uiderūt. Simul autem hoc qd̓ dico tra diderunt iudicare mihi uidetur ꝙ ⁊ ip̄i moneantur ꝓpagare. Velut enim illi tradiderunt ipſos qͦꝫ ex. tebit accipientes ſeriatim adinuicem ꝓmulgare nō dum autem cōmendantes ſcripture que tradita fue rant. contingebat inconuenientia pl̓ima prouenie diuturnitate temporis Vnde merito qui de primis uiſoribus verbi ⁊ miniſtris verbi acceꝑant ī ſcrip tis vniuerſo mundo traditionem preſtiterunt ⁊ cali nias propellentes ⁊ obliuiōem deſtruentes. ⁊ ex ip̄a traditione integritatem accōmodantes. Capitulum pͥmū. Vit in diebus herodis regis iu dee ſacerdos qͥdam noīe zachar as de vice abya Et vxor illi de filiabꝰ aaron et nomē eiꝰ elya beth. Erant aūt iuſti ambo ante d̓m incedē tes ī omnibꝰ mādatis ⁊ iuſtificacōibꝰ domi ſine q̄rela. Et nō erat ill̓ filius eo ꝙ eſſet ē lizabeth ſterilis et ambo ꝓceſſiſſent in die­bus ſuis. Criſoſtomus Euangelice narrationis exordium ad zacharia ſumit ⁊ natiuitate iohannis mirum an­mirum ediſſerēs. Minus ante mauis Nam quem iurgo paritura erat preꝑauit gratia. ut vetꝰ pn̄ conciperet Declarat autem tempus. cum dicit. fuit in diebus herodis Et adijecit dignitatem cum ſub­Regis iudee Alius at̄ herodes fuit q̄ ioh̓em occidit ſꝫ ille tetrarcha fuit. hic at̄ rex. Beda Te Herodis alienigene Regis domico atteſtatur ad uētui. p̄dictū nāqꝫ fuerat. qͥa n̄ deficiet pnͥceps vel da neqꝫ dux de femore eiꝰ dōec vēiat qͥ nitēdus ē