Seite
ſue primordiuꝫ ſinguli diuerſum ſtatuere terminū Matheus namqꝫ a natiuitate dominica exordiuꝫ ſu­mens ad tempus vſqꝫ domīce reſurrectionis ſeriem ſue narrationis ꝑduxit. Marcus ab inicio euāgelice predicationis incipiens ꝑuenit vſqꝫ ad tempꝰ aſcē ſionis dn̄i ⁊ predicationis diſcipuloꝝ eius cunctis gentibus ꝑ orbem. Lucas a natiuitate precurſoris ī choans euāgelium: termīauit in aſcenſione domīca Ioh̓es ab eternitate verbi dei pnͥcipiū. ſumēs vſqꝫ ad tempꝰ dn̄ice reſurrectionis euāgeliſando ꝑtīgit Quibro. ſuꝑ lucam. Quia gͦ marcus a potencie ce pit expreſſione diuine: recte ſub leonis ymagine fi­guratur. Remig̓. ſuꝑ math̓. Per leonem etian ſignificat̉ marcꝰ. qͥa ſicut leo terribilem vocem ī de ſerto emittit. ſic marcus a voce in deſerto īcepit di cens. Vox clamantis ī deſerto. Angꝰ. de conſen. euāg̓. Quāuis etiā de figura aliter dici poſſit. mar­cus.n. qui neqꝫ ſtirpem regiam vt matheus ob hoc per leonem figuratus. neqꝫ ſacerdotalē vt lucas ſi­gnificatus ꝑ vitulum vel cognationem. vel cōſecra tionem narrare voluit. ⁊ tamē in eis verſatus oſtē­ditur que homo xp̄s oꝑatus. ꝑ homīs figuram in illis quatuor animalibꝰ ſignificatus videt̉. Tho­ph̓. Vel euangeliū ſcd̓m marcum aquilam innuit. a ꝓphetia vero acute que a longe ſunt ſpeculatur vt aquila. ero. In prologo. Niciū ſct̄i euangeli­iheſu xp̄i filij dei Marcus euangeliſta ſacerdocium in iſrael agēs ſecundum carnē leuita ad dn̄m ꝯu̓ſus euāgeliuꝫ ī ytalia ſcri pſit oſtendens in eo quid ⁊ generi ſuo deberet xp̄s Nam inicium euāgelij in voce prophetice exclama­tionis inſtituens ordinem leuitice electōnis oſtendit predicans iohānem. zacharie filium in voce angeli emiſſum dicens. Iniciū euāg̓. iheſu xp̄i. Iero. Euangelium grece dr̄. latine bona annūciatio predi­catur qd̓ ꝓprie ad regnū dei ⁊ remiſſionē ꝑtinet pe catorū. Eſt.n. euāgelium ꝑ qd̓ venit redemptio fi delium ⁊ beatitudo ſanctorum. Quatuor aūt euāge lia vnū ſūt ⁊ vnū quatuor in hebreo iheſus ī greco ſother. in latino ſaluator dr̄. xp̄s aūt grece. meſſias hebraice latine vnctꝰ.i. rex ⁊ ſacerdos di. Beda­Conferendum aūt eſt hoc euangelij principiū. prī cipio mathei quo ait. Liber generationis ih̓u chriſti filij dauid filij abrahaꝫ. Hic autē dicit̉ filij dei Ex vtroqꝫ eniꝫ vnus dn̄s iheſus xp̄s dei ⁊ homīs filiꝰ eſt intelligendus. Et apte primus euāgeliſta filiuꝫ homīs eum. Secundus filiū dei nomīat. vt a mino­ribus ad maiora paulatim ſenſus noſter aſſurgerꝫ ac ꝑ fidem ⁊ ſacr̄a humanitatis aſſumpte. ad agnitio nem diuine eternitatis aſcenderet. Apte etiam qͥ hu manā erat generationem deſcripturus a filio hoīs cepit dauid.ſ. ſiue Abraham Apte etiā is qui librū ſuū ab inicio euangelice predicationis īchoabat fi liuꝫ dei magis appellare voluit ih̓m xp̄m. qͥa humāe erat nature de ꝓgenie pr̄iarcharum veritatem car nis ſuſciꝑe. ⁊ dine fuit potencie euāgelium mūdo p̄ dicare. Hijlariꝰ. ij. de trini. Non aūt ſolo nomine ꝯteſtatus eſt xp̄m filiuꝫ dei. ſed etiā ꝓprietate No­filij dei ſumus. ſꝫ nō talis hic filius. Hic̄. n. verū. ⁊ ꝓprius eſt filius origine non adoptione vitate non nūcupatione natiuitate. non creatione. Bed­Sicut ſcriptum ē in yſaia ꝓpheta Ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuam qui preꝑabit viam tuam ante te Vox clamātis in deſerto ꝑate viā do mini rectas facite ſemi tas eius Scripturꝰ euangeliū marcus ꝯgruit pͥn­ponit teſtinās. xij. rum vt ea cūctis ſin­ſcrupl̓o dubietate ſi­ſcipiēda q̄ ſenter in maret q̄ hic ⁊ ꝓphete ātea p̄dicta eē nōſtra ret ſil̓qꝫ vno cadēqꝫ euāgelij ſui pnͥcipio ⁊ iud̓oꝝ qͥ legē ic plus ſuſceꝑant ad ſuſcipiendā euangelij gr̄am ac ſacr̄a que ip̄oꝝ ꝓphete p̄dixerant inſtituit ⁊ gētes qui ꝑ euāgelij p̄conia ad dn̄m veniāt ad autoritatē q̄ legis ⁊ prohetaram ſuſcipiendam venerandamqꝫ ꝓuocat. vnde dicit. Sicut ſcriptū ē in yſaia ꝓpheta Ecce ego mitto angelū meū an̄ faciē tuā. Iero. de optimo gn̓e interp̄tandi. Hoc aūt nō ſcribit̉ in yſaia. ſꝫ in malathia ī nouiſſimo. xij. ꝓphetaruꝫ Criẜ. Poteſt aūt dici ꝙ falſitas ē ſcriptoris. vl̓ alit̓ dicetur ꝙ duas ꝓphetias in diuerſis locis dictu a duobus prophetis in vnū ꝯgregans poſuit. In yſaia.n. ꝓpheta poſt ezechie deſcribit̉ hyſtoriā. Vox clamantis in deſerto In malachia vero. Ecce mitto angelum meū. Secans gͦ euangeliſta duas ꝓchias poſuit vt ab yſaiā dictas ad vnā ſectionē hoc ferēs tacens vero a quo dicat̉. Ecce ego mitto angelum meū. Aug. de queſtionibꝰ euāg̓. Sciens.n. om̄i­ad actorem referenda dicta hic ad yſaiam reuocauit qͦ ſenſum iſtū prior intimauerat. deinqꝫ poſt verba malachie ſtatim ſubiecit dicens. Vox clamantis in deſerto vt iungeret verba vtriuſqꝫ ꝓphete ad vnū ſenſuꝫ ꝑtinēcia ſub prioris ꝓphete ꝑſona. eda vel aliter intelligēdū eſt quia ⁊ ſi n̄ hec verba nue niunt̉ in yſaia ſenſus tamen eoꝝ īuenit̉ ⁊ in multis alijs locis ⁊ manifeſtius ī hoc ꝙ ſubiunxit. vox cla mantis in deſerto. ⁊cͣ. Nam ꝙ dixit malachias mi­tendum angelum ante faciem dn̄i qui preꝑaret v eius hoc ē ꝙ yſaias dixit. vocem clamantis audiēdi indeſerto que diceret ꝑate viaꝫ dn̄i. In vtraqꝫ vt ſentencia. ſil̓r ꝑanda via dn̄i predicat̉. Potuit aūt fieri vt animo marci euangelium ꝯſcribentis ꝓ ma lachia yſaias occurrerit vt fieri ſolet ꝙ tamen ſine vlla dubitatione emendaret ſaltem ab alijs admoni tus qui ipſo adhuc in carne viuēte legere poterat niſi cogitaret recordationi ſue que ſancto ſpū rege­bat̉ non fruſtra occurriſſe aliud ꝓ alio nomē ꝓphe­Sic.n. inſinuant̉ q̄cūqꝫ ꝑ ꝓphetas ſpūſſanctus dixi ⁊ ſingula eſſe oīm ⁊ oīa ſinguloꝝ. Ie̓o. Per ma lachiaꝫ ergo patris uox ſonat ad filium qui efices pr̄is vnde agnitus eſt. Beda. Angelus alteri catur ioh̓es. nō nature ſocietate. iuxta hereſimo­genis ſꝫ officij dignitate. Angelus.n. grece lam nūcius dr̄. Quo nomīe recte appellari potur homi ille qui fuit miſſus a deo. vt teſtimoniū ꝑhiberita lumine ⁊ veniētem ī carnem dn̄m mūdo nūciarere conſtet omnes qͥ ſacerdocio fūgūt̉ ob euangeli