![]()
prologus. ¶ Super Euangelio ſancti luce Continuū Sancti Thome feliciter Incipit. Nter cetera incarnationis xp̄i miſteria que Eſaias pro pheta diligenter et aperte prenunciat. dic̄ N Induam celos tenebris ⁊ ſaccum ponam operi mentum eorum. dominꝰ dedit mihi linguam eru A ditam vt ſciam ſuſtentare eum qui lapſus eſt ver bo. erigit mane. mane erigit mihi aurem. vt audiaꝫ quaſi magiſtrum. Ex quibꝰ verbis ⁊ acciꝑe poſſumus euangelij ẜm Lucam materiam. modum ſcribē di. finem ⁊ conditionem ſcriptoris. ¶ Augꝰ. de con euāge. Lucas em̄ circa ſacerdotalem domnis ſtirpem atqꝫ perſonam magis occupatus videt̉. Vnde ꝑ vi tulum ſignificatus eſt. ꝓpter maximā victoriaꝫ ſacer dotis. ¶ Ambroſius. vitulus em̄ ſacerdotal̓ eſt victi ma. vnde dene ꝯgruit vitulo hic euāgelij liber qui a ſacerdotibꝰ īchoauit. ⁊ cōſūmauit ī vitulo. qͥ oīm pe cata ſuſcipiēs ꝓ tociꝰ mūdi vita ē īmolatꝰ ⁊ ip̄aꝫ ui tuli īmolatōꝫ Lucas ſtilo quodam pleniore diffudit ¶ Gloſa. Quia igit̉ paſſionē xp̄i principaliter ex ponere Lucas intendit. huiꝰ euāgelij materia ſigni ficari poteſt in eo ꝙ dr̄. Induā celos tenebris ⁊ ſac cū ponā oꝑimētū eoꝝ Nā ad lr̄am ī paſſiōe xp̄i te nebre facte ſunt. ⁊ in diſcipulis fides obſcurata eſt ¶ Iheroni. ſuꝑ Eſaiam. Et xpūs deſpectus ea̓t ⁊ ignobilis quādo pedebat in crute. ⁊ abſcōditus eſt vultus eius atqꝫ deſpectꝰ vt humano corꝑe diuina potencia celaret̉ ¶ Ihero. Simo aūt Luce tam in euāgelio qͣꝫ in actibꝰ pl̓oꝝ cōpcior eſt ⁊ ſcl̓ari re dolet eloquēcia Vnde ſubdit̉ Dominꝰ dedit mihi lin guam eruditā ¶ Ambro. Nam licet ſcriptura diui na mūdane euacuet ſapiēcie diſciplinā. ꝙ in maiorē ficata v̓boꝝ ambitu ꝙ reꝝ racione ſubnixa ſit. Ca menſi q̓s inſcripturis diuinis etiā illa q̄ imitāda illi putant q̄rat inueniet Sanctꝰ enī Lucas velut quēdam hiſtoricū ordine tenuit. ⁊ plura nobis geſtorū dn̄i miracula reuelauit Ita tamē vt om̄es ſapiēcie v̓tutes Euāgelij ipſiꝰ cōplecte̓tur hiſtoria Quid eī p̄cellēcius ad ſapiēciā naturalē. qͣꝫ ꝙ ſpiritūſanctū creatorem eciam dominice incarnacionis extitiſſe re ſerauit Docet moralia ī eodem libro. q̄ꝫadmodū ſcꝫ amare minicū debeam vocet eciam racionalia cum lego. qͥmam qui fidelis eſt in minimo. ⁊ in magno fid̓ lis eſt. ¶ Euſebius. in Eccl̓iaſtica hiſtoria. His ex gogne qͥdam Antiochenꝰ arte medicus. ẜm hāc me dicinā quā ex apl̓oꝝ vel ſocietate vel traditōe ſuſce perat quos nobis medicinales libros quibꝰ nō cor pora. ſꝫ anime curent̉. explicuit Vnde ſeqͥt̉ Vt ſciā ſuſtentare eum qui lapſus eſt verbo. ¶ Iheroni. ſuꝑ Falam. dicit enim ſe a domino accepiſſe ſꝫmonem q̄ nam lapſum errantēqꝫ populū ſuſtentet ⁊ reuocet ad ſalutem ¶ Grecus Expoſitor Cū aūt lucas bo ne indolis eſſet ⁊ capacitatis ſtrēnue ⁊ grecoꝝ ſciē tam cōſecutus eſt Grammaticā ſiqͥdem atqꝫ poſſim adeptus ꝑfecte Rethoricā aūt ⁊ ꝑſuadendi leporē aſſecutꝰ ad plenum. neqꝫ philoſophie muneribꝰ ca ruit Deniqꝫ ⁊ medicinā acqͥrit Et qͦniā nature velo citate ſatis de humana guſtauerat ſapiēcia. ad alcio ra conuolat Accelerat igit̉ ad Iudeā ⁊ viſibilit̓ ⁊ v̓botenus xp̄m adit Cumqꝫ veritatem cognoſceret verus efficit̉. xp̄i diſcipulus plurimū magiſtro con moratus ¶ Gloſa. Vnde ſubdit̉ Frigit mane quaſi a iuuentute ad ſecularē ſapiēciā Mane erigit mihi aurem ad diuina Vt audiam quaſi magiſtꝝ ſcilicet ip̄m xp̄m. ¶ Suſebius ī eccleſiaſtica hijſtoria. Tra dunt aūt ꝙ euāgelium ſuū ex pauli ore cōſcripſerit ſicut ⁊ marcus que ex Petri ore fuerant predicata conſcripſit. ¶ Criẜ. ſuꝑ math̓. Vterqꝫ aūt eoꝝ magiſtrum imitatus eſt. hic quidem Paulum ſuꝑ flumina fluētem ille aūt Petruꝫ breuiloqͥo ſtudentem ¶ Augꝰ. de con. euan. Eo aūt tempore ſcripſerūt quo nō ſolū ab Eccleſia xp̄i verum eciā ab ipſis ad huc ī carne manētibꝰ Apl̓is ꝓbari meruer̄t Et hec ꝓhemialiat̉ dicta ſufficiant M Voniā quidem multi conati ſūt ordinare narracōꝫ q̄ in nobis cō plete ſūt reꝝ ſic̄ tradiderūt nō . bis qͥ ab inicio ipſi viderunt. ⁊ miniſtri fuerūt ſermonis. Viſum eſt ⁊ mihi aſſecuto a pͥncipio omnia diligenter ex ordine tibi ſcribere optimo Theophile vt cognoſcas eoꝝ verborum de quibꝰ eruditus es veritatem. ¶ Euſebiꝰ in. eccle. hiſtoria Lucas in inicio Euāge lij ſui cauſam cur ſcripſerit indicauit. videlicꝫ. Quo niā multi alij temere p̄ſūpſerāt enarrare res q̄ ſibi magis erāt ad liq̓dū cōperte Et hoc ē qd̓ dicit R niam qͥdem ml̓ti conati ſūt ordinare narrationē reꝝ ¶ Ambro. Nam ſic ml̓ti in uideoꝝ popl̓o diuino in fuſi ſpū ꝓphetauer̄t alij aūt ꝑſeudo prophete erant pociꝰ qͣꝫ ꝓphete. ſic ⁊ nūc in nouo teſtamento multi euangelia ſcribere conati ſūt. que boni nūmularij nō ꝓbarūt ⁊ aliud qͥdeꝫ fert̉ euāgeliū qd̓. xij. ſcripſiſſe dicūt̉ Auſus eſt eciā Baſilides. euāgeliū ſcribe̓ Fe̓ tur aliud ẜm thomā ⁊ aliud ẜm Mathiā ¶ Peda Vl̓tos gͦ eos non tam numeroſitatem qͣꝫ hereſeos ml̓tifarie diu̓ſitate ꝯmendat Qui nō ſpūſſancti munere donati ſꝫ vacuo labore conati magis ordinauer̄t narracionē qͣꝫ hiſtorie texuer̄t veritatem ¶ Ambro Qui enī conatꝰ eſt ordinae̓ ſuo laboe̓ conatꝰ eſt nec impleuit ſine conatu Sunt enī ⁊ donaciones ⁊ gr̄a dei. q̄ vbi ſe infuderit. rigare cōſueuit vt non egeat ſꝫ redūdet ſcpͥtoris ingeniū Et ideo bene dicit Reꝝ q̄ in nobis cōplete ſūt Vel q̄ in nobis redūdant. qͦd em̄ redūdat nulli d̓ficit. ⁊ d̓ ꝯpleto nemo dubitat cū fidem effectus aſtruat. exitus ꝓdat ¶ Orige. Dicit aūt reꝝ quia non ẜm fantaſiam iuxta hereticos exercuit Iheſus carnalem ip̄iꝰ aduētū ſꝫ cū veritas eſſꝫ reuera negociū ꝓſecutus eſt. affectū aūt ſuū indicat ex hoc ꝙ ait Que in nobis cōplete ſūt id eſt que in nobis maīfeſtiſſime ſūt oſtēſe. Certa enī fide ⁊ ra ci one cognouerat Neqꝫ in aliqͦ fluctuabat ¶ Criſoſto. 