Seite
Oohannes. Aut ꝓpt̓ aliqͥd aliud qd̓ nos latet manet tn̄ q̄ſtio cu­dixe̓it dn̄s d̓ homīe morituro. ſic eū volo mane̓ do nec veīam. illdeciā mouet ad q̄rendū cur ioh̓eꝫ plꝰ dilexe̓it dn̄s. cū ip̄m dn̄m plꝰ dilexe̓it petrꝰ quātū ip̄e ſapīo meliorē. qͥ plꝰ diligit xp̄m feliciorē v̓o qͣꝫ plꝰ diligit xp̄c facile rn̄derim ſi iuſticiā liberatoris nr̄i quēadmodū defenderē ꝓuiderē. aggrediar igit̉ d̓ ſoluēdā q̄ſtiōe tā ingēti duas vitas ſibi d̓initꝰ p̄dica tas nouit eccl̓ia qͣꝝ vna ē in fide. altera in ſpe. Iſta ẜcata ē ꝑ apl̓m petꝝ. ꝓpt̓ apl̓us ſui pͥmatū. Illa ꝑ ioh̓em iō huic dr. ſeq̄re me ꝑ imitatōꝫ ſcꝫ ꝑferendi tꝑalia mala. de illo v̓o dr. ſic eū volo mane̓ donͨ ve niā qͣſi d. tu me ſeq̄re ꝑ imitatōꝫ ꝑferēdi tꝑalia ma­la. Ille manet donͨ ſēpit̓na venio r̓dditurꝰ bona qd̓ aptiꝰ dici pt̄ ꝑfecta me ſeqͣtur actio informata mee paſſiōis exēplo. īchoata v̓o ꝯtēplatio māeat don. veīo ꝑficiēda cū venero qd̓ nō ſic intelligēdū ē. q. d remane̓ vel ꝑmane̓ ſꝫ expectare qm̄ ꝑ eū ẜcat̉ quod cū venerit xp̄c implebit̉. in hac at̄ actiua vita qͣnto magis xp̄m diligīꝰ tanto faciliꝰ liberamur a malo. at ip̄e nos minꝰ dilige qͣles nos ſiꝰ ⁊ hinc iō liberat ne ſꝑ tales ſimꝰ. Ibi v̓o āpliꝰ nos dilige qm̄ qd̓ ei di ſpliceat ⁊ qd̓ a nob̓ auferat nō hēbimꝰ. amet gͦ eū petrꝰ ut ab iſta mortalitate liberemur amet̉ ab eo io hānes vt ī illa īmortalitate ẜuemur. cur gͦ ioh̓es minꝰ eū diligebat qͣꝫ petrꝰ. ſi eā vitā ẜcabat in qͣ eſt ml̓to āpliꝰ diligēdꝰ n̄ qꝛ ꝓpterea dictū ē. volo eū ma nere.i. expectare. don. veīam. qn̄ ⁊ ip̄m amorē qͥ tc̄ multo āplior erit nōdū hēmꝰ ſꝫ expectā fut̉m ut du ip̄e venerit. hēamꝰ. hoc gͦ ꝑ petꝝ ẜcatū ē plꝰ aman tem. ſꝫ minꝰ amarū. qꝛ minꝰ nos amat xp̄c miẜos qͣꝫ beatos. v̓itatis at̄ ꝯtemplatōꝫ qͣlis tūc fut̉a eſt. minꝰ amāꝰ. qͥa nūc nōdū nouimꝰ nec hēmꝰ. nēo tn̄ iſtos in ſignes apl̓os ſeparet. ⁊ in eo qd̓ ẜcabat petrꝰ ambo erāt ⁊ in eo qd̓ ẜcabat ioh̓es ambo fut̉i erāt. Glo. Dl̓ al̓r. ſit eū uolo mane̓.i. nolo eū ꝑ martiriū ꝯſū mare ſed expectare eū ī placidā abſolutōꝫ caris ſue qn̄ ego veniēs r̓cipiā eū in et̓na bt̄itudīe. Theo. Vel al̓r totū in hͦ ꝙ dicit dn̄s petro ſeqͥre me cuncto rū fideliū p̄laturā ei inſtituit. Sil̓ at̄ ⁊ ſeq̓ ītelligas h̓ imitacōꝫ in cūctis ⁊ v̓b̓ ⁊ oꝑbꝰ on̄t eciā affectōem ad ip̄m qͥa qͥ nob̓ aſtrictiores ſūt hos ſeq̓ nos volumꝰ Criẜ. Si v̓o dixerit qͥs qualit̓ igit̉ iacobꝰ thronū aſſūpſit ieroſolimoꝝ illud utiqꝫ dicā qm̄ petꝝ orbis t̓raꝝ in thronizauit mgr̄m. ſeqͥtur. ꝯuerſus petrꝰ vi dit illū diſcipl̓m ec̄ nō ſine cā recolit illā accubatōeꝫ ſꝫ ut on̄dat quantā petrꝰ hēbat fiduciā pꝰ negatōem q̄ em̄ in cena nō audebat īt̓rogare. ſꝫ iohāni int̓roga cōꝫ ꝯmiſit huic ⁊ p̄poſita fr̄m credita ē ⁊ nonſoluꝫ nō ꝯmittit alteri int̓rogare q̄ ad ip̄m ꝑtinēt ſꝫ d̓ re liqͦ ip̄e ꝓ alijs mgr̄m īt̓rogat. qͥa igit̉ magna ei p̄dix erat dn̄s ⁊ orbē t̓raꝝ ꝯmiẜat ⁊ martiriū p̄nūciaue rat ⁊ amorē ꝓteſtatꝰ fue̓at ampliorē volēs ⁊ ioh̓eꝫ ꝯmunicatorē acciꝑe dixit. hic at̄ qͥd qd̓ nōne eadeꝫ nobiſcū veniet via. valde em̄ ioh̓em amabat petrꝰ ⁊ ꝑ euangeliū on̄t̉ eoꝝ colligatio ⁊ in actibꝰ apl̓oꝝ. ſic igit̉ nunc vicē reddit petrꝰ iohanni. eſtimans em̄ eū velle int̓rogare de ſeip̄o ⁊ nō audere ip̄e ꝓ eo ſu ſcipit int̓rogationē. Quia v̓o debebāt orb̓ terrarū ꝓcuratōꝫ acciꝑe nec oportebat eos de reliquo ſibi in uicem eſſe ꝯiunctos qd̓ eſſet damnū orbi t̓raꝝ ꝓpte rea dn̄s dic̄ ẜm literā grecā Sic eū volo mane̓ don. veniā. qͥd ad te tu me ſeq̄re. q. d. opꝰ tibi ꝯmiſſū at­tende. ⁊ ꝑfice hūc v̓o ſi voluero manere quid ad te Theo. Qd̓ v̓o dr̄ cū venero. qͥdam ſic intellexer̄t ac ſi diceret quouſqꝫ ꝯtra iudeos qͥ me crucifixerūt veniā ꝑcutiens illos baculo romanoꝝ aiunt em̄ hūc apl̓m uſqꝫ ad veſpaſioni tp̄ꝰ cū iheruſalem capienda erat in locis illis ꝯuerſatu. vel dic̄ dum venero id ē dū hūc volēs dirigaꝫ ad p̄dicādū. te nanqͣꝫ nūc diri go ad orb̓ pōtificatū. ⁊ ī hͦ ſeqͥre me. ip̄e v̓o maneat hic donec ⁊ eū educam. ſic̄ te. Criẜ. Deinde euan geliſta diſcipuloꝝ opinionem ponit ⁊ corrigit ut ſu pra dictum eſt. Hic ē diſcipl̓us ille qͥ teſtimoniū ꝑhibet de his ⁊ ſcripſit hec ⁊ ſcimꝰ qꝛ teſtīoniū eiꝰ veꝝ ē Sūt aūt ⁊ alia multa que fecit Ieſ­que ſi ſcribāt̉ ꝑ ſingl̓a nec ip̄m arbitror mu dum caꝑe eos qui ſcribendi ſunt libros. Criẜ. Quia ex multa certitudine ſcripſit ioh̓es non refutat ſumpſiꝰ teſtimonium in medium ferre. Vnde dicit hic eſt diſci. ille qui teſtimo. ꝑ. de his. Cō ſuetudo em̄ eſt cū valde v̓a dicamꝰ. noſtrum teſtīo nium nō denegare. ⁊ multo magis ille qui ſpirituſan cto ſcribebat. Vnd̓ ⁊ alij apoſtoli dicebant nos ſum­teſtes horum Seqͥtur. Et ſcri. hec quod ip̄e ſolꝰ dic̄ quia poſterior ad ſcribendū venit xp̄o monente. vn̄ de ⁊ frequenter oſtendit xp̄i ad ſe amorem. occulte inſinuans cauſam ex qua ad ſcribendū ꝓceſſit ⁊ fi­dedignum faciens hunc ſermonem ex ſua dignitate Sequit̉. Et ſci. quia ve. eſt te. eius. Omnibꝰ em̄ ade rat. ⁊ neqꝫ cū crucifigeretur d̓fuit. ⁊ mater ei con miſſa eſt. que ſunt ſigna amoris. ⁊ ꝙ cum certitudi ne ſciat oīa. Et ſi aliq̓ n̄. credāt inducunt̉ ad creden dum ex hoc quod ſubditur. Sunt auteꝫ ⁊ alia mul­que fe. ie. Vnde manifeſtum eſt ꝙ nequaqͣꝫ ſcripſi ut xp̄o graciam preſtarem. cū tot exiſtentibꝰ non tot ſcripſerim quot ceteri. Sed horū plura reliqui con tumelias ⁊ conuicia in medium ꝓponens eū autem qͥ ad gl̓iam alteriꝰ ſcribit oportet eꝯͣrio ea que ſunt ex probrabilia tacere que vero ſūt clara ꝓponere Augu. Qd̓ aūt ſubdit. que ſi ſcri. ꝑ ſin. nec ip̄m arbi. mū. caꝑe eos q̄ ꝯſcri. ſt̄ li. nō ſpacio locoꝝ cre dendū ē md̓m caꝑe nō poſſe. ſꝫ capacitate legētiū cō p̄hendi non poſſe. qͣꝫuis ſalua reꝝ fide plerūqꝫ v̓ba excedere videant̉ fidē qd̓ nō fit qn̄ aliqͥd qd̓ erat ob­ſcuꝝ ul̓ dubiū exponit̉. ſꝫ qn̄ id qd̓ aꝑtum eſt ul̓ au get̉ ul̓ extenuat̉ nec tn̄ a tramite ẜcande v̓itatis er­ratur. qm̄ ſic verba rem que indicat̉ excedunt vt voluntas loquentis nec fallentis apareat. hunc lo­quendi modum greco noīe hij ꝑbolem vocant. qͥ mo dus ſic̄ in hͦ loco ita in nōnullis alijs diuinis literis niuenitur Criẜ. Vel hoc referendum eſt ad eius qui faciebat virtutem. ſicut enim nobis facile eſt lo qui ita ⁊ illi ⁊ multo facilius facere que volebat. qꝛ ipſe eſt ſuper omnia deus benedictus in ſecula ſeculo rum. A ꝙ N