Seite
ſit ꝙ ep̄us ꝑ huiōi verba generalia intendat ꝯmittere huiōi ſpēalia. Ea tn̄ que ep̄us cōſue­uit ſibi in ſynodo reſeruare ſatis credo ꝙ per huiōi verba generalia debent intelligi eē con miſſa. hec rod̓. Abſolutōes tn̄ excōicationū q̄ fiūt a p̄ſbiteris ꝓ furtis et damnis quoꝝ igͦ rant̉ autores cū nō ꝑtineant tm̄ ad foꝝ pnīa­le ſed quo ad aliqd̓ etiā ad ꝯtentōſuꝫ. cuꝫ lata ſit ſnīa ad inſtantiā paſſi damnū. nō ſunt intel ligendi delegati ꝑ huiōi verba generalia. Et multofortiꝰ nec abſolutōes excōicatoꝝ ī fo­ro iudicij pro ꝯtumacia aut ꝓ re iudicata aūt ꝓ offenſa. hec rod̓. Quātumcūqꝫ etiā genera­exp̄ſſe ꝯmittant ep̄i alicui vices ſuas nō tn̄ il­le poteſt ſine eiꝰ ſpeciali mandato mutare vo­ta. aut relaxare iuramēta de quibꝰ certū eſt ꝙ poſſint vel de quibꝰ dubiū eſt an poſſint licite obſeruari. licet de tranſgreſſione voti iam fa­cta et de ꝑiurio pnīam iniūgere poſſit. h̓ rod̓. Quid ſi ep̄us ſubdito conceſſit vt ꝯfeſſorem ydoneū ſibi eligere poſſit. nūquid electꝰ ab il lo in caſibꝰ ep̄o ſpēaliter reſeruatis ptāteꝫ ha bebit. ℟º ꝙ nō qꝛ illa nō veniūt in generali ꝯceſſione que quis veriſil̓r nō ꝯcederet in ſpe­cie. exͣ. e. vj. et de pe. di. ij. c. j. Quid de offi ciali ep̄i. ℟º hoſt. nō credit ꝙ in his ſcꝫ in pe nitētijs iniūgendis habeat ptātem ſꝫ in cōten tioſis tm̄. in illis aūt vnū et idem ꝯſiſtoriū eſt ip̄ius et ep̄i quare ab vno ad alteꝝ nō p̄t ap­pellari li. vj. d̓ appella. romana Et hoc ē veꝝ niſi appareat ꝙ ep̄us hoc voluerit ꝯmittere ſi bi puta qꝛ hoc exp̄ſſit vel de licentia ſui ſuꝑio ris reliquit aliū ep̄m vicariū ſuū generalē ad a liam remotā ſe tranſferēs regione. tunc em̄ ta lis vicariꝰ quecūqꝫ poſſet is qui eū ꝯſtituit ſi p̄ſens eſſet poterit expedire. Si tn̄ nō eſt p̄ſbr̄ debet hoc alij delegare. ar. ex de ꝯſe. ec. aqua et de offi. dele. excōicatis. Vtꝝ p̄ſbiter mu liere qua ꝯgnouit abſoluere poſſit. Ꝙ aūt mu lier ꝓbabiliter ꝯiecturat ꝙ ſi ad ſacerdotē il­lum accederet ip̄s iteꝝ eam ſolicitaret. Aut ſentit ſe ita fragilē ꝙ ꝓbabiliter timet ne lo­quendo illi ſacerdoti inſtigaret̉ ſtimulo ꝯcu­pīe. ꝓpter recordatōꝫ delectatōis nepharie q̄ cū illo fuit delectata. Et in iſto cāu nō tenet̉ iſti cōfiteri. nec pctm̄ illud nec aliud. qꝛ ſi p̄t recuſari ſacerdos ꝓpter ignorantiā multofor­tius ꝓpter maliciā. ꝑiculoſius em̄ eſt mulieri penitenti ſi ſacerdos conat̉ eam ad peccandū trahere ꝙͣ ſi neſciat ſibi ꝯſulere. debet tn̄ pe­tere licētiaꝫ aūt facere peti ab illo ſacerdote l ſuꝑiori vt alteri poſſit ꝯfiteri. qui ſi malicioſe licentiā dare recuſaret hoc nō ꝓhiberet quin illa mulier poſſet alteri ꝯfiteri. Si aūt mulier ꝓbabiliter credat ꝙ nec ex ꝑte ſui īmineat ꝑ­culū ſi cōfitetur eidē tunc tenet̉ illi ꝯfiteri. ec̄ pctm̄ qd̓ cū eo ꝯmiſit. et ip̄e de illo p̄t eam ab­ſoluere ſic de alijs. hec rich̓. Alij tn̄ dicūt ꝙ ī tali cāu nec p̄ſbiter debꝫ audire ꝯfeſſionē illi­us mulieris de illo pctō ſed debꝫ eam ad alte­rum mittere ſicut notauit hū. circa p̄ſbiteꝝ et vxorē ꝓpriā. aliter videt̉ in eo manifeſta p̄ſu­ptio. nec illa debet ei ꝯfiteri ſed debꝫ petere licentiā eundi ad aliū vel ad ſuꝑiorem recur­rere ſi ille licentiā denegaret. tum ꝓpter ꝑicu­lum. tum qꝛ ē mīor verecūdia q̄ eſt pnīe ꝑs ma xima alias videt̉ in ea eſſe minꝰ vera ꝯtritio exquo nō vult illud detegere niſi cognoſcēti ī tegre. Et idem eſt credend̓ de omī pctō ī quo p̄ſbiter ꝯſenſit et cooꝑatꝰ fuit ſi tn̄ abſoluere abſol̓o valeret dūmo vera ꝯtritio adeſſꝫ et hꝰ ſie ſunt tho. et bon. Nec ē ꝯtra p̄dicta ꝙ ep̄s nō p̄t diſpēſare in ſymonia ꝯmiſſa cū ip̄o. qꝛ di ſpenſatō eſt dignitatis. abſol̓o nccītatis. et iō nō tam facile ꝑdit qͥs ptātem abſoluēdi ſicut diſpenſandi. hec rod̓. Quid de muliere que ꝯcepit filiū de adulterio vel ꝑtum alienū ſap ponit. nūquid tali mulieri denegāda ē pnīa ſi ue abſol̓o licet hoc reuelare non audeat vi ro ſuo. ℟º ꝙͣ no. ex de pe. et re. officij. Non ei debent tales mulieres viris ſuis vel filijs le­gitimis tale crimē indicare. ſꝫ bn̄. ibidē du­plici rōe. primo qꝛ hoc eſſet infructuoſū. nō eī credet̉ ſibi ꝓpter p̄ſumptōꝫ ꝯtraria q̄ habetur ex mr̄imo ꝓpter qd̓ p̄ſumit̉ ꝙ filiꝰ ſit exēptus natus. ff. de his q̄ ſui vel alieni iur̄ ſūt. filiuꝫ ſcd̓o qꝛ hoc eſſet ꝑiculoſū. poſſent em̄ inde ho micidia et pl̓a alia mala ꝯſequi. h̓ bn̄. et ꝯue­nit cū eo hoſt. et rap. hoſt. tn̄ dicit ꝙ ſi mulier dn̄etur viro et in tm̄ ꝯfidat d̓ eo ꝙ ei ſecure di cere poſſit. et ꝙ inde faciat quidqͥd voluerit ī tali cau. p̄ſbr̄m em̄ ꝯſulere p̄t ꝙ h̓ viro ruellet et exqͦ ꝯſentiet quo ad reſtōꝫ ē mulier abſolu­ta. qꝛ ꝯcedit̉ viro de ſuo diſponere ſic̄ placet. C. de iudeis. nemo exter. ꝓli aūt nate vel ſuꝑ poſite mr̄ dꝫ indicare ꝑ ſe l̓ ꝑ diſcretū ꝯfeſſorē vl̓ ip̄a ſil̓ cū eo. recepto priꝰ ꝑ ꝯfeſſorē ſi vide­bit̉ ab ea iuramēto qd̓ nō calumoſe ꝓcedat. et a puero ꝙ factū ſecretū teneat ſi ꝓbabili­ter p̄ſumat inde nō ſequi ꝑiculū ſꝫ potius fru­ctum vt ſi p̄ſumat ꝙ ſi ſibi indicauerit ab here­ditatē abſtinebit. qꝛ forte videt ip̄m deū time re et cōſciēcōſū eē qͥ aliena poſſiderꝫ īuite tūc indicet et ꝯſulat ꝙ intret religionē vl̓ ſe trāſ­ferat ad aliā longinquā regione. Si autē p̄ſu­mat inde ꝑiculū ſequi poſſe qꝛ forte filiꝰ ē ma lus vl̓ ſtultꝰ nec ſibi vellet credere nec illud ſciret tacere tūc nō indicet ſibi Si p̄ſumat ꝙ ſi ſibi indicauerit nō acquieſceret tūc etiā nō in­dicet. Sed ꝙͣtum p̄t ſatiſfaciat heredibꝰ d̓ ſua dote vel alijs bonis ſuis ꝑ ſe vl̓ ꝑ aliū ſcꝫ di­ſcretū et cauti. ita ꝙ caute fiat ne aliqd̓ malū vel ſuſpitō mali inde ꝓueniat. Et idē faciat ſi filio indicauerit et ip̄e credere vl̓ acquieſcere noluerit. hec bn̄. hoſt. et ray. Non tn̄ filius te ne credere mr̄i niſi poſſꝫ ſibi facere certā fidē ꝙ eū de viro ſuo nō ꝯcepit. Scd̓m ſco. aūt mu­lier illa crimē ſuū dicere nō dꝫ filio ſpurio qꝛ nō dꝫ exponere ſe ſue diffamatōi apud filium ꝓpter incerta correctōꝫ filij qꝛ ſi nō crediderit mala ſequent̉ ſcꝫ qꝛ ip̄a erit diffamata et ille hereditatē vt priꝰ tenebit. Nō debet etiā di­cere viro qꝛ nō debet exponere ſe ſue certe dif famacōi. et apud virū morti l ſaltem odio vl̓ diſcordie. Et etiā viro ꝑiculo vxoricidij ꝓpter incertum bonū hereditatis reſtituēde. debet aūt mulier filiū ſuū ſpuriū diligēter inducere ex alijs honeſtis cauſis vt hereditatem vero