peredi dimittat. puta ꝙ fiat religioſus l̓ clericus. Et ſi ip̄m ad hoc inducere nō potuerit laporare dꝫ ꝙͣtum p̄t ad reſtituendū vero heredihec ſco. Non tn̄ tenet̉ reſtituere equalens totipereditati qꝛ multū diſtat inter hr̄e et ꝓpe eē.ille aūt nunꝙͣ habuit hereditatē licet fueritpe hr̄e ſꝫm iuſticiā. et ideo minꝰ ꝙͣ equalenscatricit reſtituere. illud aūt minꝰ determinet̉ad arbitriū boni viri ſꝫm ſco. et rich̓. ¶ Sꝫ nuquid tenet̉ talis ꝓles de ꝯſumptis bona fide℟º puto ꝙ nō ar. C. de rei ven. certū eſt. mul̓rtn̄ tenet̉ ſcd̓m bn̄. et hoſt. ¶ Pone ꝙ vir n̄ habeat aliquos ꝯſanguineos q̄ ſibi ſuccedere debeant ab inteſtato ℟º nihilomīꝰ peccat ſcꝫ impediendo ne libere faciat teſtamētū. C. ſiquiſaliquē teſtari ꝓhibuerit. l. j. et. ij. ſꝫ bn̄. Debet etiā de ſuo ſi p̄t vſqꝫ ad ꝯpenſatōꝫ ſufficiētem erogare pauꝑibus ꝓ aīma viri de ꝯſilioꝯfeſſoris ſꝫm hoſt. Iteꝫ dicit jnno. exͣ de pe. etre. officij. ꝙ talis mulier ſatiſfaciet illis qͥbꝰperiſimiliter credit̉ ꝙ ſua reliquiſſet. vel ſi neſcit hoc pauꝑibus eroget. dicit eē idem ibid̓ꝙ ſi mulier illa nō haberet vn̄ recōpenſaret ethaberet ꝓbatōes ꝑ quas ſucceſſores a damnoreleuare poſſet eas adducere deberet. niſi exhoc graue malū īmineret. intellige tn̄ ꝙ talismulier ꝙͣdiū eſt ī mortali nec deponit animūpeccādi nō valet tal̓ pnīa ſibi. ad pnīaꝫ tn̄ debet admitti. ſed ē dicendū ei ꝙ nō eſt fructuoſa ſibi quo ad vitam eternam. hec in glo. ſuꝑdictū. c. officij.¶ De indulgentijs ti. xl.Onſequēter ꝯſiderandū ē de indulgentijs. Et prīo vtꝝ valeant. ſcd̓o ꝙͣtū valeant. 3º a quo fieri debeāt. qͣrto qua decauſa fieri debeat. quīto qͥbus valeāt. Primoigit̉ querit̉. Vtꝝ indulgētie valeant aliquid℟º ꝙ ſic alias eccl̓ia vniuerſalis erraret qd̓ īpium eſſet dicere. valent aūt ad remiſſione pene reſidue poſt ꝯtritōꝫ ꝯfeſſionē et abſolutōeꝫſiue ſit iniuncta ſiue nō. Sit aūt hec remiſſio n̄ſimpliciter ꝯdonando ſed aliūde ſoluendo etquaſi ꝯpenſando ſcꝫ de theſauro eccl̓ie qui ſic̄dictū eſt ſupra integrat̉ ex tribꝰ ſcꝫ ex meritofidei caritatis tociꝰ eccīe et ex merito ſuꝑerogatōis viroꝝ ꝑfectoꝝ et ex abundāti meritopaſſionis xp̄i qꝛ et ſi in ſacramētis oꝑetur nontn̄ eius efficacia in eis includit̉. ſed ſua infinitate efficaciā ſacr̄oꝝ excedit. Predicta em̄merita nō ſunt alicuiꝰ vel aliquoꝝ determīate ſed ſūt ꝯuīa toti eccl̓ie. Opera em̄ meritoriaque ſancti fecerūt ad honorē dei et vtilitateꝫeccl̓ie in duni coīa ſunt. Ea aūt que ſunt ꝯuīamultitudini diſtribuūt̉ ſingulis de multitudine ſcd̓m arbitriū eius qui multitudī peſt et iōplatus eccl̓ie qui hꝫ claues theſauri p̄dicti p̄tꝓdet honorē et eccl̓ie vtilitate de ip̄o theſauro tribuere qn̄ videt expedire. vnde ſic̄ aliquiſſequeret̉ remiſſionē pene ſi alius ꝓ eo ſatiſfeciſſet. ita etiā ꝯſequit̉ ſi ei ſatiſfacto alteriꝰꝑ eū qͥ p̄t diſtribuat̉. Quatuor tn̄ requirūt̉ adhoc vt indulgentie valeant duo ex ꝑte dantiſſcꝫ autoritas et cauſa rōnabilis ſcꝫ eccl̓ie vtititas. Et duo ex ꝑte recipientis. vnū ꝑtinet adremotionē cauſe ꝓhibētis ſcꝫ cū ꝯfeſſione cōtritio. alteꝝ ad collatōꝫ cauſe diſponētis ſcꝫfidei deuotio cum effectū in forma indulgentie determīato. ¶ Ad hoc nota ꝙ bonū vniusꝯūicat̉ alteri dupli. vno mō ꝑ caritatē et ſicetiam ſine indulgētia ē aliquis ꝑticeps bonorū oīm que fiūt ſi ſit in caritate. Alio mō ꝑ intentōne faciētis et ſic ꝑ indulgētias ſi aſſit legitima cā p̄t eius intentio qui oꝑatus ē ꝓ vtilitate eccīe ad iſtū ꝯtinuari et ꝑ ꝯſequens eiꝰoꝑatio ſatiſfactoria ad eum applicari. h̓ tho.¶ Equit̉ videre de ſcd̓o ſcꝫ ꝙͣtum valeāt indulgentie. Et circa hoc querūt̉ pl̓a ſcꝫ. Vtrumvaleant ꝙͣtum ſonant. ℟º circa hoc diuerſi diuerſa dixerūt. Nam circa indulgētias eſt quatuor ꝯſiderare ſcꝫ internā ſuſcipiētis deuotōeꝫdati exterioris ꝙͣtitatem. cauſam q̄ mouet danteꝫ et indulgentie certā quātitatē. Quidā ergodicūt ꝙ indulgentie valent ſcd̓m menſurā deuotōnis ſuſcipiētis et ſcd̓m ꝙ meruit eas ſibivalere et nō ꝙͣtum ſonant. Alij dicūt ꝙ valentſcd̓m menſura acceſſus ad cauſaꝫ. vn̄ qn̄ dant̉ꝓ fabrica eccl̓ie qui magis ſubuenit ſꝫm ſuaꝫfacultate plus habet. Alij dicūt indiſtincte ꝙvalent tm̄ ꝙͣtum ſonant et tantū valent multūdanti ꝙͣtum paꝝ danti. et tm̄ de ꝓpe venientictum de longe. et videt̉ prima opi. eſſe ray.ſcd̓a bon. tercia tho. Sed alijs nō placet necprima quia tūc etiā ſine dato exteriori valerētindulgētie. Nec ſcd̓a qꝛ tunc eſſꝫ potiꝰ q̄dā cōmutatio ꝙ indulgentia. Nec tercia qꝛ illd̓ hoībus nō p̄dicat̉. vnde eccl̓ia eos deciꝑe videret̉. qͣrta etiā videt̉ irrōnabilis. ideo alij dicunt ꝙ valent tm̄ ꝙͣtum ſonant non tn̄ equaliter ſed plus vel minꝰ ſcd̓ꝫ ꝙ hō ſe diſponit adeas maiori vel mīori feruorē. labore. dati quātitate. vnde qua duoꝝ equaliter diuītū quoꝝvnus dat vnū denariū et aliꝰ. x. ille qui minꝰdat obtinet remiſſionē pene vniꝰ anni ſic̄ illequi plus dat. nec ꝓpter hoc oportꝫ ꝙ tm̄ remittat̉ vni de pena a deo taxata ꝙͣtum alij qꝛ penitētia vniꝰ anni in hac vita non tm̄ valꝫ illiqui eam facit ex minori caritatis feruore et remiſſam ſic̄ illi qui eam facit ex maiori et aſperam. Cum aūt dicit̉ in forma indulgētie quēlibet dantem el̓iam ſuā ꝓ tali facto remiſſioneꝫhabere pene vniꝰ anni. ſic intelligendū eſt ꝙhabeat remiſſione tante pene a deo taxate qͣnta remitteret̉ ei ꝓ penitētia vniꝰ anni ꝙͣ faceret in hac vita. Cū ergo illi qui plꝰ dat ex maiori feruorē rn̄deat ānus efficacoris pn̄ie quāilli qui minꝰ. plꝰ ſibi remittit̉ de pena a deotaxata qm̄ alij. et tn̄ cuilibet valet vnū annuꝫpnīe in hac vita. Alijs videt̉ dicendū ꝙ quoad remiſſione extēſionis pene pares ſunt ille qͥminus dat et qui plꝰ dat ſcd̓m ꝙ ꝯtinet̉ in fornā indulgētie. Sed quo ad remiſſionē ītenſionis pene et quo ad diſpoſicōeꝫ ſui ad recipiendū augmentū gratie impares ſunt quia d̓ iſtisduobꝰ plꝰ cōſequit̉ ille qui plꝰ dat. niſi in caſu in quo datum vniꝰ eſſet maius ꝑ cōꝑacōnēad dantem ſicut patet in pauꝑcula de qua dicit domīꝰ t. xij. ꝙ plus miſerat in gazophilatium quā om̄s alij. hos duos modos ponit
