Seite
ſicut indulgentie dari nō debent indignis. ita cia dari nō debent niſi indigentibꝰ. viri autē religioſi qui ſtatum aggrediunt̉ ꝑfectōis po us debent alijs ſpūalia bona ꝙ aliūde men­dicent. vnde hic maxime veꝝ eſt illd̓ qd̓ dicit̉ ac. xx. beatius ē dare ꝙͣ acciꝑe. in tꝑalibus aūt nō eſt veꝝ niſi qn̄ dans dat de ꝓprio labo re. et recipiens recipit ex corpore. hec bon̄. quit̉ videre de quīto ſcꝫ qͥbus indulgē tie valent. Et c̓ca hoc querū pl̓a ſcꝫ vtꝝ paleant exn̄tibus in mortali pctō. ℟º ꝙ non ⁊ valent determinate ad remiſſionē pene que nulli vt dimitti niſi cui iam dimiſſa eſt culpa. et ideo in om̄ibus indulgētijs dicit̉ vere ꝯtri tis et ꝯfeſſis. ſi aūt fieret cōicatio hoc mō. fa­cio te ꝑticipē meritoꝝ totius eccl̓ie l̓ vniꝰ ꝯ gregatōis vl̓ vniꝰ ꝑſone ſpēalis vale poſſꝫ ad merēdū aliqͥd ei q̄ ē ī pctō mortali Si tn̄ aliqͥs alis faciat illud qd̓ ꝯtinet̉ in forma indulge̓ ne prudenter facit quia bona facta in morta li peccato pctōrem aliquo mō diſponūt ad pe nitentiā de ꝯgruo et mediante illa ad ſuſce­pcōem remiſſionis pctōꝝ ꝑ mīam dei. h̓ ibo. Vtrum indulgētie valeant religioſis. ℟º ꝙ ſic. om̄ibus em̄ valēt dū ſunt ī caritate et ſꝫuēt ea que ꝓ indulgentijs indicū. nō em̄ religio ſi ſunt minꝰ adiuuabiles meritis alioꝝ ꝙͣ ſe­culares. Et licet nō habeant ꝓpriū nec ꝓ vo­luntate poſſint exire clauſtrū ad viſitanda lo­ca ſancta. ſuꝑior tn̄ poteſt eis dare licentiā dā di aliqͥd et viſitandi loca ſancta. Nota tam̄ ꝙ ꝓpter indulgētias diſſolui nō debꝫ obſerua tia regularis. qꝛ religioſi magis merent̉ reli­gionē ſeruando quo ad p̄mium vite eterne qͣ indulgētias exquirēdo licet minus quo ad di miſſionē pene qd̓ eſt minꝰ bonū. Nec iteꝝ per indulgentias dimittunt̉ pene iniūcte in capi tulo. qꝛ ibi agit̉ quaſi foꝝ iudiciale magiſqͣꝫ pnīale. vnde nō ſacerdotes qn̄ꝫ capl̓m tenent. ſed abſoluū a pena iniūcta vel debita ꝓ pec cato in foro pnīali. hec tho. Adhuc ec nota qꝛ ſcd̓m bn̄. ex illo capl̓o. exͣ de pe. et re. ꝙ āt. colligit̉ ꝙ qui pnīam iniungit ſi ſibi videt̉ ī­ponit et ꝯcedit vt eum ꝑ huiōi remiſſiones in toto redimat vel in ꝑte. qd̓ ſi fecerit vt dicitur ibi remiſſiones ille valent ad relaxationē iniū cte pnīe. ſi vero hoc nō ꝯceſſerit non valēt ad relaxatōꝫ pnīe iniūcte quo ad eccīam. valent tamē quo ad deum ad minorē peccati penā ſic̄ alia bona. huiꝰ ſnīe fuit alanus. hec bn̄. hoc idem vult hoſt. et vilh̓. durandi. e. ti. in re­por. Vtꝝ qn̄ꝫ poſſit indulgētia dari ei qͥ nō facit illud ꝓ quo indulgētia dat̉. ℟º ꝙ nō qꝛ non exn̄te ꝯditione non ꝯſequitur illud quod ſub ꝯditione datur. Nec obſtat ꝙ ei qui nō p̄t oꝑari volūtas ꝓ facto reputat̉ qꝛ hoc intelli git̉ quo ad pͥmiuꝫ eſſentiale nō quo ad aliqua pͥmia accidentalia cuiꝰ modi eſt dimiſſis pene vel aliqͥd ſimile. valet etiam eis tam nobile ꝓ poſitum ad augmentū caritatis et ꝑ ꝯſequens vtritionis et ita ad remiſſionē pene. hec tho. Vtꝝ vnꝰ ꝓ alio poſſit indulgētiam acciꝑe Ꝙ opus ꝓpriū poteſt quis applicare per intē tionē cuicunqꝫ voluerit. Et ideo poteſt ꝓ quo cunqꝫ vult ſatiſfacere. ſed indulgētia non po teſt applicari alicui niſi ax intentōne dantis indulgentiam ideo cum ip̄e applicet ad faciē tem vel dantem hoc vel illud ille qui hoc fa­cit non p̄t ad alium hanc intentōꝫ tranſferre. Si tamē fieret indulgētia ſic ille qui faciet vl̓ ꝓ quo fiet hoc. tota indulgentiā habeat tunc valeret ei ꝓ quo fieret. Nec tn̄ ille qͥ faceret. hoc opus daret alteri indulgētiam. ſed potiuſ dans indulgentiam ſub tali forma. hec tho Vtꝝ indulgentia ꝓſit facienti. ℟º vincentiꝰ dixit cui ec ꝯſentit vilh̓. ī ſpe. ꝙ n̄ ꝙͣtumcūqꝫ faciat illud ꝓ quo indulgētia dat̉. C. ne quiſ in cauſa ſua. l. j. C. de ſoluc. inquiſitio. Petruſ vero in. iiij. dicit ꝙ p̄latus nō p̄t principaliter indulgentiā ſibi dare. ſꝫ indulgētia data alijs ip̄e etiā ſub eadē forma poteſt vti. et cōuenit cum petro tho. Vtꝝ valere poſſit exn̄tibus in purgatorio. ℟º ſic̄ ex p̄dictis habet̉ relaxa tio ſiue indulgentie coll̓o duo dicit ſcꝫ theſau ri eccīe ꝯuīcatione. et cū hoc quandā iudicia lem abſolutōꝫ ſic̄ etiā expreſſe colligit̉. exͣ de pe. et re. ꝙ aūt ꝯſuluiſti. qꝛ igit̉ theſaurꝰ eccle ſie eſt in ſūmi pontificis ptāte. et illi qui ſunt in purgatorio rōne caritatis ſunt ydonei reci pere beneficia ſpūalia. ideo papa poteſt eis ꝯ municare bona eccl̓ie ꝙͣtum aūt ad aucͣtem iu dicādi cum ip̄i iam exiuerint foꝝ eccīe et iudi ciū videt̉ ꝙ eis fieri nō poſſit abſolutio niſi ꝑ modū dep̄catōis. et ita ꝓprie loquēdo non fit eis relaxatio. hec bon. Nec obſtat ꝙ eccl̓ia ſoluit et ligat poſt mortē. exͣ de ſen. ex. a nobiſ ſcd̓o qꝛ ibi ſit abſol̓o ad ꝯſolatōem viuoꝝ. Et abſoluit̉ mortuꝰ.i. anteꝙͣ moreret̉ abſolutus fuiſſe ꝑ ꝯtritōꝫ mōſtrat̉. ligatio vero ſine con demnatio fit ad ꝯfuſione viuoꝝ..i. ligatus ſi­ue ꝯdemnatus dum viueret fuiſſe monſtratur ſed in veritate quo ad ip̄os nihil oꝑatur. ar. xij. q. ij. in p̄ſenti ſeculo. et. xxv. di. qualis. vl̓ ibi ſit abſolutio tm̄ quo ad vinculū et iudiciū eccīe militantis.i. declaratōꝫ quandā anteqͣꝫ declaratōꝫ cum ſit mortuꝰ poſt excōicatōeꝫ ni ſi ꝯſtet eum fuiſſe abſolutū nō eſt ꝓ eo orandi nec et ꝯuicādū cū deſideres. abſoluit ergo ec­cleſia talem poſt mortem non quo ad effectuꝫ ſed declarat ꝙ nō obſtante dinculo excōicatō nis om̄es ꝙ tali libere orent. vel condemnat mortuum.i. declarat ꝙ ꝓ eo nō eſt orandū. qd̓ tn̄ iudiciū non ſemꝑ eſt certū. ſꝫ ſepe fallit et fallit. vt dicit̉ ex d̓ ſen. excō. a nobis. ij. Nec mortuos ſed tm̄ viuos ſtringit qui ſubſunt ec­cleſie militanti. hec hoſt. Si tn̄ large dicat̉ re laxatio cuiꝰ cunqꝫ auxilij impenſio et bonoꝝ eccīe ꝯmūicatio ſic p̄t eis fieri relaxatō. ſed h̓ non tenet modū iudicij ſed potius ſuffragij. Preterea relaxatio etiā ꝓprie dicta dicit vlte­rius aliquā ꝯmutatione in penā aliquā volun tarie et deuote aſſumptā Et hoc patꝫ in om̄ibꝰ indulgentijs. hoc aūt eſſe nō p̄t quo ad eos q̄ ſunt in purgatorio. qꝛ ſunt extra ſtatuꝫ illū in quo poſſit eis ꝑſuaderi volūtaria et d̓uota ali cuiꝰ pene aſſumptio. hec bon. Vn̄ exn̄tibus in purgatorio nō ꝓſunt indulgentie directe. tn̄ poſſunt eis ꝓdeſſe inqͣtum exn̄tes in hac vita