Liber. Primus Fratres mei immolantes hoſtiā lau­dis. iungamus verbis ſenſum. ſenſui af fectum. affectui exultatiōem exultatio ni maturitatē. maturitati humiliatōeꝫ humilitati libertatem. Sed de cantu quo miſſa ſolennizatur eſt aduertendū vſus cantandi a veteri teſtamento ſumpſit inicium. vt legit̉.. Paralip. et in li Eſdre. Sane dauid ꝓphetaꝝ exi­mius cultum dei volens ampliare can tores inſtituit/ qui coram arca federis muſicis inſtrumentis et modulatis vo cibus decantarēt. inter quos tres fue­runt p̄cipui. ſcꝫ eman azackethan Un̄ ſic legit̉ in li. Paralip. Iſti ſunt quos dauid ꝯſtituit ſuꝑ cantores domus dei ſtantes iuxta ordinē ſuum ī miniſterio de filijs iaphet et eman cantor filiꝰ io­hel. et a dextris illius azaph filius ba­lachie. Ad ſiniſtram aūt eius ethan fi lius leyoſi. et fecit ſtare contra altare cantores. et in ſono eoꝝ dulces modu­los fecit. Et de cantu dicit pſalmiſta. Cantate dn̄o canticū nouū ⁊cͣ. Scd̓m aūt hugonem de ſancto victore/ tres ſunt ſpecies ſonoꝝ que mūdulationes faciunt Fit em̄ ſonꝰ/ pulſu. flatu. et vo ce. Pulſu/ vt in pſalterio et lutinis. Uoce vt in cantu. Flatu vt in tubis organis Hec genera muſicoꝝ antiqui tus populus exercebat in laudem dei et ſic officium miſſe ſcd̓m Richardum ep̄m/ cōſiſtit in pſalmis/ cantu lectio nibus. Ad primū genꝰ muſicoꝝ quod ſit pulſu/ ſpectant pſalmodie. Iuxta illud pſalmi. Laudate in pſalterio et ci thara Psͣ. cxlviij. Pſallin em̄ grece d̓r canere latine. Ad ſcd̓m genus muſi corū qd̓ ſit voces/ ꝑtinent lectiones vt apoſtolus vocauit lectiōem per vo cem dicēs Ignorantes ieſum voces ꝓphetarum que ſabbatum leguntur. Cantus vero reflectitur ſiue refertur ad genꝰ muſicorū qd̓ ſit flatu. Celebra tur itaqꝫ cantus vt om̄es ſatagant re­ferre gracias et laudem deo. et non ſo lum manibus immo ore lingua et alijs membris debent opera agere quibus valeant placere deo. Et etiam vt ani­mus audientiū ad deuotiōem valeat excitari. Poteſt etiā conſonātia ſono rum aſſignari cōcordia morum. ſic pulſum cythare manuū operatio in­telligatur. flatum organimentis de­uotio. cantum vero ſermonis exhor tatio deſignetur. Unde bern̄. Quid prodeſt dulcedo vocis ſine dulcedine mentis. frangis vocem. frangas vo luntatem. ſeruas cōſonantiā vocum. ſerua concordiā moꝝ. vt ſis per exem­plum ꝯcors proximo. voluntatē d̓o per obedientiā magiſtro. Et augꝰ. in li. ꝯfeſ. ſic dicit. Conſuetudinē cantan di probat eccīa. vt oblectamenta au rium/ infirmior animus ad affectū pie tatis conſurgat. Non em̄ modulatio­nes et neumata/ in eccīa debent canta ri ad complacentiā hoīm. qꝛ ſcd̓m bea tum Grego. Plerumqꝫ in ſacro miſte­rio dum vox blanda querit̉. congrua vita negligitur. Et cantor deū vocibꝰ ſtimulat cum populū vocibus delectat Cui alludit Hiero. qui ſic inquit. Audi ant adoleſcentuli. audiant hij quibus eſt in eccīa officium dn̄i cōmiſſum. deo tantū voce pſallendū. ſed et corde eſſe cantandū Qm̄ magis deuotione qͣꝫ vocis iubilatiōe cantandū eſt. quia non clamor/ ſed amor ſonat in aure d̓i Ceterū propter carnales ſed pro­pter ſpūales delectatiōes vſus cantā di in eccīa inſtitutus eſt. vt qui verbis compungunt̉ ſalem ſuauitate mo­dulatiōis moueant̉. hec Hiero.