Liber Primus habebant dicere ꝙ moueret ſurſum ⁊ ergo tolleret̉ motus deorſum. Specialiter tn̄ tollit̉ opinio Democriti qͥ dixit ꝙ corpꝰ moueret̉ ad motū aīe. Sꝫ addit Areſto. ſile ſic̄ dicit mgī comediaꝝ noīe qͥdē Dedalꝰ qͥ fec ſtatuā ligne am minerue.i. dee ſapīe q̄ fuit poſita ſupͣ argen tum viuū. mouebat̉ ergo ſtatua etiā ẜm motū argentiuiui qd̓ ſuppoſitū fuit tali ſtatue. Sic etiā dixit Democritus ꝙ aīa moueret̉ ex athomis. et ex illis athomīs etiā moueret̉ corpꝰ ſicut anima. Eodem autem mo. Hic Areſto. reprobat opiniones Platonis de cem rōnibꝰ qͥ dixit aīaꝫ intellectiua eſſe magni tudinē circularē. Inter qͣs ponit̉ vna ratio ꝙ circulatio ē motꝰ et aſſil̓atur motui. Sꝫ intel lectꝰ aſſil̓atur quieti. gͦ nō p̄t anīa intellectiua eſſe circulatio. Et alia rō quā addit ē. qꝛ beatitudo conſiſtit in oꝑatione intellectiua. ſꝫ beati tudo nō p̄t conſiſtere in aliquo motu. qꝛ beatitudo eſt facilitas. id eſt facilis poteſtas. Et ī de cima rōne d̓r ꝙ dicere aīam poſſe exire corpus et intrare aliud corpus. ſicut nauta in naui. eſt fabula pithagorica. et hoc ꝓuenit ex eo quia eſt debita ꝓporcio inter aīam et corpus. Inueſtigabit auteꝫ Hic mouet tres queſtiones ꝯtra Empedocē qͥ dicebat ꝙ aīa eſſet armonia cōplexiōis. Si enī ſic tūc in vno corꝑe eſſent plures aīe. qꝛ ibi ſūt plures cōplexiones. qꝛ eſt alia ꝓporcio cōmix tionū in oculo qͣꝫ in pede. et qꝛ ſic aīa ẜm Empe docem cōſiſtit in ꝓportione cōmixtōis elemen toꝝ. ideo etiā mouet̉ aīa qn̄ ē in corꝑe ⁊ oꝑatio nes aīe ſunt motꝰ qͥdā. Rn̄det Areſto. ad poſitionē ip̄iꝰ Empedocis. ꝙ aīa inqͣꝫtū aīa nō mo uet̉ ſed ẜm ꝙ totū corpꝰ mouet̉. et ideo motus accidit principaliter ex ꝑte corꝑis. qꝛ qͥ dic̄ ani mā iraſci dicit eā texere aūt edificare. nec etiam aīa ꝓprie intelligit. ſed homo intelligit ꝑ aīam Qua autoritate ſolebant aliqui male allegare dicētes. qui dicit aīam intelligere dicit eā texere aūt edificare qd̓ nō eſt ꝓprie veꝝ. quia nō oꝫ ꝙ intelligere fiat ꝑ organū corꝑale ſicut iraſci. Deinde ꝙ iſte paſſiones ſint paſſiones corꝑis ꝓbat rōnibus antiquoꝝ. qꝛ multi antiquoruꝫ dixer̄t ꝙ oīs aīa eſſet incorruptibilis. ergo nulla paſſio poſſet prouenire rōne ip̄ius aīe quod qͣꝫuis ſit veꝝ de aīa rōnali nō tn̄ veꝝ eſt de alijs aīabus. ⁊ ideo loquēdo de hoīe hn̄te aīam ronalem oēs paſſiones et effectus ꝓueniūt ex parte organoꝝ et nō ex ꝑte aīe. et ideo ſi ſenex accipiat oculū iuuenis videbit vtiqꝫ vt iuuenis. Ex quo ptꝫ ꝙ actꝰ vidēdi nō ꝓuenit ex ꝑte anīe ſed ex ꝑte organi viſus in ſene. Ex quo Areſto. elicit ꝙ intellectꝰ ideo impedit̉ ꝑ accidens ī ſtatu huiꝰ vite ꝑ corpꝰ. qꝛ ſcꝫ neceſſe hꝫ oꝑari per organa corꝑalia et p̄cipue ꝑ ſenſus interiores. Ex quo elicit̉ iſta autoritas ꝙ intellectꝰ corrūpitur quodā interiori corrupto. qꝛ actus intel ligēdi corrumpit̉ qn̄ ſenſus interiores corrum punt̉. ⁊ ideo debiles in capite nō pn̄t bn̄ intelli gere. Addit Areſto. ꝙ ſimpl̓r intellectꝰ ē aliqd̓ diuinius corꝑe. et ſeꝑabilis a corꝑe. Tribus aūt modis Hic diſputat contra eos qui dicebāt aīam eſſe ex oībꝰ vt oīa cognoſceret. que fuit opinio prin cipaliter Empedocis. Et cōtra illā inducit de cem rōnes. Quaꝝ ſexta ſtat in hoc. qꝛ ſi anīa ideo cognoſceret oīa. qꝛ cōpoſita ē ex oībꝰ rebꝰ tūc ſequeret̉ ꝙ deꝰ eſſet inſipientiſſimū aīaliū. qꝛ deꝰ eſt omnino ſimplex. ſed cognoſcēs cogno ſcit aliqͥd ẜm ꝙ eſt cōpoſitū ex aliquo. Uocabant enī deū eſſe celū. et qꝛ nō eſt cōpoſitus ex lite ſic nō cognoſceret lite. Decima rō ſtat ī hoc Ad hoc ꝙ aīa cognoſcat oīa. non oportet ꝙ ſit cōpoſita ex oībꝰ. qꝛ aliqua cognoſcunt̉ per alia Nā priuatio cognoſcit̉ ꝑ habitū. Et rectū ē canon.i. regula ſui ⁊ obliqͥ. cognoſcit̉ enī malū ꝑ bonum. Quoniam autem. In fine textꝰ mouet Areſto. duas dubitatōes Quaꝝ prīa ē. Utꝝ oꝑatōnes aīe cōueniāt cui libet ꝑti aīe vel q̄libet oꝑatio habeat determīa tā ꝑte aīe. Scd̓a ē vtꝝ viuere cōueniat alicui ꝑti vel toti. Et ponit circa hoc opinionē anti quoꝝ qͥ dicebāt aīam diuiſibilē eſſe ī ꝑtes quā titatiuas. et ꝙ eſſent diuerſe aīe in vno corꝑe. Cōtra qd̓ Areſto. inſtat tribꝰ rōnibꝰ. Quaruꝫ prīa ſtat in hoc. Si plures ſint aīe ſil̓ in eodeꝫ corꝑe tūc non videt̉ vn̄ poſſet ſumi cā qͣre tam multe aīe manerēt in vno corꝑe nō enī poſſunt ille aīe ſe mutuo cōtinere ex quo ſunt diuerſaꝝ naturaꝝ. nec etiā pn̄t ꝯtineri a corꝑe. qꝛ aīa ꝯti net corpꝰ et nō corpꝰ animā. Qd̓ ꝓbat a ſigno qꝛ egrediēte aīa a corꝑe corpꝰ marceſcit ⁊ corrū pit̉. et ſic corpus decidit in nihilū. ſicut partes corꝑis manent ſil̓ virtute aīe. Ad iſtas q̄ſtiones p̄t ſic rn̄deri. Ad primā dd̓m ē ꝙ oꝑatōnes aīe nō cōueniūt cuilibet ꝑti. ſic ꝙ q̄libet ꝑs hꝫ omnē oꝑatōnē aīe. Un̄ ſunt duplices oꝑatōes Quedā ſunt vniꝰ ſpeciei circa vnū obiectū exi ſtentes. ſicut ſunt due oꝑatōnes videndi. et tales ſiunt ab vna potentia. Alie ſunt diuerſaꝝ ſpecieꝝ vt ſunt videre et audire que fluūt a di
