De Anima uerſis potentijs. Ad ſcd̓am dicendū viuere capit̉ dupliciter. Uno modo viuere eſſentia liter. et ſic viuere ē ab aīa non āt ab aliqͣ ꝑte aīe Alio capit̉ viuere pro actu potentie aīe et tūc generalit̓ eſt ab oībus potentijs. quia non ſolū videre eſt viuere. ſed etiam audire appetere et intelligere. et ſic de alijs. Itē cōſiderāduꝫ eſt ex textu in quo Areſto. tractat de erroribꝰ pn̄t ſpecialit̓ notari nouē autoritates. Quaꝝ prīa eſt. Animal differt a non anīali motu et ſenſu Secūda. Hector iacet aliud ſapiens. Tercia intelligere aſſil̓atur quieti. Quarta dicit aīaꝫ iraſci dicit texere edificare. Quinta ſi ſenex accipiat oculū vt iuuenis videbit vtiqꝫ vt iu­uenis. Sexta intellectꝰ corrūpit̉ quodā inte­riori corrupto. Septīa. ſi aīa eſſet cōpoſita ex oībꝰ rebꝰ vt oīa cognoſceret tūc deꝰ eſſet inſipi­entiſſimū aīaliū. Octaua. rectū eſt canon ſui obliqui. Nona. aīa cōtinet corpꝰ et econtra Quaꝝ prima ſic introducit̉. cōuenienter antiqui inquirūt aīam ex motu et ex ſenſu. qͥa aīata dn̄t ab inaīatis motu et ſenſu. ſed mani feſtū eſt aīata inaīata dn̄t aīam. ideo uenient̓ ex motu et ſenſu inqͥrit̉ aīa. Scd̓a auto ritas introducit̉ ſic. qꝛ Areſto. ponit drn̄aꝫ int̓ opinionē Anaxagore et Democriti. Quia De mocritꝰ dixit ſimplicit̓ ſenſum eſſe intellectum et ideo ip̄e recōmendat Homerū poſuit iſtā autoritatē Hector iacet aliud ſapiens. et ē in­tellectꝰ autoritatis. Hector.i. ille vir iacet ſapi­ens.i. intelligēs aliud.i. ſaꝑe in Hectore muta tur ẜm diuerſa tꝑa. Ex autoritate ſumit̉ ī­tellectꝰ dependet ex tꝑe. quicqͥd aūt dependet ex tꝑe hoc ē corꝑale. hoc āt qd̓ ē corꝑale ē ſenſus ergo intellectꝰ ē ſenſus. Sꝫ Anaxagoras di­ſtinguit inter ſenſum et intellectū. poſuit enim ip̄e intellectū ſeꝑatū ſegregantē oīa ex cahos cōfuſo. vtꝫ tercio huiꝰ. Tercia autoritas ſic in­troducit̉. Ex quo Plato dixit aīam intellecti­ eſſe in magnitudīe circulari. Dicit Areſto. hoc cōgruit aīe intellectiue. qꝛ intelligen­tia aſſil̓at̉ quieti. ideo p̄t anīa intellectiua eſſe motꝰ circularis. Quarta autoritas ſic in­troducit̉. qꝛ aliqͥ dicebāt aīa moueret̉. Uult ergo Areſto. dicere. motꝰ cōuenit aīe uenit ſibi ex ꝑte ſui. ſed ex ꝑte corporis. Iraſci enī ē motꝰ. ſed aīa iraſcit̉. Quia ſicut non poſſumꝰ dicere aīa edificet vel faciat aliqueꝫ actū exteriorē ſicut ē opꝰ texendi. ita poſſu­mus dicere aīam iraſci. ſed iraſcit̉. Un̄ pa­tet aliqͥ male allegabāt iſtā autoritatē dicen­tes dic aīaꝫ ītelligere dic̄ texere vl̓ edifica­re. Addit tamē Areſto. ꝓprie non dicit̉ aīaꝫ intelligere qͣꝫuis hoc poſſet dici. ſed potius di­cendum eſt homo intelligat aīam ſiue per intellectum. Quinta autoritas ſic introducit̉ qꝛ vult Areſto. in textu defectus qui accidūt in vita animalis. ſicut videndi audiendi ope­rādi ꝓueniūt ex ꝑte anime ſed ex indiſpoſi­tione organoꝝ corꝑaliū. Et ideo ſi ſenex accipi at organū videndi vt iuuenis videbit vt iuue nis. Et qꝛ poſſet aliqͥs dicere intellectꝰ qn̄qꝫ impediat̉ per corpꝰ. ergo etiā intellectꝰ erit cor­poralis. Ideo ponit̉ ſexta autoritas. dicit. intellectus corrumpit̉ quodā interiori corru­pto ſcꝫ ſenſu interiori. tn̄ vnqͣꝫ corrumpit̉ eſ ſentia intellectiua. ſed actꝰ ſiue vſus intellectꝰ Septima autoritas ſic introducit̉. qꝛ Empe­docles dixit aīaꝫ eſſe cōpoſitā ex oībꝰ vt oīa co gnoſcerꝫ. ergo deꝰ eſt ſumme ſimplex nihil co gnoſceret. Octaua autoritas ſic introducit̉. qͥa oportet in aīa eſſe compoſitionē ex oībus re bus. qꝛ ad minus oportet aīam cōponi ex priuatione. qꝛ priuatio cognoſcit̉ per habitu. qꝛ omnē certū ē canon.i. regula cognoſcēdi ſu um obliquū.i. priuatōem. Poteſt etiā iſta ꝓpo ſitio moralit̓ exponi. et tūc exponit̉ ſic. rectu. i. bonū et iuſtū ē canon.i. regula viuendi ſui. id ē ip̄ius. obliqui.i. mali ſiue īiuſti. Sicut di­cit Areſto. v. polliticoꝝ. virtuoſi ſunt optimi re ctores cōmunitatꝭ. qꝛ virtuoſi pn̄t ſe regere et alios. Ultima autoritas introducitur ſic. quia dicebāt aliqui ī vno corpore eēt multe aīe. Et dic̄ Areſto. hoc ē veꝝ. qꝛ p̄t dari qͣre tales aīe ſūt in vno corꝑe. corpꝰ non con tineat animā. ſed anima corpus. Arguit̉ Uidetur inaīata etiā moueātur. ergo dn̄t aīata ab inaīatꝭ motu et ſenſu. eſt ꝯtra primā autoritate. Dd̓m duplici aliqͥd mouet̉. Uno aliqͥd mouetur ſcꝫ ab aliqͦ ſeꝑato ab illo. ſic etiā mouēt̉ inaīata. ſic̄ lapis mouet̉ a generāte ſiue remouēte ꝓhibens vt d̓r octauo ph̓icoꝝ. Alioº aliquid mouetur ab ali­quo ſibi cōiūcto. ſic motꝰ cōuenit aīatis. qͥa aīata mouētur ab aīa eis cōiūcta. Uel p̄t dici ē aliqͥs motꝰ cōuenit niſi aīatis ſic̄ mo tus augmētatōis. ſꝫ in inaīatis ē magis ꝓprie additio materie ad materiā qͣꝫ ꝓprie dicta au­gmentatio ſicut patet in primo de generatione enī ſit cōuerſio in inaīatis alicuiꝰ additi in priorē ſubſtantiā ſicut in aīatis. ſed generatur noua res. Exempli gratia. ſi ignis augmētetur ꝓpter appoſitionem lignoꝝ tunc ille ignis qui ꝑfuit cōuertit ligna in ſui naturā ſic alimē­ appoſitū aīali cōuertitur in naturā aliti. ſed generatur nouus ignis ex lignis appoſitis.