Seite
ꝯecundi Libri ij nullius eſt deſtructiua. ⁊ cū ſit cā productionis. nō erit cā de decebat deū alicui hāc nobiliſſimā ꝯditionē donare. iō diui­ſtructionis. nec corruptibilitatis. ergo corruptibilia ſunt an̄ na voluntas q̄ operat̉ ẜm diuinam ſapīam ꝓduxit nō ab eter alio principio. Tertia rō eſt. Omne qd̓ bonus deus facit ē nō ſed in tꝑe. qꝛ ⁊ ſicut ꝓduxit. ſic ⁊ diſpoſuit ⁊ ſic voluit. Ab bonum. omne qd̓ eſt bonum eſt diligēdum. ⁊ nihil omnino qd̓ eterno em̄ voluit ꝓducere. tūc qn̄ ꝓduxit. ſicut ego nunc volo fecerit eſt odiendum. ſed iſte mūdus eſt odiendus ⁊ ſpernen cras audire miſſam. ⁊ ita pꝫ ꝙ ſufficientia non cogit. Sil̓r de dus. ſil̓r ⁊ vita carnalis. j. Ioh̓. ij. Nolite diligere mūdum. et actualitate. dd̓m ꝙ cā duobus modis pōt eſſe in actu. Aut in iterum Ioh̓. xij. Qui amat aīam ſuam perdet eam gͦ ⁊c. In ſe. vt ſi dicā ſol lucet. Aut ī effectu. vt ſi dicā ſol illuminat. Pri contrarium aūt ſunt rationes ⁊ autoritates Ioh̓. jͣ. d̓r de ver­momō deus ſemꝑ fuit in actu. qm̄ ipſe eſt actus purꝰ nihil ha bo. Oīa per ipſum facta ſunt. ſed verbū eſt bonus deus. gͦ ⁊c. bēs admixtum de poſſibili. Alio mō nō ſemꝑ in actu. nō enim Si dicas ꝙ om̄ia non diſtribuit pro viſibilibus. Contra. ſta ſemper fuit producens. Qd̓ obijtit̉ ſcd̓o. ſi de nō producen tim ſequitur. ⁊ mundus factus eſt per eum ⁊c. ꝯſtat ꝙ de hoc te factus eſt producēs mutatus eſt ab ocio in actum. dd̓m ꝙ mūdo loquitur ⁊c. Itē Mat. vlti. Data eſt mihi omnis po­quoddā eſt agens cuius actio ⁊ productio addit aliqͥd ſupra teſtas in celo ⁊ ī terra dicit deus bonus. ergo aut iuſte data ē agentē ⁊ producētē. tale cū de nō agēte fit agens. variat̉ aliqͦ aut iniuſte. Si iuſte. ergo celū ⁊ terra ſua ſunt ⁊ ipſe fecit. Si mo. ⁊ in tali an̄ operationē cadit ocium ⁊ in operatione addit̉ iniuſte. ergo vr̄ ꝙ ipſe deus bonus iniuſte vſurpauit alienuꝫ. complemētū. Aliud eſt agēs qd̓ eſt ſua actio. ⁊ tali nihil oīno ⁊ ita ꝙ fuerit iniuſtus. Itē idem fuit ille conditor rerum vi aduenit cū produxit. nec etiā in eo fit aliqͥd qd̓ nō prius fuit ſibiliū qͥ dedit vetus teſtamētū. Probatio Act̉. xiij. dicit pau­in. ⁊ tale nec recipit ꝯplemētū. ī operādo nec in nō operādo ē lus. Uiri fratres deus plebis iſrael elegit patres noſtros. Et ocioſum. nec cū de nō producente fit ꝓducēs. mutat̉ ab ocio ī poſt. Qui habitant hieruſalem principes hūc ignorantes ⁊ iu actū. tale autem eſt deus etiam ẜm p̄h̓os qͥ poſuerunt deum dicātes impleuerūt. ſed iſte fuit deus lucis. ergo ⁊c. Item ſimpliciſſimū. pꝫ ergo ꝙ ſtulta eſt eoꝝ rō. Si em̄ ꝓpter ocium rōnibus oſtēditur. Oē bonū ⁊ pulchrū eſt a deo bono. ſed oīa vitādū res ab eterno ꝓduxiſſet. ſine rebus ꝑfectū bonū nō eſ viſibilia ſunt bona ⁊ pulchra. ergo ⁊c. Probatio. aut ſunt bo­ſet. ac ꝑ hoc nec cū rebus. qꝛ perfectiſſimū ſeipſo ꝑfectum eſt. na aut mala. Si bona. habeo ꝓpoſitū. Si mala. ergo eoꝝ cor­Rurſus ſi propter immutationem oporteret res ab eterno eſ­ruptio eſt bona. ergo corruptio eoꝝ eſt a deo bono. qm̄ oē bo­ſe nihil poſſet nūc de nouo ꝓducere. qualis igit̉ deus eſſꝫ qui num ab ipſo. ergo ⁊c̄. Itē quecūqꝫ adinuicē coniungunt̉ ne nūc nihil ꝑ ſe poſſꝫ. Hec oīa demētiā indicāt magis ꝙͣ ph̓iam ceſſe eſt ꝯiungi ꝑ aliqͥd in quo cōicant. ſed in nullo cōicāt que vel rōnē aliquā. Si tu queras qualiter poſſit capi ꝙ deꝰ agat differūt in principijs primis. ſi ergo aīa ⁊ corpus ꝯiungunt̉. ſeip̄o ⁊ tn̄ nō incipiat agere. dicendū ꝙ ſi hoc non poſſit plene neceſſe eſt ꝙ ab eodē deo ꝓducant̉. ſed aīa eſt a deo lucis. er­capi ꝓpter imaginationē ꝯiūctā. pōt tn̄ neceſſaria rōne ꝯuin­go ⁊c. Itē q̄ritur de iſtis duobus principijs qualiter ſe ba ci. ⁊ ſi qͥs a ſenſibilibꝰ ſe trahat ad intelligibilia aſpiciēda ali­beant adinuicē. aut enim habēt pacē. aut bellum. al̓r enim nō quo mō ꝑciperet. Si em̄ qͥs q̄rat vtrū angelꝰ poſſit facere po­video quomodo poſſit eſſe. ſed deus lucis non poteſt bellare. tū figuli cū nō habeat manꝰ vel ꝓijcere lapidē. rn̄debit̉ ꝙ pōt cum in eo ſit ſumma pax ⁊ quies. deus tenebrarū cum in eo ſit qꝛ hoc pōt ſola ꝟtute ſui. abſqꝫ organo. qd̓ pōt aīa cū corpore ⁊ omnimoda malicia nō poteſt quieſcere. ergo vr̄ ꝙ nec bellant mēbro ſuo. Si igit̉ angelꝰ ꝓpter ſuā ſimplicitatē ⁊ ꝑfectioneꝫ nec quieſcunt. Rn̄. dicēdum ꝙ queſtio de pluralitate prin­tm̄ excedit hoīem vt poſſit facere ſine organo medio illud ad cipioꝝ tripliciter pōt intelligi. ⁊ ẜm hoc in diuerſis locis tra­qd̓ hō neceſſario indiget organo. poſſꝫetiā facere ꝑ vnū qd̓ hō ctanda eſt. Pōt enim q̄ri vtruꝫ plura ſint principia quoꝝ vtrū pōt ꝑ plura. ꝙͣtomagis deꝰ qͥ eſt in fine totiꝰ ſimplicitatis ⁊ ꝑ qꝫ bonum. ⁊ illud habet determinari in primo lib. Ubi querit̉ fectionis abſqꝫ oī medio ſue volūtatis imperio(q̄ nō eſt alid̓ de vnitate diuine eſſentie. Pōt nihilominus q̄ri vtrum plura ꝙͣ ipſe) pōt oīa ꝓducere. ac ꝑ hoc in ꝓducēdo immutabilis ꝑ ſint principia. ita ꝙ vnū ſit ſummū bonū. alterū ꝟo ſummum manere. Et ſic pōt hō māuduci ad hoc ītelligēdū. Hoc aūt ꝑ malū. ita ꝙ ab vno ſit omnē bonū ab alio oē malum. ⁊ illud hꝫ fectius capiet. ſi qͥs iſta duo pōt in ſuo opifice ꝯtēplari.ſ. ꝙ ē determinari in tractatu de malo. non enim pōt hec q̄ſtio ſciri ꝑfectiſſimus ⁊ ſimpliciſſimus. Qꝛ ꝑfectiſſimus oīa q̄ ſunt ꝑfe niſi ſciat̉ quid ſit malum primo. Pōt ēt q̄ri vtrum plura ſit pͥn ctionis ei attribuunt̉. Qꝛ ſimpliciſſimus. nullā diuerſitate in cipia quoꝝ vnum ſit principiū incorruptibiliū ⁊ ſpūalium. ali eo ponūt. ac ꝑ hoc nec ponūt vllā varietatē nec mutabilitatē. ud ſit principiū corruptibiliū ⁊ viſibiliū. ⁊ hoc bꝫ determinari iō ſtabilis manēs dat cūcta moueri. nūc vbi q̄ritur de exitu rerum in eſſe. Ad hanc qōnē dicen­Onſequēter q̄rit̉ de principij vnitate. Cir­dum ꝙ error ille de poſitione duoꝝ principioꝝ non ſolū eſt cō­ca qd̓ duo q̄runt̉. Primuꝫ vtrū res ꝓducte tra fidē. immo adeo contra rationē. vt vix credam hoīem qui ſint ineſſe a pluribus principijs. Scd̓o da­aliqͥd de ph̓ia ſciuit hūc errorē poſuiſſe aut defendiſſe. Iſte et to ꝙ ab vno principio q̄rit̉ vtrū illud ꝓdu­ror tn̄ peſſimus eſt. qꝛ p̄tēdit aliquam ſpēm pietatis. Ur̄ enim xerit oīa a ſeipſo an mediāte alio. deo bono attribuere bona ⁊ pulchra ⁊ nobilla. ⁊ alij principio T Q a pluribus prin­alia. ⁊ ideo magis ſubintrauit. ⁊ eccl̓iam dei magis fedauit. i QueſtiO. j. cipijs ſint producte Et qꝛ ēt a ſimplicibus magis pōt capi. ⁊ falſa imaginatione res dicūt manichei. qͥ ponūt aliud eſſe principiū ſpūaliū ⁊ in­cogitari. ⁊ ad iſtū errorē peſſimū de multitudine principioruꝫ corporaliū ſiue inuiſibiliū. aliud corruptibiliū ⁊ corporalium innumerabiles errores conſequuntur vaniſſimi. ſicut illis eſt ſiue viſibiliū. ⁊ primū vocāt deū lucis. ſcd̓ꝫ vocāt deū tenebra notum qͥ ſectam manicheoꝝ nouere. ſicut de iuramēto matri­rū. Et ꝙ poſitio eoꝝ ſit vera ⁊ catholica vr̄ ꝑ ſacrā ſcripturam monio homicidio. ⁊ alijs pluribus. q̄ oīa ſuas babēt improba Ioh̓. xviij. Regnū meū nō eſt de hoc mūdo. dicit ipſe rex gl̓ie tiones per ſcripturas. Caput aūt ⁊ principium erroris oīs da ⁊ deus lucis. ergo mūdus iſte viſibilis ad deum lucis nō ſpe nat philoſophia ꝙ duo ſint rerum principia prima. tum qꝛ or ctat. nō ergo eſt ꝯditus ab eo. Item Ioh̓. xiiij. Uenit prin­do vniuerſi deſtruitur. hoc poſito. tum qꝛ diuina potētia limi ceps mūdi huius. Rurſus Ioh̓. xij. Uocat diabolū principeꝫ tatur ex hoc vt non poſſit corporalia producere tū etiam qꝛ ex buius mūdi. ⁊ ille deus eſt tenebrarū. ergo vr̄ ⁊c̄. Itē apl̓s hoc diuina eſſentia circūſcriptibilis ponitur vt tm̄ ſit in regio ij. ad Coꝝ. iiij. ⁊ Ephe. ij. Uocat diabolū deū huius ſcl̓i. ſꝫ nō ne lucis. ⁊ ſi hec vera ſunt. deus nec eſt. nec aliquid eſt boni. meret̉ aliqͥs dici deus alicuius niſi eius qd̓ ꝯdidit. ergo ⁊c. Ad autoritates quas adducunt. dicēdum ꝙ mūdus dupli Alias plurimas adducūt autoritates de ſcriptura. ſed bis ſo citer accipitur in ſcriptura. videlꝫ pro mundana ꝯuerſatione lutis ſoluunt̉ ⁊ alie. Itē rōnibus ꝓbāt idip̄m hoc mō. Op q̄ vana eſt ⁊ immūda. ⁊ pro mūdana creatura. Primo mō dam poſitoꝝ oppoſite ſunt cāe. ſed ſpūalia ⁊ corporalia hn̄t repugnā nat̉ in ſcripturis. ⁊ non d̓r eſſe a deo tanꝙͣ malum. qꝛ peccatū tiā. vn̄ Rom̄. vij. Uideo aliā legē in mēbris meis repugnāteꝫ non eſt a deo ſicut alibi patebit. Secundo modo commenda­legi mētis mee. ⁊ Gall̓. v. Caro ꝯcupiſcit aduerſus ſpm̄ ⁊c. tur tanꝙͣ bonum ⁊ pulchrum. ſicut d̓r Gen̄. j. Uidit deus oīa Itē ⁊ nouū ⁊ vetus teſtm̄ aduerſant̉ ſicut pꝫ Mat. v. qꝛ ibi que fecerat ⁊ erant valde bona. ⁊ hoc modo eſt adeo. Scd̓m p̄cipiunt̉ recte ꝯͣria. ſicut iurare ⁊ nō iurare. occidere ⁊ nō oc hanc diſtinctionē ſoluunt̉ obiecta. Nam ꝙ d̓r regnum chriſti cidere. ergo neceſſariū eſt ponere duo principia prima. vnum non eſt de hoc mundo. intelligitur de mundana conuerſatiōe corporaliū. aliud ſpūaliū vnū veteris. aliud noui. Scd̓a rō qꝛ ipſe nō regnat in malis ſed in bonis quoꝝ conuerſatio eſt idē ſil̓r ſe hn̄s ſemꝑ natū eſt facere idē. ergo cū deus bonꝰ vni incelis. Similiter ꝙ dicit̉ diabolus eſt princeps mūdi ⁊ non formiter ſe habeat ⁊ ſil̓r ſemꝑ facit idē. ergo cū ſit cā ꝯditiua. deus