Seite
de vita philoſo­phorum Tudium querendi ad exerciciuꝫ pertinet. In quo exhor­tatōne magis qͣꝫ doctri na lector indiget. Qui enim inſpicere diligenter voluerit. qͥd antiqui ꝓpter amorem ſapientie pertule rint qͣꝫ memoranda poſteris ꝟtutis ſue monimenta reliquerint. quālibet ſuā di­ligentiam inferiorem videbit. alij calca­bant honores. Alij ꝓiecerunt diuitias. Alij acceptis iniurijs gaudebant. Alij penas ſpreuerunt. Alij contubernia ho­minum deſerentes vltimos receſſus ⁊ ſe creta heremi penetrantes. ſoli ſe philoſo phie dedicabant. vt eo contemplatōni magis vacarēt quo nullis que ꝟtutꝭ iter impedire ſolent cupiditatibus animum ſubieciſſent. Permenides philoſophus. xv. annis in rupe egipcia conſediſſe legitur Et ꝓmetheus ob im­modicam meditandi curā in monte cau caſo vulturi expoſitus ꝯmemorat̉. Qꝛ enim ſciebant verum bonum. non in eſti matōne hominum. ſed in pura ꝯſcientia eſſe abſconditū. et eos iam non homīes eſſe. qui rebus ꝑituris inherentes bonuꝫ ſuum non agnoſcerent. Ideo quantum mente ⁊ intelligentia a ceteris differrēt ip̄a locorum diſtantia demonſtrabant. ne vna teneret habitatō. quos non vna ſociabit intentō. Quidam philoſopho dicebat. Nunquid nō vides quia te de rident homines ⁊ ille. Ip̄i me inquit de rident. ⁊ eos aſini. Cogita ſi potes quan ti eſtimauerit laudari ab hijs a quibus nec vituperari timuit. De alio rurſum le gitur ꝙ poſt omnia diſciplinarum ſtu­dia. et arcium cacumina ad opus figuli deſcendit. Et alterius cuiuſdaꝫ diſcipu­li cum magiſtrū ſuum laudibus efferrēt Inter cetera nec ſutorie ꝑicie diſciplīa eum carere gloriati ſunt. Hanc ergo di ligentiam in noſtris lectoribus eſſe vel­lem. vt nunqͣꝫ in eis ſeneſceret ſapientia Sola ab yſaac ſunamitis ſenem dauid calefecit. Quia amor ſapientie etiam in areſcente corpore dilectorem ſuum non deſerit. Omnes pene virtutes corporis mutantur in ſenibus ⁊ creſcente ſola ſa­pientia decreſcunt cetera. Senectꝰ eniꝫ illorum qui adoleſcentiam ſuam hone­ſtis actibus inſtruxerunt etate fit docti­or. vſu triſtior. proceſſu temporis ſapien tior. Et veterum ſtudioruꝫ dulciſſimos fructꝰ metit Vn̄ ⁊ ſapiens vir ille grecie Demoſcenes cū ex­pletis. ſeptuagintis annis ſe moriturum cerne ret dixiſſe fert̉ ſe dolere. ꝙ agrederetur de vita. quando ſapere cepiſſet. Plato. Exxi. annis ſcribens mortuus eſt. Et Socrates. nonagita nō uem annos ī docendi ſcribendiqꝫ dolore laboreqꝫ cō­pleuit. Taceo ceteros philoſophos pi tagoram. Democretum. Penocratem. Aenonem ⁊ heleantem. qui iam etate longeua in ſapientie ſtudijs floruerunt. d poetas vero Homerum. Heſiodum. Simonidem. terſicorum. qui grandes etate neſcio qͥd Sed ſolito diuinius vicina morte ceci­nerunt. Pophocles aut