Seite
errare. Si vero vtrūqꝫ vitetur perfecte ſe habet fructus legentis. ſi vero vtrūqꝫ vitari non poteſt ⁊ ſi voluntas ſcriptor incerta ſit. ſane fidei congruam nō inuti le eſt eruiſſe ſcientiam. Item in rebꝰ ob­ſcuris atqꝫ a noſtris oculis remotiſſimiſ Si qua inde ſcripta etiam diuina lege rimuſ. que poſſint ſalua fide alijs atqꝫ a­lijs parere ſententijs. in nullam earum nos precipiti affirmatōe ita proiciamꝰ. vt ſi forte diligentius diſcuſſa veritas eam labefactauit. corruamus. non ꝓ ſen­tentia diuinarum ſcripturarum. ſed pro noſtra ita dimicantes. vt eam velimus ſcripturarum eſſe que noſtra eſt. tamen pocius ea que ſcripturarum non noſtra­rum eſſe debeamus. De modo le­gendi Odus le gendi in diuidēdo cō ſtat. diuiſio fit parti­tōne ⁊ inueſtigatōne. Parciēdo diuidimus quando ea que confuſa ſunt diſtingui­mus. Inueſtigando diuidimus. quado ea que occulta ſunt reſeramus. De medita tione hic eſt premittendū Tiam ea que ad lectio­nem pertinēt. qͣn to lucidius et cō pēdioſius potui mꝰ explicata ſūt. De reliqua vero parte doctrine id ē me ditatōne. aliquid in preſenti dicere ob­mitto. Quia res tanta. ſpeciali tractatu indiget. ⁊ dignum magis eſt omnino ſi lere in huiuſmodi qͣꝫ aliquid imperfecte dicere. Res enim valde ſubtilis eſt et ſi mul iocunda. que ⁊ incipientes erudit ⁊ exercet. conſumatos in experta. Adhuc ſtilo ideoqꝫ amplius proſequēda. Ro gemus igitur nunc ſapientiam. vt radi­care dignetur in cordibus noſtris et il­luminare nos in ſemitis ſuis. vt introdu cat nos ad puram noſtris animabus ce nam. Diuiſio plene continentium Ontine tium virtutum ge­nera tria ſunt. Sa­pientia virtus. ne­ceſſitas. Sapientia eſt comprehenſio re rum prout ſunt. Virtus eſt habitꝰ ani­mii modum nature ratōi conſentaneꝰ. Neceſſitas eſt ſine qua viuere non poſ­ſumus. ſed felicius viueremus. Hec tria remedia ſunt cōtra tria mala. quibꝰ ſub­iecta eſt vita humana. Sapientia con­tra ignorātiā. Virtꝰ ꝯͣ viciū Neceſſitas ꝯͣ infirmitatem. Propter iſta tria mala extirpanda. q̄ſita ſunt iſta t̓a remedia. ⁊