Seite
Si certum petatur. pus debeat fieri ſolutio taꝫ in vltimis voluntatibꝰ ꝙͣ inter viuos. In depoſito facto tantuꝫ gratia accipientis. venit caſus for­tuitꝰ ẜm Io. ẜm Azo. ſeuiſſima culpa. jͣ. eo. l. ſiꝗs nec cām. Itē quid ſi recipere deponens habuit cauſam fenerandi ⁊ quid ſi de­debeat vſuras. ⁊ quid debeat attendi principalis cauſa an acceſ­ſoria. ⁊ ideo data poteſtate ſapienti faciendi prouiſioneꝫ. dum ta­men non prouideat in fraudem bannitorum. ſi prouideat propter fauoreꝫ rei publice bannituꝫ eximi. de banno ꝙ valeat ꝓuiſio. Si res mea ad te ſine caprouenit cōdicit̉ cōditiōe ſine cauſa. ea. l. ſiꝗs nec cam.§. res pignori. ⁊ ꝙ p̄ſumat̉ voluntas domini durare in colono ꝙ teneat finita cōdictiōe niſi apparet cōtrariū. Et ecōtra ſi cōtra voluntatē domini ꝗs faciat preſumit̉ durare voluntas. Debitor qui nō eſt in mora vel culpa liberat̉ interītū ſpeciei. jͣ. eo. l. ꝙ te pl̓i. Quado dicat̉ debitor in mora ⁊ defectu. ⁊ mate ria more non refert qūo quid fiet certum. jͣ. e. l. certū. ⁊ pulcia circa hoc. Numeratio mutui pōt pondere ⁊ cōdictiōe tacita ⁊ ex­preſſa. jͣ. eo. l. omnia. Et quid de pecunia legata ſub cōditiōe. ⁊ mu tuata ꝓ hr̄de ꝯdictōe pēdēte. jͣ. e. l. ꝓinde ex quacūqꝫ cāe quocūqꝫ ꝯͣctu certum petit̉ certe habet locū certi cōdi. j. eo. l. certi conditio Et an ex obligatiōe cōditiōali vel in diē agi poſſit ante diem cōditiōes ⁊ an cōditio furtiua oriatur ex delicio ⁊ de inculcatione verboꝝ. ⁊ quomō hec cōditio detur ex incerto cōtractu. ⁊ quomō hec cōditio detur legatario ⁊ qūo fideicōmiſſario vniuerſali. vtrū ſit vna certi cōditio generalis. an etiā ſpēalis de mutuo. ⁊ an ſit na tiua vel datiua. ⁊ que actio dicat̉ natiua ⁊ q̄ datiua. Et vnde oriat̉ iſta certi ꝯditio. ⁊ an̄ ſit vtilis tantū vel neceſſaria. ⁊ an ciuilis vel pretoria. ſi ꝯcurrat cū actiōe iēporali an ſit tēporalis. Et ſi cū actio ne. l. acquilia an detur ad duplū. ⁊ an iſta actio detur vbi factū eſt in obligatōe plene hic tradit̉. Et an iſta certi cōditio cōcurrat cū rei ven. ⁊ an̄ cūactiōe de dolo. ⁊ an detur pro intereſſe ⁊ quo­mō formet̉ libellus ſuꝑ intereſſe. an actio oriat̉ ex numeratiōe vel ſtipula. ea. l.§. quoniam igitur. ⁊ pupillus ſine tutorꝭ auctoritate ex hoc obligare poſſit ꝓſe. vel pro alio ⁊ plene an vtile ꝑ inutile vi cietur ex numeratiōe pecunie alioue noīe facta illi querit̉ actio ea. l.§. ſi nunmos. ⁊ ꝙ licet arguere ab his que cōtinue fiunt ⁊ quādo alteri per alterūqueratur obligatio. An facultas vtendi depoſito faciat mutuū. eadeꝫ. l.§. fi. ⁊. l. ſe. ſi dedi tibi reꝫ vendendā vt pretio vteris an ſit mutuū. jͣ. e. l. rogaſti. ſi mutuaui ex pacto appoſito ꝙ reddas. xij. nō valet ſi minꝰ reddas qͣꝫ do bene valet. jͣ. eo. l. ſi tibi dedero. aliter ē.§. ſub. l. rogaſti pactū ergo de plus ſoluēdo videt̉ in fraudē vſurariā ⁊ ideo nō valet. An valeat pactū ꝙ debitor teneat̉ ſi nō ſoluat creditori in termino pn̄tare tot pignora argen­tea que equiualeāt credito. fugitiuꝰ amittit liberā adminiſtrationē ſibi cōceſſaꝫ. ea. l.§. ſi fugitiuus ⁊ ideo mutuū nō cōtrahit̉ niſi ſe­cuta cōſumptiōe. An ⁊ qn̄ queratur ex mutuo actio furioſo. plene. jͣ. e. l. ſi a furioſo ⁊ quādo mutuū recōciliatur cū ſumptiōe. jͣ. e. l. naꝫ ⁊ ſi fur. An qui ac cepit alienā pecuniā mutuo ſi eā ꝑdat liberet̉ ⁊ an poſſit cogi eā ⁊ſumer̄ ⁊ an̄ mutuāti poſſit refferre qōe dn̄ij. ſi ſeruꝰ cōis mutuat cui q̄rat̉ actō ⁊ in quātū. e. l. roga.§. ſi. ẜuꝰ ⁊ ſi mulier vēdidit medietatē ficuū vel prunorū an teneat̉ diuidere quēlibet per dimidia. vel ſufficiat ſi det medietaiē ad numerum. Si filius obligat̉ ꝯtra macedo. ſoluat creditori ⁊ creditor cō­ſumit an cōpetat actio patri vel filio ad repeten. jͣ. e. l. ſi filius. Et ꝙ fictio locū habet vbi ⁊ veritas. ⁊ ſi rex ſtatuit caſtrū debere dari in feuduꝫ cōſignāti aliquē bānituꝫ vel malefactoreꝫ. ⁊ monachꝰ vel manchus cōſignauit an̄ dabit̉ ſibi caſtrū in feudū multa ſpālia in mutuo. jͣ. eo. l. ſingularia ⁊ ꝓpter celeritatē cōiungendoꝝ actuum vnus actus occultatur ſociꝰ oīum bonoꝝ pecuniā nōduꝫ cōicataꝫ pōt mutuo dare ſine cōſenſu ſocioꝝ. jͣ. eo. l. ſi ſociꝰ. filius viaticum ſibi a patre conceſſum pōt mutuo dare ⁊ in iudicio officio iudicis petere. jͣ. eo. l. cū filius. Et an exigat̉ cōſenſus patris in iudicio ⁊ quid ſi filius ſit minor. Et an ſcolaris habeat domiciliū in loco in quo ē ſtudēs ⁊ ꝙ illd̓ qd̓ ſit ꝑ offm̄ dicat̉ fieri exͣordinario iur̄ ⁊ ꝙ ordinariū ⁊ extraordinariū ꝯcurrunt quando ambo ſunt ex eꝗtate. Et an monachus poſſit eſſe in iudicio ꝓ capela ſibi ꝯmiſſa. vel ſi ſpoliet̉ capa vel libris ſibi conceſſis diſſenſus in contractu mutui impedit mutuū ꝯſumptōe tamen ſecuta repetit̉. jͣ. l. ſi ego ⁊ bene quis error impediat tranſlatōem dominij. Quod nume ratio n̄ obliget niſi mediante ꝯſenſu. jͣ. e. l. nō omnis. ⁊ ꝙ actꝰ agen tium nō operat̉ vltra eoꝝ intentōem. ſi ꝓmiſiſti facere domuꝫ ad certum ip̄s ⁊ lapſum eſt tantū tp̄s ꝙ nō poſſes facere an poſſim ſtatim agere ad penā vel ad intereſſe. Quod ꝯſumptio recōci­liet liberatōem ⁊ obligatōem pupi. e. l.§. ſi pupillus. nō videt̉ do nare qui nō hꝫ animū ꝙ ꝑpetuo remaneat donatario. nec mutuar qui dat vt ſe ab obligatōe liberet. jͣ. e. l. ſi tibi pecuniā. ⁊ quādo ali­quid dat̉ vt reddat̉ cuius ſit dominiū medio tꝑe. Si debitum eſt ꝓ parte liquidū ⁊ ꝓ parte nō ꝯpellit̉ creditor recipere partem liꝗ­dam. jͣ. e. l. ꝗdam eſtimauerunt. ⁊ an teneat̉ facere de illa parte in­ſtrumentū ſolutionis. ⁊ an teneat̉ creditor aliaꝫ recipere particula rem ſolutōem. ⁊ an iudex poſſit de vna parte ꝓnunciare ⁊ d̓ alia omittere a tꝑe more vſqꝫ ad ſententiā ꝯdemnat̉ debitor quanti­plurimi valuit vinum mutuatū. jͣ. e. l. vinū. qd̓ licitū eſt arguere de iꝑe ad locum ⁊ econtra. ⁊ cuius tꝑis debeat fieri eſtimatio. ⁊ quō pōt ferri ſnīa ſuꝑ eſtimatiōe que nō ē petita. ⁊ quō debeat formarꝭ libellus. ⁊ vſqꝫ ad quod tempus poſſit creſcere eſtimatio. Si moneta eſt mutata cuius monete debeat fieri ſolutio tam in teſta mentis ꝙͣ in ꝯͣctibus ſi p̄cium rei mee ad te ꝑueniat ex cā lucrati­ua in ſubſidiū mihi ſuccurrit̉ re ꝑempta. jͣ. eo. l. ſi cum ſeruum. ⁊ an p̄cium ſuccedat loco rei vbi certū ꝓmittit̉ petit̉ certi ꝯditio. jͣ. e. l. ſi quis certum mutuās in refectōe hꝫ actōem realē ⁊ ꝑſonalē priui­legiataꝫ. jͣ. e. l. creditor. ſpāle eſt in milite vt ex ſtipu. pecunie ſue ſibi actio querat̉. jͣ. e. l. ſi pecuniā. quando adminiſtratores ciuitatis ob ligent ciuitatē ꝓ mutuo. jͣ. eo. l. ciuitas. ⁊ an idem in eccleſia ⁊ alijs collegijs. Si creditor accepit pignus minus idoneū. nihilominꝰ agit ꝑſonali actōe. jͣ. e. l. creditor. dn̄s tenetur ex ꝯͣctu inſti. jͣ. eo. l. ſi inſtitor licitum ē debitori pecuniā nundū numeratā reſpuere ⁊ nū­dum obligari. jͣ. eo. l. qui pecuniā. Et an idem ſi pecunia erat data ſub vſuris. ⁊ an debitor vſurarius poſſit ante terminū ſoluere inui to creditore ⁊ vltra de exceptōe doli ⁊ non numerate pecunie vbi peto ꝙ nō eſt nec fuit meūi actio. ſtricti iuris veniunt acceſſiones naturales a tꝑe litis ꝯteſtate. jͣ. e. l. cum fundus. Quandoqꝫ ꝯtin­git ꝙ ſolutū ꝑ vnū repetit̉ ꝑ aliū ad quē ex poſtfacto apꝑet perti­nere negociū. e. l.§. ſeruū tuum imprudens. Et vbi dn̄s agit ex ꝯͣ ctu ſerui tenet̉ ad omnia ac ſi cū ip̄o foret ꝯͣctuꝫ. ſi vero reprobat ꝯͣctum ſerui repetit quicꝗd ſibi abeſt ex eo. Et quis error impe­diat tranſlatōem dominij ⁊ an expenſe compenſent̉ vel opera ⁊ an petant̉ iure actio. vel tantū retentōis. ⁊ quādo ꝗs liberet̉ cedē­do actio. ⁊ pulcre de materia ꝯpenſatōis ꝙ de meo ad te perue­nit equū eſt qd̓ mihi reddat̉. jͣ. e. l. ſi me ⁊ titium in quo differat me um ⁊ mihi debitū. Officiales perpetui in loco officij poſſunt recipere ⁊ dare mutuo tꝑales no. jͣ. e. l. pͥncipalibus. ⁊. l. ſeq. Qui culpa fecit nomen deterius tenet̉. jͣ. e. l. periculuꝫ. Et an officiales diuidentes adminiſtratōem teneant̉ ꝓ parte an inſolidum debi­tum puꝝ pōt ſub ꝯditōe nouari. jͣ. e. l. pecuniam. Et an aliud in le­gato qͣꝫ alio debito. Et an agens ante conditōem exiſtentē amit­tat ius ſuum vel duplicentur indutie. Et ſi ꝓmittis debitum alij voluntate mea ſub ꝯditōe tacite mihi videris ꝓmittere ſub ꝯtra ria ꝯditione. ꝯditio que eſt de p̄ſenti vel p̄terito nō ſuſpendit. ſed illa ſola que eſt de futuro infra eo. l. cum ad p̄ſens. Pactuꝫ incōtinenti appoſitū ineſſe videt̉ ⁊ nouam parit actōem ⁊ veterē informat. jͣ. e. l. lecta. Item inducit exceptiōꝫ ⁊ impedit comiti ſtipu latōnem ꝓpter moram ꝯmittendā. ſecus ſi ꝑꝑ moram ꝯmittatur ꝙ domus accipit̉ ꝓ patrimonio et Guido de ſuza. ꝑ ſubtiles ra tiones reprobat determinatōem Pauli iuris cōſulti. ⁊ finaliter Oldra. eam defendit. Et an verbū in auditorio intelligat̉ de ſco­lis vel de palatio. ⁊ an doctor in ſcolis poſſet de cauſis cognoſce re. ⁊ an locus ſit apponendus in inſtrumentis. Item doctores ⁊ alij iuris periti poſſunt eē rectores terrarū ⁊ in alijs dignitatibus cum adminiſtratꝭ. ⁊ an rector ciuitatis ſi ſit doctor poſſit legere in ipſa ciuitate. de ſignificato verbi ꝓba qd̓ facit ad. q. banniti capti feſto ſancti Dominici. ⁊ qui hꝫ exceptōem nō dicit̉ eſſe in mora. ⁊ diſpoſitio ſuꝑ principali extendit̉ ad acceſſoria ⁊ an acceſſorium veſtiat principale. ⁊ quādo veniunt vſure in ꝯͣctibus bone fidei ⁊ ſtricti iuris ⁊ quādo debeat ſolui annuū ⁊ mēſtruū. ⁊ an ſententia ferri debeat die ꝑemptorij. An dicat̉ pactum incōtinenti ap­poſitum. ⁊ ſi ſtipulor pure poſtea paciſcor ſolum de petendo ſub ꝯditōe vel econ. quid oꝑabit̉ pactum ⁊ quid quādo pͥma ſtipula­tio continet certum ⁊ pactū ꝯtinet incertum. An impetrās mo ratoriā exceptiōem a principe medio tꝑe teneat̉ ad vſuras ⁊ pul­cer ſtilus ⁊ modus allegandi in cauſis vt pͥmo omnia nō expri­